Onder aan het kruis blijven

Ik heb een vraag, hoe kan je onder aan het kruis blijven? Ik ervaar heel veel strijd en dat put me uit. Ook heb ik angst voor de dood. Ik voel soms zoveel opstand en dat wil ik helemaal niet. Ik snap het soms gewoon niet. Zoveel mensen gaan verloren... en de waarom-vraag. Maar ik zou zo graag onder aan het kruis willen blijven, opziend naar Jezus. Maar in de praktijk bezwijk ik zo vaak onder m'n zonden en heb ik het idee dat ik alles fout doe. Kan iemand mij helpen!

Bij het kruis staan niet jij en/of ik centraal maar de middelste Kruiseling. Daar hebben we ook geen been meer om op te staan maar liggen we als een verloren en uitgewerkte zondaar op hoop van genade aan de voet van het kruis. Het probleem van deze vraagsteller is zijn “ik”. In enkele regels tienmaal “ik” en dan nog een paar keer mij/mijn... Hij moet zoveel, wil zoveel, worstelt met zovele zaken en daar is hij mee vastgelopen. Nu, dat is nog genade ook, want stel je voor dat hem het lukt er zelf ‘uit te komen’: wat moet Jezus dan nog voor hem doen? Hij besluit zijn brief met een noodkreet: Kan iemand mij helpen! Ja, dat kan, want zo Iemand is er namelijk: Jezus en het is de hoogste tijd dat deze briefschrijver Hem laat spreken en naar Hem hoort.

Ik wil besluiten met twee uitspraken van de Heiland, de eerste uit (o.a.) Luk. 5: 32: “Ik ben niet gekomen om te roepen rechtvaardigen, maar zondaren tot bekering”; en de tweede uit Joh. 12:32: “En Ik, zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn (n.l. aan het kruis - zie vers 33) zal hen alle tot Mij trekken.” Toch nog een laatste opmerking uit een bekend lied: Jezus Uw verzoenend sterven is het rustpunt van mijn hart.

Ds. C. Oorschot