Heterorelatie met iemand die homogevoelens heeft

Ik spreek niet uit eigen ervaring, maar ken een heel aantal mensen die als homoseksueel een heterorelatie (gehad) hebben.

Veel van deze relaties zijn verbroken, of ondanks heel goede voornemens niet vol te houden voor beide partijen.

Zelf zou ik een dergelijke relatie nooit aangaan. Behoed jezelf en de ander hiervoor!

Als de persoon in kwestie nog steeds (sexuele) gevoelens heeft voor hetzelfde geslacht en geen (sexuele) gevoelens kan hebben voor het andere geslacht is het een zeer moeilijke, maar niet een totaal onmogelijke weg.
Vaak wordt het dan een platonische verhouding, een soort van broer en zus verhouding. Waarin extra genade van God nodig is om daarin tot volle bloei en vreugde te komen, waar beide partners ook echt vrede en vreugde daarin hebben en elkaar ten volle kunnen begrijpen en dienen.
Helaas zie je inderdaad vaak dat deze relaties geen stand houden, omdat of de persoon met de homogevoelens het niet langer aankan om deze gevoelens te onderdrukken of omdat hij/zij vastloopt met de sexuele praktijk in het huwelijk of de relatie. Of omdat de andere partner het niet langer aankan om een partner te hebben die niet dat kan geven waar zij/hij naar verlangt en ook nodig heeft.

Toch zijn er zeker ook voorbeelden dat God de homosexuele gevoelens kan wegnemen/veranderen en dat daar heterosexuele gevoelens/verlangens voor in de plaats komen.
Een relatie is dan veel beter te doen.
Er zijn daadwerkelijk mannen en vrouwen die zodanig door God veranderd zijn dat ze tot volle bloei en wasdom komen in een huwelijk, nadat ze door God veranderd zijn van hun gerichtheid.

Mijn ervaring is dat een relatie alleen in zicht komt als er daadwerkelijk door God is ingegrepen en er verandering van gerichtheid heeft plaatsgevonden.

Zoals 1 Korinthe 6 vers 10 en 11 zegt: u was dit voorheen, maar u bent schoongewassen, u bent geheiligd, u bent gerechtvaardigd in de naam van de Heere Jezus en door de Geest van God.

God zegt dus Zelf dat er verandering mogelijk is. Niet alleen van het uitleven van deze gevoelens, maar ook van het hebben van deze gevoelens.
Helaas is dat niet voor iedereen weggelegd.

Overigens lees ik in de Bijbel nergens dat je homo bent, maar dat je indentiteit ligt in de schepping: man of vrouw, geschapen naar Gods beeld en als er wedergeboorte heeft plaatsgevonden is de indentiteit: kind van God.
De sexuele gevoelens zijn maar zo'n klein gedeelte van je indentiteit. Je bent veel meer dan je sexuele gevoelens.

Wij hebben allemaal stickertjes op iedereen geplakt: bv zeggen we dat iemand ene autist is, maar het is gewoon een man of vrouw maar wel helaas met een autistische stoornis. En zo hebben we de mens, pronkjuweel van Gods schepping gedegradeerd tot een wezen waar de problemen die de persoon heeft, geworden zijn tot een indentiteit.

Heel vaak wordt het hebben van homosexuele gevoelens, het homo-zijn als een enorm en heftig probleem en kruis ervaren, maar als men ziet dat men niet een probleem is, maar een probleem heeft, wordt het al wat "makkelijker" te dragen.
Als je dan ook nog mag ontdekken dat deze gevoelens vaak niet zozeer voortkomen uit sexuele behoeften/verlangens, maar meer uit emotionele behoeften/verlangens die versexualiseerd zijn door het volwassen worden, kan er darwerkelijk ook, door Gods genade, verandering komen van gerichtheid.

God is echter soeverein, sommigen veranderen, anderen niet.

Maar in dit alles: zoek Jezus, Hij kan en wil en zal in nood, alles geven wat nodig is.
Voor vraagsteller: zoek ook juist hierin, in het krijgen/hebben van een relatie, Gods weg wat Hij wil, hoe Hij de weg leidt!

En laten we de zondaars liefhebben, maar ons verre houden van de zonden en ook de zonden in liefde en ootmoed aanwijzen en benoemen als zonden.

Laten we deze mensen met deze problemen liefhebben en steunen in hun strijd en worsteling, maar laten we de bijbelse lijn vasthouden. Niet in een harde wettische houding, maar in een naast elkaar staan, de ander uitnemender achten dan onszelf.

En voor de degene die eventueel hierop kritiek hebben: ik mag zelf getuigen dat er verandering mogelijk is!
Genade groot, oneindig groot! God alleen alle dank en eer!

Johnvb schreef: "Mijn ervaring is dat een relatie alleen in zicht komt als er daadwerkelijk door God is ingegrepen en er verandering van gerichtheid heeft plaatsgevonden."


Waarom grijpt God bij de één wel in en bij de ander niet?

Verder schrijf je veel dingen die ik wel herken uit een bepaalde hoek van de christelijke hulpverlening, maar niet uit mijn eigen leven of het leven van andere christelijke homo's die ik ken.

Je schrijft bijvoorbeeld dit: "Als je dan ook nog mag ontdekken dat deze gevoelens vaak niet zozeer voortkomen uit sexuele behoeften/verlangens, maar meer uit emotionele behoeften/verlangens die versexualiseerd zijn door het volwassen worden, kan er darwerkelijk ook, door Gods genade, verandering komen van gerichtheid."

Ik herken dit niet. Ik zie mijn seksualiteit niet als mijn identiteit. Ik zie geloof ook niet als mijn identiteit. Het vormt wel beide onderdeel van wie ik ben.

Iedere hetero die zo'n relatie voorstelt, zou zich moeten voorstellen hoe zij zelf zo'n relatie (met iemand van het eigen geslacht) zouden beleven, inclusief seks. Kun je jezelf daar echt toe zetten? Ongetwijfeld, maar wie is daar nu bij gebaat?

Ik schatte al in dat er een reactie terug kwam van jou, tante pollewop.

Waarom God wel de één veranderd en niet de ander? Ik weet het niet, ik weet het niet.
God is soeverein, Hij geeft geen rekenschap van Zijn daden, dat weet ik wel.

Ik schreef ook mijn ervaring en of dat uit een bepaalde hoek komt, dat maak jij ervan, dit is wat God mij heeft geleerd en heeft laten zien. Het komt dus uit die hoek, de hoek van de bijbel.
Ik wist al wel dat jij dit niet zag. Het is in ieder geval wel de ervaring van heel wat mensen inmiddels. Ook heel wat mensen die ik ken.

Het gaat trouwens ook niet erom dat je je geloof als indentiteit ziet.
Als je een wedergeboren christen bent, is niet je geloof je indentiteit, maar is je nieuwe leven je indentiteit. Dan leef jij niet meer, maar Christus leeft in jou, dan ben je een nieuwe mens en dus dan ben je kind, zoon of dochter van God.
Dus niet het geloof ansich is je indentiteit, maar je kindschap van de hemselse Vader,

Verder staan onze meningen en visies op dit thema zover uit elkaar, weet ik inmiddels van de vele reacties die je hebt gegeven in de loop der jaren op dit thema, dat vraagsteller daar niet zoveel aan heeft om hier op elkaar te blijven reageren.

Zelf heb ik homofiele gevoelens en weet niet anders dan dat ik zo ben. ik had destijds een goede vriending die, hoewel ze van mijn geaardheid afwist, toch op den duur zij dat ze meer voelde voor me.

Maar ik kon het niet want ik voelde dat niet en kon dat ook niet voelen. Het heeft voor verwijdwring gezorgd en uiteindelijk tot het breken van de vriendschap. Aan de ene kant voelde als dat ze mij niet kon accepteren wie ik ben. Aan de andere kant merkte zij ook dat ze mij in de weg stond, want haar gevoelens bleven komen.

Ik heb voor mij zelf nooit geloofd in verandering. Wel in het komen 'onder God'. Want voor mij voelt het zo dat als ik alleen maar uit ben op verandring ik ten diepste niet wilde buigen onder het kruis wat me opgelegd is. En juist in het buigen heb ik Gods nabijheid ervaren. Het is voor ij belangeijker dan het aangaan van een zogenaamde heterorelatie.

Dus vraagsteller, probeer je ook te verplaatsen in de ander. Een heterorelatie kan ook heel belastend zijn. Voor jezelf maar zeker ook voor de ander.

Beste johnvb, prima natuurlijk dat jij je eigen keuzes maakt, dat doet iedereen en in ik ook.
Wat je nu lijkt te willen zeggen is dat jouw keuzes van God zijn en dat dat de beste keuzes zouden zijn.

Met evenveel recht kan ik hetzelfde zeggen. Ware het niet dat ik me liever bescheiden opstel over wat God wel of niet van mij vraagt en tegen mij zegt.

Wat ik vooral duidelijk wil maken aan de vraagsteller: voorkom dat je in een situatie terechtkomt waarin je jezelf en de ander in de relatie tekort doet. Dat is doel missen. Dat is zonde.

@tante pollewop
Mijn laatste reactie want aan een discussie heeft vraagsteller niets

Je schrijft het goed: ik lijk iets te zeggen. Ik zeg nml. helemaal niet dat wat jij nu beweerd en ik bedoel dat ook niet.
Jij schreef dat je wat ik schreef herkende uit een bepaalde christelijke hulpverleningshoek.
Dat kwam voor mij wat negatief over en ook dat je mij in die hoek indeelde.
Ik heb alleen weergegeven dat God mij dit zo heeft geleerd en heeft laten zien. Niks uit een hulpverleningshoek ofzo.
Het leven met God is een persoonlijke zaak en dan zeg ik niks verkeerds als ik eerlijk aangeef wat God mij heeft geleerd uit het Woord.

Het door jou bescheiden opstellen kan heel goed zijn, maar ik zou God verloochenen als ik niet eerlijk zou vertellen wat God heeft gedaan in mijn leven en wat Hij mij geleerd heeft uit het Woord.

En Gods woord kan niet liegen als 1 Korinthe 6 aangeeft dat er verandering mogelijk is. En daar getuig ik van.
Ook aan mij is die genade geschiedt.
Die God is Dezelfde, en dan gaf ik ook eerlijk aan op jouw vraag waarom bij de één wel en bij de ander niet dat ik dat niet weet. En dat ik daar ook mee worstel.

Je laatste opmerking is me uit het hart gegrepen en daar sta ik ook helemaal achter. Maar wel met de kanttekening dat het niet zomaar gelijk een nee hoeft te zijn. God kan andere wegen gaan en als we aan Hem vragen wat we moeten doen, zal Hij dat ook laten zien.
Daarnaast is jezelf te kort doen uit liefde niet altijd schadelijk. Jezelf verloochenen is een groot iets, maar dan moet je wel die genade van God hebben om dat te kunnen blijven doen. Je partner te kort doen, dat is zeker schadelijk. Dat is inderdaad doel missen en dus zonde.

Nog één reactie op een onderdeel van je laatste reactie.

Je schrijft: "Maar wel met de kanttekening dat het niet zomaar gelijk een nee hoeft te zijn. God kan andere wegen gaan en als we aan Hem vragen wat we moeten doen, zal Hij dat ook laten zien.
Daarnaast is jezelf te kort doen uit liefde niet altijd schadelijk. Jezelf verloochenen is een groot iets, maar dan moet je wel die genade van God hebben om dat te kunnen blijven doen. "

Jezelf tekort doen uit liefde is inderdaad niet altijd schadelijk.
Ik denk dan altijd: "Je naast liefhebben als jezelf." Hoe kun je je naaste liefhebben als je jezelf zo tekort doet?

"Je naast liefhebben als jezelf. Hoe kun je je naaste liefhebben als je jezelf zo tekort doet?"

Zoals Jezus, tante Pollewop!
Jezus hoefde alles niet te doen wat Hij wel heeft gedaan. Hij ontledigde Zichzelf, staat er in Filippenzen 2. Hij, Gods Zoon, nam de gestalte van een slaaf aan, heeft Zichzelf vernederd, ja zelfs vernederd tot de kruisdood.
En dan moet die gezindheid, die in Christus Jezus was, ook onze gezindheid zijn.

Maar dat is genade, als je die gezindheid mag hebben en zeker ials dat is in de situatie waarin we nu spreken.

Dit was echt de laatste reactie op jou, TP, we kunnen nog heel lang doorgaan, denk ik zo.

Dit is een heel gevoelig onderwerp....ik heb in dubio gestaan of ik zou reageren maar besloten dit wel te doen.

Dichtbij ons in de familie hebben we meegemaakt dat een neef jarenlang gebukt ging onder zijn geaardheid , hij had enkel homofiele gevoelens. Al die tijd hebben wij hem als familie opgevangen in onze gezinnen, voor hem gebeden en hem nooit veroordeeld want dat is het heftigste voor zulke mensen dat ze naast de moeilijkheden waar ze tegenaan lopen ook nog eens met veroordeling te maken krijgen!
Twee jaar geleden kwam hij onverwachts bij ons met een vrouw voor wie hij ware gevoelens had....En nu is zij zwanger van hun eerste kindje en we kennen onze neef qua karakter niet meer terug. Hij is vrolijk, ziet weer toekomstperspectief ....
Bovenal is hij verlost zoals hij zelf zegt van een zware last! Hij leed onder zijn homofiele gevoelens meer dan een ander ooit beseft heeft...

Is dit een sprookje? Nee een verhaal wat echt gebeurd is!
Waarom schrijf ik dit? Omdat God wonderen werkt! Ook als men net zelf nooit verwacht....
Dus vragenstelster het kan! Bij de Heere is hulp te verwachten.

Ik wens iedereen die een strijd te strijden heeft Gods ondersteuning en daarnaast een liefdevolle familie en kennissenkring toe.

@ Johnvb, zou ik met je in contact kunnen komen (per mail)? Ik hoor graag van je!

@WdeH:
Natuurlijk!
Ik weet alleen niet zo hoe dat moet via Refoweb.
Mijn mailadres hier zo neer zetten is niet zo verstandig denk ik.
Ik zal Refoweb vragen of zij jou met mij in contact brengen.
Weet je welkom!
Er zijn er meerderen die ik met Gods hulp en onder Zijn leiding mag helpen.

@Ineke:
Prachtig verhaal! Heel goed om dit te delen!
Juist wat God doet mag je verder vertellen! Hem ter eer en de naaste tot heil.