Graag een meisje gewild
C. M. Chr. Rots - de Weger | 12 reacties | 06-02-2016| 09:44
Vraag
Wij zijn een gezinnetje met een zoontje en een dochter. Nu krijgen we ons derde kindje en weten we het geslacht. We krijgen er een zoontje/broertje bij, maar ik kan er maar niet aan wennen dat het een jongentje wordt. Ik had het totaal niet verwacht, maar had zo graag een meisje gewild. Ik pieker er de hele dag over! Weet ook niet waar het vandaan komt. Misschien omdat dochters later meer bij je blijven? Of omdat mijn dochter nu geen zusje krijgt en ik erg veel waarde hecht aan mijn eigen zus? I
k vind het zo erg, tegenover dit kleine knulletje in mijn buik, maar zeker ook tegen over de Heere. Hij immers bepaalt alles en nu lijkt het net alsof ik wat Zijn hand geschapen heeft in de moederschoot 'niet goed' vind! Ik bid er ook voor, dat dit gevoel weg mag gaan, ik voel me zo schuldig! Ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan! Tuurlijk weet ik ook wel als ons kindje DV geboren zal worden dat ik op slag verliefd ben, maar telkens hoor ik een stemmetje: “Was je maar een meisje...” Heeft iemand een tip? Ik kan er ook niet goed met iemand over praten, want dan is net alsof ik mijn eigen kindje niet wil, maar hij is harstikke welkom!
Antwoord
Beste aanstaande moeder,
Hoe komt het dat u het geslacht van uw ongeboren kindje al weet? Via een echo, verplicht of ‘pret’? Jammer, want de verrassing is er al af als uw zoontje straks geboren wordt. Maar ja, deze wetenschap is niet meer te veranderen. Een feit dus. En u zult er mee moeten leren leven. Geen idee hoe lang de zwangerschap nog duurt... maar tijd van wennen aan het idee dat het weer ‘auto’s’ en ‘voetballen’ worden in plaats van strikjes-kwikjes-en-een-roze-wolk hebt u vast nog wel. Een zwangerschap duurt niet voor niets negen maanden. Daar is ook een toegroeien naar het verwelkomen van een -hopelijk- gezond kindje bij. Duw uw gevoelens van schuld niet weg, maar erken ze. Weet u niet schuldig naar de Heere, maar vraag Hem om wijsheid in het aanvaarden van dit kind en het mogen opvoeden (tot Zijn eer) van opnieuw een zóón!
Overigens: ik denk, dat vele moeders uw gevoelens wel herkennen, want in eerste instantie hebben we toch bijna allemaal zo onze voorkeuren voor een meisje of een jongen. Met dat gevoel zélf is niks mis. Wél is het zaak u niet te fixeren op de ‘meisjeswens’, om welke reden dan ook, want dan legt u ongetwijfeld verwachtingen op aan uw kleine jongetje. En dát is niet eerlijk...
Fijn, dat hij welkom is en als u zich op díé gevoelens richt komt het ook allemaal wel goed! Een voorspoedige bevalling toegewenst!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik wil je één advies geven:
Ga niet vergelijken met anderen,
Ik mag zelf moeder zijn van jongens.
Iedere zwangerschap lagen er roze kleertjes klaar.(Ik wist het geslacht niet van te voren, bij de laatste keer lagen de roze zeker bovenop).
Deze zijn dus nooit gebruikt. En de eerstvolgende kledingophaaldag weggegaan naar een stichting/goed doel.
Weet je van ik toen dacht?
Ach, laat ik die gedachte niet opschrijven.
Ik ging ook vergelijken:
een familielid komt uit een meidengezin: altijd katten, ruzie, jaloezie
Zelf had ik alleen broers, die kunnen goed met elkaar.
Wat doen jongens, wat leeft er bij meisjes?
Een eigen dochter, samen winkelen, samen dingen bespreken, dat leek me wel.
Denk je, dat nu mijn jongens volwassen zijn, zij voor hun - inmiddels al op leeftijd gekomen moeder- niet zorgen en behulpzaam zijn?
De vraag stellen is haar beantwoorden.
Vraag het anderen: de 2 zussen onderling kunnen zo verschillend zijn of worden door hun toekomstige partners, dat wat jij zegt dat 2 meisjes zijn of worden totaal niet voorspelbaar is.
En trouwens: je zoon kan straks niet spelen met een broertje?
Ik wens je een voorspoedige bevalling en een lieve zoon.
Eerlijk gezegd vind ik dit een pijnlijke vraag voor mensen die helemaal geen kinderen kunnen krijgen!
En mijn jongens zijn ontzettend lief voor mij, mijn meisje bekritiseert me nogal eens :P
Neem je gevoelens serieus, ik ben ook wel eens (tijdelijk) helemaal niet blij geweest met een zwangerschap. Daar voelde ik me dan schuldig over. Maar het hoort er kennelijk allemaal bij, onder invloed van die buitelende hormonen.
Probeer te genieten van deze tijd, 40 weken zijn om voor je het weet.
Sterkte voor de bevalling en ik hoop dat je kindje gezond mag zijn.
Een gezonde zoon.
En een gezonde dochter.
Over korte tijd als God het geeft nog een zoon.
Wie weet wat de toekomst nog brengt.
Volgens mij heeft u niets te klagen.....
Want ik weet zeker als je denkt aan je zegeningen dat je ook wel weet dat het al een wonder is dat je drie keer zwanger hebt mogen worden en al twee gezonde kinderen hebt. Dat is meer dan sommige anderen hebben ontvangen.
Het kan heel goed aan je hormonen liggen, tijdens een zwangerschap kan je labiel en uit je evenwicht zijn, hierbij kun je ook gedachten en gevoelens hebben die je niet wilt en toch krijgt, leg het in de handen van de Heere en probeer je op positieve dingen te richten.
een voorspoedige zwangerschap en bevalling gewenst!
Verder is het niet altijd zo dat wat ze op de echo zien, waar is volgens mij. Soms zien ze afwijkingen en is het een gezond kind. Het kan ook zijn dat ze de navelstreng hebben aangezien voor een "slurfje" ;-), ik noem maar wat. Ik wilde het van te voren niet weten. Daar ben ik blij om. Dan was ik na de zware bevalling zo blij, als het kind er was en dan maakte het mij verder niet. Als het maar leefde en gezond was, dan was ik heel dankbaar en gelukkig. Misschien een tip voor als je nog een keer zwanger wordt, om het van te voren niet te willen weten?!
Sterkte ermee, het komt wel goed!
Wat ik duidelijk wilde maken is het volgende: het is zo bijzonder om een kindje te krijgen. Er zijn zoveel mensen die ongewild kinderloos zijn, kinderen verliezen, problemen met kinderen krijgen hebben dat de vraag of het een jongen of een meisje is wel de laatste vraag is waar ze over willen nadenken. Zij zouden graag in jouw schoenen staan. Een derde kind. Wat een geschenk.
Een lichte voorkeur, dat begrijp ik maar zo'n grote wens voor een meisje lijkt me echt niet goed. Probeer het te relativeren. Zelf dacht ik dat meisjes altijd lievere baby's zouden zijn omdat onze oudste een heel lief meisje was. Onze tweede was een huilbaby en een jongen. Daarna kreeg ik miskraam op miskraam en verlangde zo naar een kindje dat het me echt niet uitmaakte of het weer een huilbaby zou worden en over het geslacht daacht ik al helemaal niet meer na, als we maar weer een kindje zouden krijgen. Toen we afgelopen jaar nog een jongetje kregen was het opnieuw een jongen. Maar het is zo'n schat en huilen?? Bijna nooit.
Kortom: je wens is zo subjectief. Je gedachten over een meisje zijn geen feiten. En de toekomst is onzeker.
Zie het zo: elk kind is gewild door God. Ook dit jongetje. Hij heeft dit voorbeschikt, God bepaald hoe jullie gezin er uit zal zien. Jij mag straks alleen voor hem gaan zorgen, wat een voorrecht. Leg je gedachten bij de Heere! Vraag Hem om verandering. Vraag Hem om acceptatie en blijdschap.
Ik ben zelf een moeder met 1 kind. Een kind dat na jaaaaren medische toestanden geboren mocht worden. Het zal bij 1 kind blijven helaas... maar dankbaar voor dit prachtige wonder! ik had er zoveel voor over gehad om een derde te mogen krijgen! Om nog eens een kindje in mijn buik te mogen dragen...
Hopelijk wordt je derde zoontje gezond geboren en ontvang je hem in liefde zoals het bedoeld is. Je hormonen zullen vast meespelen in gedachten en emoties. Goede zwangerschap gewenst verder.
Ik begrijp je zo goed! Ik heb een heleboel reacties gelezen die best veroordelend zijn. Ik kan me heel goed voorstellen dat dit een lastige vraag is voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen, maar dat maakt jouw gemis toch niet minder.
Ook ik heb een hele poos, na onze tweede zoon, nog heel graag een meisje gewild. Maar gelukkig mag ik nu zeggen dat ik oprecht blij ben met de 2 jongens die we daarna nog mochten krijgen. Ik geloof dat de Heere echt weet wat het beste voor ons, en voor de kinderen is. Hij geeft je niet voor niets juist deze zoon.
Probeer dat voor ogen te houden, dat God een plan heeft met hem, en met jou, en dat Hij ook het gemis naar een meisje wil opvullen.
En ja, als ik eerlijk ben, vind ik het nog wel eens jammer dat wij waarschijnlijk geen meisje meer zullen krijgen. Het is een van de dingen die me bij God houden. Maar van mijn zoons had ik er geeneen willen missen, en ik hoop dat je dat zelf later ook kunt zeggen.
op dit soort vragen zul je ongetwijfeld antwoorden krijgen als: denk eens aan mensen die geen kinderen kunnen krijgen, bla bla bla. Dat is vaak wat kort door de bocht, want volgens mij hoeft iemand zich helemaal niet met een ander te vergelijken. Ik heb diverse hartproblemen, maar anderen hebben een dodelijk ziekte, zo kunnen we alles wel vergelijken.
Ik ben ook wel benieuwd waarom, nu je al een dochter en een zoon hebt, je fixatie op nog een meisje ligt. Probeer daar een beetje achter te komen. Want idd, je zoontje krijgt straks een broertje, maar so what? Meisjes en jongens kunnen echt heerlijk samen spelen, ook later.
Wij mochten na 2 jongens een meisje krijgen, natuurlijk was dat super. Een jongetje was net zo welkom, maar dit heeft gewoon een stukje extra.
Zoals iemand eerder schreef: wie weet wat de toekomst brengt. Misschien nog wel een meisje, misschien niet. Maar over een paar maanden ben je wsl (als allemaal goed mag gaan) helemaal gelukkig met je 2 mannetjes en je meid!
Probeer het maar wat van je af te zetten en te genieten!
