Relatietwijfels
C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 07-01-2016| 15:50
Vraag
Ik heb sinds drie jaar verkering met een hele leuke jongen. We zijn zelfs verloofd. Samen hebben we al veel meegemaakt. Zo ben ik twee jaar geleden in een vicieuze cirkel terechtgekomen over twijfels over mijn gevoel voor mijn vriend, terwijl ik tegelijk zeker wist dat ik van hem hield en het niet over kon zijn.
Vorig jaar is mijn moeder overleden. Zij was voor mij een rots in de branding. Het deed daarom ook erg veel pijn en verdriet. In die tijd was mijn vriend mijn grootste steun en toeverlaat. Was hij er niet geweest, dan was ik niet zo ‘goed’ door het eerste jaar na het overlijden gekomen. Nu is het zo dat ik weer in een vicieuze cirkel zit, ook nu weet ik zeker dat ik van mijn vriend houd. Ik geloof ook dat wij samen zijn gebracht door God.
Terugkijkend op de afgelopen drie jaar denk ik dat er een tijd is geweest dat ik bepaalde gevoelens voor het broertje van mijn vriend heb gehad, die zijn echter al maanden over en ik heb nooit van iemand anders gehouden dan van mijn vriend. Soms heb ik nergens meer vertrouwen in en is mijn enige hoop dat God ons samen heeft gebracht en dat het daarom hoe donker het soms ook is, toch goed komt. Ik heb dat ook meer dan eens als een belofte ervaren.
Maar nu is het zo dat er iets tegen mij zegt dat ik mezelf misschien wel heb wijsgemaakt dat ik bij mijn vriend hoor en dat ik dat allemaal zelf zo heb bedacht. Dat stemmetje zaait twijfel en zegt: “Misschien hoor je wel bij een ander, bijvoorbeeld zijn broertje, misschien wil God dat wel!” Nu mis ik ook mijn moeder zo die me twee jaar geleden moed gaf door te zeggen dat ze gewoon gelooft dat wij samen trouwen. Ik zou zo graag met haar praten nu!
Dit wordt allemaal zo heftig dat ik niet meer weet waar ik dan nog op vertrouwen kan, want ik wil graag bij mijn vriend blijven en met hem oud worden! Maar hoe kan dat als het zo rondspookt in mijn hoofd? Dan gaat het van... maar wat als God dat niet wil? En zo is het een enorme warboel, waar ik wanhopig van word!
Antwoord
Beste vraagsteller,
Lees je eigen verhaal nog eens kritisch door: hoe vaak zég je dan niet zelf dat je van je vriend houdt en bij hem wil blijven en met hem oud wil worden en dat hij zo’n steun is... Kom op, je hébt de keuze toch al gemaakt? Ja, er kan best af en toe twijfel op je af komen, maar houd op zulke momenten vást aan de fijne en goede gevoelens die je eveneens over hem koestert. Niemand kan je garanderen dat je leven met hem zo fantastisch wordt dat het uitsluitend een roze wolk lijkt. Zelfs niet nu het verdriet om het gemis van je moeder er nog bij komt. Wél kun je er voor gaan. Samen met hem. Samen met God. Trouw en vertrouwen horen bij elkaar, dat weet je toch?
In de loop van je leven veranderen jullie beiden. Soms ben je het roerend met elkaar eens, soms verschil je ongelooflijk van inzicht. Dat is allemaal niet erg, als je de liefde maar vast blijft houden in de trouw die je toch ook voor elkaar hebt. Liefde heeft immers niet alleen met gevoelens te maken, maar ook met rationele keuzes. Je bent verloofd, schrijf je: geheel vrijblijvend is jullie verhouding niet meer, want je hebt de keuze voor hem al gemaakt, al is die nog niet zo definitief als in een huwelijk. Gá er voor. Bespreek twijfels met elkaar en kies iedere keer opnieuw voor elkaar. Gemakkelijk? Nee, misschien niet. Noodzakelijk voor een gezonde relatie? Ja zeker. Liefde is niet een statisch gegeven, maar een levendige werkelijkheid vol verrassingen. Anders gezegd: liefde is een werk-woord, je moet er iets voor doen en je moet er iets voor laten. Beiden, wel te verstaan. Ga met God, en blijf Hem biddend vragen om nuchter verstand en eerlijke gevoelens! Van trouw en vertrouwen voor en tijdens jullie trouwen.
In de toekomst kijken kan niemand, maar God verlaat niet wat Zijn hand ooit begonnen is te doen. Twijfelen of het Zijn wil is betekent reflecteren op jullie relatie tot nu toe: hoe is jullie relatie tot stand gekomen en nog steeds in stand gebleven tot aan vandaag én hoe verhoudt zich dat tot het ‘recht van twijfel’ (als ik het zo even mag noemen)? Vertrouwen in jezelf, vertrouwen in je verloofde, vertrouwen in God... een drievoudig koord!
Ik ben je moeder niet, kan haar ook niet vertegenwoordigen of vervangen. Toch hoop ik, dat je iets aan mijn woorden hebt! Het ga je goed, en gá met God.
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wat moet dit allemaal moeilijk voor jou zijn... Ik wil je condoleren met het recente verlies van je moeder! En je zeggen dat ik je begrijp, nu je met al je twijfels, verwarring en radeloosheid haar juist zo mist.
De Heere is een Vader der wezen! Hij kan beter troosten dan een moeder kan troosten en beter raden dan een moeder kan raden. Zijn Naam is zelfs Raad! Vlucht met al je noden maar naar Hem toe.
Wat ik heel mooi in je verhaal vindt, is dat je in al je twijfels dat ook doet, je zoekt naar wat de Héére wil. Blijf dat maar doen, vraag maar op élke splitsing van je leven, daar waar een keuze gemaakt dient te worden, aan de Heere welke kant jij op moet of mag gaan. Zet zo geen voetstap zonder Hem. Zelfs met deze twijfel mag je naar Hem toe gaan. Vraag Hem maar om raad. Hem kun je vertrouwen.
Hoe bijzonder dat je mag steunen op Zijn belofte! Dat beproeft de Heere wel. En satan komt er ook op af. Vraag maar aan de Heere of Hij jou de kracht wil geven om op Hem en Zijn Woord te blijven vertrouwen.
Dat verhaal met dat broertje van je vriend lijkt me lastig. Misschien is dat voor jou een verzoeking (geweest)? Dat kan heel benauwd zijn, je helemaal omgooien. Blijf echter maar op de Heere vertrouwen!
Psalm 50 vers 15: 'En roept Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren.'
