Ouders tegen sporten op zondag
Ds. R. W. van Mourik | 170 reacties | 26-11-2015| 12:15
Vraag
Als getrouwd echtpaar hebben wij uiteraard onze eigen mening gevormd en ons eigen ritme ontwikkeld in de tijd dat we verkering hadden en ook nu we een aantal jaar getrouwd zijn. Daarin verschilt onze mening op sommige vlakken met die van onze ouders. Bijvoorbeeld wat betreft het inrichten van de zondag als rustdag. Wij zijn, na veel daarover na te denken en de Bijbel daarop na te slaan, tot de conclusie gekomen dat de zondag niet een dag is van 'dit mag niet en dat moet wel', maar omgekeerd: 'dit mag je wel en dat hoeft niet.' In dit kader denken wij dat het niet de bedoeling is om grenzen op te zoeken van welke activiteiten je nog net wel en net niet meer kunt doen op zondag. En afgaande op wat Paulus schrijft, willen wij wat wij wél doen, met volle overtuiging doen en wat we niet doen, ook met volle overtuiging van ons geweten.
Wij denken dat het 'okee' is om op zondag een keer te sporten. Onze ouders zijn het daar niet mee eens en vinden dat wij daarmee bewust de zondag ontheiligen en zonde doen. Wij zien dat niet zo, maar dit begint een wig te drijven tussen ons en onze ouders. Wij vragen niet om een antwoord of sporten wel of niet kan op zondag, maar we zouden graag willen horen of wij dan 'om de vrede te bewaren' toch maar naar onze ouders moeten luisteren of dat het gewoon zo is dat onze ouders ons hierin los moeten laten en wij, ondanks dat zij er niet blij mee zijn, toch doen wat wij denken dat goed is?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Ja, het is altijd een lastig probleem als getrouwde kinderen andere wegen gaan dan hun ouders. Je moet elkaar loslaten, maar ouders zien soms dingen die ze niet mee kunnen maken. Dat geldt in jullie geval de invulling van de zondag. Afgezien van het feit dat ik de ouders goed kan begrijpen dat ze er moeite mee hebben, gaat het jullie niet om de vraag of sporten nu wel of niet kan op zondag, maar om de vraag hoe je er in wederzijds respect mee omgaat.
Natuurlijk kunnen jullie ouders niet eisen dat jullie niet meer op zondag sporten. Jullie zijn nu zelfstandig en bepalen zelf de invulling van jullie leven. Dat vraagt begrip van de kant van jullie ouders, maar ook begrip van jullie kant voor de moeite die jullie ouders hebben met de invulling van de zondag zoals jullie dat nu doen door van tijd tot tijd te gaan sporten. Het geeft hen veel verdriet en ze zien een ontwikkeling in jullie leven waar ze zorgen over hebben. Toon begrip en respect daarvoor.
Ik hoop dat jullie ouders van hun kant ook de kracht en het geloof ontvangen om dit alles in Gods hand te leggen. Als zij vinden dat dit niet kan, moeten ze dat niet van jullie eisen om te breken met deze invulling van de zondag, maar in het gebed het bij de Heere neerleggen. Dan wil de Heere leren om in openheid en eerlijkheid met elkaar om te gaan, maar ook om de band, ondanks verschil van mening, vast te houden. Laat dat van beide kanten geleerd en gepraktiseerd mogen worden.
Ds. R. W. van Mourik, Elburg
Dit artikel is beantwoord door
Ds. R. W. van Mourik
- Geboortedatum:07-02-1958
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je was het laatste stukje vergeten @Mortlach ;-)
Je kan toch de hele week sporten, en sla je de zondag over.
Ik zou geen bijbelse fundering kunnen vinden die je aanraad om op zondag te sporten.
Nee de bijbel is daar helder over, gebruik die dag om de Heere te zoeken.
Logisch dat je ouders daar verdriet van hebben als jullie de zondag (ook) gebruiken om te sporten. Na de kerkgang je sportbroek aan? Of.. heb je ook bijbelse argumenten gevonden om de kerkgang over te slaan?
Maar inderdaad, als je volwassen bent geworden en je bent gehuwd en je heb je eigen huishouding mag je zelf keuzes maken. zelfstandig.
@ Omega: flauw om het vijfde gebod erbij te halen en te schrijven dat Mortlach iets vergeet. Als je oprecht als christelijk koppel vindt dat sporten geoorloofd is op zondag, dan vind ik het psychisch onvolwassen om je toch bij de overtuiging van je ouders neer te leggen. Dat heeft niets met eren te maken maar met zelf niet voor je eigen standpunt durven staan en je verschuilen achter een interpretatie van een gebod. Draai het eens om: stel dat je katholieke ouders hebt die na de mis naar een kerstmarkt gaan en vinden dat je mee moet, ga je dan ook in het kader van het vijfde gebod? Ik in ieder geval niet, want ik heb een hekel aan kerstmarkten.
Dat eren kan er toch ook uit bestaan dat je de moeite van je ouders erkent en bijvoorbeeld niet uitgebreid over je sportprestaties gaat zitten praten in hun bijzijn?
Verder kan ik me prima vinden in het antwoord van mortlach.
Je ouders moeten jullie loslaten en daar kun je hen op aan spreken. Voor hen is het moeilijk geen zeggenschap meer te hebben op wat jullie doen, begrijp dat dit ook tijd kost. Uit dit begrip ook. En besef dat ouders altijd bezorgd zullen blijven om hun kinderen en hen dit ook wel eens laten merken als zij wegen gaan waar je als ouders niet achter kunt staan. Toch mag dit de relatie niet schaden.
Aan de andere kant hoef je je ouders ook niet alles meer te vertellen. Waarom zou je hen lastig vallen met het feit dat je op zondag wel een sport?
Zo een aantal gedachten van mijn kant.
Heeft praten nog wel zin? Ik denk van niet, omdat dit een gewetenszaak is van jullie ouders. Je kan wel vragen of ze jullie keuze respecteren, maar dat zullen/kunnen ze niet doen, omdat zij sporten op zondag zien als iets tegen Gods gebod. Je geeft aan dat het inmiddels een wig begint te drijven in de verhouding met je ouders. Je vraagt wat jij moet doen om de vrede te bewaren. Dat is de juiste inzet, want men vraagt zich meestal af wat anderen(de ouders) moeten doen om de vrede te bewaren. De Bijbel zegt, dat we vrede moeten houden met alle mensen, zoveel als mogelijk is. Dat gaat dus heel ver. Alles doen is niet altijd mogelijk, of omdat we daartoe niet vermogend zijn of dat we door iets te laten of te doen in (gewetens)nood zouden kunnen komen. Vraag:is het mogelijk voor je als je op zondag niet sport? Kom je in (gewetens)nood als je het sporten op die dag nalaat?
"Nee de bijbel is daar helder over, gebruik die (Zon)dag om de Heere te zoeken."
Ik heb de hele bijbel doorgelezen, maar heb de duidelijkheid waar jij het over hebt niet gevonden. Help me eens een handje om die duidelijkheid aan te wijzen ...
En dan nog iets. Als ik de Heere Jezus van harte lief heb, waarom zou ik dan mijn eigen verlangens en lusten -die ik zes dagen in de week kan uitoefenen- niet één dag in de week even parkeren voor mijn ouders en hen daarmee niet alleen de eer geven die hen toekomt, maar ook nog eens niet tot ergernis wekken? Is dat sportmoment op die dag zo enorm belangrijk dat het je alles mag kosten? Of gaat het hier vooral om het doordrijven van je eigen zin en mening? Een christen (en ik spreek nu Mortlach even niet aan) leeft niet voor zichzelf, maar is hier op aarde om God en naaste te dienen. Daarboven heeft God er voor het eren van je ouders en zelfs een gebod en een zegen (als dat wordt gepraktiseerd) aan verbonden. Door hen op zo'n luttele zaak verdriet aan te doen maak je mij niet wijs dat je ze eert.
Waarschijnlijk heb jij hem dan te snel gelezen of heb je er overheen gelezen.
Na even zoeken vond ik het volgende:
-Ex 31: 13 U dan, spreek tot de Israëlieten en zeg: U moet zeker Mijn sabbatten in acht nemen, want dat is een teken tussen Mij en u, al uw generaties door, zodat men weet dat Ik de HEERE ben, Die u heiligt. 14 Ja, u moet de sabbat in acht nemen, want die is voor u heilig. Wie hem ontheiligt, moet zeker gedood worden, ja, ieder die op die dag werk verricht, die persoon moet uitgeroeid worden uit het midden van zijn volksgenoten. 15 Zes dagen zal er werk verricht worden, maar op de zevende dag is het sabbat, een dag van volledige rust, heilig voor de HEERE. Ieder die op de sabbatdag werk verricht, moet zeker gedood worden. 16 Laat de Israëlieten dan de sabbat in acht nemen, door de sabbat te houden, al hun generaties door, als een eeuwig verbond. 17 Hij zal tussen Mij en de Israëlieten voor eeuwig een teken zijn, want de HEERE heeft in zes dagen de hemel en de aarde gemaakt, en op de zevende dag heeft Hij gerust en Zich verkwikt.
-Ezch. 20: 12 Ook heb Ik hun Mijn sabbatten gegeven, om een teken te zijn tussen Mij en hen, zodat zij zouden weten dat Ik de HEERE ben Die hen heiligt. En verderop: 20 Heilig Mijn sabbatten, zodat ze tot een teken zijn tussen Mij en u, zodat u weet dat Ik, de HEERE, uw God ben.
En er is ook nog zoiets als de tien geboden die verder uitgelegd worden in onze HC.
Vanuit onszelf kunnen we deze niet houden, maar laten we het dan proberen, uit liefde.
Groeten
Kleine nuance: Paulus gebruikte dit soort vergelijkingen altijd in de context van het komen tot Jezus, omdat hij niet wilde dat hijzelf een blokkade zou zijn.
Als ik als christen altijd mijn oren zou moeten laten hangen naar de mening van anderen vanuit de angst dat ik die ander niet mag ergeren, dan is wel zeer beklemmend volgens mij. Dan krijg je uitwassen zoals dat avondmaalgangers iedere dag in donkere kleding lopen want o wee, je zou maar eens iemand ergeren..
Ik herinner me zelf van pakweg 10 jaar geleden dat ik een keer op maandag voor een paar dagen naar het buitenland moest. Mijn moeder zou komen oppassen, maar omdat ze op een uur rijden woont moest ze wel op zondagavond komen.
Die dag keurig de verplichting gedaan, 2 keer naar de kerk geweest, maar de rest van de zondag stond vooral in het teken van de voorbereidingen voor de komende werkweek.
Achteraf heb ik haar gezegd dat ik er spijt van had, omdat ik voelde dat ik die dag precies deed waar de zondag niet voor bedoeld was, namelijk uitrusten en uitzien naar de eeuwige rust!
Hoe ga je toetsen of die ergernis nog redelijk is? Of doe je dat in zijn geheel niet en geef je jezelf over aan de irrationele grillen van anderen.
Tevens bedoelt Paulus met dat ergeren dat je iemand van Christus weghoudt. Het lijkt me sterk dat dat kan door te sporten op zondag.
Tot slot, zoals mortlach al vraagt: "Hoe ga je toetsen of die ergernis nog redelijk is? Of doe je dat in zijn geheel niet en geef je jezelf over aan de irrationele grillen van anderen."
Wat mij betreft dus niet. Niet zelden gebeurd het dat er een iemand zichzelf voortdurend moet aanpassen, omdat de ander 'moeite' ermee heeft. Gebeurd dit andersom, dan staat de ander op zijn achterste benen. Rekening houden met elkaar, prima. Maar het heeft zijn grenzen.
Over welke dag wordt in deze teksten gesproken? De sabbat (zaterdag)
Wat is de rol van de sabbat in de nieuwe bedeling?
Kol. 2:16 Laat dus niemand u veroordelen inzake eten of drinken, of op het punt van een feestdag, een nieuwe maan of de sabbatten.
Wellicht ga je zeggen dat de zondag in plaats van de sabbat is gekomen. Maar als je dat gaat zeggen dan zie ik graag een bijbelse onderbouwing.
Daarnaast heeft er met het volbrengen van het werk van Jezus ook iets plaatsgevonden met betrekking van de OT wetten. Daarom haalde ik de tekst aan uit Kol. 2.
Dit is waarschijnlijk iets anders dan wat je altijd is verteld, maar weet dat er heel veel theoriën de ronde doen in de kerken die gebaseerd zijn op theoriën en theoriën en theoriën enz. Gods Woord is de bron.
Alleen kan ik zaterdag niet naar de kerk want dan is hij gesloten.
Als jij van mening bent dat jij niet sport op zondag, dan is dat jouw keuze. Maar jij legt jouw keuze op aan anderen, en dat is juist iets waar Paulus van zegt dat je dat niet moet doen.
Ik lees in jouw antwoorden dat je op een aantal punten volgt wat je waarschijnlijk altijd hebt geleerd, maar niet bijbels is.
Daarbij geldt nog dat God in de verzen die jij noemt spreekt tot de Israëlieten. Als je stelt dat die wetten ook voor ons, als heidenen, gelden, dan ga je uit van de vervangingstheologie. Als je dan echt consequent bent, dan moet je je aan de hele wet houden. Zoals je ook schreef dat we in ieder geval ons best daarvoor moeten doen. Maar gelukkig geldt de vervangingsleer niet. Lees maar eens Handelingen 21 en de conclusie over het houden van de wet: 25 Maar wat de heidenen betreft die geloven, hebben wij geschreven en goedgevonden dat zij niets dergelijks in acht hoeven te nemen, behalve dat zij zich moeten wachten voor afgodenoffers, voor bloed, voor het verstikte en voor ontucht.
Ik raad je aan om de bijbel eens zelf, maar dan onbevangen, te lezen en je zult grote schatten daarin ontdekken. We leven niet meer onder de wet, maar onder de genade, in vrijheid!
Hoe is dat uit de Bijbel te halen?
Ik vind het bizar dat er mensen zijn die dit leren, vervolgens aangeven dat andere zonde doen als ze op zondag iets doen wat op de sabbat niet mocht, terwijl we lezen wat in handelingen 25 staat.
Kan iemand me dat uitleggen?