Onzeker in mijn werk

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 16-10-2015| 10:09

Ik voel me altijd zo intens onzeker over alles wat ik doe in mijn werk. Ik vind het moeilijk om mijn kwaliteiten te herkennen en te erkennen. Nu moet ik gaan wisselen van baan, wat mij erg veel spanning geeft omdat ik op zie tegen dagen waarin ik verantwoordelijkheid moet nemen en er dingen van mij gevraagd worden. Ik heb hier in de voorgaande jaren (door studie) al aan gewerkt, maar merk dat het telkens op blijft spelen. Ook is het zo dat ik op de momenten dat ik met deze onzekerheid kamp God om hulp vraag, maar op het moment dat het weer wat beter met me gaat, en ik mijn angsten los kan laten, dan vind ik het zo moeilijk om dicht bij de Heere te leven en het in mijn dagelijks leven (dus niet als ik spanning ervaar) te implementeren. Mijn vraag is eigenlijk of u mij tips of advies kan geven hoe ik met dit levenspatroon om kan gaan.

Beste...,

Volgens mij is de centrale vraag waar het hier om gaat: Wat is de blikrichting waarmee jij je leven leidt en je werk doet? Is die geconcentreerd op jezelf: doe ik het wel goed, kan ik het wel, kom ik er in vergelijking met anderen niet bekaaid vanaf, wat zullen ze van mij vinden, leer ik het ooit om het beter te doen, enz., enz., enz. Dat is de beweging van buiten naar binnen (je zelfbeeld en prestaties).

Of plaats je de aandacht buiten jezelf: wat kan ik betekenen in en voor de taken die ik heb in dit leven, hoe kan ik iets toevoegen in de situaties waarin ik beland, hoe kan ik van betekenis zijn voor de mensen die God op mijn weg plaatst, hoe kan ik vruchtdragen, welke sporen wil ik nalaten op deze aarde, hoe kan ik de handen en de voeten van de Heere Jezus zijn, enz., enz., enz. Dat is de beweging van binnen (je hart) naar buiten.

We leven in een wereld waarin het heel gebruikelijk is dat iedereen voortdurend wedstrijdjes speelt en mensen zich steeds maar weer vergelijken met anderen. In deze Facebookmaatschappij gluren mensen voortdurend naar anderen om vervolgens te constateren dat zij zelf (en hun leven) er dan maar bekaaid van af komen. Het is mijn vaste overtuiging dat dit niet de goede beweging is. Het gaat erom dat je gestuurd wordt door je verlangen, en niet door je angst (om te falen, om te mislukken, enz.). Als je ernaar verlangt om het leven vorm en gestalte te geven zoals God het bedoeld heeft, dan geeft dat een heel andere dynamiek en dimensie aan je leven. Dan gaat het niet om jou, maar om wat jij kunt toevoegen aan het leven, aan mensen, waardoor God zichtbaar wordt. Ik geef je twee uitspraken van Augustinus mee die dit thema raken:

De eerste is: “Wat je in anderen wilt ontsteken, moet in jezelf branden.” Doorvertaald: waarvoor sta jij in vuur en vlam en hoe zou je anderen daarin willen meenemen en enthousiasmeren. Hoe zou jij nu in jouw situatie het Evangelie gestalte willen geven. En de tweede is: “De meeste mensen lijken op wat zij liefhebben.” Wat is zo kostbaar voor jou, dat jij dát graag wil uitstralen?

Ik hoop van harte dat jij meer en meer onder de indruk raakt van Wie God is en dat dát jouw verlangen stuurt om van betekenis te zijn op deze aarde. Ik hoop ook dat je aanvoelt dat deze levenshouding alle krampachtigheid ervan af haalt. Ik vind het altijd heel bevrijdend om te bedenken dat het niet om mij gaat, het gaat er niet om dat ik hoge ogen scoor, maar het gaat erom dat ik zó leef en werk dat God er Zijn zegen aan verbindt.

Bij de houding van buiten naar binnen, gaat het om scoren, om succes. Bij leven van binnen naar buiten gaat het om zegen. Dat is een groot verschil. En weet je wat er het mooie aan is? Zegen hoef je niet zelf te organiseren. Dat is aan God. Ik hoef alleen maar mijn best te doen en mag vervolgens verwachtingsvol uitzien naar Gods werk.

Als ik het even mag toespitsen op mijn situatie: Als ik de vele studenten zie die God aan mij (en mijn collega’s) toevertrouwt, zou ik heel krampachtig kunnen worden als ik ga bedenken of ik dat wel kan en of ik dat wel goed zal doen allemaal. Maar als ik uitzie naar Gods werk in hun leven, moet ik wel mijn best doen, maar mag ik het vervolgens aan Hem toevertrouwen. Dat is zó bevrijdend! Ik hoop van harte dat het jou lukt om vanuit die genade en in die vrijheid te leren leven!

Zegen gewenst! Ga oefenen in verlangen. (Daar heb ik ook een boekje over geschreven...) 

Drs. Els J. van Dijk,
Directeur

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

213 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven