Belijdenis gedaan maar geen levend geloof
Ds. A.T. Vergunst | 3 reacties | 10-09-2015| 13:12
Vraag
Aan een Ger. Gem.-dominee. Ik ben een jongeman van 22 jaar. Ik ben opgevoed in de Gereformeerde Gemeente en heb een stabiele opvoeding gehad. Ook kerkelijk bewust opgevoed. Op mijn 19e heb ik belijdenis gedaan in onze gemeente. Dit heb ik gedaan omdat ik mijn keuze voor de kerk en het geloof ook voorin de kerk wilde belijden. Samen met een aantal anderen hebben we toen heel bewust de keuze gemaakt (na een intensief en mooi jaar) om dit te doen.
Echter, ik heb helaas geen levend geloof. Veel mensen zien mij als een nette jongen en denken -ook door mijn eigen verhalen- dat ik een "bekeerd" (lastig woord) persoon ben. De prediking van het Woord heeft mij zeker wel eens geraakt en ik heb best wel eens met een verlangen om God te kennen in de kerkbank gezeten. Maar dat is niet genoeg, dat begrijpt u. Wat ik zo erg vind is dat ik bij anderen de indruk heb gewekt dat ik een levende relatie met God heb, terwijl dat niet zo is. Helaas is dit moeilijk terug te draaien en ben ik bang dat mensen mij het heel erg kwalijk zullen nemen als ik vertel dat dit allemaal niet waar geweest is. Graag hoor ik wat ik hiermee aan moet. Moet ik aan de personen aan wie ik dit allemaal verteld heb en mij mooier voor gedaan heb dan dat ik ben, excuses aan gaan bieden en hen vertellen dat het niet waar is geweest? Hoe moet ik hiermee omgaan?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Beste vriend,
Eerlijkheid is altijd het beste. Onszelf oppoetsen om iedereen een betere indruk te geven dan we werkelijk zijn, ach, dat is waar we allemaal mee bezig zijn. Het hypocriete zit diep in ons hart. Toch denk ik niet dat jij iedereen moet gaan vertellen dat bij nader inzien de relatie met God niet zo diep is dan je als indruk gaf. Ik heb niet het gevoel uit je brief dat je iedereen grote verhalen hebt lopen te vertellen.
Misschien was je zelf 'oprecht' in wat je toen dacht 'echt was.' Maar nu heb je leren inzien dat een uiterlijke belijdenis toch niet diep genoeg is. Dat inzicht over jezelf mag je best delen met hen waarmee je in gesprek bent. Het is toch mogelijk dat je door het latere onderwijs anders bent gaan denken over de relatie die jij dacht met God te hebben.
Ik hoop dat Heere door Zijn Woord in je hart wil doorwerken. De indrukken die je schreef weleens te hebben, zijn al een grotere zegen dan je nu zelf kan zien. Maar ze zijn inderdaad niet genoeg. Indrukken van God en zonde moeten ons vernederen voor Hem in het stof en ons brengen tot het kruis van Christus waar de verlossing van onze schuld mogelijk is in Hem.
Hartelijke groeten,
Ds. A. T. Vergunst, Grand Rapids
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.T. Vergunst
- Geboortedatum:22-09-1961
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Carterton (Nieuw-Zeeland)
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Lees dit eens door:
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/23050/wat-is-nou-bekering-/
Het was meer een vorm van traditie en met de reden dat we daardoor onze kinderen mochten laten dopen.
Ook nu zijn er ouders die hun kinderen aansporen om belijdenis catechisatie te gaan doen.
Zoiets als...je bent nu 18, wordt het onderhand niet tijd dat je belijdenis gaat doen.
Dus ouders vinden het tijd worden dat je ja gaat zeggen op de leer die alhier wordt verkondigd. (waar ik ook rillingen van kan krijgen)
Dus je doet belijdenis, of je wedergeboren bent of niet.
Pas 15 jaar geleden kreeg ik, door genade, een levend geloof.
Ik ontmoette mensen die dicht bij de Heere Jezus leefden en getuigden van de hoop die in hun is.
Ik werd jaloers en zag wat ik niet had, een levende relatie met de Heere en Heiland Jezus Christus.
Ik was kerkganger en wettisch, leefde onder de wet en niet onder de genade.
Wat een onverdiende goedheid van onze Trouwe vader in de hemel dat mijn ogen zijn opengegaan en dat ik mijn knieën mocht buigen voor Jezus.
Maar ook moest ik dingen laten en gehoorzamen aan de oproep tot bekering. Hem gaan volgen kostte wat, o.a. mijn vrienden.
Die niet accepteerden dat God, dat Jezus Christus op nummer 1 ging staan.
Ik mijn leven veranderde, een saaie piet werd in hun ogen.
Ik ging getuigen over mijn Heiland, niet meer naar de kroeg, ander muziek keuze.
Mijn troep aan cd's en Dvd's gingen de deur uit, de kliko in.
Mijn leven vberanderde.
Ook dat kan bij jou, bereken wat het gaat kosten.
Het kost je misschien nu heel veel maar je krijgt een kostbare schat terug in de hemel.
Nu wil ik niet anders meer. Een leven met Hem is pas echt Leven.
Ik wens je de zegen van onze Heere Jezus toe.
