Ex niet loslaten uit naastenliefde

C. M. Chr. Rots - de Weger | Geen reacties | 24-08-2015| 09:30

Mijn relatie is uitgegaan omdat dat mijn ex veel last van stemmen had in zijn hoofd. Ik heb toen een ander telefoonnummer genomen, maar doordat ik nog gevoelens voor hem had, heb ik toch weer contact opgenomen ondanks dat deze relatie niet meer kan en onmogelijk wordt gemaakt. Ik heb toen nog een tijdje contact gehad, maar dit ging niet meer, i.v.m. met de stemmen in zijn hoofd. Dit ging erg ver. Hij heeft altijd gedacht dat ik vreemd ging. Nu kwam er bij dat hij dacht dat ik zijn huis inbrak en vreemde dingen in zijn huis deed. Het werd zo erg dat hij afschuwelijke en vernederende sms'jes naar mij stuurde. Ik weet dat dit niet langer door kan gaan, maar ik vind het zo erg voor hem. Zelf ga ik er nu ook aan onderdoor.

Hoe moet ik dit nou zien, je moet je naaste liefhebben, helpen. Ik zie in dat door die stemmen zijn hele gedrag verandert, terwijl hij een zachte persoonlijkheid is. Maar hoe kan ik mijn naaste liefhebben, helpen en vooral vergeven als ik kapot wordt gemaakt? Enkele aanwijzingen uit de Bijbel heb ik gekregen dat het contact verbroken moet worden en dat ik hem moet loslaten. Maar hoe kan ik loslaten als ik het hem niet kan vergeten en gekweld wordt dat het mijn eigen schuld is dat het zo is gelopen? Ik kom hier niet uit!

Beste vraagsteller,

Tja, je wilt hem loslaten en toch ook weer niet. Je zult het eerst met jezelf eens moeten zien te worden over wat je nu werkelijk wilt. 

Géén contact... dan neem je nog een keer een nieuw telefoonnummer en belt hem niet meer. Over en uit. Dat zal misschien in het begin niet gemakkelijk zijn, maar wat heb je er aan als je zelf ‘er aan onderdoor gaat’. Daar wordt de relatie niet beter van en de bewuste jongeman al helemaal niet. Radicaal loslaten dus. Daar waar jij schuldgevoelens ervaart, moet je nagaan of dat échte schuld is. Die stemmen in zijn hoofd: heb jíj die daar in gepraat? Of heeft hij hier al langer last van en is hulpverlening op zijn plaats? Dat laatste hoef je -wat mij betreft- niet bij hem na te vragen, maar vraag ik aan jóú in verband met jóúw gekwelde gevoelens. Aan échte schuld moet je iets doen: belijden en vergeving vragen. Bij ‘vermeende’ schuld is het een ander verhaal. Dan vraag je jezelf af hoe die gevoelens je zo zijn gaan beheersen: verdriet om hoe de relatie is gelopen mág, mogelijk boosheid ook, of teleurstelling.

Je schrijft: “Enkele aanwijzingen uit de Bijbel heb ik gekregen dat het contact verbroken moet worden en dat ik hem moet loslaten.” Welke aanwijzingen zijn dat? Misschien ook een goed punt om over te praten met iemand die jou (goed) kent en die jij vertrouwt.

Je naaste liefhebben... ja, maar dat is iets anders dan een liefdesrelatie aangaan en onderhouden met een jongeman. Je naaste liefhebben heeft te maken met zorgen voor iemand die dat zelf niet (meer) kan. Daar kán liefde aan te pas komen, maar het hoeft niet. Het kan ook gewoon christen’plicht’ zijn in een leven van barmhartigheid en gerechtigheid, als we zó willen leven als beschreven staat in Micha 6:8 en/of Lucas 10:25-37. Soms is naastenliefde ook financiële hulp (denk aan Verre Naasten, bij een ramp of het opvangen van vluchtelingen) en gebed voor ‘de ander’. Voor naastenliefde is allereerst een open oog en oor nodig naast een liefdevol hart. Een liefdesrelatie echter is gericht op een toekomstig leven samen met die ene speciale partner.
    
Zorgen voor déze jongen kun je nu alleen maar door hem uit de weg te gaan. En mogelijk voor hem te bidden dat hij de juiste therapeutische behandeling gaat zoeken en ook daadwerkelijk vindt!

Ik wens je sterkte,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1530 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven