Slechte band met ouders

C. M. Chr. Rots - de Weger | 4 reacties | 31-07-2015| 13:24

Vraag

Ik heb helaas een slechte band met mijn ouders. Dit komt omdat er in mijn jeugd veel verdrietige dingen zijn gebeurd. Mijn vader was en is een erg dominante man, sloeg mijn broers en zussen en soms moest ook mijn moeder het ontgelden. Ik ben zelf nooit geslagen, mede ook doordat hij daar de kans niet voor kreeg, maar wel vielen er vaak harde woorden. Ik als jongste van een groot gezin draag de beelden daarvan op mijn netvlies en voel mij daar zeker de laatste tijd erg verdrietig over.

Ik heb nu zelf een gezinnetje en het lijkt wel of alles weer boven komt drijven. Ik voel mij momenteel erg schuldig, omdat ik eigenlijk totaal geen liefde voel voor mijn ouders. We hebben wel contact, maar vaak voel ik mij erg ongemakkelijk als ze op bezoek komen. Een gesprek aangaan over het verleden is erg moeilijk. Ik heb dit meerdere malen geprobeerd met mijn moeder, maar zij staat daar eigenlijk niet open voor. Bovendien neemt ze het op een bepaalde manier toch op voor mijn vader, wat ik dan als kind moeilijk kan begrijpen. Er werd nooit gepraat bij ons thuis, althans niet op een normale manier. Echt helemaal nergens over, ook niet over geloofszaken.

Eigenlijk ligt het hele gezin uit elkaar en is er bijna geen onderlinge band. Ook gebeuren er nog steeds veel verdrietige dingen, ruzies, elkaar ontlopen, niet eerlijk zijn naar elkaar. Momenteel voel ik mij erg verward en verdrietig over alles en ook schuldig omdat ik mijn ouders slecht kan verdragen. Vaak vraag ik mij af of deze gevoelens normaal zijn. Hopelijk kan iemand met mij meedenken en mij wat handvatten aanreiken.


Antwoord

Beste vraagsteller,

Jawel, meedenken zou wel gaan, maar niet anoniem via een schriftelijk antwoord. Alle handvatten die ik zou kunnen schrijven hoeven in uw situatie niet van toepassing te zijn, omdat ik alleen in algemene zin kan schrijven. Uw persoonlijke verhaal is serieus genoeg om over te gaan praten met iemand die u kent en die u vertrouwt. Iemand uit uw kennissen- of vriendenkring. Of een deskundige. Het kan heel prettig zijn om uw hart te luchten. Vooral waar u zich nu verward, verdrietig en schuldig voelt. 

Een tweede reden waarom ik via het Refoweb niet zomaar op uw zeer persoonlijke vraag inga is het intieme karakter van de vraag en de openbaarheid van het internet. Wél raad ik u dringend aan om niet te stoppen na dit antwoord: probeer een luisterend oor te vinden! Ik wil dat wel zijn, maar geen idee waar u woont en of dat haalbaar is... ik hoor het wel!

Gode bevolen, 
Marijke Rots

Lees meer artikelen over:

ouders
Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
1529 artikelen
C. M. Chr. Rots - de Weger

Bijzonderheden:

Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.

Bekijk ook:

 

 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
4 reacties
lin1991
31-07-2015 / 20:22
Tip: afstand houden en je richten op de eigen leventje. Nee dat is niet egoïstisch maar verstandig in deze situatie. Naar mate iedereen in het gezin ouder wordt kunnen de verschillen erg groot worden. Vandaar mijn gouden tip
Justinus
01-08-2015 / 20:15
Ben het roerend met Mw. Rots eens.
Probeer daarnaast dat het in je eigen gezinnetje niet zo wordt als je als kind hebt gezien!
Melancho
03-08-2015 / 14:42
Ik heb soortgelijke ervaringen, wel anders maar ook de band met mijn ouders is vanaf dat ik gehuwd ben, nu 36 jaar, niet beter geworden. Ook ik heb een dergelijke vraag gesteld in het verleden waar je misschien ook iets aan hebt. Mijn gevoelens staan er in verwoord die je waarschijnlijk wel herkent.
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/17821/zand-er-over-of-uitpraten/
Ik wens je veel sterkte in dit moeilijke proces wat soms erg veel van je vergt!
Kies voor je zelf, je vrouw en je gezin, dat is onze eerste vereiste en het belangrijkste!
shaila
10-08-2015 / 10:28
Helaas herken ik je verhaal ook. Ik ben nu 38 jaar en heb er de laatste jaren ook veel last van gehad, vooral omdat je zelf kinderen hebt en je dan probeert het anders te doen. En het doet pijn als je zelf nauwelijks liefde hebt gekregen en een luisterend oor. Ik heb veel gehad aan gesprekken bij de Vluchtheuvel. Misschien voor jou ook fijn om hulp te zoeken. Het laatste jaar gaat het zo goed met me, ik heb geleerd om niet meer achterom te kijken, maar vooruit te kijken. Maak het gezellig met je eigen gezin, vecht er voor! Het verleden heeft geen zin meer, je kunt er helemaal niets meer aan veranderen! Sterkte!
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Homoseksuele gevoelens

Ik zit de laatste tijd in de knoop met mezelf. Sinds het begin van de middelbare school vraag ik mij af of ik op jongens of op meiden val. De laatste jaren wordt deze vraag steeds groter. Op school vo...
Geen reacties
30-07-2020

Niet twijfelen

In Jakobus 1 staat dit: “En als iemand van u in wijsheid tekortschiet, laat hij die dan vragen aan God, Die aan ieder overvloedig geeft en geen verwijten maakt. Ze zal hem gegeven worden. Maar laat hi...
Geen reacties
30-07-2021

Met meisjes omgaan

Hoe moet ik met meisjes omgaan?
5 reacties
30-07-2011
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering