Vriendschap niet meer zo prettig na vreemd voorstel

Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 12-03-2005| 00:00

Tijdens een vakantie ontmoette ik een getrouwd stel. Wij hadden regelmatig contact met elkaar, dit bleef ook na de vakantie. Wij belden regelmatig, ook gingen wij wel bij elkaar op visite. Na verloop van tijd vond ik deze vriendschap niet meer zo prettig. Als ik eens niet te bereiken was, wilde zij altijd weten wat ik had gedaan of waar ik was geweest. Op een keer belde zij met de mededeling dat ze iets heel belangrijks met mij te bespreken had. Ik was eigenlijk wel nieuwsgierig waarover dit zou gaan. Toen ik een paar dagen later bij hen was, kwam ze met het volgende: zij liep met de gedachte dat ze niet oud zou worden. Toen vroeg ze mij als er met haar iets zou gebeuren of ik dan met haar man zou willen trouwen (haar man was op de hoogte van dit gesprek). Ik wist niet wat mij overkwam en zei haar dat ik daar geen antwoord op kon en wilde geven. Ik moest haar beloven hier met niemand over te praten; het was een geheim tussen ons.

Vanaf die tijd werden onze contacten minder. Na een enige tijd hadden wij een conflict. Zij wilde dat ik een afspraak zou verzetten om haar een plezier te doen. Ik heb dit geweigerd. Toen verweet zij mij dat ik andere dingen meer prioriteit gaf dan haar. Ik was haar al heel vaak tegemoet gekomen, maar zij wilde overal haar zin in hebben en was erg jaloers als zij wist dat ik met andere vriendinnen iets afgesproken had. Ik heb toen voorgesteld het contact te verbreken. Zij wilde hier niets van weten, het zou wel weer goed komen. Enige tijd later heb ik weer voorgesteld om het contact toch te verbreken; ik kon niet meer op een ontspannen manier met hen omgaan, en zei dat haar vraag daar de oorzaak van was. Dit bevreemde haar omdat zij vond dat ik heel nuchter was. Ik heb haar toen gezegd dat een nuchter iemand ook zijn gevoelens heeft. Het was voor mij een opluchting dat de knoop doorgehakt was. Het is nu inmiddels alweer even geleden, maar wat zou u mij geadviseerd hebben?

Beste vriendin,

Laat ik meteen maar zeggen: Ik denk dat je volkomen gelijk hebt met het doorhakken van de knoop: al of niet vriendschap. Een goede vriendschap moet van twee kanten komen en als dat niet het geval is, is het heel natuurlijk dat een van beiden (of beiden) afhaakt (of afhaken). Een voorbeeld: een vriendschap is geen huwelijk; een huwelijk is voor het hele leven, vriendschap niet, hoewel het natuurlijk wel kan. En net zoals een verkering (die een intense wijze van vriendschap is) kan uitraken, zo is het met vriendschap ook. Het is zelfs goed dat een verkering kan uitraken, anders zou het grondig mis kunnen gaan in het huwelijk. Zo is het met jullie ‘vriendschap’ ook.

Je had er bovendien, als ik je mail goed heb gelezen, goede redenen voor om de vriendschap te verbreken. In de eerste plaats: je vriendin claimde je op allerlei wijze. Dat is geen ware vriendschap. Dat lijkt erop dat zij jou helmaal voor zichzelf wilde hebben en dat is niet goed. Ware vriendschap ziet ook en vooral de ander. In de tweede plaats: de belofte die ze jou vroeg. Niet zij vraagt of beslist of je na haar eventuele dood met haar man wilt trouwen, maar dat vraagt of beslist die man eventueel zelf. En dat, na een behoorlijke rouwperiode. En dan is de keus aan jou of je al of niet ja zou zeggen. Het zou wel een heel ongezonde verhouding geweest zijn van jou t.o. die man als je nu al ja had gezegd. Terwijl er, als ik het goed begrepen heb, van ernstige ziekte van de vriendin geen sprake is. Trouwens, het is in het algemeen heel onjuist dat iemand vóór zijn of haar sterven een ander een belofte laat doen. Die ander moet zich ook niet laten verleiden zo’n belofte te geven, gezien de druk van de omstandigheden. Wie zegt overigens dat je vriendin niet oud wordt behalve zijzelf? Misschien leeft ze nog vele vele jaren. Laten we dat maar voor haar hopen Daarom: goed dat je gezegd hebt dat je geen antwoord op haar vraag kon en ook niet wilde geven.

Jij hebt je gevoelens, schrijf je. Dat is terecht. Nu, uit het feit dat het een opluchting voor je is (dat is ook een gevoelen) dat je de knoop hebt doorgehakt, blijkt dat je daar goed aan gedaan hebt. Je hebt het trouwens op een goede wijze gedaan, zonder ruzie. Dat is de juiste weg.  Zou de ander boos zijn dan ligt dat helemaal bij haar, niet bij jou. Ik hoop dat ik je wat gerustgesteld hebt. Sterkte erbij.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven