Liever afstand van schoonmoeder
Ds. A. de Lange | 14 reacties | 19-05-2015| 14:47
Vraag
Mijn situatie is erg complex. Langzamerhand draai ik er een beetje in vast. Er speelt erg veel, maar ik zal proberen de hoofdzaken te benoemen. Mijn man en ik zijn vijf jaar getrouwd en hebben drie kinderen. Mijn schoonmoeder is niet meer samen met mijn schoonvader, maar heeft sinds zes jaar een vriend. Met hem deelt en doet ze alles, alleen slaapt hij ‘s nachts niet bij haar.
Ik heb hier erg veel moeite mee, omdat ik geloof dat dit ook een vorm van samenwonen is. Ze geeft ook aan nooit met hem te willen trouwen. Nu kan ik dat natuurlijk niet veranderen. Maar ik en mijn man hebben wel de verantwoordelijkheid voor de kinderen. Daar mijn schoonmoeder zegt de Heere te vrezen, vind ik haar levensstijl daar geen getuigenis van geven. Ik wil eigenlijk de kinderen daar weg van houden. Wat inhoudt dat ze niet mag oppassen samen met haar vriend en wij ook niet willen dat hij betrokken is bij de opvoeding.
Mijn schoonmoeder is daar erg boos over. Maar geeft daar in het bijzonder mij de schuld over. Ze vindt dat ik uit een 'zwaar' gezin kom en ze wil ook mijn ouders niet meer zien. Dit alles doet mij zeer veel verdriet, wat ik haar ook heb verteld. Maar ze werd alleen maar bozer en zei dat ik nooit met haar zoon had moeten trouwen en dat ik haar kleinkinderen bij haar vandaan haal, terwijl ik dat juist niet wil. In alles merk ik dat ze me totaal niet mag.
Maar ik kan dit niet delen met mijn man. Hij vindt dat ik de dingen verkeerd zie en dat zijn moeder het allemaal niet zo bedoelt. Het doet me enorm veel verdriet dat mijn man niet aan mijn kant staat en dat zijn moeder alles mag zeggen wat ze maar wil. Nu wil ik liever afstand houden van mijn schoonmoeder, iets waar mijn man boos om is. Hij had dit nooit van mij verwacht voordat wij trouwden. Zit ik verkeerd? Ik heb de Heere zo vreselijk lief, maar ook mijn man. Voor mijn gevoel moet ik nu kiezen. Het zou het makkelijkst zijn om mijn schoonmoeder gewoon haar gang te laten gaan. Maar als ik dan denk aan onze doopbelofte, dan kan ik dat niet. Wat moet ik nu doen?
Antwoord
U noemt uw situatie erg complex. Dat heeft ermee te maken dat er een heleboel zaken door elkaar heenspelen. Het een leidt tot het ander. De moeite die u hebt met wat uw schoonmoeder geeft zelfs problemen in uw huwelijk. Goed om er eens samen naar te kijken. Ik doe u graag een paar handreikingen:
1. Als uw schoonmoeder en haar vriend niet bij elkaar wonen, en hij ’s avonds naar huis gaat, wonen ze niet samen. Een jong stel dat verkering met elkaar heeft, en elkaar vaak ziet, maar thuis in het eigen bed slaapt, noemen we ook geen samenwonend stel en hun omgang noemen we ook geen vorm van samenwonen. Misschien ligt daar het begin van het probleem dat u wel op die manier naar wat uw schoonmoeder en haar vriend hebben kijkt, terwijl uw schoonmoeder en haar vriend met het trekken van hun grenzen menen dat ze niet samenwonen.
2. U hoeft het niet fijn te vinden, dat uw schoonmoeder zo met deze man omgaat, u mag er ook uw vragen en bezwaren bij hebben, zeker als het huwelijk tussen uw schoonmoeder en schoonvader in principe nog weer hersteld zou kunnen worden. Maar het is toch goed om wat uw schoonmoeder doet niet tot uw verantwoordelijkheid te maken. En als u haar handelwijze feitelijk gezien niet hoeft te veroordelen (uit wat u schrijft kan ik dat niet opmaken) dan mag u voor haar bidden en haar vertrouwen proberen te geven dat ze met de Heere hier een rechte weg in begeert te gaan. Of ze dat ook werkelijk DOET kan ik niet beoordelen. Uzelf kunt dat wellicht ook niet eens. Maar in liefde moeten we elkaar de ruimte soms geven.
3. De boosheid van uw schoonmoeder over uw opstelling tegenover haar kan een terechte boosheid zijn, omdat ze echt niet verkeerd bezig is. Het kan natuurlijk ook een boosheid zijn, die voor een deel tegen haarzelf gericht is, omdat ze misschien toch ook aanvoelt dat het niet helemaal goed is wat ze doet. Ik weet dat niet, omdat ik het moet doen met wat u schrijft en vooreerst houd ik het er nog maar op dat uw schoonmoeder in dezen een rechte weg zoekt te bewandelen. Dat u het gevoel hebt dat uw schoonmoeder u niet mag en dat u ook niet al te enthousiast lijkt over haar, zijn gevoelens die het gevolg kunnen zijn van de manier van reageren op de hele bestaande situatie. Verder zou u de eerste schoondochter niet zijn, die het moeilijk heeft met haar schoonmoeder en andersom. Er lijkt op die verhouding makkelijk een stuk spanning te ontstaan. Aanvaard dat niet als een gegeven, maar probeer er vanuit christelijke opdracht bewust goed mee om te gaan.
4. Het lijkt erop dat in deze kwestie ook een beetje is gaan meespelen dat u en uw man uit gezinnen met een wat verschillende geestelijke ligging komen. Pas daar mee op. Uw man en u zijn samen getrouwd en bij elkaar gekomen. Dan is het belangrijk om bij elkaar te blijven. (Schoon)families dienen er ook naar te staan om elkaar te respecteren. Ik lees dat uw schoonmoeder uw ouders niet meer wil zien. Dat is geen goede zaak. Hopelijk zijn uw ouders geen partij in deze zaak geworden, doordat u uw gelijk bij hen hebt gehaald of uw mening naar uw schoonmoeder hebt toegebracht op de manier van: mijn ouders vinden dat ook. Zoek geen verwijdering, maar toenadering!
5. Het feit dat uw man uw visie op zijn moeder en haar vriend niet deelt mag voor u misschien best wat zwaarder wegen. Hij is uw man en u bent met hem getrouwd. De huidige situatie van uw schoonmoeder was er toen ook al. Die hebt u aanvaard. Uw man is het hoofd van het gezin. Als hij in dezen de lijn uitzet om om te blijven gaan met zijn moeder, dan het is goed om te doen wat Efeze 5 zegt: hem onderdanig te zijn. Ik weet niet of het toevallig is, dat u schrijft: “Ik en mijn man hebben wel de verantwoordelijkheid voor onze kinderen.” Het is de bijbelse volgorde dat uw man de eerste verantwoordelijkheid heeft en dat u hem helpt die verantwoordelijkheid te dragen.
6. Misschien dat ik met meer informatie van uw kant andere dingen had neergeschreven. Nu moet ik het hiermee doen en zijn deze dingen eruit gekomen. Ik hoop van harte dat u een weg vindt om uw schoonmoeder te aanvaarden en om de familiecontacten hartelijk te laten lopen. Gaat dat ontspannender, dan hoeft u uw kinderen ook niet bij uw schoonmoeder weg te houden. Een goede band met grootouders is voor kinderen belangrijk. Zelfs als die grootouders het in sommige opzichten anders doen dan de eigen ouders voorstaan.
7. Het is belangrijk dat onze verhoudingen met iedereen goed zijn. Het is het allerbelangrijkst dat het goed is tussen God en ons. Dat we Zijn wet aanvaarden en ervoor buigen, ook als ze ons veroordeelt. Dat we Zijn evangelie aanvaarden en Zijn genade in Christus beamen, ook al komt die op ons over als ongelofelijk.
Dordrecht,
Ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Jullie hebben inderdaad de verantwoordelijkheid voor jullie kinderen, maar dat betekent niet dat je hen voor alle zonden kunt afschermen.
Schoonmoeder is oud (en wijs) genoeg lijkt mij, om haar eigen weg te kiezen. Heb je wel eens naar haar redenen gevraagd waarom ze niet met deze man wil trouwen?
Als je mag geloven dat je je man uit de Hand van de Heere hebt gekregen, betekent dit ook dat je zijn familie erbij hebt gekregen. Ook al gedragen zij zich anders dan je had gehoopt.
Veel geduld en wijsheid toegewenst!
Niet alleen voor je schoonmoeder is dit erg, maar ook voor je eigen kinderen, die hier niets aan kunnen doen.
De vriend blijft niet slapen dus ik ben het in die zin met de dominee eens dat dit geen samenwonend stel is. ( Het komt op mij wel vreemd over maar goed dat is een andere zaak ). Je schoonmoeder zegt dat ze de Heere vreest ik zou er voor oppassen om niet keihard te oordelen. God heeft soms vreemde kostgangers ( dit bedoel ik niet oneerbiedig)
Houd je kinderen niet weg bij je schoonmoeder. Mijn ouders hebben dit ook meegemaakt bij een zoon ( mijn broer is niet meer gelovig en hebben een poos heel erg afstand genomen, gevolg mijn ouders en de oudste 2 kleinkinderen hebben nauwelijks een band, dit heeft zoveel verdriet veroorzaakt doe dit je schoonmoeder en je man niet aan!!! is ook niet christelijk vind ik ) Probeer te kijken naar de positieve dingen van je schoonmoeder wellicht is ze gewoon een leuke gezellige oma voor je kinderen, zie het minder zwaar.
Je hoeft je schoonouders ( en eigen ouders ) niet bij de opvoeding te betrekken... wat bedoel je daarmee. Wel een band laten opbouwen maar ze hoeven zich niet te bemoeien met wat jullie idee is over opvoeden. Het enige dat je kunt eisen is dat zij de kinderen niet meeneemt naar bijvoorbeeld kermis, bioscoop ik noem maar iets als jullie dit absoluut niet willen.
Als laatste... de situatie van je schoonmoeder is apart en ja de kinderen gaan natuurlijk vragen stellen maar je kunt ze toch niet afschermen voor alle zonden. Volkomen onrealistisch en wordt ook niet van ons gevraagd. Wel in de wereld zijn maar niet van de wereld, anders kun je met je gezin wel naar een onbewoond eiland verhuizen. Nogmaals denk ook aan je man het is zijn moeder! en ook aan je kinderen.
Daarom moeten wij onze kinderen vertellen wat de Bijbelse normen en waarden zijn en ook op het gebied van seksualiteit en daar open over praten... Dat deed ik pas ook weer eens een keer en toen stond ik met mijn oren te klapperen wat ze al wisten...!
Mijn ouders en mijn schoonouders doen zonde, net als mijn man en ik.
Dus daar tegen kun je ze nooit helemaal beschermen. Verder schrijf je dat jouw schoonmoeder alles met haar vriend doet. Ik weet niet of ze ook met elkaar naar bed gaan. Als dat niet zo is, dan wonen ze niet samen. Als dat wel zo is, dan hebben ze een soort van lat-relatie dan is dat principieel inderdaad niet anders dan samenwonen. Ook al slapen ze verder 's nachts niet bij elkaar. Tenminste dat is mijn mening.
Kinderen vinden het meestal fijn als ze een opa en oma hebben, die op bezoek komen. Als de relatie goed is, vinden ze het ook leuk als ze daar mogen logeren of als ze komen oppassen. Maar dat gaat wel een stap verder dan op bezoek. Dit is iets wat jouw man en jij samen moet beslissen... Ik kan me voorstellen dat je het alleen bij bezoek houdt en niet meer wilt dan dat, als ze samen wonen of omdat ze zo negatief doen tegen jou en over jouw ouders. Dat vind ik niet raar. Geef goed aan waarom je dingen wel of niet wilt en wat het met jou doet. Als je hier samen niet uitkomt, kun je misschien een keer een deskundige (relatietherapeut) vragen die jullie helpt met dit gesprek. Maar je kunt dit niet alleen beslissen jouw man is toch het hoofd van jullie gezin.
Misschien kun je de wederzijdse ouders apart op bezoek laten komen of kun je zeggen: jullie zijn welkom op de verjaardag maar mijn ouders zijn er ook?!
Ik wilde onze kinderen ook liever bij mijn ouders hebben als bij mijn schoonouders, omdat ik vind dat mijn ouders dichterbij God en Zijn Woord leven. Maar er zijn dingen gebeurt in de relatie met mijn ouders, waardoor dit is veranderd. Nu ben ik blij dat ik ook schoonouders heb... en dat wij daar welkom zijn! Vertrouw niet teveel op mensen, leg je kinderen in de handen van God. Met Hem kun je (als het moet) overal zijn en zonder Hem ben je nergens.
Sterkte en wijsheid toegewenst.
Het feit dat je schoonmoeder gescheiden is en een vriend heeft, vind ik ook niet kloppen, tenzij dat het is om overspel, anders pleegt zij ook overspel, of ze nu seks hebben of niet.
Ik ben het verder helemaal met de dominee eens, jij hebt je verantwoordelijkheden over je eigen gezin en niet over je schoonmoeder.
Uit de zin "Wat inhoudt dat ze niet mag oppassen samen met haar vriend en wij ook niet willen dat hij betrokken is bij de opvoeding." begrijp ik dat haar man het in die zin met haar eens is.
Het probleem volgt in de volgende alinea:
"Mijn schoonmoeder is daar erg boos over. Maar geeft daar in het bijzonder mij de schuld over. Ze vindt dat ik uit een 'zwaar' gezin kom en ze wil ook mijn ouders niet meer zien. Dit alles doet mij zeer veel verdriet, wat ik haar ook heb verteld. Maar ze werd alleen maar bozer en zei dat ik nooit met haar zoon had moeten trouwen en dat ik haar kleinkinderen bij haar vandaan haal, terwijl ik dat juist niet wil. In alles merk ik dat ze me totaal niet mag."
Dat de schoonmoeder zo denigrerend naar vraagstelster en familie is, en haar op die manier aanvalt doet de vraagstelster verdriet. De schoonmoeder is blijkbaar boos, omdat ze niet volledig haar zin krijgt. Ze mag de kleinkinderen zien, maar haar nieuwe vriend zal daar niet bij worden betrokken, omdat vraagstelster en haar man dat niet willen.
Zolang de schoonmoeder zo'n agressieve en liefdeloze houding aanneemt, wil de vraagstelster liever niet met haar in contact treden. Haar man vindt dat ze het maar moet slikken. Hij neemt haar moeite niet serieus en doet blijkbaar geen moeite zijn vrouw tegen zijn moeder te beschermen. De schoonmoeder mag zich misdragen hoe ze wil, er zijn geen consequenties.
Of dat een bijbelse zaak is, is de vraag. De andere wang enerzijds, anderzijds liet God het volk ook niet het beloofde land in, omdat ze hadden gezondigd. Ze moesten zich bekeren.
De man heeft mijns insziens een taak met zijn moeder het gesprek aan te gaan. Voor elk gedrag bestaan er regels en consequenties.
Door een huisvriend in huis te halen wordt verzoening met schoonvader onmogelijk. Niet scheiden is dan alleen nog maar hypocriet.
Door geen respect te hebben voor de gevoelens van schoondochter en het eigen gelijk door te drijven ontstaat tweespalt.
De man zal zich een man moeten tonen en zijn moeder moeten vragen zijn vrouw met respect te behandelen. Zij is niet alleen een broedkip van kleinkinderen, zij is ook als moeder verantwoordelijk voor de opvoeding van deze kleinkinderen samen met haar man. Die twee leggen samen vast, wat goed is voor de kinderen.
Als schoonmoeder haar nieuwe vriend belangrijker vindt dan de kleinkinderen, zal dat consequenties hebben. Niemand dwingt haar de kleinkinderen niet te zien. Ze heeft het zelf in de hand.
Wat betreft de boosheid van haar schoonmoeder... weer we weten niet veel. Wat ik wel weet is dat mijn ouders ook boos waren op de ouders van hun schoondochter omdat zij dachten dat ze mede een hand had in de verwijdering van mijn broer ( en dus ook zijn kinderen, zie mijn andere reactie) Mijn ouders zijn geen schreeuwers dus kwam het niet tot ruzie. Achteraf gezien ontstond er een situatie van "ik denk dat jij denkt dat"
en dat is foute boel. Een ding weet ik wel, het is voor iedere ouder/opa en oma heel moeilijk om te worden weggehouden van de kinderen. De pijn van mijn ouders vergeet ik nooit meer.Je moet wel heel goed weten wat je doet. Ik vind het antwoord van de dominee heel wijs, ook waardevolle aanvulling van AHHK76. Ik wens deze vragenstelster veel wijsheid toe.
Je schoonmoeder kan boos worden om de gevolgen, maar ze kan ook haar excuus aanbieden voor uitspraken die niet door de beugel kunnen. Ze kan ook de grens accepteren die jullie aangeven qua de opvoeding van jullie kinderen. Dat doet ze niet, dan moet ze ook de gevolgen accepteren.
Ik zie niet in waarom schoonmoeder nu ineens in de slachtofferrol gezet wordt door sommige reageerders. Ze veroorzaakt allerlei problemen, wordt boos als ze haar zin niet krijgt en nu dan zielig omdat ze haar kleinkinderen minder ziet?
Als het contact met haar kleinkinderen haar werkelijk veel waard is, zou ze zich zeker anders opstellen. Dit lijkt gewoon op een strijd, die zij moet winnen, ten koste van jou, van jouw verhouding met je man en ten koste van haar kleinkinderen.
Het is niet goed dat jouw man jou hierin zo alleen laat staan. Hij is niet met zijn moeder getrouwd, maar hij is met jouw getrouwd. Het zou goed zijn als hij dat nog eens duidelijk tegen zijn moeder zegt, dat hij bewust voor jou gekozen heeft, dat hij van jou houdt, dat hij blij en gelukkig is met jou en dat hij jou nooit in de steek zal laten! Verder is het goed dat je man en jij met 1tong naar je schoonmoeder praten, zodat ze niet langer in jullie huwelijk kan stoken. Dat haar huwelijk op de klippen gelopen is, hoeft nog niet te betekenen dat het huwelijk van haar zoon ook zo nodig moet stranden.
Het is meestal moeilijker toe te geven dat onze eigen ouder(s) fout zitten dan om te zien dat schoonouders fout zijn. Dit heeft met de loyaliteit van het kind naar de eigen ouders te maken. Zelfs als ouders hun kinderen heel slecht behandelen, dan vinden kinderen dat vaak nog moeilijk te vertellen of toe te geven. Soms kan het jaren duren, voordat kinderen dat willen zien of zeggen.... ja mijn ouders deden dit of dat verkeerd! Kinderen ontkennen dat vaak omdat het voelt alsof ze hun ouders verraden of afvallen. Het kan erg pijnlijk zijn!
De vraagstelster wil juist dat haar kinderen hun oma blijven zien, maar wel binnen de kaders die zij en haar man geschikt vinden voor hun kinderen. Ze willen niet dat de kinderen invloeden oppikken van de vriend van oma.
Oma mag van haar schoondochter wel met de kinderen omgaan en oppassen, maar haar vriend niet. En blijkbaar is haar samenzijn met deze man belangrijk genoeg om een conflict met haar schoondochter te laten escaleren.
Oma gooit alles in de strijd om haar zin te krijgen. Haar zoon heeft voor God en getuigen trouw beloofd aan zijn vrouw, het is onchristelijk om een wig te drijven tussen de ouders van haar kleinkinderen.
Een vriend hebben met wie je alles deelt behalve de slaapkamer mag dan volgens de regeltjes geen overspel zijn, het is in ieder geval geen voorbeeld hoe je een huwelijk goed houdt. Ik kan me heel goed voorstellen dat de vraagstelster niet wil dat haar kinderen dit zien van iemand die toch een belangrijke invloed heeft op haar kinderen.
Verder stelt mw in deze vraag wel degelijk dat ze het liefst afstand neemt van schoonmoeder omdat deze zo onaardig is geweest tegen haar nadat ze haar- blijkbaar- heeft geconfronteerd met het feit dat de vriend niet mee mag komen. en we weten dat de schoonmoeder negatief is over de ouders van mw. Dat is vervelend maar nogmaals we weten het fijne hier ook niet van af. Misschien hebben de ouders van haar zich er wel mee bemoeit... of niet, ik zou het niet weten.
Wat dat betreft vind ik de beantwoording van de dominee heel goed, omdat deze het van verschillende kanten belicht. Iedereen haalt er het zijne/hare uit blijkt mij nu. Laten we het zwijgen er maar toe doen en deze mw en echtgenoot wijsheid toewensen.
Vraagstelster wil niet dat schoonmoeder met vriend oppast. En de vriend mag niet betrokken zijn bij de opvoeding .
De vriend wordt op voorhand al veroordeeld. Kinderen zien echt het verschil niet of ze getrouwd zijn of niet.
Een voor het oog net getrouwd stel ( wat stiekem dingen doet die daglicht niet verdragen ) zouden wel op mogen passen en wel betrokken mogen zijn bij opvoeding.
Dit is mi niet christelijk. Wie zijn wij dat wij mogen oordelen over anderen. Die mensen hebben gewoon vriendschap. Is dat zonde omdat het man en vrouw zijn? Ik weet wel zeker van niet.
Stel dat ze bevriend was met een vrouw, dan mag het opeens wel.
Ik begrijp dat de schoonmoeder pissig is. Haar vriend wordt opeens weggezet als een "gevaar "voor de kinderen.
Ze schuift de schuld op vraagstelster ouders, enigzins begrijpelijk maar niet goed te praten.
Dat is m i ook makkelijk uit te praten.
De man van vraagstelster moet even bemiddelen tussen zijn moeder en zijn vrouw en opgelost.
Dit lijkt zo op elkaar de maat nemen. Je mag alleen oppassen als je vriend niet meekomt. Anders zie je je kleinkinderen niet meer.
Hier worden onschuldige kinderen ingezet in een spel wat geen spel is, maar een andere denkwijze over liefde en relaties.
Simpele oplossing : met elkaar aan tafel gaan zitten en uitgaan van liefde voor de naaste.
Liefde boven alles, zoals God het ook wil.
En laat die mensen lekker oppassen en de kinderen genieten van oma en haar vriend.
Dit is toch geen ruzie waard en zeker geen echtelijke ruzie.
