Door angst niet verliefd worden

C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 06-05-2015| 08:09

Ik ben een jonge vrouw van 26 jaar. En inmiddels een aantal keer uit geweest met een jongeman van 30 jaar. Het is fijn en gezellig samen en hij staat er serieus in. Toch durf ik niet verliefd op hem te worden. Daardoor irriteer ik me aan kleine dingen. Ik denk dat ik dat niet zou hebben als ik het gevoel van verliefdzijn durf toe te laten. Hoe kom ik van die angst af dat ik uiteindelijk toch gekwetst zal worden? Nu weet ik niet of ik vanwege mijn angst niet verliefd kan worden of dat het toch vanwege hem is.

Beste vraagsteller,

Tja, je maakt het jezelf wel moeilijk... verliefdheid is toch meestal iets wat je overkomt. Fall in love, zeggen de Engelsen niet voor niets. Líéfde daarentegen heeft wel degelijk met keuzes te maken. Naast fijne gevoelens (‘vlinders in je buik’) is er ook een rationele overweging van belang. En dat alles heeft met verwachtingen te maken. Om nu voor jezelf duidelijkheid te krijgen waar jouw gevoelens op gebaseerd zijn kan het een goede tip zijn om gewoon maar eens op te schrijven wat je voelt, denkt, vindt. Een soort van dagboekje dat je een poosje bijhoudt. Maak daarbij twee kolommen: één met wat je in het algemeen voor gedachten hebt bij het aangaan van relaties/vriendschap. En daarnaast een met wat je nu precies van déze man verwacht. Benoem je irritaties daarbij ook. Én schrijf erbij waardoor jij mogelijk gekwetst zou kunnen worden. Of wanneer jíj gevoelens van afwijzing ervaart. Dat betekent dus allemaal dat je heel kritisch naar jezelf kijkt. Misschien is dat lastig voor je: zoek er dan hulp bij. Vriendlief. Of vriendin. Desnoods een professionele hulp, die je een spiegel voor kan houden. Maar eerst: een relatie moet ook de gelegenheid hebben om te kunnen groeien! Daar is ruimte voor nodig. En tijd. Én veel, heel veel gesprek met elkaar. Over van alles en nog wat. Óók over wat liefde voor jou, voor jullie, betekent.  

Een relatie die slechts gebaseerd is op angst heeft geen toekomst, maar ik denk dat jouw ‘angst’ meer een gebrek aan vertrouwen in de zin van ‘garanties’ is. Klopt dat? En ja, je hebt nu eenmaal niet alles van het leven in de hand. Sterker nog, je weet niet wat er morgen -of zelfs vandaag nog- gaat gebeuren. Dat betekent natuurlijk niet dat je maar lijdzaam met een boekje in een hoekje af gaat zitten wachten ‘wat de toekomst brengen moge’. Dat betekent wél een actieve houding in: benoem voor jezelf wáár je je levensmoed op baseert. Dus weer terug bij: wat is je levensvisie, waar haal je hoop voor de toekomst vandaan, wat zijn je verwachtingen van het leven (algemeen, met ‘hem’ en met Hem)? Garanties zijn er niet, want iedereen is aan verandering onderhevig gedurende zijn en haar leven. Maar een vast fundament om je levenshuis op te bouwen is er wel: 

“Wat de toekomst brengen moge, 
mij geleidt des Heren hand.
Moedig sla ik dus de ogen 
naar het onbekende land.”

Dát wens ik je toe! Laat nog eens van je horen.

Gode bevolen,     
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1536 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven