Wel eens twijfels over relatie

Ik ben een vrouw van 28 jaar en heb al zeven jaar een relatie. Drie jaar ervan woon ik samen. Mijn vriend heeft wel eens twijfels. Ook in voorgaande jaren heeft hij weleens twijfels over onze relatie gehad. Ik ben voor hem zijn eerste vriendin en vaak is bij hem dan ook de twijfel: hoe zal het zijn met een ander. Verder hebben we een goede relatie, veel dezelfde interesses en eigenlijk nooit ruzie. Zullen die twijfels ooit weggaan, of zal het toch beter zijn om uit elkaar te gaan? Ik wil namelijk ook niet altijd in onzekerheid blijven leven. Maar we willen ook niet zomaar onze relatie opgeven.

Beste vrienden,

Ik geef mijn antwoord op bovenstaande vraag maar aan jullie beiden, want je bent er samen bij betrokken. Voordat ik bij het punt “twijfelen” kom, eerst wat betreft het samenwonen. Ik stel duidelijk en eerlijk dat ik dit als een on-Bijbelse vorm van samenleven beschouw. God heeft aan de mens het huwelijk gegeven en dat wordt duidelijk in de Bijbel onderbouwd. Ik ben er van overtuigd, dat het ongehuwd samenwonen tegen Zijn gebod is. Dit punt is al dikwijls in de rubrieken van Refoweb aan de orde geweest, de argumenten ga ik natuurlijk niet herhalen. Ik wil jullie dringend aanraden, tot de bijbelse vorm van samenleven: het huwelijk te komen.

Dan die twijfels. Als twee jonge mensen verkering krijgen, zal het moeten blijken of ze dermate bij elkaar passen dat ze tot een vaste verbintenis kunnen komen. Soms is het vanaf het prille begin duidelijk dat ze elkaar niet meer kunnen missen, maar soms zijn er wederzijds twijfels over de goede basis. Dan houdt de relatie geen stand. Op dat moment heel verdrietig, maar toch wel de beste weg.
Als je na verloop van tijd samen de levensweg wilt gaan, ben je er ‘helemaal voor elkaar’. Dat neemt niet weg dat je zult ontdekken dat je geen volmaakte mensen bent, maar wel zondig en onvolmaakt. Het is goed als je elkaar kunt corrigeren. Dat is natuurlijk geen oorzaak van twijfel aan elkaar.

Een liefdevolle relatie is: elkaar dragen, ook in moeilijke omstandigheden. Twijfel hoort daar niet bij. Ik zou het sterker willen zeggen: Ware liefde sluit twijfel uit. Dan nog maar te zwijgen over de vraag: “Hoe zal het bij een ander zijn?” Die vraag is absurd en mag dus al helemaal niet aan de orde zijn. Twijfel kun je ook telkens in je hart toelaten. Die moet je uitbannen, anders blijf je maar op twee wegen wandelen. Wegdoen dus, ook naar elkaar toe, want het blijft onzekerheid opleveren, zoals je schrijft. En terecht. Steeds maar twijfel uitspreken doet de ander tekort.

En blijf je toch maar twijfelen, dan is het inderdaad beter de relatie te beëindigen, hoe pijnlijk ook. En als je je relatie niet wilt opgeven, dan doe je die twijfel weg. Ik schrijft het maar zo op: liefde betekent, zeker zijn van elkaars liefde. In dit verband mogen we echt zeggen: het is alles of niets.

Van harte hoop ik, dat jullie de weg tot God weten door het onderwijs van Zijn Woord. Daarnaar te leven geeft vrede in het hart. Die weg wens ik jullie van harte toe.

Ds. W. Arkeraats