Discussie over standenleer

C.A. Hoekman | 1 reactie | 16-04-2015| 07:55

Bij deze zou ik graag een vraag willen stellen over het volgende: Ik ben een alleengaande vrouw richting de 40. Ik heb een goede, alleengaande vriendin. Wij kennen elkaar nog niet zo heel lang, maar hebben al wel heel veel met elkaar mogen delen. We mogen ervaren dat het de Heere was die ons op elkaars pad heeft gebracht. Ook voelen we elkaar in veel dingen aan. Ondanks dat er (uiterlijke) verschillen zijn, zijn we blij met onze vriendschap. Nu heb ik laatst het e.e.a. gedeeld met mijn vriendin over mijn geestelijk leven en hoe de Heere licht heeft willen laten vallen op Zijn Zoon en Zijn voorspraak (na een lange tijd van geestelijke duisternis). Echter, mijn vriendin ‘gelooft’ in de standenleer en ik niet. Er moet zeker opwas in de genade zijn en de drie stukken (ellende, verlossing en dankbaarheid) zullen gekend moeten worden. Maar m.i. niet in een ‘vast stramien’. Helaas kan ik daar niet met mijn vriendin over praten. Zij wil het onderwerp laten rusten. Ik vindt dit best moeilijk, omdat ik het fijn zou vinden om elkaar ook in Christus te mogen vinden. Heeft u advies voor mij hoe ik hier het beste mee om kan gaan? Of hoe ik het beste mijn houding kan bepalen richting mijn vriendin? Een jonge vrouw.

Beste jonge vrouw,

Je bent een alleengaande vrouw, richting de veertig en je hebt, nog niet zo heel lang, een goede, alleengaande vriendin. Je hebt al heel veel met elkaar mogen delen. Je mag ervaren dat het de Heere was die jullie op elkaars pad heeft gebracht. Ondanks (uiterlijke) verschillen, zijn jullie blij met elkaars vriendschap. Allemaal veelbelovende dingen om een hechte vriendschap te ontwikkelen en te ervaren. En toch...!?

Zo maar eerst wat vragen aan jou. Je bent richting de veertig en je hebt nog niet zo heel lang een goede vriendin. Moet ik concluderen dat je voordien zo’n vriendschap hebt gemist? En heb je daarom, in je verlangen naar vriendschap en (h)erkenning, jezelf misschien in deze vriendschap ‘gestort’, zonder je af te vragen of er ook geestelijke (h)erkenning is? Er waren immers (uiterlijke) verschillen, die niet in de weg behoeven te staan. Maar die echter toch ook een uiting kunnen zijn van een verschillende geestelijke ligging, zowel bij jou als bij je vriendin. En die op langere termijn spanningen zullen oproepen en als gevolg daarvan teleurstelling. Wat ook is gebeurd. Dit zeg ik niet om je vriendschap ter discussie te stellen, maar wel om aan jezelf de eerlijke en juiste vragen te stellen, voordat je biddend hierover in gesprek gaat met je vriendin. Want dat gesprek zal er moeten komen! 

Je vriendin wil het onderwerp laten rusten en jij wil er over praten en dat lukt niet. Hoe ga je nu verder? Ik denk dat je samen moet beginnen om jullie eerste ontmoetingen nog eens in herinnering te brengen en je af te vragen of dat begin wel zo’n geestelijke basis had? De vreugde van het goede contact, elkaar begrijpen in een aantal zaken, en zeker wanneer Gods hand daar in gezien wordt, laat deze basis wel eens (te veel) buiten beeld. Overigens heel menselijk. En dan komt in jullie vriendschap toch het moment dat jij je diepste geestelijke ervaringen wilt delen met je vriendin, als uiting dat jij haar volkomen vertrouwt en ook uit een innerlijke behoefte dat dit bij een (h)echte vriendschap hoort. En dat landt niet. Waarom niet?

Jij trekt dan de conclusie dat je vriendin ‘gelooft’ in de standenleer en jij niet. Toch denk ik dat je verder moet kijken. Zoek naar wat je samen belijdt en gelooft. En dan haal ik je woorden aan “er moet zeker opwas in de genade zijn en de drie stukken (ellende, verlossing en dankbaarheid) zullen gekend moeten worden.” Ik lees hieruit dat je vriendin dat ook onderschrijft. Ga uit van datgene wat je samen als noodzakelijk ervaart. En doe dat dan samen met Gods Woord door een bijbelstudie b.v. van het hele Evangelie van Johannes met een door beiden geaccepteerde verklaring erbij, ik denk dan aan Matthew Henry. Voor dat je hiermee begint, ga samen in het gebed en geef beiden je eventuele vooringenomenheid naar elkaars geestelijke staat/stand op. Jij moet bereid zijn de ‘standenleer’ van je vriendin serieus te nemen, en je vriendin moet jouw ‘geestelijk leven’ zoals jij het naar haar hebt uitgesproken serieus nemen. Elkaar niet ‘overnemen’ is voor elke vriendschap fnuikend en zal een keer op een of andere wijze vastlopen.

Mag ik nog één ding zeggen? Probeer elkaar niet te overtuigen, maar je mag wel getuigen. Wie de Heere Jezus wil zijn voor zondige mensjes en dat Hij Zich laat vinden in Zijn Woord. Zo samen buigend over het geopende Woord van God hoop ik en bid ik dat je elkaar in Christus mag vinden. Dan ontvangt God de eer en jullie een (h)echte vriendschap met een geestelijke basis vanuit het Woord van God: “Komt, ziet een Mens, Die mij gezegd heeft alles, wat ik gedaan heb; is Deze niet de Christus?”

Hartelijke groet, ook aan je vriendin.
C. A. Hoekman, Kapelle 

Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

• Geboortedatum:
  23-09-1943
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

113 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven