Aparte wereld van schoonfamilie
C. M. Chr. Rots - de Weger | 2 reacties | 22-12-2014| 12:09
Vraag
Ik heb al een tijdje een relatie en ik heb best wel moeite met m'n schoonfamilie. Haar ouders zijn heel aardig, maar zijn echt strak in het stellen van afspraken en regels. Aan dat gezinsleven moet ik nog erg wennen. Met haar broertjes en zusjes heb ik meer moeite. Het zijn allemaal echt nog kinderen of pubers. Ze zeuren en bakkeleien over de kleinste dingen. Maar gezellig of sociaal over dingen praten is er niet bij. Ik ben normaal heel spontaan en vlot maar bij die familie heb ik gewoon geen ‘spraakwater’, ook doordat we weinig gemeen hebben. Enkele kinderen hebben een vorm van autisme en zijn daardoor soms ook erg prikkelgevoelig en alles moet volgens patronen verlopen. Spelletjes doen is ook lastig, hun concentratie is snel weg en ze zijn sneller geprikkeld. Ze vinden mij wel heel interessant, want ze praten constant over ons of ze maken foto's en filmpjes van ons. Ik realiseer me wel dat het niet alleen om mij gaat, maar ik vind het wel moeilijk om echt een zwager te zijn die hen begrijpt en waar ze zich prettig bij voelen. Die bovendien leuke gesprekken met hen voert en leuke dingen met ze doet. Er is nooit sprake geweest van spanning tussen mij en de broertjes en zusjes, ze zijn heel vriendelijk en beleefd naar mij toe, maar we vormen wel echt twee aparte werelden. En ik zou zo graag zoveel voor hen willen betekenen! Heeft u adviezen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Alle begin is moeilijk, zegt het spreekwoord. En ja, je komt door je vriendin in een heel ander gezin -mogelijk zelfs een heel andere omgeving- dan waar jijzelf bent opgegroeid. Ieder gezin heeft eigen regels, waarden, normen en meestal ook eigen humor. Die ‘mores’ leer je als jij interesse blijft tonen in de (a.s. schoon)familie en ze langzamerhand steeds beter leert kennen. Wie weet wat je nog allemaal voor mooie kanten ontdekt aan de diverse gezinsleden. Per slot van rekening ben je niet voor niets verliefd geworden op een van de zussen, toch? Wellicht zijn juist de strakke regels in dit gezin heel waardevol, waardoor haar ouders zo aardig kunnen zijn.
Mijn advies? Blijf investeren in goede verhoudingen, maar bedenk dat je verlíéfd bent op háár en niet op de rest van de broers en zussen. Die krijg je er ‘gratis’ bij... en dat bedoel ik niet negatief, maar voor háár moet je veel betekenen!
Succes,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Omgekeerd vond mijn vriend het maar stil bij mijn ouders thuis en vond hij het lastig dat afspraken gepland moesten worden in plaats van dat iedereen nog thuis woont. Als twee op kamers wonende studenten hebben we er bewust voor gekozen om één weekend in de maand bij zijn ouders te logeren en één weekend bij mijn ouders, omdat we het wel belangrijk vonden om elkaars families goed te leren kennen. Maar ondanks de vele weekenden die ik bij mn schoonfamilie heb doorgebracht in onze verkeringstijd, blijf ik me altijd een beetje ongemakkelijk voelen als we bij hen zijn, omdat zij zo anders in elkaar zitten dan ik. Mijn man weet dat ook en ik denk dat ik daar maar gewoon mee moet leren leven :-)
Een tip: in het boekje: "Twaalf dingen die je moet weten voor je gaat trouwen" staan twee hoofdstukken over (schoon)familie en gezinsrelaties. Daar zitten ook vragen bij om samen eens door te praten over het gezin waar je in opgegroeid bent, de taakverdeling die je gewend bent van huis uit, waarin je op je ouders lijkt en vooral ook welke dingen je juist wel/niet mee wilt nemen in je eigen gezinsleven later. Wij vonden het erg leuk om daar eens goed over te praten aan de hand van dat boekje...
Bij mijn vrouw thuis hadden en hebben ze een heel ander gevoel voor humor dan bij ons thuis. Het woord ons zegt het al, ons kent ons en ons is wij samen. We hebben aan één woord genoeg om elkaar te begrijpen, ook aan één woord om ruzie te maken. Dat ontwikkeld zich in elk gezin weer opnieuw.
Nu nog begrijpen mijn broer en zussen mij eerder dan mijn vrouw, dat is een kwestie van jaren samen onder één dak wonen en uit hetzelfde nest komen.
Bedenk beste vragensteller dat u moet wennen aan de aparte wereld van uw schoonfamilie maar dat uw schoonfamilie ook moet wennen aan uw aparte wereld. ZO bezien is de stand 1 - 1 en dat is een mooi uitgangspunt voor de tweede helft.
