Dol op koopjes
C. M. Chr. Rots - de Weger | 10 reacties | 26-09-2014| 11:27
Vraag
Aan mevrouw Rots. Omdat u de zaken altijd van twee kanten bekijkt en nuchter in het leven staat met ondertussen een stuk bewogenheid t.a.v. uw medemens, (waarvoor complimenten en waardering) stel ik mijn vraag graag aan u. Hoe te staan tegenover mijn ‘onmatigheid’ voor wat o.a. mijn winkelgedrag betreft. Ik ben dol op koopjes. Het is een soort sport voor me mijn kleding voor een zo laag mogelijke prijs te kopen. In de loop van het jaar houd ik mij in en dat valt me geenszins moeilijk, maar als de uitverkoop daar is ben ik niet meer te houden. Tegenwoordig koop ik als het even kan zelfs niet meer voor slechts de halve prijs, maar ga ik voor 70 procent of voor de helft van de helft. Met succes, kan ik wel zeggen. Dat is leuk en handig en dat is voordelig. Immers, ik heb nu eenmaal kleding nodig. Alles is duur en ik koop nu mooie spullen voor een uiterst klein bedrag, tel uit je winst. Maar de laatste tijd vraag ik me af of ik niet gewoon koopverslaafd ben. Ik sla best een beetje door en heb me daar een kast vol kleren die ik geeneens allemaal kan dragen. Is dit niet wereldgelijkvormig of zelfs een afgod voor me geworden? Tijdens de ‘sale’ zet ik alles en iedereen op een laag pitje en ben ik druk met rondrennen, alleen of heel sociaal in gezellig samenzijn met vriendin of dochter, en ik vind het heerlijk, hoewel het op de duur wel wat vermoeiend wordt. Maar ik zet door en bekijk thuis tevreden mijn aankopen. Maar nadien knaagt er een worm aan mijn geluk. Deze: ik lijk beheerst te worden door dit alles en alles waar je drukker mee bent dan met God is een afgod en is zonde. Is dat juist gezien in dit geval? Of kan ik het zien als een leuke, tamelijk onschuldige hobby, waarmee ik niemand kwaad doe? Ik dank u al vast voor uw antwoord.
Antwoord
Beste mevrouw,
Funshoppen... heerlijk, toch? Welke vrouw houdt nu níét van koopjes... Grapje uit de bouwwereld: mijn man is aannemer, ik ben uitgever. Ook daar is véél mee te verdienen, toch? Vooral door ‘niet-uitgeven’, ofwel besparen.
Volgens mij is alle reclame gericht op het koopgedrag van de consument. Hoe meer schreeuwend de reclame is, hoe meer men lijkt te verkopen. Tja, biedt daar maar eens weerstand aan, zolang de portemonnee het toe laat...
U noemt uw eigen koopgedrag “onmatig.” Daar zit voor ú het antwoord in. Niet ík, maar u zélf bepaalt wat u koopt, voor wie en welk bedrag u er voor betaalt. Een sport kán het zijn om zo goedkoop mogelijk te slagen. Zeker. Een verslaving ook. Met de worm die aan uw geluk knaagt, zoals u schrijft, zult u aan de slag moeten! Niet nadát het uitverkoop is geweest. Maar nú, voordat het ‘virus’ opnieuw toeslaat.
Onlangs heb ik het boek “Namaakgoden” van Tim Keller gelezen... dat gaat erover dat álles tot afgoderij kan verworden. Lees dit boek en oordeel zelf over uw ‘onmatigheid’. Ik ben benieuwd tot welke conclusie u komt... of beter gezegd: welke bevestiging van het door u zelf beschreven koopgedrag.
Wilt u tot slot een tip om van eventuele schuldgevoelens af te komen? Geef alles wat teveel in de kast hangt door aan minderbedeelden of... via Refoweb mag het ook naar mij toe: dan gaat het rechtstreeks door naar onze vrienden in Roemenie, waar men er erg blij mee zal zijn!
Marijke Rots
Ps. Dank voor het compliment aan het begin van uw brief!
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Verder nog een tip: verdiep u eens in waar uw spotgoedkope kleding vandaan komt en in welke omstandigheden het een en ander wordt gefabriceerd om zo goedkoop mogelijk kleding te leveren. Dit geldt trouwens ook voor voedsel en andere ' koopjes'.
Ik vind dat we daar als christenen oog voor moeten hebben. Zien wij de nood van onze medemens? Wat doen wij daarmee?
Wij, mijn vrouw en ik deden er ook aan mee, tot het echt te gek werd. Nu kopen wat we echt nodig hebben en voelen ons er veel beter bij.
Vroeger kwamen we aan het eind van het geld een stuk maand over, nu is het omgekeerd.
Sterkte er mee vragenstelster, consuminderen maakt je leven zoveel rijker.
Maar dan alleen wat we (wij en de kinderen) nodig hebben. En niet omdat het goedkoop is maar raak kopen. Dat lijkt mij niet goed. Verder is het gewoon leuk toch ;-)?
Dan krijgt de kleding een goede bestemming. En voortaan gewoon een lijstje maken wat je nodig hebt. Dat je leuk kunt combineren met verschillende kledingstukken. En af en toe wat extra's kopen wat niet direct nodig is, is niet erg. Maar als je teveel koopt en het niet eens draagt, ja dat vind ik wel zonde. Een idee is om te bidden voordat je gaat winkelen of God je wil helpen om goed en verantwoord met je geld om te gaan. En dan kun je zeker wel van het winkelen genieten hoor!
De regel daarvoor: "De punt staat aan het einde van een zin. De volgende zin begint altijd met een hoofdletter. Hierdoor kun je twee zinnen van elkaar onderscheiden."
Dat wil ik zeggen over (de onder ons ook heel bekende refo-) kledingzaken die zulke acties houden.
Verder ziet niemand aan je kleding of je er de volle prijs voor betaald hebt of dat het met 75 % korting gekocht is. En zo zitten we met die kleding in de kerk en op school elkaars ogen uit te steken...? Ik vraag me wel eens af: is het geen hoogmoed om in peperdure kleding te willen lopen en daarmee te pronken (?), terwijl je (alleen) zelf weet dat je het voor een koopje hebt gekocht?
