Overspelige schoonzoon

Ds. A. de Lange | 3 reacties | 20-08-2014| 08:15

Ik ben een getrouwde vrouw en heb een dochter (eind twintig) die diep is gekwetst doordat haar man een ander had. Eerst wilde hij niet met haar verder. Nu schijnt hij toch voor haar te kiezen en hun dochtertje. Ze zijn zes jaar getrouwd, maar al wel veel langer samen. Het is een jongeman die vol complexen zit vanwege zijn opvoeding. Maar ook zijn karakter is niet de makkelijkste. Ze is gewaarschuwd van meerdere kanten voor deze relatie, maar ze hield echt van hem. Dat doet ze nog, daarom gaan ze met hulpverlening verder. Ik ben niet blind voor de fouten van mijn dochter, maar dit heeft naast bij haar, zoveel kapot gemaakt bij ons. Hoe gaat dat ooit goed komen, hoe verwerken wij dat? Wie mijn kind pijn doet, doet mij pijn. Ik heb haatgevoelens, ik heb verdriet, spanning in heel mijn lijf en er is angst voor hun toekomst. Ik weet er niet mee om te gaan. Ik heb de familiefoto waar hij op staat uit de kamer gehaald. De ene keer walg ik van zijn daden, de andere keer wil ik zo graag de vraag stellen waarom hij dit zijn vrouw en ons heeft kunnen aandoen. Ik heb zo’n respect voor mijn dochter dat ze met dit huwelijk wil doorgaan. We voelen ons door hem aan de zijlijn gezet. Zijn houding naar ons is nooit prettig geweest. Hij heeft zelf een heersende vader en labiel roddelende moeder, maar uiterlijk streng wettisch keurig in orde. Zij vonden mijn dochter te min voor hun zoon. Hij heeft nooit gezien wat een leven met de Heere is. Hij gaat wel naar de kerk, leest vlug uit de Bijbel en dan heeft hij zijn plichten weer gedaan. Wie kan ons advies geven hoe met dit alles om te gaan? Wij bidden veel voor hen (voor mijn dochter en kindje met veel liefde en emotie, voor hem verstandelijk).

Weer met iemand verder leven nadat hij ontrouw is geweest in zijn huwelijk. Dat is een zaak van veel pijn en moeite. Dat ervaart uw dochter allereerst.  Maar u als nauwbetrokkene ook. Dat het leed van uw dochter en kleinkind u diep raakt is begrijpelijk. Dat u het beleeft alsof het uzelf is aangedaan, is een echter moederbeleving. Dat er een wond door geslagen is, die niet zomaar geheeld is, is vanzelfsprekend.

Ik denk dat er genade en veel liefde voor nodig is, om iemand die ontrouw geweest is, weer te aanvaarden. Uw dochter kan en wil kennelijk die liefde opbrengen. Christelijk gezien mag het tot dankbaarheid stemmen. Want de definitieve breuk van een huwelijk blijft toch zonde voor God.  De vraag aan u is of u die liefde voor uw schoonzoon ook wilt en kunt opbrengen. Ik zou zeggen: bid om die genade.

Het meest complicerende in deze hele situatie is dat u eigenlijk van meet af aan de vraag gehad hebt of uw schoonzoon, gezien zijn afkomst, karakter en godsdienstige inslag, wel een goede man zou wezen voor uw dochter. Daarbij komt dat zijn houding naar u toe nooit prettig en open geweest. Wellicht dat u om die reden, toen hij uw dochter ontrouw werd ook innerlijk de deur naar hem toe dicht gedaan hebt, en gedacht hebt dat het goed was dat die nooit meer open kwam. Nu uw dochter echter weer met hem verder gaat, dient hij zich toch weer aan. En u wordt gevraagd de deur open te doen die u eigenlijk liever dicht wilde laten. Dat is moeilijk. En dat mag u ook best moeilijk vinden. En ik denk dat het u ook zal helpen als u uw gekwetstheid en zorgen kunt uitspreken.  Aangezien dat waarschijnlijk niet bij uw dochter en schoonzoon zal kunnen, is het misschien goed om het te doen naar een ambtsdrager of andere hulpverlener, met wie u vertrouwelijk kunt spreken.

Maar het eerdere feit, dat uw dochter voor een huwelijk heeft gekozen, waarbij u uw hart vasthield, ligt er nog steeds. En al houdt u nu uw hart misschien nog meer vast, u kunt niet achter de keuze van uw dochter terug. Voor u als ouder is er de moeilijke opdracht om, nu uw dochter een en andermaal voor haar man gekozen heeft, haar te steunen en met liefde te omringen.

Eén zin die u schrijft, geeft me moed: U schrijft van uw schoonzoon: ‘Hij heeft nooit gezien wat een leven met de Heere is.’ Daarin hoor ik dat u zelf wel weet van dat leven. En dat leven is een bron van kracht en troost. In het leven met de Heere mogen we immers Zijn genade en liefde in Christus ontmoeten, van waaruit Hij ons zegent met vergeving en aanneming terwijl wij tegenover Hem zo verkeerd en ontrouw geweest zijn. Vanuit die genade en liefde van de Heere die u mag ondervinden, mag u ook uw schoonzoon tegemoet treden. Het is wel een hele oefening om tegenover een wat koele en nonchalante benadering van de ander liefde en aanvaarding te stellen. Maar hopelijk werkt het toch wat uit. Gods liefde heeft eerder harde harten zacht gemaakt!

Bidden is nodig. Dat weet u en dat doet u. Blijf het doen. En bedenk dan ook dat we een grote Hogepriester hebben die altijd leeft om voor Zijn volk te bidden. Hij doet het ook vandaag!

Dordrecht, ds. de Lange

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

199 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven