Kinderen willen niet slapen

A. Teerds-Gertenbach | 10 reacties | 07-07-2014| 08:19

We hebben vier kinderen van 3, 5, 7 en 8. Ze kunnen als het langer licht is buiten, niet goed in slaap komen. Ze houden elkaar wakker, maar kunnen ook niet om de beurt naar bed, omdat ze dan wakker blijven tot de volgende komt, of naar beneden komen om te kijken of de volgende al naar bed gaat. Ze liggen met z’n tweeën in één slaapkamer. We laten er ook wel eens een in onze kamer slapen, maar dan gaan ze weer naar elkaar toe. Praten helpt niet, boos worden ook niet, in de buurt blijven helpt ook niet goed genoeg. Ze ‘steken’ elkaar aan en worden druk als er een begint. Ze gaan rond half acht naar bed. Heeft u tips hoe ik hier mee om kan gaan?

Jullie hebben al heel wat geprobeerd om je kinderen op een goede manier op bed te krijgen en te laten inslapen. Als ik jullie zou spreken, zou ik ter verduidelijking nog wel wat vragen willen stellen. Hoe zijn de kinderen overdag? Wat is het geslacht van de kinderen? Wie slapen bij elkaar? En verder: hoe zijn de slaapkamers? Is het goed mogelijk de ramen te verduisteren?

Omdat ik deze dingen niet precies weet, zullen jullie in het antwoord zeker dingen tegenkomen, die al gedaan zijn of die niet passend zijn in de situatie.

Het gaat dus over het inslapen. Dat is: afscheid nemen van de dag. Hoe ziet die dag en voor jullie kinderen uit? Zijn er spanningen? Is er onderling veel ruzie? Zijn de kinderen overdag ook druk? Aan een drukke dag moet een rustig einde komen. Kinderen moeten dus voorbereid worden op de komende nacht. Dat betekent, dat je ruim van tevoren aangeeft, dat het bedtijd wordt. Ook dat de kinderen vlak voor het naar bed gaan geen drukke spelletjes moeten doen, geen enge verhalen moeten horen of spannende filmpjes moeten bekijken. Trouwens, filmpjes kijken vóór het naar bed gaan is niet zo slim als je kinderen slecht in slaap komen. Als het donker wordt maakt ons lichaam melatonine aan. Dat stofje maakt slaperig. Door het kunstmatige licht van het beeldscherm wordt dat proces verstoord.

Het is de bedoeling, dat de kinderen in hun slaapkamer rust vinden. Dat betekent: een opgeruimde slaapkamer zonder rondslingerend speelgoed en met voldoende frisse lucht. Het slapengaan moet voor de kinderen een positieve invulling hebben. Een kind voor straf naar bed sturen is niet zo geschikt als opvoedingsmiddel. ‘Slapen’ krijgt dan een negatieve klank.

Ik lees in jullie vraag, dat de kinderen met z’n tweeën bij elkaar slapen. Liggen de kinderen van 3 en 5 bij elkaar? Zo ja, dan zou je daar al een verandering in kunnen aanbrengen. Misschien is het beter een ouder en jonger kind bij elkaar te leggen. Het is in ieder geval te proberen. Verder zou je kunnen proberen om niet de vier kinderen tegelijk naar bed te brengen. Begin bijvoorbeeld met de twee jongsten. De oudsten kunnen dan nog even lezen, een rustig spel doen, knutselen, e.d.

Jullie hebben al wel van alles geprobeerd, maar het is nuttig om toch je handelen daarin eens onder de loep te nemen. Het lijkt me, dat er een probleem is met het stellen van grenzen en het consequent handelen. Ik las ergens: “Treed op! Ouders die alles goedvinden, hebben vaker kinderen met slaapproblemen dan ouders die duidelijke regels stellen en handhaven, zo wijst onderzoek uit.” In jullie geval moeten er regels gesteld worden over het druk maken, het wakker houden van elkaar en het uit bed komen. Vooral met de oudsten zijn er duidelijke afspraken te maken. Een korte instructie (geen lang gesprek) en een duidelijke grens is nodig. Daarin moet je je als ouders vastbesloten tonen. Jouw wil is wet! Boos worden helpt niet, schrijven jullie. Het lijkt me inderdaad beter om uitzicht te geven op een beloning. Gaat het naar bed gaan goed, dan kun je het voorlezen van een extra verhaaltje in het vooruitzicht stellen. Spreek verder op een positieve manier over datgene, wat je graag wil, zo in de trant van: “Zou je het kunnen om vanavond in bed te blijven? Ja? Fijn hoor! Dan mag jij morgenochtend een stickertje plakken.” Hang -bijvoorbeeld in de keuken- een blad papier op. Het hangt van de situatie af of je voor elk kind een blad maakt. Na een aantal stickertjes kun je een beloning geven. Dat hoeft niet altijd een cadeautje te zijn, maar het kan ook buiten picknicken, naar het speeltuintje, samen koekjes bakken, en dergelijke zijn.

Zo kun je het ene probleem van het uit bed komen aanpakken. En als dat lukt, komt het volgende probleem, bijvoorbeeld van het elkaar wakker houden aan de beurt. Dat kan op dezelfde manier aangepakt worden, maar misschien is dat dan al niet meer nodig.

Ik heb het nog niet over een bedritueel gehad. Dat lees ik ook niet in de vraag. Jullie zullen wel een bepaald ritueel hebben en dat helpt kinderen om in veiligheid en rust en met een gevoel van vertrouwen de nacht in te gaan. Je zou dat bedritueel met vier kinderen tegelijk kunnen doen. Daarna gaan de jongste twee naar bed, terwijl de oudsten nog een poosje naar beneden gaan en iets rustigs gaan doen.

Het bedritueel moet niet te lang duren en niet eindeloos worden uitgerekt. Elke avond is er dezelfde volgorde, bijvoorbeeld: uitkleden, naar toilet, douchen, pyjama aan, tanden poetsen, een slokje drinken, met elkaar op de rand van het bed om te luisteren naar een verhaaltje, dat vader of moeder voorleest. Dan samen bidden. Ten slotte in alle rust (met hun knuffel) naar hun eigen bed in een donkere slaapkamer, even een paar fluisterende woorden en een kus. Soms hebben kinderen behoefte aan een nachtlampje en de deur die een stukje openblijft.

En dan komt natuurlijk het handhaven van jullie afgesproken regel(s). Consequent zijn is belangrijk. Het moet duidelijk zijn voor de kinderen, dat ze moeten gaan slapen en dat zeuren of huilen geen zin heeft. Beloon overtreding ervan niet met de extra aandacht van nóg een kus, nóg een slokje drinken en nóg een keer naar het toilet.

Komt een kind uit bed, breng het dan stil, zonder woorden, vastbesloten terug naar bed. Laat het uit bed komen geen ‘gezellig feest’ worden door er (negatieve) aandacht aan te schenken. Misschien is het inderdaad goed om de eerste avonden een poosje op de gang te wachten om direct te kunnen ingrijpen.

Na bijvoorbeeld een half uur gaan dan de oudsten naar bed. Zo zou het te proberen zijn. Ik hoop dat ik jullie met dit antwoord wat heb kunnen helpen!

A. Teerds-Gertenbach

Dit artikel is beantwoord door

A. Teerds-Gertenbach

• Geboortedatum:
  29-01-1951
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Hendrik-Ido-Ambacht
• Status:
  Actief

44 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven