Dopen uit gewoonte of bijgelovigheid

Aan ds. Krooneman. Wanneer je ouders je gedoopt hebben uit gewoonte, is de doop dan wel geldig (in de zin van: een pleitgrond)? Want in de formulieren staat dat ouders hun kinderen niet moeten dopen uit gewoonte of bijgelovigheid. Wat als dit wel gedaan is?

Beste vraagsteller,

Je stelt een begrijpelijke vraag. Een vraag die gaat over het dopen uit gewoonte. De sacramenten zijn door God gegeven om daar gelovig gebruik van te maken. Wanneer daar niet gelovig gebruik van gemaakt wordt, wordt daar op een andere manier gebruik van gemaakt. Dat kan uit gewoonte zijn. Met gewoonte bedoelen we dan zonder een levende band met de Heere God. Het is inderdaad niet goed als wij uit gewoonte dopen, als wij dopen zonder dat het met geloof gemengd gaat. De Heilige Doop is even heilig als het Heilig Avondmaal. Zoals we niet uit gewoonte, dus zonder geloof, deel kunnen nemen aan het Heilig Avondmaal, zo kunnen we ook niet uit gewoonte, dus zonder geloof, kinderen laten dopen.

En dan nu de vraag of de doop wel geldig is wanneer ouders toch uit gewoonte, dus zonder geloof, het kind hebben laten dopen. God zij dank is de doop dan nog steeds geldig. De doop is een teken van het verbond. Het gaat niet om het teken op zichzelf, maar om de betekende zaak daarachter. Achter de doop ligt het verbond. En dat verbond is niet afhankelijk van mensen. God Zelf staat in voor dat verbond. De geldigheid van de doop is niet afhankelijk van een al dan niet oprecht ja-woord van de ouders. De geldigheid van de doop is afhankelijk van het ja-woord van God. Daarom erkennen wij zelfs de Rooms-Katholieke doop. Dat is nu juist het bijzondere van de kinderdoop. Daarin worden we alleen op God Zelf teruggeworpen en op niets van de mens, dus ook niet op het al dan niet aanwezige geloof van de ouders.

Jij mag je vertroosten met de gedachte dat God toen al naar je heeft omgezien. De sacramenten zijn gegeven tot onze troost. Ouders ontvangen pas troost uit de sacramenten wanneer ze zelf op een gelovige wijze deelnemen aan de sacramenten. Maar los daarvan is het voor de kinderen die gedoopt zijn een troost dat God al in de doop naar ze heeft omgezien. Ja nog eerder, in het verbond naar ze heeft omgezien. De doop wordt pas echt een troost als je mag zien dat al die beloften die in de doop zijn gegeven, die in het verbond achter die doop zijn gegeven, in Christus ja en amen zijn. Hij voor mij.

Die troost te ervaren, dat wens ik je van harte toe. Geloof Zijn heil- en troostrijk Woord.

Met een hartelijke groet,
Ds. L. Krooneman