Moedeloos
Ds. J.D. Heikamp | 7 reacties | 30-06-2014| 12:18
Vraag
Aan ds. Heikamp. Tot voor een jaar terug leefde ik vrij en blij in de wereld, wel opgevoed bij het (goede) Woord, maar me er altijd tegen verzet. Ik wilde die strakke banden en regels niet. Wel ging ik nog naar de kerk, uit gewoonte, zo'n twee keer per maand. Alleen ging meer dan de helft van de preek langs me heen. Tot op een moment, onder de kerkdienst, ik ging bladeren in mijn Bijbeltje en kwam bij de oordeelsdag. Ik werd zo verschrikkelijk bang, want meteen voelde ik dat ik ook verloren zou gaan wanneer ik zo door leefde. Vanaf die dag ging ik weer bidden, Bijbellezen en ik smeekte om Gods hulp en bekering. Ik kon niet meer wegblijven uit de kerk en sloeg zelfs de doordeweekse diensten niet over omdat ik zo bang was iets te missen wat misschien wel voor mij bedoeld was. En als ik er dan niet was?... Het bidden en lezen zwakte wat af na verloop van tijd, de kerkgang bleef. Ik durfde niet weg te blijven. Twee maanden terug kwam het gevoel weer terug, ik moest met God verzoend worden, anders ging ik verloren! Ik werd zo bang. Ik durf niet meer te plannen, want wat als God morgen terug komt? Zelfs onze vakantie boeken durf ik nog niet te doen. Want wie zegt dat we er dan nog zijn? Ik zie en zag in alles de tekenen der tijden, oorlogen en geruchten van oorlogen, pestilentiën (Afrika), aardbevingen en natuurrampen. Dan kan de wederkomst toch niet lang meer duren? En dan? Wanneer hier oorlog uitbreekt, we een besmettelijke pandemie krijgen, een overstroming die Nederland wegvaagt, dan is het te laat! Ik kan hier echt van wakker liggen. Ik bid God of Hij toch nog weer wil uithelpen en de vrede terug mag keren, maar dat is niet genoeg. Daarmee hebben we nog geen genade gekregen. Ik droomde vorige week over onze predikant, dat hij in een auto zat en zei: laat u met God verzoenen! Ik onder tranen, vroeg hem, maar hoe dan?! Ik kreeg geen antwoord, geloof ik. De zondag erop preekte hij over de kamerling, die ook de met de vraag liep: hoe word ik met God verzoend. Daarop kwam Filippus en legde het hem uit en hij geloofde. Mijn zoontje vroeg deze week, nadat ik hem verteld had dat God beloofd had dat wie Hem vroeg zoeken, Hem zeker zullen vinden, hoe hij God moest zoeken. Ik wist het zelf niet eens. Ik zei: vraag maar veel of je een nieuw hartje mag krijgen. En dat doet hij. Maar als het niet helpt, of niet meteen, wat moet zo'n kind dan toch met die belofte? Je zou er toch moedeloos van worden? Ik kan ook zo enorm bang worden dat het niet God was die begonnen is, maar dat het mijn angst is die me naar Hem drijft. Dat het een tijdgeloof is dat weer verdwijnt. Dat ik me voor de gek houd door te denken dat het ook voor mij nog kan. Soms, onder een preek, hoor ik bijvoorbeeld een troostrijke belofte en kan dan zo blij worden. Zie je wel, het kan nog... Maar dat duurt nooit lang, want die belofte is toch zeker niet voor mij... Ik voel ook mijn zonden niet, ik weet dat ik ze doe en dat ik God daarmee verdriet doe, maar het is niet zo dat ik eronder gebukt ga ofzo. Ik ben wel erg veranderd, voorzichtig geworden en heb veel dingen de deur uit gedaan, maar een zondelast heb ik niet. Ook voel ik niet dat ik God liefheb boven alles. Ik zie Hem wel als God die alles bestuurt en geloof ook vast dat Hij bestaat, maar het is niet zo dat ik uit liefde tot Hem aan het zoeken ben. Dan denk ik weer: het is alleen maar vrees en zelfbehoud dat je zo aan het bidden bent geslagen en heb ik de neiging om er maar mee te stoppen. Maar toch kan ik dat niet. Want dan... Ik snap ook niet goed de uitspraak van Jezus Die zei: Die vader en moeder liefheeft boven Mij, is Mijns niet waardig, of over het verlaten van je kinderen verlaten voor Hem. Maar dat kan toch niet? Hij kan toch niet verwachten dat ik mijn (kleine) kinderen in de steek zal laten om Hem te volgen? Hoe moet het dan met ze? Zo zijn er zoveel dingen die ik niet begrijp. Ik voel de drang en de haast om een nieuw hart te krijgen, maar weet niet hoe. Zou u me willen zeggen/kunnen helpen hoe ik nu verder moet? Ja, blijf vragen aan God, maar dat doe ik al. En het blijft zo stil. Dan word ik weer zo moedeloos. Kon ik er zelf maar iets aan doen. Maar ik ben er wel achter dat dat niet lukt. Het moet van Hem komen. Maar wat als Hij niet wil, als Hij me niet eens hoort? Dan is het toch tevergeefs allemaal?
Antwoord
“Ik voel ook mijn zonden niet... maar een zondelast heb ik niet. Je zou er toch moedeloos van worden. Ja, blijf vragen aan God, maar dat doe ik al. En het blijft zo stil. Dan word ik weer zo moedeloos. Kon ik er zelf maar iets aan doen. Maar ik ben er wel achter dat dat niet lukt. Het moet van Hem komen. Maar wat als Hij niet wil, als Hij me niet eens hoort? Dan is het toch tevergeefs allemaal?”
Zo maar enkele gedachten eruit geknipt om uw verhaal wat te ordenen. Want u stelt verschillende vragen, geeft dan zelf daar antwoord op en probeert uzelf hiermee te helpen of verder moedeloos te worden.
U bidt en ondervindt geen verhoring. U bidt om bekeerd te worden, dat wilt u graag. Als de Heere nu ook maar wilde meewerken om u te bekeren. Geeft u dan de Heere niet stiekem de schuld dat de hemel gesloten blijft?
“Kon ik er zelf maar iets aan doen.” We moeten er achter gebracht worden dat het vrije genade is als de Heere naar ons om ziet. “Ik voel ook mijn zonden niet... maar een zondelast heb ik niet.” U mag gaan bidden om het ontdekkend licht van Zijn Geest over uw verzondigd leven. Want zonde moet zonde worden en schuld moet schuld worden voor God. Zonder het ontdekkend licht hebben we geen zondelast op de schouders. Zulk een last van zond’ en plagen, niet te dragen drukt mijn schouders naar beneên... Zolang als ik geen last heb van mijn zonde, wat moet ik dan met Christus doen? Deze Borg hebben we nodig als er schuld is in de beleving voor God. Dan is Hij een barmhartig Heere in Christus Jezus. Dat zijn dus geen voorwaarden waar uzelf aan moet voldoen, het is Gods werk in het hart van een verloren zondaar.
Bent u niet teveel bezig met een ‘selfie’? U spiegelt zichzelf in uw camera. De Heere opene de ogen om een blik te slaan in de spiegel van zijn Wet, hoe de Heere mij ziet: een crimineel. Neerzinkend in het stof aan Zijn voeten met de bede: “O, Zone Davids, ontferm U mijner. In mij geen verdienste dat U naar mij omziet, maar neem redenen uit Uzelf om naar mij om te zien.” Kijk, dat is God God te laten. Zo wordt in de moedeloosheid de bede geboren: kom ik om, dan kom ik om. Alles wat de Rechter doet is goed. Tegen verdienste werd haar de gouden scepter toegereikt.
Verlost uit de moedeloosheid door het werk van Christus. Buiten Christus is het alles tevergeefs. Maar niet in de geloofsgemeenschap met Hem. Alles aan Hem is gans begeerlijk.
Samengevat, blijf vragen totdat u het voor de Heere het verliezen mag. Want u bent bezig uw leven te behouden. Hij zegt: wie zijn leven zoekt te behouden, die zal het verliezen. Wie zijn leven zal verliezen, die zal het behouden. Dan schiet het loflied over: “Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof, en dat niet uit u, het is Gods gave; niet uit de werken, opdat niemand roeme.”
Strijdt om in te gaan door de enge poort.
Hartelijke groeten,
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Van harte Gods zegen toegewenst!
U/ jij verkeerd in een enorme worsteling.
Je graaft in jezelf, naar een gevoel en naar zondebesef.
Je zoekt het verkeerd, bij Hem is raad voor radelozen.
Vlucht tot Christus, verwacht het van Hem, geloof in Hem maar dat kan ik niet zeg je, dat weet ik maar Hij staat met open armen klaar.
Je bent gedoopt, Hij heeft jou beloofd voor je te willen zorgen, Hij beloofd je vergeving der zonden en het eeuwige leven en dat niet om ons maar uit genade.
Geloof alleen!
Hij roept en nodigt, Komt allen tot Mij die vermoeid en belast Zijn en Ik zal je rust geven,
Bid om geloof, Hij wil het geven echt waar.
Wacht niet op zondebesef, maar Kom vandaag nog bij Hem!!
De prijs is al betaald, dat heeftHij gedaan.
Gods zegen en sterkte.
hoe kan ik van iemand houden die mij constant op de vingers tikt? hoe kan ik van de Heere Jezus houden als ik maar moet hopen of hij mij aardig vind? Daar kan niets anders dan een relatie van angst uit ontstaan.
de sleutel ligt naar mijn mening ( en ik mag zeggen geleid door de heilige geest) in het volgende gebed: Vader in de hemel, ik begrijp helemaal niets van U, daar bent U ook veel te groot voor. maar ik wil U leren kennen. ik weet dat ik zondig ben en wordt er moedeloos van dat ik U niet kan spreken zoals ik tegen mensen om mij heen kan praten. Lieve Here Jezus, wilt U mij helpen om U te leren kennen?
Dan mag je weten dat je bevrijd zult worden/ ZIJN van je zonden. je mag weten dat God je redder en je rechter is, maar een God van liefde en niet van angst. ik ga niet door de bijbel heen om kriskras quotes te zoeken, de Heere God is mijn beschermer en ik mag leven vanuit zijn wil, en ik zeg je: hij die zijn zondes belijdt is gered! niets meer en niets minder.
1tje dan, joh3:16
Lees op deze site de vragen eens die aan evangelist van Doojieweert gesteld worden!
Ik dank God nog steeds voor de antwoorden van deze man!
Het stuk van de ellende, dat is dat we verloren liggen, iedereen, en het betekent niet "zonde", dat je je zonde moet kennen, ja , voor je sterft zal je dat moeten weten, onze ds. zei pas nog: de 1 komt tot God door het kennen van zijn zondelast en een ander zal God het pas later laten zien!! God werkt in jou, het is niet iets van jezelf, HIJ wil dat je tot Hem komt, Ga het NT eens lezen, dan zul je zelf zien dat je zooo tot God mag komen!! Wie tot MIJ komt ZAL ik GEENSZINS uitwerpen!!
ECht, lees de stukjes gericht aan meneer Dooijeweert!!!!!!!!!!!!Van jou, van mij hoeft er niks bij, het mag niet eens! Ik bid voor je, oja, thomas Boston heeft een mooi boekje geschreven, het is maar dun, niet duur, EN NOG IS ER PLAATS, koop het, en ik bid dat het voor jou ook tot zegen zal zijn!
