Geweldig leuk homostel

Ds. H.H. Klomp | Geen reacties | 22-05-2014| 11:25

Een tijdje geleden ontmoette ik een man via de universiteit waaraan ik studeer. Hij is niet gelovig en heeft een relatie met een andere man. Het eerste wat mij opviel toen ik hen samen zag, was wat een geweldig leuk stel ze zijn. Uit alles blijkt dat ze veel van elkaar houden en om elkaar geven. Pas later drong het tot me door dat deze vriend dus homo is. Ik vind het heel moeilijk om hierover een mening te hebben. Ik voel namelijk totaal geen 'aversie' of iets in die trant als ik een homo of lesbisch stel zie, iets wat ik wel vaak hoor van mijn (christelijke) vrienden. Als er niets over homoseksualiteit in de Bijbel stond, had ik er waarschijnlijk niet eens over nagedacht en het gewoon geaccepteerd. In 'onze kringen' (ikzelf ben lid van de Gereformeerde Gemeenten) wordt meestal vrij duidelijk aangegeven dat God homoseksuele relaties niet toestaat. Maar ik kan mij heel moeilijk voorstellen dat God “een gruwel” kan hebben aan zo'n mooie relatie als die van deze vriend. Keurt God echt liefde tussen twee mannen of twee vrouwen af, of alleen seksuele relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht? Moeilijk hieraan vind ik ook dat ik liefde zie als een van de weinige dingen die uit het paradijs zijn 'overgebleven', dus hoe kan het nu dat zoveel liefde wordt afgekeurd, puur omdat het liefde is voor iemand van hetzelfde geslacht?

Beste vragensteller,

Je stelt een diepe vraag. Ik moest er een tijdje over nadenken om je bijbels te kunnen antwoorden. Het is inderdaad zo dat Gods Woord een seksuele relatie tussen twee mensen van hetzelfde geslacht  niet toestaat. Het huwelijk kan alleen tussen één man en één vrouw.  Dat is duidelijk. Ook die relatie is nog een ‘bloem’ uit het paradijs overgebleven. De aanleiding tot instelling van het huwelijk was dat God zei dat het niet goed is dat de mens alleen bleef (Gen.2:18). Zo krijgen Adam en Eva elkaar uit Gods  Hand.  Niet iedereen trouwt echter. Of mensen vallen op hetzelfde geslacht en kunnen dus niet trouwen, maar verlangen wel naar een diepe relatie met iemand. Dat is ook niet verkeerd. Het hoort namelijk bij het authentieke mensbeeld om niet individualistisch te leven, maar in geestelijke verbondenheid.

Toen God de mens maakte(Gen. 1:26) schiep Hij iemand met wie Hij als vriend wilde omgaan. God had hemel en aarde;  dieren en planten en engelen. Maar die konden Hem niet die liefde geven die Hij nu  juist zocht. God kon er niet mee spreken. Zij konden God niet aanvoelen. Er was niemand die antwoord kon geven op Gods liefde. En daarvoor worden Adam en Eva geschapen. Zij zouden mooi vinden wat God mooi vindt. En zij zouden haten wat God haat. God schiep de mens, Zijn vriend, naar Zijn beeld. Nu zijn we dit door onze diepe val en ongehoorzaamheid  kwijt geraakt in de volmaaktheid ervan. Dat is duidelijk. Maar het verlangen naar een twee-eenheid in een relatie is gebleven. Dat blijft ingeschapen. Zelfs in deze tijd waarin het accent nog sterker ligt op het individualisme(ieder voor zich).

Als nu iemand niet kan trouwen omdat hij/zij homofiele gevoelens heeft, kan dat een kruis voor zo iemand zijn. Een stil verdriet. Wat een zegen als een man dan een vriend heeft of een vrouw een vriendin, die een ‘zielemaatje’ (beetje een gek woord, maar ik weet niets anders) is. Waar je dus echt contact mee hebt van binnenuit je eigen identiteit. Zulke vriendschap kan echte liefde zijn. Deze liefde uit zich in oprechte vriendschap. Op grond van de Bijbel moet je dan wel halt houden voor de grens van  seksuele vereniging.

Maar echt geestelijk contact tussen twee vrienden, van hart tot hart dus, dat gaat vele malen dieper dan seksuele bevrediging. God heeft in het maken van de mens als man en vrouw de seks ook niet voorop gezet. Ze is binnen het huwelijk de kroon op die geestelijke relatie. Als dat niet kan tussen twee vrienden/vriendinnen dan is het juist belangrijk om liefde te ervaren in diepe vriendschap. Dan kun je op een gegeven moment ook stoppen voor de seksuele grens, om het zo maar te zeggen.

Tegenwoordig ligt én in de heterowereld én in de homowereld het accent veel te veel op het uiterlijke, op het erotische vlak (hoe kom ík aan mijn trekken!). Dat is een gevolg van de zondeval. God heeft het anders bedoeld. Dieper, eerlijker, rijker ook. Daarin past m.i ook een hechte vriendschap tussen mensen van hetzelfde geslacht. Juist om op een bijbelse manier achter de Heere aan te komen. Persoonlijk en samen. Laat hiervoor in de christelijke gemeente ruimte mogen zijn (of komen) om deze doelgroep bijbels te kunnen helpen als zij daar om vragen. (Zie het rapport over homoseksuele relaties  dat de CGK synode in 2013 heeft opgesteld en onlangs ook in een handzame brochure is uitgegeven. Hier een samenvatting van die brochure, red.)

Het is een lang antwoord geworden. Maar de zaak waar het om gaat is dat waard. Dank voor je vraag. Hopelijk heb je er wat aan en kun je er door voor andere mensen/jongeren  tot zegen zijn!

Groet,
Ds. H. H. Klomp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H.H. Klomp

• Geboortedatum:
  05-04-1949
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

136 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven