Bijbelse richtlijnen voor gebruik media

G. Slurink | Geen reacties | 24-03-2014| 11:42

Aan G. Slurink. Met belangstelling en waardering hebben we een aantal van uw antwoorden gelezen. Het hielp ons verder te verdiepen op dit terrein en vooral vanuit Gods woord te kijken. Enkele vragen blijven liggen, mogen we die ook aan u voorleggen? Het is goed mogelijk om uit te leggen waarom we bepaalde pop/housemuziek niet kunnen accepteren op grond van Gods Woord. De vraag vervolgens is dan, welke muziek luisteren we dan wel? Inderdaad is er dan best goede christelijke muziek te vinden (al heb ik ook vragen bij de motivatie van de zangers bijv.). Maar, is er ook muziek te vinden die niet christelijk getint is, maar die wel verantwoord is om naar te luisteren? Zoals u ergens schreef: over je vrouw, man, iets wat je mooi vindt, een worsteling. Het lijkt me fijn om jongeren, en later onze kids als die groter zijn, daar ook iets van mee te kunnen geven. Ik herinner me uit mijn eigen jeugd dat ik soms zin had om lekker te zingen. Maar me uitleven op een christelijk lied, vond ik niet helemaal passend. Natuurlijk kan dat wel in de vreugde die je in Christus kunt ervaren, maar op dat moment was ik daar niet zover in en zocht ik muziek voor die vrolijke momenten. Een andere vraag die ik graag wil stellen, is of u iets kunt zeggen over het omgaan met films in de opvoeding. Wij hebben jonge kids en staan er best huiverig tegenover, hoewel we bepaald niet streng-reformatorisch leven. Maar de kinderen om hen heen (er zijn weinig christelijke kids in hun klas) kijken allerlei dingen op tv of websites en doen allerlei games en spelletjes. Ik denk niet dat het goed is onze kinderen daarvan helemaal weg te houden, maar we vinden het lastig om een duidelijke lijn neer te zetten die de kinderen kunnen begrijpen. Langzamerhand komen er films als “Kleine huis op de prairie”, “Kameleon” en dat soort vrij onschuldige dingen in beeld. Maar er zijn ook films van Max Lucado op de markt, die ik denk ik best wel goed zou vinden. Het lastige hieraan vind ik, is dat zij op deze manier langzaam wennen aan films. Dat kan eigenlijk ook niet anders in onze beeldcultuur. En toch ben ik huiverig voor de invloed daarvan, de tijd die het kost en de normen en waarden die we zo langzaam accepteren, geloven en overnemen uit de wereld. Persoonlijk heb ik veel liever dat de kinderen spelen, lezen (dat doen ze ontzettend graag) en muziek maken (dat gelukkig ook). Later als zij tiener zijn, zullen ze best behoefte krijgen aan het kijken van films. Er zijn ook films die denk ik best een goede boodschap hebben. Zo keken wij recent nog “Faith like potatoes.” Dat is voor ons bijzonder, want we kijken er hooguit drie in een jaar. Toch heb ik er nog geen duidelijke, bijbelse richtlijn in kunnen krijgen, voor onszelf. Alvast hartelijk dank voor uw tijd!

Beste ouder(s),

Hartelijk dank voor uw bemoediging en vertrouwen. Ik ben blij dat de antwoorden u helpen. Uw vraag is denk ik een belangrijke vraag, omdat het in wat ruimere zin genomen een vraag is die veel dingen in ons leven betreft: hoe moeten we als christenen omgaan met de vele zaken die dagelijks op ons afkomen. Ik wil proberen eerst te kijken naar een bijbelse richtlijn hierin en dan ingaan op muziek en films.

Een bijbelse richtlijn te vinden is niet zo eenvoudig. De Bijbel geeft geen kant en klare antwoorden op dergelijke vragen, geen teksten die je zomaar rechtstreeks kan toepassen. Toch ben ik ervan overtuigd dat de Bijbel alle antwoorden geeft die we nodig hebben voor ons leven, zoals Petrus zegt in 2 Petr 1:3. Dit heeft denk ik alles te maken met het feit dat het christelijk geloof in de eerste plaats een persoonlijke relatie is met Jezus en door Hem met God.
 
Ik wil proberen de bijbelse hoofdlijnen hierin te schetsen. Het zijn bekende dingen, maar ik hoop dat ik hier een verdieping in kan aangeven, want dit zijn niet zo maar wat leerstellingen. Het is werkelijk het centrale punt van ons bestaan waarin de kern van onze problemen ligt en ook de uitweg te vinden is.

-God is onze Schepper, wij zijn Zijn schepselen. God heeft de mens gemaakt en bedoeld om in relatie met Hem te leven: Hij onze God en wij Zijn volk. Dat betekent dat Hij voor ons wil zorgen en ons alles wil geven. De mens echter verbrak deze relatie en werd ongehoorzaam aan wat Hij had gezegd. Toen de satan de mens verleidde om maar niet te veel geloof te hechten aan wat God had gezegd en toch liever de eigen begeerten te volgen tegen God in, hapte de mens begerig toe (Gen. 3). Dat is nog steeds de kern van mijn zonde. Van nature ben ik in de eerste plaats gericht op mezelf. En als we niet krijgen wat we graag willen op materieel gebied, in relaties, in gezondheid en op wat voor gebied dan ook, dan worden we ontevreden. En daar komen weer allerlei zonden uit voort die er typisch op gericht zijn de vervulling van onze begeerten toch te verkrijgen, dan maar buiten Hem om. Dat is de kern van onze vijandschap tegenover onze Schepper.

-Als gevolg daarvan is er een scheiding gekomen tussen God en de mens die we niet kunnen overbruggen. De relatie zoals die bedoeld was is verbroken. We hebben een schuld die dagelijks toeneemt. We kunnen deze schuld niet opheffen en we kunnen de relatie niet herstellen uit onszelf (Rom. 8:7-8).

-Desondanks wil God Zich toch over ons te ontfermen. Niet omdat er iets aantrekkelijks in ons zou zijn of Hij ons nodig zou hebben, maar wegens Zijn barmhartigheid (Tit. 3:3-7). Hij koos mensen uit met wie Hij Zijn reddingsplan tot stand ging brengen, waarin Hij Zijn rechtvaardigheid niet opzij zet als Hij ons opstandelingen redt en doet wedergeboren tot een nieuw mens. Hij sloot een verbond met Abraham en koos een volk waaruit de Verlosser zou voortkomen die de zondaren zou redden en verzoenen met God, allen die hun vertrouwen zouden stellen op Hem alleen.

-Ondertussen gaf God het volk Israël de wet, als tuchtmeester (Gal. 3:24), zodat zij, en wij met hun, onze zonde kunnen zien (Rom. 3:20). De wet echter kan ons niet redden, omdat wij zwakke zondige mensen zijn (Rom. 8:3).

-De vervulling van Gods belofte was de komst van de Heere Jezus, waarin de vele lijnen van Gods plan, uitgezet in de geschiedenis, samen kwamen. Hij is de Zaligmaker, gekomen om zondaren zalig te maken, om de losprijs te betalen en ons vrij te kopen met Zijn bloed en ons te verzoenen met God. Zodat we in een herstelde relatie zouden leven: Hij onze God en wij Zijn volk.

-Twee dingen zijn nodig: bekering (Luk. 13:3, Luk. 15:7) van onze eigen weg naar Gods weg en geloof in het evangelie van de Heere Jezus. Deze moeten samen gaan want geloof zonder bekering is geen geloof en bekering zonder geloof is slechts een andere eigen weg te gaan. Zo worden we verzoend met God en komen we in een herstelde relatie. Daarmee krijgen we vrije toegang tot God en mogen we Hem Vader noemen (Rom. 8:15, Gal. 4:6). Hij weet wat we nodig hebben en zal voor ons zorgen. Hij weet dat beter dan wij. Vaak begrijpen we niet waarom ons dingen overkomen of waarom we bepaalde dingen niet gebeuren zoals we verlangen, maar Gods gedachten zijn hoger dan de onze. Hij kijkt niet naar de korte termijn maar naar wat goed voor ons is op langere termijn. We kunnen en moeten Hem vertrouwen en zo in een herstelde relatie met Hem leven. En zo zullen voor hen die God liefhebben alle dingen meewerken ten goede (Rom. 8:28).

-Als we zo door de Heere Jezus een herstelde relatie hebben gekregen, worden we met aandrang opgeroepen dit te laten doorwerken in ons hele leven, zodat het ons hele leven veranderd. Dat we niet langer achter de begeerten aanlopen van de oude mens, die we nog steeds meedragen, maar te wandelen naar de nieuwe mens door ons te richten op de dingen van God (Kol. 3). Dit kunnen we niet zelfstandig doen. Jezus zegt: “Zonder Mij kunt u niets doen”. Net zoals een rank buiten de wijnstok geen vrucht kan dragen kunnen wij dat niet buiten de relatie met Christus (Joh. 15).
 
-Bij dit alles hebben we onze hoop gericht op de toekomst en zien we uit naar de wederkomst van Christus en een eeuwig leven bij Hem dat vele malen onze stoutste dromen zal overtreffen (1 Kor. 2:9) en waar al onze behoeften ruimschoots zullen worden vervuld. Dan zal Hij bij ons wonen en zal Hij onze God zijn en wij zijn volk, zoals het bedoeld was (Openb. 21:3).
 
-In dit geloof moeten we volharden tot het einde en ons niet laten afbrengen tot wanhoop of tot een ander geloof. De kaars brandende houden (Luk. 12:35-36) en blijven uitzien naar de komst van de Heere Jezus ook al kan die nog uitblijven. Wij zijn hier op aarde vreemdeling en bijwoner, dit is niet ons thuis, dat is bij de Vader. Alles wat we hier op aarde moeten missen zullen we straks als we thuis zijn in ruime mate krijgen.
 
-Alles wat ons hiervan afbrengt moeten we leren onderkennen en ontwijken. We moeten de geestelijke wapenrusting aandoen, die een verdediging is tegen de listige verleidingen van de duivel (Ef. 6: 10-20), en ons dagelijks oefenen in het gebruik hiervan. De kern hiervan is vs 10: “Word gesterkt in de Heere en in de sterkte van Zijn macht, met het geloof als van een kind vertrouwend op de toereikendheid van het offer van de Heere Jezus en de almacht, betrouwbaarheid en zorg van God” (Matt. 6:19-34).

Alhoewel dit niet alles omvat, geeft het denk ik het bijbelse kader aan waarin we ons moeten en kunnen bewegen. Ik ben er steeds meer van overtuigd dat juist daarom veel dingen niet heel precies in de Bijbel voorgeschreven staan. Want het gaat om de relatie en niet om het navolgen van een lange lijst met regels. De Bijbel geeft grenzen aan maar binnen deze grenzen hebben we ruimte keuzes te maken naar de wijsheid die we zowel moeten naspeuren (Spr. 1-9), als geschonken krijgen. Zo is de bijbelse richtlijn een relatie te krijgen met de Heere Jezus en te wandelen in deze relatie met Hem, in alle keuzes die we maken, inclusief de muziek die we luisteren en de films die we zien. Alles wat verstorend werkt op deze relatie, wat God krenkt, wat ons hart wegtrekt en op andere dingen richt -of het nu van de wereld is (1 Joh. 2:15-16) of pseudo-christelijk is (2 Kor. 11:3-4)- moeten we afwijzen.

Nu wat muziek betreft. Op basis van wat ik zojuist geschreven heb, meen ik dat wat past in deze relatie, verantwoord is. Alles wat storend werkt op deze relatie en wat mijn hart verleidt tot andere dingen, echter wil ik afwijzen. Dat is denk ik het beste en ook voor kinderen en jongeren te begrijpen. Het geeft een grens aan, maar ook de nodige ruimte. Van alles waarvoor we God uit een rein geweten kunnen danken, mogen we genieten. We zijn vrijgekocht van de wet en het oordeel en kunnen in die vrijheid leven. Maar dit dit is geen vrijheid om op te eisen voor onszelf en onze begeerten. Wij hebben deze vrijheid om in relatie met God te leven en anderen te dienen (1 Kor. 10:23-33, Gal. 5:13-25, Rom. 14). Alles tot eer van God. In deze ruimte kunnen we allerlei muziek luisteren die hier in past. Dat hoeft niet expliciet de naam christelijk te dragen, ook als het impliciet binnen de grenzen valt is het verantwoord. Neem bijvoorbeeld een schilderij gemaakt door een niet-christelijk schilder dat iets weergeeft van Gods schepping. Daar kunnen we nog steeds van genieten, niet wegens de schilder maar vanwege de verbeelding van het schilderij. Zo kunnen we denk ik, ook goed luisteren naar muziek die gemaakt is met de mooie harmonieën die God geschapen heeft en Hem daarvoor danken.

Wat denk ik wel een verschil maakt, is onder welke invloedssfeer de muziek tot stand is gekomen. In vroegere tijden waren Europa en andere delen van de wereld nog sterk onder een christelijke invloedssfeer. Alhoewel lang niet iedereen christen was -en er ook veel misstanden waren- was het verschil tussen goed en kwaad veelal gebaseerd op de bijbelse normen, ook bij degenen die geen christenen waren. Zo kan het dus zijn dat iemand die geen christen is maar nog wel binnen deze invloedssfeer werkt, grotendeels normen hanteert die nog steeds hun oorsprong hebben bij God. Zolang deze normen niet verstoord of vervangen worden, denk ik dat we dankbaar gebruik kunnen maken van wat ze maken. Evenzo kunnen we ook luisteren naar een uitvoering van christelijke liederen of muziek, ook al worden ze uitgevoerd door niet-christenen of mensen met een onzuivere motivatie, zolang er geen geweld wordt gedaan aan hetgeen gezongen of uitgevoerd wordt. Veel popmuziek is daarin wezenlijk anders omdat daar de bijbelse waarden verstoord worden en er andere waarden voor in de plaats gezet worden. Bij popmuziek krijg je ook de hele popcultuur mee, de geest van rebellie en hedonisme, en ik meen dat popmuziek niet los verkrijgbaar is hiervan.

Er zijn miljoenen liedjes en muziekstukken, het is voor mij ook altijd weer een aftasten . Ik kan u dan ook geen lijst met liedjes geven die verantwoord zijn. Maar ik hoop dat u hiermee wat kunt in uw eigen zoektocht. Het criterium is wat het met je doet, welke kant trekt het je op. "Doe alles wat u doet met woorden of met daden in de Naam van de Heere Jezus, terwijl u God en de Vader dankt door Hem" (Kol. 3).

Ik wil daarbij nog even ingaan op uw opmerking die u maakte dat u een uitleven op een christelijk lied niet zo passend vond. Zingen werkt altijd twee kanten op. Aan de ene kant kan het een uiting zijn van ons geloof tot eer van God, maar aan de andere kan het juist iets zijn dat ons hart richt en bijstuurt. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan wat Paulus zegt in Kol. 3:16: "Anderwijs elkaar en wijs elkaar terecht met psalmen, lofzangen en geestelijke liederen." Ik denk daarom niet dat het per se nodig is dat uw kinderen eerst de vreugde in Christus moeten kennen voor ze het uit volle borst mogen zingen, het kan ook andersom, dat juist het zingen hun bepaald bij deze rijkdom (mogelijk pas veel later). Kies hiervoor liedjes die een kind begrijpen kan en die een rijke en zuivere inhoud hebben. Ik denk ook niet dat christelijke liederen altijd ingetogen moeten zijn. Soms wel, maar de Bijbel geeft voorbeelden van beide.

Dan wat films betreft. Ik denk ook niet dat het werkt de kinderen ervan weg proberen te houden. Ik deel uw zorgen dat we onze kinderen niet te veel moeten laten wennen aan het kijken van films en er zeker geen gewoonte van moeten maken elke keer maar bijna gedachteloos iets aan te zetten en te kijken. Maar vroeger of later zullen ze er zeker aan blootgesteld worden. Het is denk ik beter ze proberen er enigszins tegen te wapenen, in het bijzonder dat ze leren niet zomaar mee te gaan in wat er gepresenteerd wordt. Films zijn audiovisueel en komen vaak dubbel zo hard binnen. Waar je de boodschap van een geluidsopname meestal vaker moet horen voordat het werking gaat krijgen, kan een film al met één keer kijken een grote impact hebben.

Van belang is het besef dat een film nooit de waarheid is, maar een gemanipuleerde versie aangepast aan de voorkeur van de maker. Bepaalde dingen worden weggelaten en andere dingen krijgen juist nadruk. Belangrijke dingen die alles in een heel ander daglicht kunnen stellen worden weggelaten. Typisch is bijvoorbeeld ook dat door de manier van filmen, door de muziek en door personages op een bepaalde manier neer te zetten bepaalde dingen aantrekkelijk en andere dingen afstotelijk worden gemaakt. In nogal wat Nederlandse films bijvoorbeeld wordt vaak het christelijk geloof geassocieerd met naargeestige en bekrompen mensen die zonder mededogen zijn voor anderen. Degenen echter die als vriendelijk en sympathiek worden neergezet zijn de ruimdenkende mensen, die zich door niemand wat laten gezeggen en het niet zo nauw nemen met veel dingen. Zo wordt er een contrast gebouwd waarin impliciet christenen worden zwartgemaakt en de 'ruimdenkenden' sympathiek worden voorgesteld. In heel veel films gebeurt iets soortgelijks. Zo wordt de werkelijkheid vaak verdraait. Het gaat vaak heel venijnig en onopvallend.

Het is dus van belang kritisch te leren kijken. Echt kritisch kijken zal echter pas gaan op latere leeftijd. Het heeft weinig zin een kind van 8 leren kritisch te kijken, alhoewel dat mogelijk per kind verschillen zal. Jonge kinderen hebben vooral bescherming nodig. Maar we kunnen er wel al vroeg mee beginnen en onze afkeur van bepaalde dingen kenbaar maken en te vertellen waarom, simpele dingen en op simpele wijze . Geen uitgebreide verhandeling, maar zo een losse bemerking als er iets gebeurt dat toch eigenlijk incorrect of onvolledig wordt voorgesteld. Zo kan een kind daar gaanderwijs in groeien en kan het ook zelf op een bepaald moment dingen gaan opmerken die niet kloppen. U zult uzelf daarin uiteraard ook moeten oefenen dat te leren doorzien. Bid ook daarvoor om wijsheid in het toepassen met wat u uit de Bijbel leert. Van belang is dat we leren niet alles maar te consumeren wat we binnen krijgen en worden meegesleept in wat we zien en horen, maar alert leren te zijn.
 
Wijzelf hebben onze kinderen, inmiddels jong volwassenen, wel video's laten kijken maar met mate. We hadden wel tv, maar keken dat heel zelden. We keken eigenlijk alleen video's. We lieten onze kinderen eigenlijk nooit wat zien voordat we het zelf hadden gezien of wisten wat er zou gaan komen. Ze keken ook nooit zonder ons, behalve soms als ze een video opnieuw zagen die we al goed kenden. Films als kleine ijsbeer, het molletje en dergelijke. Ook wel bepaalde Disney films, alhoewel zeker niet alle . Wat onze kinderen ook veel gekeken hebben is “De kinderen van Bolderburen” en “Emiel” naar de boeken van Astrid Lindgren. Dit gaat grotendeels over spelende kinderen en is redelijk onschuldig denk ik. Het vraagt tijd om iets geschiktst te vinden want er is behoorlijk wat rotzooi. Gelukkig hebben naar mijn ervaring kinderen er niet zoveel moeite mee om dezelfde serie of film vele malen te kijken, het hoeft niet elke keer wat nieuws te zijn. En ze keken ook niet dagelijks, hooguit één keer in de week en vaak ook langere tijd niet, in het bijzonder in de zomermaanden als ze tot bedtijd buiten speelden. Het is ook goed de kinderen matigheid te leren op dat gebied. In hun latere tienerjaren keken we ook wel andere films, alhoewel ik moet bekennen dat sommige daarvan op de grens of over de grens gingen. Aan de ene kant kan het nuttig van zulke films kennis te nemen om er tegen gewapend te zijn; er is veel rotzooi in de wereld en het is denk ik goed daarvoor oog te hebben. Tegen die achtergrond wordt het evangelie alleen maar rijker. Maar ik zou het niet wilen aanraden als amusement.

We keken ook wel “het kleine huis op de prairie” alhoewel ik hier een kanttekening bij wil maken dat het denk ik ten onrechte soms wordt gepresenteerd als iets christelijks. Alhoewel het enigszins opereert binnen christelijke normen en waarden, is het christen-zijn dat er wordt afgebeeld een 'bidden-voor-je-eten-en-op-zondag-naar-de-kerk' christendom. Alhoewel dat geen verkeerde dingen zijn is dat niet iets dat iemand een christen maakt. Voor mij is dan ook deze serie meer iets niet-christelijks maar gemaakt onder een christelijke invloedssfeer. Ik denk dat we voor onszelf dat onderscheid moeten maken.

De film “Faith like potatoes” geeft ook weer problemen. Alhoewel niet alles slecht is, ontbreekt het evangelie en dat is kwalijk bij zo'n film. In plaats daarvan is er een boodschap van: geloof in God en alles zal je goed gaan, als je maar genoeg geloof hebt. Dingen die in het boek wel staan, zoals de geloofsworsteling van Angus na zijn verandering en de problemen die hij nog lange tijd had na het ongeluk met zijn neefje, ontbreken in de film. Ook was Angus er helemaal niet zeker van of de vrouw die in de film weer tot leven wordt gewekt, wel echt dood was en niet slechts bewusteloos. In de film wordt dat allemaal wat anders neergezet. Niet dat ik er aan twijfel dat God ons helpt en wonderen doet op vele manieren en ook goed mogelijk Angus heeft geholpen, maar de manier waarop de dingen in de film worden gepresenteerd stuurt sterk aan op het welvaartsevangelie met zijn onbijbelse beloften. De film is indrukwekkend en aangrijpend soms. Het sterke vertrouwen op God is iets wat we kunnen navolgen. Maar als de stormen komen in je leven en de dingen niet zo goed aflopen als in de film, als dan het fundament van het evangelie ontbreekt dan loopt zo'n geloof groot gevaar schipbreuk te lijden.

Als contrast wil ik het verhaal van Horatio Spafford ernaast zetten. Spafford was een rijke Amerikaan, een advocaat en een gefortuneerd vastgoedeigenaar, vriend van de bekende evangelist ds. Moody. In 1870 verloor hij zijn vierjarige zoontje. Enkele maanden erna, tijdens de grote brand van Chicago, verloor hij al zijn bezit en had hij niets meer behalve zijn vrouw en vier dochters . In de twee jaar die volgden probeerden hij en zijn vrouw zich in te zetten om mensen in Chicago die ook alles hadden verloren bij te staan. Toen zijn vrouw het niet meer kon volhouden, besloot hij met zijn gezin naar Engeland te gaan met de boot voor een vakantie en diverse andere zaken. Toen er op het laatste moment iets tussenkwam stuurde hij zijn vrouw en kinderen alvast vooruit, terwijl hij zelf zou nakomen met een ander schip. Op volle zee echter kreeg de boot met zijn vrouw en kinderen een aanvaring en zonk binnen korte tijd. De vier jonge dochters verdronken en alleen zijn vrouw overleefde de ramp. Toen Horatio met de eerstvolgende boot naar zijn vrouw ging en de kapitein hem vertelde dat ze zojuist op de plek waren waar de boot met zijn dochters gezonken was, schreef hij in zijn hut door zijn verdriet heen het bekende lied “It is well with my soul”, dat vrij vertaald en wat ietwat verkort luidt: “Of ik nu vrede heb, of als verdriet mij overspoelt , wat mijn lot ook is, U hebt mij geleerd te zeggen: Het is goed met mijn ziel. De satan kan slaan, verzoekingen kunnen komen, laat dan deze gezegende zekerheid blijven: dat Christus zich over deze hulpeloze ziel heeft ontfermd en Zijn bloed heeft vergoten voor mijn ziel. Het is goed met mijn ziel. Mijn zonde, oh de gelukzaligheid van deze heerlijke gedachte! Mijn zonde is niet slechts ten dele, maar in het geheel aan het kruis genageld, ik draag het niet meer. Prijs de Heere, prijs de Heere, o mijn ziel! Het is goed met mijn ziel. Heere, het is Uw komst die we verwachten. De hemel, niet het graf, is ons doel. Het is goed met mijn ziel. Heere haast u, dat mijn geloof zal veranderen in een aanschouwen. De hemel zal worden teruggerold als een boekrol, de bazuin zal klinken en de Heere zal neerdalen. Toch zal het goed zijn met mijn ziel. Het is goed, het is goed, met mijn ziel.”

Dat is een geloof waarmee je kunt leven en sterven, gefundeerd op het sterven aan kruis van de Heere Jezus op Golgotha. Ik geef hier een link naar een mooie uitvoering van het lied.

Ik hoop dat u dit lied ook uit volle borst kunt meezingen en uw kinderen dit leren, verzoend met God door de Heere Jezus in een herstelde relatie te leren leven.

Ik hoop dat dit antwoord u verder helpt. Als u nog verder wilt doorvragen schroomt niet!

Hartelijke groeten en Gods zegen,
Gerard Slurink

Dit artikel is beantwoord door

G. Slurink

• Geboortedatum:
  12-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  Reformatorisch
• Woon/standplaats:
  Lahti, Finland
• Status:
  Actief

165 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven