Verkering zoeken
C. M. Chr. Rots - de Weger | 11 reacties | 30-11-2013| 10:41
Vraag
Ik ben een jongeman van 24 jaar oud. Ik ben nog bezig met een studie (die ik over een of twee jaar hoop af te ronden) en woon nog bij mijn ouders. Veel mensen van mijn leeftijd hebben een relatie of zijn al getrouwd. Ik heb (nog) geen verkering. Aan de ene kant zou ik zeker wel verkering willen hebben, maar aan de andere kant vind ik het op de een of andere manier nog niet heel erg dat ik nog geen vriendin heb. Maar ik heb een beetje het gevoel dat dit wel apart is. En soms lijkt het alsof veel jongeren zo gemakkelijk verkering krijgen, terwijl het mij zo moeilijk afgaat. Wat is in mijn geval het beste om een goede vriendin te krijgen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Hoe krijg je een goede vriendin? In de eerste plaats door ervoor open te staan. Verder moet je je ogen en oren open hebben... ga de deur uit! Nee, ik bedoel niet direct ‘ga op kamers’, hoewel dat misschien voor jou ook een goede tip zou zijn. Ik bedoel: ga naar plaatsen waar je een meisje kunt ontmoeten. Studentenvereniging, kerkelijke Bijbelstudievereniging, soos, jongerenavond, sportvereniging, dat soort dingen. Ik noem maar wat, want ik weet niet wat bij jou past. Misschien heeft een vriend wel een lieve zus, of past een studiegenootje bij jou, is een (georganiseerde) vakantiereis een leuke gelegenheid...
Succes gewenst,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
je woont nog bij je ouders,dat is heel gezond.
Je loopt vanzelf wel tegen iemand aan in je leven,en...al ben je al 40
en nog vrijgezel,wat maakt dat uit?
alleen trouwen als je de ware tegenkomt,in uw geval.
lekker aan de studie , d.v. en goed werk.als het mogelijk is!
hebt u een mooi bankboekje,om u evt. a.s. te onderhouden.....
u wordt in ieder geval geen afgelikte boterham.
koester de zorg van uw ouders,vele moeten dat missen,zijn zeer eenzaam.
kijk en help uw moeder,om te weten ,het hoe en waarom,als u alleen komt te staan.
ramenlappen,strijken,koken, poetsen. nooit weg,als u tegen De Vrouw aanloopt!
help uw vader, met klusjes.
ook waar u niet van houdt...aanpakken!
zo blijft u meer tevreden,onderworpen,handig,.als er eens iets mis loopt,anders gaat dan u wenste, in het leven.
geniet van elk moment,dat jullie elkaar nog hebt!
Dit vind ik een opmerkelijke reactie! Ik heb immers zelf het idee dat het juist heel gezond kan zijn om tijdens je adolescentie periode op jezelf te wonen.
Nu weet ik natuurlijk totaal zijn achtergrond niet. Maar in mijn ervaring is het op die leeftijd goed om jezelf te ontplooien.
Dus mijn tips zijn:
1) Ga op kamers als je denkt daar behoefte aan te hebben
2) Stel je open voor vrouwen, maar met mate. Vaak komt het pas wanneer je je het minst verwacht. Ga niet krampachtig op zoek.
3) Probeer te beseffen dat er echt helemaal niks mis is met vrijgezel zijn op jouw leeftijd!
'lekker aan de studie , d.v. en goed werk.als het mogelijk is!
hebt u een mooi bankboekje,om u evt. a.s. te onderhouden.....
u wordt in ieder geval geen afgelikte boterham'.
Een mooi bankboekje om uw evt a.s. te onderhouden, ja dat bankboekje is belangrijk, en een afgelikte boterham klinkt wel erg 1980.
Als de a.s. vrouw maar christelijk is, orthodox christelijk natuurlijk, de rest boeit niet, als ze maar kan schoonmaken, strijken en kinderen baren, bah.
Mijn geliefde, al 15 jaar, was ook een 'afgelikte boterham' en ik ook, toch hebben we het goed, we weten dat we bij elkaar horen, als je met de eerste de beste trouwt kom je er later achter dat het niet goed zit, maar je hobbelt dan wel de rest van je aardse leven door met iemand waar je niet echt van houdt.
erg als je er later pas achter komt dat het niet goed zit!
lijkt mij vreselijk!
gelukkig de mensen met betere ervaring
De liefde overwint alles, we geloven in de liefde van God.
Misschien dat sommige dit te kort door te bocht vinden. Vorige week heb ik een trouwdienst meegemaakt. Een stel van rond de 28/30. 2 kinderen van God. Die vertelden hoe ze hun verlangen aan God bekent hebben gemaakt.
Ik wens je toe, zo te wandelen met de Heere.
Ik herken je verhaal inderdaad. Ik ben een meid van net 20 jaar.
Maar op Zijn tijd zul je vast een lieve vriendin/vrouw krijgen.
Probeer er niet te krampachtig mee bezig te zijn.
Je mag altijd reageren, mijn mailadres is sz19058@gmail.com
Sterkte met alles & ga met God!
dat is toch fijn!
gun ik u echt hoor.
u komt mij vaak zo eenzaam over,alsof u een moeder heeft gemist,die klaar staat voor haar grote zoon,met koffie als hij thuis komt,een lekkere warme maaltijd.
sommige mensen missen dit niet,dat weet ik,maar het trekt mij enorm,die huiselijkheid,die warmte,die ik zowat niet meer tegenkom.[word je echt geen mietje van hoor]
wil niet zeggen,dat het er niet is!
de meeste jongens\meisjes moeten op kamers,zelfstandig worden....
vaak tref je er zoveel eenzaamheid,ondanks de vrijheid...
voor mezelf heb ik een warm gevoel bij degene,die op late leeftijd echte oudjes] zeggen,,zij\hij en geen ander!
als ik het over kon doen,neem ik weer haar/hem!
volgens mij zegt u,Daniel dat straks ook van uw geliefde, als u 25jaar verder bent....,u bent en blijft gelukkig,zolang het u gegeven wordt.
ik zal voortaan geen afgelikte boterham meer zeggen,Daniel,al heb ik de uitspraak van een 88jarige...dat vond ik eigenlijk wel grappig.
maar nu niet meer,t,is maar net hoe je ergens tegen aan kijkt.
ik kan er een ander zeer mee doen.Dat was de bedoeling niet!
ik steek vaak te snel de grap ergens mee,en schrok echt van uw reactie om 12.07
ik zag alleen maar voordelen voor de vrouw in spe....
Daniel een lang en gelukkig leven gewenst,met alle liefde die er is.
@juni, dank voor je reactie, en eenzaam ben ik niet, vrouw, drie zonen en een hond.
Wat kan ik me meer wensen. Als er geen mens in huis is is als ik thuiskom, is er altijd nog een blije hond.
Vroeger wachtte mijn moeder me op na schooltijd, met thee en een koekje of een oliebol.
Ze kon goed koken, we hadden een warm 'nest'. Dat warme probeer ik ook te koesteren in ons gezin.
Mijn vader is overleden toen ik 5 was en mijn moeder toen ik 20 was. Dan kijk je opeens anders de wereld in.
God kon de pot op, zo oneerlijk zoiets.
Het gaat het nu weer prima, na een jaar was ik mijn dwars zijn weer kwijt.
En je mag iedereen een afgelikte boterham noemen, maar ik vind het zo'n harde uitdrukking (ik kan ook hard zijn hoor, ik reageer ook vaak primair), iedereen heeft recht op een nieuw begin, dan ben je geen afgelikte boterham meer.
Verder ben ik het helemaal met je eens, een mens heeft een warm thuisfront nodig.
haha en verder mag u me wel jij noemen.
Ik bevind me in hetzelfde schuitje.
Vaak heb ik goede gesprekken met vrienden, sommigen gelovig, anderen niet.
Veel van hen zien het huwelijk/relatie als een belangrijk punt van geluk/zegen, zo niet het summum.
Zelf vind ik dat een relatie er zeker in past, maar dat geluk en liefde uit veel meer te verkrijgen valt. Het is maar waar je de focus op legt.
Ik wens de vragensteller veel succes.