Man heeft roeping voor zendingswerk

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke | 2 reacties | 29-10-2013| 09:46

Mijn man heeft me laten weten te worstelen met de roeping om zendingswerk te verrichten. Natuurlijk voelde ik al dat er iets was, maar dit heeft me toch wel overvallen. Ik wil het hem niet moeilijker maken nu en heb nog niet veel van mijn gevoelens -nadat hij het heeft verteld- met hem gedeeld. Maar mijn hele lijf protesteert, want het lijkt me zo moeilijk om hem daarin te volgen. De gevaren, de toekomst van onze kinderen, de afstand tot onze ouders en familie... het overvalt me enorm als ik er aan denk. Heeft u tips hoe hier mee om te gaan of misschien boeken, websites o.i.d. waar ik wat aan heb in deze situatie?

Beste vraagstelster,

Je man ervaart Gods roeping om zendingswerk te gaan doen.  Je merkte in zijn leven dat hij daar aan dacht, innerlijk mee bezig was. Jammer genoeg spraken jullie er samen niet over. Dan had je er meer naar toe gegroeid. Ook wat je gezin betreft. Jullie moeten de kinderen  er wel over vertellen en hen  er bij betrekken.

Het is wel heel  bijzonder als de Heere een klein mensenkind roept om Zijn Woord door te  geven aan mensen die er amper van gehoord hebben of op wat voor manier ook. Kerken vol mensen... en dan heeft de Heere één mens op het oog die Hij roept !! Besef je hoe bijzonder dit is? Nu je man verteld heeft wat in zijn hart leeft, ben je best van slag. Hoe moet het allemaal? En je hele bestaan protesteert er tegen, want de kinderen, de toekomst, de familie...
 
Och, zou die God die voor de vogeltjes zorgt en voor de bloemen, zou Hij voor iemand die Hij roept in Zijn wijngaard niet instaan? Echt wel hoor. Nu lijkt het je moeilijk Gods stem te volgen. Maar als je Gods Woord leest evenals levensverhalen van mensen die de zending in gingen, in een tijd zonder telefoon, internet etc., dan lees je hoe de Heere er was en hielp. Dan wordt je hart verwarmd. Nu ligt de hele wereld open, dat is misschien een geruststelling voor je.

Afstand nemen van je ouders en familie... Ik heb zelf ervaren: wie vader of moeder of kinderen, of luxe, of wat ook liefheeft boven Mij, die is Mij (Jezus) niet waardig is. En ik heb ook echt ervaren dat de Heere er was, ook als er in Nederland zorgen waren bij de kinderen of de familie. We waren diep, diep in de jungle. In die tijd zou er kleinkind geboren worden. Natuurlijk dachten we daar aan, we waren zo benieuwd. Maar  er was geen mogelijkheid om contact te hebben. In het dorp was de apparatuur voor radiocontact stuk en in de verre omtrek was verder niets. Toen we na acht weken weer in de bewoonde wereld waren en de eerst de beste telefooncel in gingen, vertelde onze zoon blij dat hun zoontje al drie weken heerlijk in zijn wiegje lag. Wat een vreugde om enkele weken later op Schiphol zo’n klein baby’tje in je armen te nemen en te knuffelen.

We hebben heel apart zendingswerk. We hebben geen huis, we zwerven van dorp naar dorp, van indianenstam naar indianenstam. Soms sliepen we op de kleivloeren in een bergwoninkje, dan weer op de bamboevloer van een indianenhut. Dat is niet comfortabel. Je slaapt amper en toch lieve zuster... de vreugden waren meer dan de ontberingen. God zorgde! We hebben al die jaren ervaren dat de Heere van ons af wist. Toen we met onze vier kleine kinderen naar Tilburg gingen als evangelistenechtpaar, zeiden sommige kerkelijke mensen:  “Hoe moet dat met je kinderen in zo’n puur RK-stad. Dan trouwen ze met een RK-jongen of meisje!” Echt waar, daar dachten we niet aan, omdat we vertrouwden dat de Heere, Die ons voor dit werk in die stad riep, ook voor onze kinderen zou zorgen. En hoe trouw heeft Hij voor hen gezorgd en voor ons.

Vertrouw op de Heere! Ga toch niet redeneren en piekeren. De Heere roept mensen en dan laat Hij ze niet aan hun lot over. Denk maar niet te veel aan de negatieve dingen, die laat satan je graag zien. Kijk omhoog naar Die God, die mensen roept en zendt waarheen Hij wil.

Het is goed om nu niet te denken dat jullie al weg gaan. Eerst moet je man nog voor dat werk aangenomen worden! Dan volgt er nog van alles voor jullie eventueel worden uitgezonden. Maar je moet wel weten hoe je er tegenover staat vóór je man aangenomen kan worden.

Je vraagt wat je kunt lezen of opzoeken via een website. Ik geef je de url van onze site door: www.evangelist-jan-van-dooijeweert.nl
 
Waardevol zijn ook de boeken van Isabel Kuhn, Elisabeth Elliott, Hudson Taylor, “De man die God geloofde.” James Fraser, ”Als het regent in de bergen”.  “De vrouw met het boek”, van mevr. Mijnders. “Licht in de duisternis,” door Anderson in Peru. “Op zoek naar de kern”, een heel bijzonder boek van Anthony van Kampen. Of Betty Smit, “Freelance voor God”, en er is zoveel meer.

Momenteel zijn we bij de Aguaruna-stam en kan ik mijn zendingsboeken even niet raadplegen. Maar het is echt de moeite waard om wat rond te neuzen in die wereld van mensen die uitgingen, vaak niet wisten waar ze zouden terecht komen en door  de Heere werden gebruikt. Hoe de Heere wonderen deed, ze “krediet” op de Heere hadden en Hij hen nooit in de steek liet.

Ik hoop dat je iets hebt aan mijn antwoord. Dat de kramp weg gaat in je leven en je met vreugde de weg zult gaan die de Heere wijst, ver weg of hier in Nederland. Laat  gerust wat horen als je meer wilt weten.

Wijsheid en Gods zegen,
Nellie van Dooijeweert,  Bagua Chica, Peru

Dit artikel is beantwoord door

N. J. van Dooijeweert-Van der Slikke

• Geboortedatum:
  25-04-1942
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

112 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven