Verschrikkelijkheid van de hel
Ds. A.K. Wallet | 4 reacties | 02-10-2013| 16:22
Vraag
Mijn vraag is een rond een thema waar ik lang mee heb geworsteld en waar veel christenen mee worstelen of dit weg duwen: de hel, de eeuwigheid van de hel, de verschrikkelijkheid van de hel. Het is een leerstuk dat ik moeilijk kan aanvaarden, maar als het waar is in combinatie met Jezus die de enige weg naar de hemel (en dus uit de hel is) dan moet het mijn leven op zijn kop zetten! Dat wil zeggen dat ik iedereen uit mijn omgeving (met Gods hulp) op alle mogelijke manieren moet bekeren. Want je bent toch de meest sadistische persoon als je het niet erg vindt en er niet alles aan doet om je medemens uit de hel te houden? Alles, zelfs het meest verschrikkelijke lijden, is relatief vergeleken met de hel. Het is zoals een Amerikaanse dominee zei: als ik aan dit leerstuk denk (en hij geloofde wel in de hel) dan kan ik die dag bijna niet meer genieten van iets. Ik mis die bewogenheid met medemensen vaak in de gereformeerde gezindte in eigenlijk alle gelederen (dominees, kerkenraad, gemeenteleden). Ik heb een universitaire studie (psychologie) bijna afgerond. Nu twijfel ik of ik wel dit werk moet gaan doen en of ik niet gewoon een simpelere baan moet zoeken (en misschien celibatair leven zoals Paulus in 1 Korinthe 7 zegt), zodat ik veel tijd over heb om mensen te overtuigen van het evangelie. Ik zie niet in waarom ik mijn talenten moet gebruiken op die manier. En wat voor zin dat heeft voor Gods koninkrijk terwijl er tegelijkertijd zoveel mensen verloren gaan?
Antwoord
Beste vrager,
Jouw vraag is een existentiële vraag. Een vraag die te maken heeft met de zin van het leven. Ik hoorde eens van een ongelovige rechter die zei: “Ik hoop dat de christenen gelijk krijgen, dat er een eindoordeel komt. Als je wist waar wij mee te maken hebben en hoeveel mensen hun straf mislopen, die het gerecht weten te ontlopen, dan hoop dat er eens recht gedaan zal worden.” De Bijbel is daar heel duidelijk in. Wij belijden elke zondag dat Christus zal terug komen om te oordelen. Dat oordeel zal niemand ontlopen.
Ergens zit bij ieder mens wel een of andere voorstelling dat er een afrekening komt. Ook bij primitieve volken is er een besef van het feit dat het met de dood niet uit is. De Bijbel leert ons ook altijd met twee woorden spreken: wet en Evangelie, zonde en genade, en dan ook de tweeslag hemel en hel. Daarbij hebben we het dan over de grootste tegenstelling die zich denken laat. Het spreken over de hel is bepaald geen zwerfsteen in de Bijbel. In allerlei beelden wordt er over gesproken. Er zijn veel theologen die het bestaan van de hel ontkennen, maar deze theologen ontkennen wel meer kardinale items van het geloof. Wie gelovig met de Schrift omgaat en daarin met de drie-enige God kan niet anders dan te geloven dat er een hel is. Evenals we over het eeuwige leven met God uitspreken dat het ons begrip ver te boven gaat, geldt dat ook van de hel.
De Bijbel drukt de hel in verschillende beelden uit: Het vuur( toorn van God); de buitenste duisternis (door God verlaten zijn, dat is wel het eigenlijke); in het buiten zijn (de uitsluiting) het tandengeknars (zelfverwijt). Deze beelden zijn voor ons duidelijk en tonen ons de ernst van het verloren gaan. Lees vooral 2 Thess.1: 5-10 en vele andere teksten. Denk aan de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus. Zeker een gelijkenis maar door niemand minder verteld dat door Christus, Die wist als geen ander wat hemel en hel inhield. Daar zien we de tweeërlei uitkomst van het leven. Wel spreek Christus dat er graden zijn in het oordeel. Die de weg geweten hebben en niet bewandeld en die daarvan verstoken zijn geweest. Het zal alles zeer rechtvaardig toegaan op die dag. Daar hoeven wij niet aan te twijfelen.
Jij vraagt: dat moet dat toch wel heel duidelijk verkondigd worden. Dat moet het ook, maar wel in het licht van het Evangelie. “Wie de Zoon van God ongehoorzaam is, de toorn van God blijft op hem.” Laten we niet vergeten dat Christus de helse angsten heeft doorstaan in de plaats van de zondaar.
Christus heeft Zijn discipelen heen gezonden om het Evangelie te verkondigen. Dat blijft altijd de hoofdzaak van de boodschap. Niet de angst voor de hel zal mensen tot bekering brengen, maar wel de liefde van Christus in Zijn omzien naar zondaren. De boodschap is dat mensen met God verzoend moeten worden. Zij dienen met de zonden te breken. De boodschap, die met bewogenheid gebracht moet worden, opdat mensen niet in het eeuwig verderf komen. Denk aan de passie waarmee Paulus gepreekt heeft en waarvan hij een heerlijke belijdenis aflegt: “Zo is er dan geen verdoemenis, voor hen die in Christus Jezus zijn” (Rom. 8:1). Waar de Heilige Geest in het hart werkt, daar wordt ook geleerd dat wij de eeuwige dood verdiend hebben, maar allereerst dienen zij te horen dat met de zonde gebroken dient te worden en dat er een vergevend God in Christus is. Als wij mensen aanspreken over het Evangelie, moet dat in bewogenheid, wetende de schrik van de Heere (2 Kor.5:11).
Als je dit allemaal weet moet je dan maar stoppen met de studie psychologie? Juist niet, want de Heere heeft je die gaven gegeven om daarmee dienstbaar te zijn aan de naaste. Wat zijn er veel mensen in moeiten en zorgen. Je kunt zeer veel voor hen betekenen als christenpsycholoog. God wijst ons een bepaald arbeidsterrein aan waarin wij als getuigend christen ons werk hebben te doen. Je kunt niet de hele wereld op je nek nemen, dat hoeft ook niet. De Heere heeft ook niemand verboden om te huwen. Ook in ons tijdelijke leven geeft de Heere ons veel om van te genieten. Maar laat het in ons leven uitkomen dat wij door genade van Christus zijn. Dus niet overspannen, maar ontspannen en in vreugde om wat God geeft voor tijd en eeuwigheid. Laat je leven iets van de hemel hebben.
Ik kan je nog een artikel aanraden van een hoogleraar in de psychologie (prof. Roelofsma) nu in de sociologie. Hij is overtuigd christen geworden, hoewel hij onchristelijk was grootgebracht. God liet hem in een droom het bestaan van de hel zien. Het staat in “Geleerd en Gelovig” vijfde druk 2012, uitgeverij Ten Have.
Ds. A. K. Wallet
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A.K. Wallet
- Geboortedatum:17-06-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Schoonrewoerd
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Maar beste broeder of zuster, ik twijfel geen moment dat jij met psychologie de HEERE kan dienen! Tenslotte is onze Christenplicht ook de naast helpen en lief hebben, en als deze liefde van Christus in ons wordt geopenbaard dan zullen wij schijnen voor de mensen, voor Gods glorie!! En de Heilige Geest zal jou ook tijdens je beroep de woorden geven en de wijsheid die je nodig hebt! En dat onderscheidt jou van een ongelovige psycholoog bijvoorbeeld! Ik ben zelf ook een tijdje bij een Christelijke psycholoog geweest en had het niet anders gewild!
Ik hoop dat ik je een beetje heb bemoedigd en Gods zegen!
Zomaar een idee: op het gebied van de psychologie is veel misleiding, variërend van dat mensen beroofd en afgeleid worden van een leven met Christus tot een regelrechte misleiding tot een ander evangelie, waarbij mensen een andere hoop en verwachting en verlossing wordt geboden, namelijk één in zichzelf. In veel gevallen is dat het begin geweest van de vele dwalingen die in omloop zijn. Misschien zou je met je studie en kennis en verdere verdieping op dit gebied hierin tot veel nut kunnen zijn voort velen.
Een startpunt zou dit kunnen zijn:
http://www.pamweb.org/mainpage.html
Ik begrijp jouw vraag goed, maar ik weet ook (uit ervaring) dat het een stuk krampachtigheid kan geven.
Daarom:
* Je hoeft de mensen niet te redden, Jezus is de Redder, Verlosser en Zaligmaker.
Jij kunt geen mensen bekeren of verloren laten gaan.
Mensen kunnen alleen zichzelf bekeren en God kan hen trekken.
* God is niet afhankelijk van ons, Hij kan wel door ons heen werken…
* Daarvoor hoef je geen dominee of evangelist te zijn, dat kan ook als huisvrouw, psycholoog, tuinman.
Ieder heeft weer andere mensen, waar hij/zee mee in contact mee komt.
* Jezus’ rondwandeling duurde maar 3 jaar. Toch Hij begon dit werkzame leven, niet met preken.
Hij begon met het bezoeken van een bruiloft.
* Op veel plaatsten werkt 'preken' niet en moet je vooral getuigen door je daden en hoe je leeft.
* Er staat niet in de Bijbel, houd sterk aan in het WERKEN:
HOUD STERK AAN IN HET GEBED, en wees daarin waakzaam met dankzegging.
Bid meteen ook voor ons dat God voor ons de deur van het Woord opent, om van het geheimenis van Christus te spreken, om welke oorzaak ik ook gebonden ben, opdat ik dit geheimenis mag openbaren zoals ik erover moet spreken. Wandel met wijsheid bij hen die buiten zijn, en buit de geschikte tijd uit.
Laat uw woord altijd aangenaam zijn, met zout smakelijk gemaakt, opdat u weet hoe u iedereen moet antwoorden. Kolossenzen 4: 2-6
Ik hoop dat dit je wat rust geeft. Dat je van daaruit verder kunt zoeken, naar de weg van God voor jou.
Groetjes van ahhk@gmail.com
Buiten voorganger kan ik me geen mooiere job voorstellen dan een psycholoog die op grond van Gods Woord en het belang van God zijn werk mag doen. Als je dat in afhankelijkheid mag doen dan heb je de Beste Werkgever die er is.
De hel verkondigen? zeker wel maar we moeten meer nadruk leggen op de Liefde van God en de gave en het verlossingswerk van Zijn Zoon. Dat is het belang van ons leven.
Naar mijn mening is er een zeer groot misverstand over de wereld gaande.
We vinden het bijzonder als iemand tot het geloof komt, zeker het is ook een geweldig wonder. Maar het zou ook moeten zijn dat het bijzonder is als iemand nog niet tot het geloof gekomen is. We zouden verontwaardigd moeten zijn als we horen dat iemand niet bekeerd is.
Maar pas op, als iemand bekeerd wil worden om de hel te ontlopen zal de Genade hem niet ten deel vallen.
God wil dat we onze eigen hel, ons hart, voor Hem leggen en Hem vragen deze te blussen met Zijn Vergeving, Liefde en Trouw.
Nochthans@gmail.com
