Anti-depressiemiddel en geloofsleven
Ds. A. Goedvree | Geen reacties | 19-03-2003| 00:00
Vraag
Verschillende jaren geleden heb ik de Heere Jezus mogen leren kennen en veel van Zijn liefde mogen ervaren. Maar nu ik een anti-depressiemiddel gebruik lijkt wel of alle gevoel en verlangen naar de Heere weg is. Weet u hier een oplossing voor?
Antwoord
Beste vraagsteller,
De vraag die je stelt, is een vraag waar -denk ik- diepe nood in ligt. Enerzijds is het zo fijn dat je eerlijk mag zeggen dat je de Heere mag kennen, en dat is het rijkste wat er is. Anderzijds blijkt dat het nodig is dat je anti-depressiva moet slikken. Achter deze korte opmerking zal ongetwijfeld een wereld van stille strijd liggen. Zoiets slik je niet zomaar. Het betekent dat je strijd hebt met depressieve gevoelens, waar die dan ook door ontstaan zijn. Dus: het is duidelijk een diep probleem. Overigens, je bent zeker niet de enige die hiermee worstelt, velen doen het met je. Maar de meeste mensen die anti-depressiva slikken lopen daar niet mee 'te koop', zeker niet als het gaat om de geestelijke ervaringen die je daarbij hebt. Het is een voor velen een stille, eenzame strijd.
Maar nu je probleem: het lijkt wel of alle gevoel en verlangen naar de Heere weg is. Laat ik dit eerst zeggen: het geloof in Jezus Christus, staat nooit los van je gevoelsleven. Juist bevindingen zoals "verlangen" zijn echt gevoelszaken. Het is heel belangrijk dat je probeert te begrijpen dat geloof en gevoel niet zonder elkaar kunnen, maar dat ze niet hetzelfde zijn. Het is niet zo dat je bijvoorbeeld pas kan geloven als je het echt voelt. Geloven gaat voor voelen, het gevoelsleven volgt het geloofsleven. En het kan zelfs zo zijn dat je gelooft tegen je gevoel in. Denk maar eens aan onze zonden: ik voel me een zondaar, maar door het geloof mag ik toch nochtans vertrouwen dat Jezus Christus mijn zonden wil vergeven. Dus, eerst geloof, en dan (misschien) ook je gevoel.
Maar, als je anti-depressiva slikt, dan wordt juist dat 'gevoelsleven' gedeeltelijk uitgeschakeld. Want in je gevoelsleven woekeren ook die depressieve gevoelens. De medicijnen die je nodig hebt onderdrukken dat gevoelsleven. Dat zal je ongetwijfeld in veel meer zaken van je leven ervaren. Anti-depressiva onderdrukken je gevoelens: zouden ze dan ook niet je geestelijke gevoelens onderdrukken? Stel dat je door je medicijnen helemaal geen verlangen meer hebt om bijvoorbeeld een vriend of vriendin op te zoeken, zou dat -naar de mens gesproken- ten opzichte van de Heere ineens heel anders zijn? Ik denk het niet. Daarmee praat je niet alles goed, maar wordt het probleem wel wat duidelijker.
Weet u hier een oplossing voor? Dat is best moeilijk. Stoppen met je medicijnen is niet mogelijk, daar ga ik eerst van uit. Maar, dan kom ik nog eens terug op wat ik al eerder heb gezegd: geloof en gevoel horen bij elkaar, maar zijn niet van elkaar afhankelijk. Eerst het geloof, en dat geloof gelooft soms dwars tegen onze gevoelens in. Ook al voel ik niets, ook al verlang ik niet eens, toch mag ik blijven geloven. Want, Gods Woord is sterker dan de gevoelens van mijn hart. Mijn ervaringen zijn niet de grond van het geloof. Nee! Gods Woord is de grond van het geloof.
Trouwens, in je vraag ruist een stille ondertoon: ik verlang naar verlangens, ik voel dat ik zo weinig voel, ik vindt het verdrietig dat ik er zo weinig verdrietig om ben. Ook dat is bevinding. En dan moet je psalmen lezen: psalm 77 bijvoorbeeld, waar staat: mijn ziel weigerde getroost te worden.
Weet je, depressieve mensen die medicijnen slikken zijn soms gelovigen op één been: op mijn geloofsleven mag ik staan, maar in het gevoelsleven moet ik veel missen. Het eerste van een oplossing, is dat je dát probeert te realiseren en toe te eigenen. Het tweede is dat je de vraag -zoals je die geschreven hebt- ook voor de Heere legt. Vertel Hem maar van je depressieve gevoelens, vertel Hem maar van je medicijnen, vertel Hem maar dat je niets voelt of ervaart of verlangt, vertel Hem maar dat je je soms zo leeg voelt en vertel Hem maar dat je verlangt naar verlangen en voelt dat je zo weinig voelt.
Schuil maar bij de Heere, ook al voel je dat niet altijd. Gods genade hangt niet af van jouw gevoelens. God is namelijk trouw aan Zichzelf en daarom ook aan jou. Al voel je haast niets, geloof dan maar tegen de storm in: dat is genoeg. Als ik niets voel, dan voelt Jezus voor mij. Als ik niet verlang, dan verlangt Hij voor mij.
Tenslotte: zorg ervoor dat je ook praktisch gezien goede hulp en begeleiding ontvangt. Ik weet niet waarom je anti-depressiva slikt, en waarom je je depressief voelt. Ik weet ook niet welke hulp je nu al krijgt. Mocht het zijn dat je via de huisarts je medicijnen krijgt, maar verder geen begeleiding zou krijgen, vraag dan misschien toch ook naar goede psychische begeleiding, via bijvoorbeeld Eleos. Middellijkerwijs is dat soms wel nodig.
Ik wens je sterkte toe, en Gods zegen.
Ds. A. Goedvree
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Goedvree
- Geboortedatum:16-06-1970
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hellouw
- Status:Inactief
