Dubbelleven van vriendin
C. M. Chr. Rots - de Weger | 4 reacties | 29-06-2013| 13:03
Vraag
Ik loop al een aantal weken rond met een vraag. Een paar weken geleden heeft een goede vriendin van mij op een ochtend tijdens de koffie haar dubbelleven aan mij opgebiecht. Ik heb haar leren kennen in de kerk als een vrolijke, vrijgezelle, gelovige en oprechte vriendin met christelijke normen en waarden, zo'n zes jaar geleden. Nu blijkt ze al vanaf voordat ik haar heb leren kennen er een dubbelleven op na te houden. Ze blijkt in ieder geval vanaf haar 20e een affaire met een getrouwde man te hebben die ze nog steeds zo nu en dan ziet en het bed mee deelt. Ze is ook zwanger van hem geweest en heeft een abortus laten plegen. Daarnaast had ze nog een affaire met een verloofde man en heeft ze ook tegelijkertijd met deze mannen het bed gedeeld. Ze zegt zelf geen spijt te hebben van haar leven en het zo opnieuw te doen als ze het over moest doen. Maar beweert nog steeds in God te geloven en Jezus als haar Verlosser te zien. Zij maakt onderdeel uit van een vriendinnengroep van ons. Ze heeft dit nu aan twee vriendinnen verteld heeft en aan één niet. Waarschijnlijk omdat ze bang is dat die dat niet accepteren zou. Waarschijnlijk heeft ze gedacht dat ik wat ruimdenkener ben, maar ik ben ronduit geschokt. Het houdt me erg bezig en ben er erg teleurgesteld over dat ze tegen mij gelogen heeft over haar leven. En door het mij te vertellen heeft ze een wig gedreven tussen die andere vriendin en mij, omdat ik het niet mocht doorvertellen. Ik ben nu aan het wikken en wegen of ik het niet toch aan die ene vriendin zal vertellen die het nog niet weet. Eigenlijk is zij beter en langer bevriend met mijn vriendin dan ik en dit wordt haar dus ook aangedaan. Na het koffiebezoekje heb ik ook niks meer vernomen van haar. Moet ik haar aansporen het zelf te vertellen of is het ook geoorloofd dat ik dit vertel? Wat moet ik hier mee aan?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Dat het verhaal van je vriendin jou heeft geschokt kan ik me goed voorstellen. Het is ook nogal wat om zo'n dubbelleven te leiden. Blijkbaar heeft je vriendin het al die jaren zo goed geheim weten te houden dat niemand er iets van heeft gemerkt. Het is echter háár leven, en jij mag het vertrouwen dat zij je gaf níét beschamen door het verder te vertellen aan de volgende persoon. Je mag haar wél laten weten dat je ermee zit. En dat je geen belofte wil doen "om het aan niemand te vertellen", want dat trekt jou -tegen je wil- mee in het geheim. Níéts aan haar beloven betekent overigens in géén geval dat je een vrijbrief hebt om te roddelen! Het maakt alleen maar duidelijk dat je niet chantabel bent!
Misschien vind je het te moeilijk om onder woorden te brengen. Dan is het schrijven van een brief, waarbij je zorgvuldig je woorden kunt kiezen die jóúw gevoelens van teleurstelling en schok weergeven, wellicht een optie. Zorg dat je alleen over jouw eigen zorg en teleurstelling en moeite spreekt of schrijft, in de "ik-vorm." Veroordeel haar niet, want het zou kunnen zijn dat zij door over haar dubbelleven nu met meerdere vriendinnen te gaan praten juist húlp zoekt. Wees dus heel tactvol!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Een buitenechtelijke relatie is het wreedste dat je je echtgeno(o)t(e) kunt aandoen. Iemand die willens en wetens actief deelneemt aan zo'n wreedheid, zou ik niet tot mijn vrienden willen rekenen.
Persoonlijk zou ik de andere vriendin niet inlichten, zij wordt niet geschaad door het dubbelleven van je vriendin.
Wees duidelijk en zeg dat je haar gedrag zeker niet goed keurt, dat je er niet achter staat en dat je er al helemaal niets van wilt delen. Al haar verhalen en spannende avonturen moet je voor zichzelf houden. Haar nood en haar zorg erover mag ze wel delen, als ze haar zondige pad wil verlaten. Maar zolang als ze zich er in wendelt moet je het afhouden.
Zeg haar ook duidelijk dat God van haar vraagt zich te bekeren van haar zondige weg. Daarnaast zou het voor haar heel goed zijn therapie te gaan volgen, waarom ze de behoefte voelt om zo'n dubbelleven te leiden. Er is eigenlijk altijd een reden waarom mensen vallen op onbereikbare, bezette personen.
Hou afstand zolang ze dit leven leidt. Zeker als ze zich er niet schuldig over voelt. In die zin ben ik het dus niet helemaal eens met mevrouw Rots. Je mag haar vertrouwen in jou niet beschamen, maar je moet uitkijken dat ze jou niet als uitlaatklep gaat gebruiken voor haar spannende avonturen. Neem dus wel een kritische houding aan en spreek haar altijd aan op haar gedrag.
Sterkte!
Vraagsteller, ze heeft je niets aangedaan zoals je in het laatste stukje van je brief opschrijft.
Je bent geen slachtoffer geworden. Wel heb je iets gehoord waar je geschokt over bent. Het past totaal niet in het beeld wat je van je vriendin had en wat je verwacht van een christen. Maar weet je, Echte vrienden zijn vrienden die alles van je weten en dan nog van je houden. Waar is je liefde voor deze vriendin? Ben je verdrietig om haar dubbelleven, heb je door haar bravoure heengeprikt en diep in haar hart kunnen kijken hoe ze zich er werkelijk onder voelt?
Is er iets gebeurd in haar verleden waardoor ze nu zo met mannen omgaat? Oordeel toch niet te hard, maar kijk met bewogenheid naar je vriendin, als je naaste. En dank God dat Hij je voor deze zonden bewaart heeft. Een voorbeeld van christen zijn is haar juist niet in de steek laten. Wel zeggen wat je er van vind, wat God ervan vind, maar er juist voor haar zijn.
