Leuke jongere collega
C. M. Chr. Rots - de Weger | 17 reacties | 21-06-2013| 08:06
Vraag
Ik wil graag iets voorleggen aan mw. Rots. Ik ben een man van 52, 30 jaar getrouwd en nog steeds dol op mijn vrouw, dat is ook nooit anders geweest. Op mijn werk werk ik met verschillende collega's samen, onder wie een vrouw van 30. Zij heeft geen relatie. Er blijkt een wederzijdse klik tussen ons te zijn; we hebben het leuk. Ze is authentiek, sprankelend, creatief, we hebben veel dezelfde interesses. Ik werk graag met haar samen (dat is niet dagelijks) en dan gaat het niet altijd over het werk. Ik heb wel gevoelens van genegenheid voor haar, maar ben niet verliefd. Als ik dat zou toestaan, zou het wel kunnen denk ik, maar ik sta het mezelf niet toe; ik heb het tot een no-go-area verklaard. Mijn collega maakt dingen in mij los, die reeds lang waren ondergesneeuwd. Ik wordt daar vrolijk van, heb een opgeruimder humeur, ben ook meer op de leuke dingen van mijn vrouw gaan letten en ben opener, vrolijker en meer attent naar haar toe (mijn vrouw). Tot mijn verwondering merk ik dat dit onze relatie goed doet. Ik ben niet van plan iets met mijn collega te beginnen; ik zoek haar ook niet speciaal op. Toch vind ik het soms een lastige situatie, want ik denk best vaak aan haar. Dat voelt toch enigszins als ontrouw. Mijn collega en mijn vrouw weten van niets, ik denk dat ik dat zo wil laten. Ik heb wel met de gedachte gespeeld beiden te informeren, maar als ik me afvraag wat zij daar nou mee opschieten, denk ik dat ik hier zelf maar een weg in moet vinden. Zij hebben er niets aan. Er zal ook wel iets midlife-crisis-achtigs meespelen bij mij. Wat raadt u me aan?
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Geachte meneer,
Eigenlijk vind ik het een heel leuke brief die u naar mij schrijft! Juist door die jonge, sprankelende collega bent u weer met nieuwe ogen naar uw wettige echtgenote gaan kijken. Dat levert alleen maar positieve energie op: u merkt dat u er zelf vrolijker van wordt en dat het uw huwelijk goed doet. Uw vrouw zal er blij mee zijn. U maakt mij niet wijs, dat zij niets merkt, ook al kent zij de directe aanleiding niet! Opnieuw (een beetje) verliefd, hernieuwde waardering en aandacht. Fantastisch, toch? Zo’n midlife-crisis is een spannende...
Tegelijk is er ook de vrees voor te sterke gevoelens voor het jonge meisje, dat even oud is als uw huwelijk! Terecht. Ténzij u vasthoudt aan de door u gemaakte keuze van de "no-go-area", want dát is het inderdaad. No go! Go báck. To your own wife! Maak háár gelukkig, want dát is uw levenswerk.
Het heeft inderdaad niet veel zin om de dames (of een van hen) te informeren, zoals u zo mooi omschrijft. Hoewel het voor uw vrouw een compliment is dat zij het 'wint' van een ongeveer 20 jaar jongere dame. Maar dat is misschien iets om pas véél later met de nodige humor eens te berde te brengen! Het is nú de uitdaging om de juiste keuze steeds opnieuw te maken. Doe dat biddend. Ga met God. En vraag vergeving voor verkeerde gedachten en gevoelens, waar u tegen vecht.
Zo blijkt maar weer, dat liefde een wérkwoord is, en dat een relatie niet star, maar juist levendig gehouden wordt door eigen gedachten en gevoelens te (her)ontdekken.
Het ga u goed,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Mooi antwoord: Houd de dingen zoals ze zijn. Dat is voor uw vrouw en uw collega het beste. Ze kunnen zich allebei veilig voelen. Uw collega merkt wel dat het goed met u klikt, maar ze weet dat u getrouwd bent. Uw vrouw hoort wel dat u goed met deze collega kunt, maar ze weet dat ze voor u de eerste is.
Echt ik zou blij zijn met zo'n man en ook met zo'n collega. De vrouwelijke collega gaat misschien wel op zoek naar een jongere man die een beetje op u lijkt ;-)Dat is voor haar ook vele malen beter dan dat er een ander huwelijk kapot gaat!
Het beste ermee!
Maak veel gebruik van uw geestelijke wapenrusting. Wellicht komt er een moment dat u het nodig zult hebben. Alles wat goed en zuiver is daar zal een aanval op gedaan worden. Het is het werk van de duivel om dat te verstoren.
Niet dat ik u wil ontmoedigen, maar het kan alleen zuiver blijven in de kracht van de Heere.
de vragensteller zegt de volgende twee dingen:
citaat 1: " Ik heb wel gevoelens van genegenheid voor haar, maar ben niet verliefd. Als ik dat zou toestaan, zou het wel kunnen denk ik, maar ik sta het mezelf niet toe".
Vragensteller doet moeite om het niet toe te laten. Wat ik eerlijk en goed vind. Maar het geeft ook aan dat er de angst voor verliefdheid er wel is. En ook reëel is.
Het jezelf niet toestaan, is een gevecht. Het is kan zomaar opeens minder onschuldig worden.
citaat 2: "Toch vind ik het soms een lastige situatie, want ik denk best vaak aan haar. Dat voelt toch enigszins als ontrouw".
Uit beide citaten krijg ik het idee dat de vragensteller wel met deze situatie zit. Omdat er een grens in de buurt komt, en er wellicht toch ergens iets gaat wringen. Niet voor niets stelt hij de vraag aan mw Rots.
Haar antwoord is dan ook mooi en duidelijk. Ook de een na laatste alinea:
"Het is nú de uitdaging om de juiste keuze steeds opnieuw te maken. Doe dat biddend. Ga met God. En vraag vergeving voor verkeerde gedachten en gevoelens, waar u tegen vecht".
Misschien ken je dat gevoel zelf niet, maar ik spreek uit ervaring.
Ik heb zelf ook weleens op mijn werk of andere plaatsen die klik met mannen. En dan ben je bang dat dat het verliefdheid kan worden, als je het toelaat. Omdat het zoveel vergeten gevoelens losmaakt, raak je in de war.
En aangezien de duivel overal als een pitbull bovenop zit, kan hij je dwingen om iedere keer aan deze persoon te denken. Hij fluistert je dan steeds die gedachten in.
Dat weet ik ook wel. Maar aangezien jij al iets over de duivel en God gezegd had gaf ik nog een aanvulling, die jij niet genoemd had.
De laatste tijd lijkt het er op dat jij op deze site zit, om de reactie van anderen te beargumenteren, oftewel even laten horen dat jij het beter weet dan anderen. Dat vind ik niet zo'n prettig idee.
Als dat zo is overgekomen: mijn oprechte excuses!
dat is in het geheel mijn bedoeling niet, in ieder geval zijn mijn reactie's niet met dat doel geschreven. Ik vind het naar dat ze wel zo zijn overgekomen.
Misschien beter om mezelf even terug te trekken.
Excuses aanvaard, je hoeft je voor mij ook niet terug te trekken, hoor!
Maar misschien is het wel handig om in je achterhoofd te houden, dat er aan ieder probleem meerdere kanten zitten. En de een ziet de ene kant en de ander de andere kant.
En zo kunnen we elkaar aanvullen!
In mijn omgeving heb ik na een vergelijkbare collegiale vriendschap met klik, integere mensen zien veranderen in bedriegers. Mensen die ondanks het ongeluk van degene aan wie ze voor God en getuigen trouw beloofden, een dwaasheid najaagden. Ik zeg niet dat je je vrouw gaat bedriegen met je collega, maar wil je wel waarschuwen om wat afstand te nemen.
Jouw situatie is er een die in sommige gevallen kan leiden tot een verliefdheid en erger. De meeste buitenechtelijke affaires starten als onschuldige vriendschap met een klik, het "overkomt" mensen, ook al hebben ze het tot no-go-area verklaard. De benodigdheden voor een brandje zijn aanwezig, hout, droog gras, lucifers binnen handbereik.
Haal de lucifers en brandbare spullen weg, bespreek niet al te veel persoonlijke dingen met je collega. Je bent nu weer dichter bij je vrouw gekomen, het drievoudig snoer is een kostbaar goed, maar soms ook kwetsbaar. Koester de band met je vrouw, dank de Heer dat je gevoelens voor je collega geen verliefdheid geworden zijn. En wees alsjeblieft voorzichtig. Wij mensen zijn niet van nature geneigd het goede te doen. Helaas zijn daar maar al te veel voorbeelden van te vinden.
Ik kan me erg in de reactie van Mona vinden. De citaten wijzen erop dat er toch enige gevoelens zijn ontstaan en het gloeiende kooltje met een zuchtje wind zomaar tot een vuurtje kan worden en dan moet er geblust worden. Wakker deze gevoelens dus niet aan. Wapen u met de wapes van God, zoals Mona al adviseerde.
Jammer dat Bambi Mona zo negatief neerzet. Mona's reacties zijn bijna altijd vriendelijk, niet aanvallend en voorzichtig (niemand is perfect natuurlijk). Ik waardeer ze ook altijd heel erg, omdat ze nuancerend zijn maar bovenal vanuit het licht van Gods Woord geschreven zijn en ik vind vooral de liefde er in doorklinken. En betweterig komt ze al helemaal niet over. En trouwens: we zitten toch ook op refoweb om met elkaar te discussieren en onze meningen te beargumenteren??? Die zin van Bambi over betweterig zijn vind ik dus veel meer zeggen over de manier waarop zij/hij op refoweb zit, dan over Mona.
Bambi, jouw reactie op Mona vond ik juist geen aanvulling eerder een tegenspraak, omdat jij beweerde dat de vragensteller niet verliefd zou zijn... dit in tegenstelling tot het verhaal van de schrijver.
Dat wilde ik toch graag even gezegd hebben!
Als je mijn reactie goed leest, zie je dat ik niet beweer dat vragensteller geen verliefdheidsgevoelens heeft.
Maar hem waarschuw dat zijn verliefdhidsgevoelens niet de collega in kwestie betreffen, maar de gevoelens die ze in hem los maakt.
Het ging mij om je eerste reactie (niet om de tweede)... die sprak Mona juist tegen. Vandaar..... voor de rest ben ik het ook wel met jouw reacties eens hoor. Alleen vond ik jouw reactie op Mona gewoon niet helemaal fair.
In mijn eerste reactie zei ik dat al.
Ik heb zelf genoeg meegemaakt op het gebied van verliefdheden, van alle kanten.
En als je ouder wordt en meer zelfkennis krijgt, dan leer je bij verliefdheid jezelf te onderzoeken.
En dan kom je erachter dat verliefdheid vaak niets met die persoon in kwestie te maken heeft, maar alles met jezelf. Met je eigen tekortkomingen, of die van je partner. Of tekortkomingen in je leven. En dat je verliefdheid vaak voed met je eigen fantasie.
En dat je dat zelf kan beslissen of je het toelaat of niet. Maar ook dat die zogenaamde verliefdheden ook zo weer
over gaan. Meestal door iets wat tegenvalt in die persoon.
Toen ik het verhaal van vragensteller las, herkende ik gelijk dat dat zo'n zogenaamde verliefdheid was. Ik zag ook, dat hij iemand was die zelf nadacht en al wist dat hij zelf kon beslissen om die gevoelens niet toe te laten.
Dus ik dacht, ik hoef hem alleen maar duidelijk te maken, dat die vrouw die eigenschappen in hem naar boven
haalt en dat hij niet verliefdheid is op de persoon. Dan snapt hij het wel.
Toen kreeg ik daar die reactie van Mona op, die mij duidelijk probeerde te maken dat ik de ernst van de situatie niet inzag?!
Dat viel nogal rauw op mijn dak. Dus vandaar. En toen kreeg ik jouw reactie er ook nog eens overheen. Ik dacht eerst:"Nog zo een". Tot ik alles nog eens overlas en begreep dat jullie mijn eerste reactie niet goed gelezen of begrepen hadden. Vandaar mijn uitgebreide uitleg nu.
Laten we het maar een communicatiestoornis noemen.
Maar no hard feelings. Ik zie ook wel dat Mona vanuit liefde mensen wil helpen, dat wil ik ook.
Het verhaal over die verliefdheden ken ik zelf ook eigenlijk wel. Als je zelf bijvoorbeeld weinig bevestigd bent door je vader/ moeder, dan kun je die gevoelens bij een andere man/vourw gaan zoeken, zeker als je ogen opengaan voor het mannelijk schoon. Verliefheid is dan niet meer het zoeken naar positieve bevestiging 'Kijk eens, ik ben er ook nog! Ik ben wel mooi en lief!' Die verliefdheid ebt ook snel weg als je iemand echt leert kennen en het nieuwtje er vanaf is. De verkering gaat uit en opnieuw ervaar je een gevoel van leegte. Opnieuw zoek je een man die jou kan bevestigen.
Helaas is hierover miscommunicatie ontstaan. En dat mag en moet af en toe ook kunnen, zo is het leven... we begrijpen elkaar nogal eens verkeerd. Toch wil ik daaraan nog wel toevoegen dat dat ons geen reden geeft om iemand te verwijten dat ie vooral op refoweb zit om het beter te weten of om alles en iedereen tegen te spreken en te beargumenteren. Woorden op papier kunnen goed en liefdevol gemeend zijn en door een lezer verkeerd opgepakt worden. Hoe je reacties oppakt zegt heel veel over jezelf. Voel je je aangevallen, dan zegt dat meer over je karakter dan je denkt. Ik voel me nl zelf ook snel aangevallen, omdat ik diep van binnen onzeker ben.... als je zeker bent van je zaak hoef je niet zo hoog van de toren te blazen. Helaas gebeurt dat hier op refoweb maar al te vaak. Iedereen heeft het recht om te reageren, al moet iedereen dat natuurlijk zo liefdevol en netjes mogelijk doe... en we moeten leren dat het niet gelijk aanvallend hoeft te zijn als iemand een stevige tegenreactie geeft. Een pittige nette discussie gaat vaak veel meer naar de diepte en daar leren we meer van!
Je hebt gelijk. Ik reageer nog maar pas en moet er nog aan wennen om op deze manier te discussiëren.
Jullie doen het al wat langer en zijn er al aan gewend.
Ik bied jou en Mona mijn oprechte excuses aan voor mijn heftige reactie.
@John61:
Als je het zo stelt is het misschien beter om een afstand in te bouwen naar je collega toe, ter bescherming van jezelf.
Het lijkt wel of je trots bent dat je verliefd kan worden nog steeds, geeft niet hoor, elk mens zoekt bevestiging, das is zeer menselijk.
Het zit dieper dan jezelf denkt. Of je bent niet gelukkig met jezelf en/of niet met je huidige relatie.
Dat je verliefd wordt op deze leeftijd op een veel jonger iemand betekent vaak dat je iets gemist hebt in de tijd dat je die leeftijd had.
Je kan ook verliefd worden op hoe iemand is terwijl het niet eens op de persoon zelf is. En zo dus lijkt of je verliefd bent op die persoon.
Als je zelf ouder wordt ga je terugdenken aan verleden en dan zie je een jonge dame die heel anders in het leven staat en denkt. Kan leuk zijn maar ook "gevaarlijk ", zeker als jezelf niet geheel gelukkig met je zelf bent of met je huidige relatie die na jaren soms wel in een sleur komt.
Mijn advies is: neem afstand nu je zelf een zekere trots hebt dat je verliefd kan worden.
Zoals Bami zegt ter bescherming van jezelf.