Pathologische leugenaar

C. M. Chr. Rots - de Weger | 2 reacties | 05-06-2013| 12:46

Ik heb het e.e.a. gelezen over pathologische leugenaars. Ik heb een relatie. Mijn partner heeft een jaar lang tegen mij gelogen over een bepaalde zaak en andere kwesties. De kleine dingetjes zijn al een poos geleden uitgepraat. Over hetgeen waar mijn partner een jaar lang over heeft gelogen, daar heb ik zelf achter moeten komen. Hij zou dit nooit uit zichzelf gezegd hebben. We hebben hierdoor flinke ruzie. Zelfs zo erg dat hij agressief wordt als we die ruzies hebben. Het lijkt wel alsof mijn partner totaal geen schuldgevoel heeft, al zegt hij van wel. Maar hij kan niet uitleggen waarom hij liegt. Hij besefte heel goed dat die leugen onze relatie kapot zou maken. Nu is dat ook het geval. Ik houd heel veel van hem, maar zou niet meer weten hoe het goed moet komen. Ik wil niet dat het klaar is tussen ons, maar het kan gewoon niet zo verder. Nu zou hij zo een einde kunnen maken aan zijn leven, zegt hij, omdat hij niet wil leven zonder mij. Is hij een pathologisch leugenaar of zoiets? Of is hier iets anders aan de hand. Ik ben van mening dat hij echt hulp nodig heeft.

Beste vraagsteller,

Ook ik heb het een en ander gelezen over pathologische leugenaars. Wikipedia zegt over pathologisch liegen dat het een onbedwingbare drang om te liegen betreft. Een pathologisch leugenaar wéét dat hij liegt en beleeft aan die wetenschap zelfs een soort gevoel van vreugde.
 
Ik vind het nogal wat om iemand zo’n etiket op te plakken. Van mij zul je dus géén bevestiging krijgen waar het over jouw partner gaat, die ik niet eens ken! Je mag van mij van mening zijn dat je vriend hulp nodig heeft, maar dat kan hij alleen zelf bepalen. Tenzij jij hem onder de arm neemt en hem bij de een of andere hulpverlener op de stoel neerzet. Ik hoop echter niet dat jullie relatie zo’n dwingend karakter heeft of krijgt. Met andere woorden, wat betekenen jullie voor elkaar? Denk dáár serieus over na! Je vraag gaat niet alleen over je vriend die misschien de waarheid anders ziet dan dat jij dat doet, maar het gaat veel meer over jouw houding tegenover hem! Moet hij aan jou verantwoording afleggen van zijn doen en laten ("hij kan niet uitleggen...")? Controleer jij hem?

Er lijkt enige ongelijkheid te constateren binnen jullie relatie! Of heel direct: vertrouw jij hem wel? Als de kans verkeken is dat het basisvertrouwen terugkomt nu het geschonden is, hoef ik niet verder te gaan, toch? Dan heb je niet de juiste houding die je nodig hebt om samen oud te kunnen worden! Dan is er al onherstelbare schade aangericht. Door jullie beiden! Waarbij ik -begrijp me goed- geen oordeel vel over oorzaak en gevolg.

Tenslotte over wat je ook schrijft van je vriend: het is nogal claimend en derhalve egoïstisch als hij een einde aan zijn leven zou maken, wanneer jij jullie relatie verbreekt! Even afgezien van het feit, dat je je leven niet zelf in de hand mag nemen, kan dit nooit een goede basis zijn voor sámen leven en de wens om elkaar gelukkig te willen maken.

Meer ga ik op dit moment niet tegen je zeggen, dit lijkt me heftig genoeg...
 
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1530 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven