Man werd emotioneel verwaarloosd
C. den Hamer | 3 reacties | 10-05-2013| 14:37
Vraag
Mijn man en ik zijn zestien jaar getrouwd en hebben vier kinderen. Mijn man heeft na onderzoek te horen gekregen dat hij in zijn jeugd (vanaf ongeveer drie jaar) emotioneel verwaarloosd is. Mijn man heeft weinig tot geen inlevingsvermogen, kan moeilijk gesprekken aangaan en onderhouden, is op emotioneel gebied erg vlak en reageert eigenlijk alleen bij heftiger situaties, voelt weinig ouderliefde als kinderen worden gekwetst (alleen medelijden). Zo zijn er veel dingen die ons uit elkaar dreven. Hierop zijn we de EFT-therapie gaan volgen. Tijdens de therapie ging het wel redelijk m.b.t. de communicatie; je had 'opdrachten' en je sprak erover. We leerden elkaars pijnplekken en begrepen het allemaal. We kregen te horen dat mijn man niet een prater zou worden en dat ik (vrouw) hem daarin moet 'meenemen'. Oke, dat zou allemaal wel lukken, dachten we. Maar waar ik de grootste moeite mee heb is wel het feit dat ik me totaal niet emotioneel verbonden met mijn man voel. Hij vraagt zeer weinig hoe ik me voel, terwijl hij dat tijdens de sessies wel snapte en deed. Hij zegt niet wat hij aan me merkt qua gezichtsuitdrukking, gedrag e.d., terwijl hij dat toen wel deed. Als er iets is met een van onze kinderen en ik daarbij bepaalde gevoelens heb of krijg, zal ik dat kenbaar moeten maken. Vraagt daar niet naar, maar snapt daar vervolgens weinig tot niets van en herkent dit ook niet bij zichzelf. Als ik aan hem vraag of dat niet in hem opkomt om er naar te vragen o.i.d., geeft hij aan hier niet aan te denken. Ik kan alleen niet begrijpen dat dit tijdens de sessies wel ging en dat hij dat ook deed en nu niet... alleen als ik hem erop wijs. Als ik me niet verbonden voel met hem, gaat van mijn kant de communicatie op een erg laag pitje, met als gevolg dat we uit elkaar raken. Er zijn tijden dat de communicatie wel redelijk gaat, maar dit is volgens mij alleen als ik er niet teveel van verwacht, niet moeilijk doe en m'n gevoel uitschakel om niet de pijn te hoeven voelen van het missen van de emotionele band. Ik weet gewoon niet hoe ik dit verder vol moet houden. Mijn energie raakt steeds verder op. Hoe kan het dat hij wel tijdens sessies z'n best deed en nu voor m'n gevoel niet? Groet van een vrouw die voor haar huwelijk wil vechten, maar ook haar man nodig heeft.
Antwoord
Een moeilijk probleem wat u aansnijdt. U geeft aan dat uw man al vanaf jonge leeftijd affectief/emotioneel verwaarloosd is en dat dit gevolgen heeft voor uw huwelijksleven. Uw man heeft noodzakelijke verzorgende aandacht moeten ontberen. Hij heeft geleerd dit niet meer te vragen en te verlangen of zelfs te voelen om de pijn van het niet krijgen niet meer te hoeven ervaren. De emotionele binding met de ander is op het gebied van uitwisseling op gevoelsvlak helaas verstoord en blijft ook verstoord.
U vraagt zich af wat maakte dat hij tijdens de gezamenlijke therapie wel meer kon investeren. U geeft bijna zelf al het antwoord. Er waren naar aanleiding van de sessies opdrachten met terugrapportage. Uw man heeft op affectief vlak mogelijk vanuit zichzelf niet veel te bieden, omdat hij dingen niet aanvoelt of ervaart, maar aan zijn hersenpan mankeert hij niets. Als het concreet is kan hij dingen heel goed begrijpen en op cognitief niveau ook investeren. Zolang de druk er is van opdrachten die uitgevoerd moeten worden voor een bepaalde tijd kan hij deze uitvoeren.
Vergis u niet! Deze opdrachten worden niet vervuld vanuit een eigen behoefte of gevoelsverlangen, maar omdat het afgesproken is en hij wel begrijpt dat er een probleem is. U hebt een welwillende man die u wel tegemoet wilt komen door de opdrachten trouw uit te voeren.Maar hij heeft niet zelf het motortje om affectief verbinding te zoeken of van nature zal aanvoelen wanneer de ander affectie nodig heeft. Dat is geen onwil, maar helaas een ontwikkelingsprobleem.
Wat let u om opdrachten samen verder voort te zetten en uit te breiden zodat er naar kunnen geïnvesteerd blijft worden. Het lost niet echt het kernprobleem op, maar u kunt wel ervaren dat uw man zijn best zal doen u tegemoet te komen.Stel uw verwachting bij door niet te verwachten dat hij dingen vanuit zichzelf gaat aanvoelen. Leer waarderen dat hij zijn best zal doen om u wat u concreet vraagt en afstemt probeert te beantwoorden.
Helaas er is gebrokenheid en er blijft ook gebrokenheid zolang wij op aarde leven.
Kees den Hamer
Dit artikel is beantwoord door
C. den Hamer
- Geboortedatum:15-03-1953
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:Zwolle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Psychotherapeut/Seksuoloog NVVS, GGZ Cruciaal
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
En met wie kun je erover praten?
Als je wilt kun je bij RW mijn mailadres opvragen.
Als je er behoefte aan hebt, kunnen we met elkaar misschien van gedachten wisselen.
Of kan ik je bemoedigen.
Sterkte en liefs.
Ik vind dit echt moeilijk voor je! Ik probeer me voor te stellen hoe jij je voelt en begrijp dat je hier moe en down van wordt.
Misschien is het goed alsnog hulp te zoeken voor jezelf, zodat je beter leert omgaan met de situatie?
Verder lijkt het mij goed als je ook steun zoekt bij vriendinnen, vrouwen voelen elkaar vaak beter aan...!
Ik hoop dat je een weg vindt waarin je verwachtingen worden begesteld en je leert omgaan met de beperkingen van jouw man.
Het is heel lastig als hij zo anders is, dan je had verwacht. Dan kun je makkelijk negatief worden tegen hem. Maar dat werkt alleen maar averechts! Dus hoop ik dat het je lukt hem positief te benaderen, zodat je hem kunt stimuleren in de goede dingen.
Als jij jouw gevoel wegstopt om te overleven, dat kan soms handig zijn. De andere kant is dat als jij jouw gevoel niet toont, jouw man er ook geen rekening mee kan houden.
Zelf probeer ik soms aan mijn man en kinderen duidelijk te maken hoe iets voelt voor mij, door het te vertalen naar een voorbeeld wat hun zou kunnen overkomen... Dus hoe zou jij je voelen als ....? Nou zo voel ik me als...!Ik weet niet of dit bij jouw man misschien ook werkt?
Weet je dat je hierin niet alleen staat? Er zijn veel meer vrouwen die er tegen aanlopen dat hun man anders is dan ze dachten en/of hen niet begrijpt (en dat kan natuurlijk ook andersom dat mannen merken dat hun bvrouw hen niet begrijpt of anders is, dan ze dachten). Dat lost jouw problemen niet op, maar misschien kan je dit helpen om steun bij anderen te zoeken.
Ik wens jou heel veel sterkte toe!
misschien is het goed wat boeken / info te lezen over de problematiek van uw man. Dan kunt u het in ieder geval rationeel relativeren wat er gebeurd en ook begrijpen, dat kan ook zorgen voor minder pijn en teleurstelling.
En ik denk dat je in een rouwproces komt als je ontdekt dat datgene waar je zo voor wil vechten (een goed huwelijk) nooit zal worden wat je er zelf van verwachtte. Dus stel je verwachtingen bij, wees bewust van de kwaliteiten die je partner wel heeft en waardeer hem daarop. En zoek je emotionele steun buitenshuis. Dan zal het nog niet altijd gemakkelijk zijn, maar kunnen jullie wel samen zoeken naar een goed evenwicht in jullie relatie. En laat het verdriet wat je soms ervaart er mogen zijn, logisch dat dat er is!
