Die het zijn, die zijn het niet
Dr. C. A. van der Sluijs | 10 reacties | 19-04-2013| 16:30
Vraag
Geachte dr. C. A. van der Sluijs. Graag zou ik u een vraag stellen over een ingezonden brief een tijdje geleden in het RD met als titel "Paus". Aan het einde van uw brief citeerde u Kohlbrugge: "Die het zijn, die zijn het niet, en die het niet zijn, die zijn het." Een vriend legde dit zo uit dat er hier gedoeld wordt op iemands staat. M.a.w. die zeker zijn van hun kindschap, die zijn het niet, enz. Ik vroeg me af: waar doelde Kohlbrugge op, gezien het feit dat hij zelf de zekerheid des geloofs kende. Hij was verzekerd, ook al werd het vaak aangevochten. Althans zo heb ik dat altijd begrepen. Graag zou ik uw reactie inzake dit citaat vernemen.
Antwoord
Beste vriend/in,
Zeker, Kohlbrugge kende de zekerheid van het geloof. Daarom preekte hij deze ook. Tegelijkertijd wist hij van een totale omkering van waarden. Wat wij van waarde vinden, is in Gods oog waardeloos. En wat waardeloos is in onze ogen is in Gods ogen waardevol. Hier tekent zich de kruistheologie af. Bijna onbekend in de tijd van Kohlbrugge. Evenals vandaag. Maar het gaat hier wél om de toepassing van 1 Kor. 1:26–31.
In de tijd van Kohlbrugge (19e eeuw) wilden de mensen van het Réveil wat wezen met hun bekering in eigen oog en zo ook in Gods oog. Kohlbrugge zette daar een kruis doorheen. Hét kruis! Het zal alleen genade zijn en alleen door het geloof en alleen door de Schriften. Juist wie verzekerd zijn van hun kindschap, weten van de peilloze diepten van ellenden vanwege de diep doorleefde tegenstelling van vlees en geest. Het wonder van zalig worden wordt al maar groter. Het lukt hen niet iets te worden in zichzelf, want dit wordt onmiddellijk weggemaaid door Woord en Geest daar waar het levende Woord wordt gezaaid. Juist zij die weten van de vergeving van hun zonden, beleven voortdurend hun afhankelijkheid van de genade. Zonder dat deze 'beoefend' wordt, hebben ze niets en zijn ze niets, dan arme en kale zondaren. Christus is hun alles en het rusten aan het Vaderhart van God is hun in beginsel de hemel op aarde, maar zonder de directe doorleving daarvan leven ze in één grote zandwoestijn. Als nomaden of pelgrims op weg naar een beter Vaderland. In eigen oog zijn ze onbekeerd en onbekeerlijk, nochtans mogen ze door het geloof een oog slaan buiten zichzelf op de schoonste van alle mensenkinderen, de Christus der Schriften. Ze zijn onbekeerd en nochtans bekeerd. Omgekeerd zijn ze bekeerd en nochtans onbekeerd. Het zal een wonder zijn en blijven als ze zalig worden. Wie daar het meest van geleerd heeft, blijft in zichzelf onbekeerd. Die het niet zijn (in eigen oog), die zijn het! Dat leerde Kohlbrugge in zijn tijd. En hij greep daarmee terug op de Reformatie. Slechts zeer weinige verstonden hem. Die het zijn (in eigen oog), die zijn het niet. Men keerde zich geërgerd van hem af. Want je kon bij deze prediker niks wezen.
Dit heb ik bedoeld in mijn ingezonden brief met als titel "Paus". De Roomse Kerk gaf zijn visitekaartje af in de wereld: wij zijn de kerk! Die het zijn, die zijn het niet! Waar wij op onze manier ons visitekaartje afgeven in de wereld: wij zijn de kerk! Daar geldt ook voor ons: die het zijn, die zijn het niet. Maar God zal zich doen overhouden een arm en ellendig volk, dat op de Naam des Heeren zal betrouwen (Zef. 3:12). Want die het niet zijn, die zijn het.
Als je nu goed kijkt, zie je een geweldige aardverschuiving zich voltrekken, waarbij allerlei heilige huisjes ondersteboven gaan met de ingezetenen van dezelve. Je zult maar denken bekeerd te zijn, en dan toch verloren gaan. Want die het zijn, die zijn het niet. Anderzijds zullen de rechtvaardigen nauwelijks zalig worden (1 Petr. 4:18). Want die het niet zijn, die zijn het! Niet het visitekaartje maakt je zalig, maar alleen het legitieme paspoort bij de hemelpoort.
Met vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Wanneer je prat gaat op je eigen bekering, op je eigen geloof, op je iegen zondekennis, op je eigen gevoel, op je eigen kerk op je zelf.... Dan is het niets. Ons ik moet juist gekruisigd worden. De waar gelovige ziet juist dat alles van hem/haar niets is. Dat de eeuwige dood terecht is. En enkel en alleen Genade hem/haar redt.
In de praktijk van het aardse leven wordt de waar gelovige steeds geconfronteerd met de totale verdorvenheid. Maar op het Woord van God, weet hij/zij van vergeving van zonden. Dat is hem/haar persoonlijk toegezegd. (Daarom is het zo belangrijk persoonlijk te weten van vergeving van zonden. En niet iets algemeens van Christus is voor zondaren gestorven. Of Christus is de Zoon van God. Want dat erkent de Duivel ook. Zie brief van Jakobus.)
Dat is denk ik wat ds van der Sluis bedoelde. En dat alles zul je ook in het Woord van God tegenkomen.
En Hij wil je het geven. Staat zelf in zijn Woord. De duivel probeert wel te suggeren dat het niet voor jouw is. Maar Hij wil niets liever dat je ver bij Christus vandaan blijft. Althans in ieder geval niet zijn Verzoenend Bloed over jou laat komen. Hij wil erom gebeden worden. Als jij helemaal ten einde raad bent. Als je weet dat enkel en alleen Hij je nog kan redden van de eeuwige dood (die verdiend is). Dan zal Hij geen bidder laten staan. (Klopt en de deur zal worden opengedaan, zoekt en gij zult vinden en bidt en u zult ontvangen)
En als je dat weet. (van die vergeving) Dan nog steeds heb je als vleeslijk mens de neiging om op je eigen ik te bouwen. Misschien wel je bekering of een bepaald gevoel . Maar dat brengt dan in duisternis. En als kind van God ga je dan juist weer verlangen naar de nabijheid van Hem. De Vader. Dan ga je opnieuw lezen in Zijn Woord. Ga je opnieuw in gebed op Hem. Want je merkt dat alles wat van jezelf is zo zondig is. Juist als je Zijn Liefde, en Barmhartigheid etc ontdekt in Zijn Woord. Het is zo'n schril contrast... Je hebt Hem nodig. En Hij wil geven wat je ontbreekt. Geloof, liefde, geduld enz. alles.
En hoe weet je het zeker dat je zonden zijn vergeven?
Die zekerheid ligt niet in je gevoel. Maar ligt in Hem. En ook al wordt dat nog heel vaak aangevochten...door de duivel, door je eigen ongeloof enz. In Zijn Woord zul je steeds weer die zekerheid vinden. Want wat Hij zegt is altijd waarheid.
Geloof is dus persoonlijk weten van vergeving. Geloof kan je niet zelf maken. Dat wil Hij je schenken op het (aanhoudende)gebed.
Weet iemand of de genoemde ingezonden brief online staat?
Dank je wel voor je fijne woorden, heel bemoedigend!
Het gaat op en neer. Er waren heerlijke tijden, en nu is het soms zo donker.
Maar het is zo persoonlijk, te persoonlijk om hier op te schrijven.
@Margy,
hoe moet ik dat dan vasthouden? Het is net of ik dat niet kan...
Hou het bij het onderwerp lieve medechristenen.
