Geduld op met gereformeerde gezindte
Dr. C. A. van der Sluijs | 99 reacties | 09-04-2013| 12:56
Vraag
Ik zit sinds ongeveer een jaar met een probleem, maar eigenlijk speelt dit al veel langer. Wat is het probleem? Mijn geduld met de gereformeerde gezindte raakt op. Nu ken ik natuurlijk alle zogenaamde christelijke clichés van de balk en de splinter, maar dat is echt geen antwoord op de vragen die ik heb. Ik weet namelijk ook wie ik zelf ben. Toch moet het mij van het hart dat ik me ontzettend irriteer aan vrijwel heel de gereformeerde gezindte. De scholen, de politieke partijen en de kerken. Het ganse land zit en is stil. Droesem. In de kerken zijn veel dominees ontzettend zakelijk geworden. Er wordt natuurlijk nog best af en toe zwaar gepreekt, maar je merkt dat het eigenlijk alleen maar uit de boekjes van vroeger komt. Er gaat helemaal niets van uit. Helaas ken ik geen gunstige uitzonderingen. Het is slap geklets en er wordt helemaal niets verkondigd dat de moeite waard is om naar te luisteren. Dan de politieke partijen. Je ziet steeds meer een wereldgelijkvormigheid bij de SGP. Kon ik vroeger nog respect opbrengen voor deze partij, tegenwoordig stoor ik me aan de positieve intenties richting de roomse kerk, de oneerlijke argumenten over het vrouwenstandpunt die de verschuiving binnen de partij moet legitimeren, het mediabeleid waarin ze samenspannen met het Reformatorisch Dagblad en het buigen voor de democratische normen. Over de ChristenUnie hoef ik het hier niet te hebben. Dat zijn geen christenen, want wie met de mond belijdt en met de daad Christus verraadt, mag de naam christen niet eens op de lippen nemen. Kom niet aan met wat er allemaal nog goed is met deze partij. Er deugt namelijk niets van. Hoe er daar over homoseksualiteit wordt gedacht. Hoe er wordt omgegaan met mensen die homoseksualiteit veroordelen... neem de kwestie Lont van een paar jaar terug. Het is een stinkende partij geworden en ik walg er van. Ook de reformatorische scholen worden bevolkt door verlichte geesten die werkelijk blind lijken te zijn voor de geest van deze eeuw. Theïstische evolutie wordt met behulp van ForumC de scholen binnengedragen als een nieuwe vondst om schepping en wetenschap met elkaar te laten corresponderen, maar deze mensen beseffen niet of willen er niet van weten dat de wetenschap de agenda levert voor bijbels onderwijs. Ik stoor me aan zoveel dingen dat ik er eigenlijk helemaal klaar mee ben. Wat moet ik met dominees die in de jaren '90 nog massaal riepen dat ze de Nederlandse Hervormde Kerk niet mochten prijsgeven en kijk hoe hard het is gegaan en waarheen het gaat. Gereformeerde bondsdominees die openlijk vanaf de kansel uitdrukking geven van hun kennis van tv-programma's en allerlei moderne opvattingen, bijvoorbeeld over homofiele relaties en de scheppingsleer. Met dit soort mensen is de gereformeerde gezindte vergeven. Ik erger me er bijna dood aan. Is het geoorloofd om als kerken, politieke partijen en scholen ons maar te wentelen in de drek van de moderniteit onder de stolp van de verlichting? Als dit zo doorgaat keer ik me helemaal af van de gereformeerde gezindte en ga thuis in een hoekje zitten, want genoeg is genoeg. De gereformeerde gezindte verdient een donderpreek en niet een keertje, maar elke week zodat het eens klaar is met die volksverlakkerij.
Antwoord
Beste geestverwant,
Goeie dag... het lijkt wel of ik mezelf hoor praten. Ik heb daar eigenlijk niets aan toe te doen, noch af te doen. En jouw terugtrekkende beweging richting een hoekje thuis begrijp ik. Als ik niet zondag aan zondag preekte, zou ik wellicht aan deze onweerstaanbare neiging zo af en toe, en meer dan eens, zelf gevolg geven. Ik raad je aan mijn boekje "Marginaal of Gereformeerd" te lezen. Daar gaat het over jouw strijd, die grotendeels ook de mijne is, maar wél met een escape!
Begrijpen doe ik je helemaal, maar volgen doe ik je niet helemaal. Trouwens de door jou genoemde gunstige uitzondering dat er best af en toe nog zwaar gepreekt wordt, zou door mij bij nader inzien wellicht als zo licht als hop worden gekenmerkt. En met het christelijke cliché van "de balk en de splinter" zijn we zo maar niet klaar, want het is ook en vooral een Bijbelwoord. Ga er maar eens aan staan of kom er maar eens onder (om me aan te sluiten bij de terminologie van zo geheten zware preken). Ik begrijp dat je met een en ander helemaal klaar bent, maar daarmee bén je nog niet klaar. Je schrijft te weten wie je zelf bent, maar ook daarmee ben je zo maar niet klaar. En zo kom je er niet vanaf. Laat staan dat je er zo uitkomt. Nee, het is ons niet geoorloofd om ons (zoals je schrijft) te wentelen in de drek van de moderniteit onder de stolp van de Verlichting, maar een vlucht in het subjectivisme is nu juist bij uitstek een zich wentelen in de postmoderniteit onder de stolp van de Verlichting. Je houdt uiteindelijk dan niet veel meer over dan: "ik denk (er zó over), dus ben ik." Eigenlijk ben je zó een slachtoffer van het hedendaagse postmodernisme. Al begrijp ik je duizend keer en nog veel meer. Maar zo komen we er niet en zo komen we niet aan in het Jeruzalem dat boven is.
Je stelt dat de gereformeerde gezindte een donderpreek verdient, niet een keertje, maar elke week. Ik zou van die donderpreek één letter willen veranderen: een wonderpreek. Verdiend door Jezus Christus. Zonder het wonder zijn we inderdaad ten dode opgeschreven. En waar we persoonlijk van het wonder van genade gaan leven, daar kan het ook voor een ander en ook om ons heen. Zelfs voor dominees. Al zal het voor hen een dubbel wonder zijn, als zij zalig worden.
Met vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
- Heb jij voordat je deze vraag schreef gebeden, of de Heere jou wilde leiden door Zijn Heilige Geest?
- Ben jij als Jezus bewogen met barmhartigheid over de (reformatorische) mensen?
- Of lijk je soms een beetje op de Farizeeër die zegt: ik ben beter als andere mensen?
Vroeger, voordat ik tot geloof ben gekomen dacht ik heel zwart-wit. Maar toen ik mijn zonden leerde zien en Gods genade, gebeurde er ook iets anders bij mij...!
Ik deed niet mijn rok uit en mijn hoedje af, ook nam ik geen tv ofzo, maar wel werd ik tegenover anderen ruim denkerder! God heeft mij toen op een bijzondere wijze laten zien, dat Hij minder bekrompen was, dan ik. Hij bracht mij namelijk (op vakantie) tot bekering in een kerk die "lichter" was, als waar ik opgevoed ben. De Heere Jezus is niet gekomen voor hele nette, hele zware, hele rechtzinnige mensen. Maar om zondaars te bekeren en verloren mensen op te zoeken, hoeren en tollenaren! Zo frapant hè, dat juist Rachab en Ruth in het geslachtregister van Jezus staan, dat waren van die heidense vrouwen!
Jij vindt de wereld slecht en de kerk slecht... Alleen God (en jij?) zijn goed. Maar zolang je op deze aarde leeft, heb je hier een taak in kerk en maatschappij. Dat staat ook in de Bijbel. Dat we de bijeenkomsten niet nalaten en dat wij het zout van de wereld mogen zijn. Dus ik hoop dat je je niet terug gaat trekken! Maar dat je biddend je weg zult vinden.
Hanna bracht Samuël naar de tempel, om daar God te dienen. Dat zou ik niet bedacht hebben, want daar in die tempel was juist zoveel mis. Toch wilde God Samuël daar hebben en kon hij daar de Heere dienen. Zo mogen wij denk ik ook niet weglopen uit de kerk, omdat er zoveel mis is.
Ik ben erg benieuwd hoe u dan zo'n donderprek voor u ziet? Hoe u u leven invult? Wat voor een uitstraling u heeft na de wereld? En in welk land volgens u wel de Godsdienst op de juiste manier wordt bedreven?
u zegt dat uw geduld bijna op is.
O, wat heerlijk dat het geduld van de Heere met ons nog niet op is!
Ook niet met u, vragensteller!
U geeft aan in uw vraag, dat u zich bijna dood ergert aan de mensen in de gereformeerde gezinte.
Ik wens u van harte toe dat u mag zeggen dat Christus ook voor u de dood is ingegaan, meer nog, dat Hij voor u is opgestaan.
Veel zegen!
Ergernis zegt iets over jezelf, en niet over de ander. De ander kun jij onmogelijk veranderen, wel je eigen houding. Iedereen is verantwoordelijk voor zichzelf, we hoeven alleen maar onze eigen plek te vullen. Als je je geroepen voelt een donderpredikant te worden, doe jij het dan, als er niemand anders is. Wie weet ontstaat er wel een nieuwe generatie predikers daardoor. De vraag is alleen wat we het meest nodig hebben: Gods donder of Gods liefde.
Jammer genoeg zijn er ook personen die het direct persoonlijk willen maken. Mijn zorgen zijn oprecht en uiteraard heb ik het wellicht wat scherp neergezet om in ieder geval duidelijk te maken dat ik er onder lijd. Helaas zit daar ook frustratie bij. Dat is zeker iets waar ik zelf weer huiswerk voor mee naar huis krijg.
Ik heb geen enkele behoefte om een eigen partij, kerk of school op te richten, of geestverwanten te zoeken. Dat stadium ben ik allang gepasseerd. Er is geen kerk en entiteit waar we nog met fatsoen kunnen verkeren. Je schiet er ook weinig mee op. De gereformeerde bond waar ik toe behoor zoekt het in de verbondstheologie en beseft heel niet hoe Kuyperiaans ze handelt. Ook heb ik geen roeping om een zoon des donders te worden, dus dat helpt ook al niet. Maar ik geloof van harte dat Gods donder voortkomt uit Zijn liefde, voor zover het tenminste gaat om de prediking. Nee, beter dan anderen ben ik zeker niet, maar ik kwel mijn ziel wel dagelijks als ik verkeer in de kringen van de gereformeerde gezindte.
Zegen.
Met mensen en religies kom je echt bedrogen uit, maar met Hem nooit. Hij zegt het zo mooi tegen Paulus: "Wat gaat het u gaan, volg GIJ MIJ!" en bid voor de mensen die je pijn doen en hoop vurige kolen op hun hoofd!
"De veroordelingen en het sarcasme spat er hier en daar gewoon vanaf."
Uhm.. bedoel je bij de reacties? of bij de vraagsteller???
Tara vind de reacties niet kunnen begrijp ik (totaal mee oneens) maar mag dan zelf weer wel een veroordelende reactie geven op de reacties. Iets met twee maten ...... en de pot/ketel/zwart......
Je hoeft echt niet altijd iedereen een aai over de bol te geven hoor.
In de Bijbel vind je ook afkeuring, sarcasme, ironie .....
je zegt: ik kwel mijn ziel wel dagelijks als ik verkeer in de kringen van de gereformeerde gezindte.
Dat je je ergert, dat kan.
aan alles in het leven kan je je ergeren.
Maar neem dan afstand van die gereformeerde gezinte! Die verschrikkelijke mensen die uw ziel kwellen, alstublieft, maak je uit de voeten!
Het moeilijke is, dat waar je ook bent, je altijd jezelf meeneemt.
Ook al ben je alleen, in een hutje op de hei: er kan altijd een mogelijkheid dat je je gaat ergeren aan het hutje.
Mijn eerdere reactie op je vraag, dat meen ik van harte.
Ik voel me een beetje verdrietig om je vraag. Het komt zo hoogmoedig over.
Als je je maar niet ergert aan de Heere!
Veroordeel niet te snel je medemens. Je zegt dat er geen kerk is waar je nog met fatsoen kunt verkeren. Pas op vragensteller! Ik mag uit ervaring zeggen dat de Heere nog zeker wel aanwezig is in de kerk. Als je de kerk veroordeelt, veroordeel je ook het werk wat Hij daar nog uit genade doet!
Mag je Hem al kennen?
Dat is allemaal de schuld van jullie en een beetje van mij. ahum.....
Laten we niet wakker liggen van de ellende van vragensteller, als je zo kunt formuleren belazer je de boel of je bent echt rijp voor opname.
Alles en werkelijk alles afkraken lijkt me ietsie pietsie te ver gaan, nu ja ietsie pietsie.....ha ha
U vindt het jammer er ook personen zijn die het direct persoonlijk willen maken.
Aan de andere kant zet u een hele groep mensen weg als "slappe kletsers, wereldgelijkvormig, lid van een stinkende partij waar u van walgt, volksverlakkers, nepchristenen met oneigenlijke argumenten en nog meer van dit soort fraais.
Weet u zeker dat uw oprechte zorgen ingegeven worden door goede argumenten ? Of bent u gewoon een aartsconservatief met een verlangen naar de "goede oude tijd"?
U bent op het oorlogspad vdm02.
Fundamentalistisch denken is kennelijk voor u een vrijbrief andere mensen tot op het bot te beledigen.
Ik hoop dat u nog jong bent, u moet nog veel leren.
