Geduld op met gereformeerde gezindte
Dr. C. A. van der Sluijs | 99 reacties | 09-04-2013| 12:56
Vraag
Ik zit sinds ongeveer een jaar met een probleem, maar eigenlijk speelt dit al veel langer. Wat is het probleem? Mijn geduld met de gereformeerde gezindte raakt op. Nu ken ik natuurlijk alle zogenaamde christelijke clichés van de balk en de splinter, maar dat is echt geen antwoord op de vragen die ik heb. Ik weet namelijk ook wie ik zelf ben. Toch moet het mij van het hart dat ik me ontzettend irriteer aan vrijwel heel de gereformeerde gezindte. De scholen, de politieke partijen en de kerken. Het ganse land zit en is stil. Droesem. In de kerken zijn veel dominees ontzettend zakelijk geworden. Er wordt natuurlijk nog best af en toe zwaar gepreekt, maar je merkt dat het eigenlijk alleen maar uit de boekjes van vroeger komt. Er gaat helemaal niets van uit. Helaas ken ik geen gunstige uitzonderingen. Het is slap geklets en er wordt helemaal niets verkondigd dat de moeite waard is om naar te luisteren. Dan de politieke partijen. Je ziet steeds meer een wereldgelijkvormigheid bij de SGP. Kon ik vroeger nog respect opbrengen voor deze partij, tegenwoordig stoor ik me aan de positieve intenties richting de roomse kerk, de oneerlijke argumenten over het vrouwenstandpunt die de verschuiving binnen de partij moet legitimeren, het mediabeleid waarin ze samenspannen met het Reformatorisch Dagblad en het buigen voor de democratische normen. Over de ChristenUnie hoef ik het hier niet te hebben. Dat zijn geen christenen, want wie met de mond belijdt en met de daad Christus verraadt, mag de naam christen niet eens op de lippen nemen. Kom niet aan met wat er allemaal nog goed is met deze partij. Er deugt namelijk niets van. Hoe er daar over homoseksualiteit wordt gedacht. Hoe er wordt omgegaan met mensen die homoseksualiteit veroordelen... neem de kwestie Lont van een paar jaar terug. Het is een stinkende partij geworden en ik walg er van. Ook de reformatorische scholen worden bevolkt door verlichte geesten die werkelijk blind lijken te zijn voor de geest van deze eeuw. Theïstische evolutie wordt met behulp van ForumC de scholen binnengedragen als een nieuwe vondst om schepping en wetenschap met elkaar te laten corresponderen, maar deze mensen beseffen niet of willen er niet van weten dat de wetenschap de agenda levert voor bijbels onderwijs. Ik stoor me aan zoveel dingen dat ik er eigenlijk helemaal klaar mee ben. Wat moet ik met dominees die in de jaren '90 nog massaal riepen dat ze de Nederlandse Hervormde Kerk niet mochten prijsgeven en kijk hoe hard het is gegaan en waarheen het gaat. Gereformeerde bondsdominees die openlijk vanaf de kansel uitdrukking geven van hun kennis van tv-programma's en allerlei moderne opvattingen, bijvoorbeeld over homofiele relaties en de scheppingsleer. Met dit soort mensen is de gereformeerde gezindte vergeven. Ik erger me er bijna dood aan. Is het geoorloofd om als kerken, politieke partijen en scholen ons maar te wentelen in de drek van de moderniteit onder de stolp van de verlichting? Als dit zo doorgaat keer ik me helemaal af van de gereformeerde gezindte en ga thuis in een hoekje zitten, want genoeg is genoeg. De gereformeerde gezindte verdient een donderpreek en niet een keertje, maar elke week zodat het eens klaar is met die volksverlakkerij.
Antwoord
Beste geestverwant,
Goeie dag... het lijkt wel of ik mezelf hoor praten. Ik heb daar eigenlijk niets aan toe te doen, noch af te doen. En jouw terugtrekkende beweging richting een hoekje thuis begrijp ik. Als ik niet zondag aan zondag preekte, zou ik wellicht aan deze onweerstaanbare neiging zo af en toe, en meer dan eens, zelf gevolg geven. Ik raad je aan mijn boekje "Marginaal of Gereformeerd" te lezen. Daar gaat het over jouw strijd, die grotendeels ook de mijne is, maar wél met een escape!
Begrijpen doe ik je helemaal, maar volgen doe ik je niet helemaal. Trouwens de door jou genoemde gunstige uitzondering dat er best af en toe nog zwaar gepreekt wordt, zou door mij bij nader inzien wellicht als zo licht als hop worden gekenmerkt. En met het christelijke cliché van "de balk en de splinter" zijn we zo maar niet klaar, want het is ook en vooral een Bijbelwoord. Ga er maar eens aan staan of kom er maar eens onder (om me aan te sluiten bij de terminologie van zo geheten zware preken). Ik begrijp dat je met een en ander helemaal klaar bent, maar daarmee bén je nog niet klaar. Je schrijft te weten wie je zelf bent, maar ook daarmee ben je zo maar niet klaar. En zo kom je er niet vanaf. Laat staan dat je er zo uitkomt. Nee, het is ons niet geoorloofd om ons (zoals je schrijft) te wentelen in de drek van de moderniteit onder de stolp van de Verlichting, maar een vlucht in het subjectivisme is nu juist bij uitstek een zich wentelen in de postmoderniteit onder de stolp van de Verlichting. Je houdt uiteindelijk dan niet veel meer over dan: "ik denk (er zó over), dus ben ik." Eigenlijk ben je zó een slachtoffer van het hedendaagse postmodernisme. Al begrijp ik je duizend keer en nog veel meer. Maar zo komen we er niet en zo komen we niet aan in het Jeruzalem dat boven is.
Je stelt dat de gereformeerde gezindte een donderpreek verdient, niet een keertje, maar elke week. Ik zou van die donderpreek één letter willen veranderen: een wonderpreek. Verdiend door Jezus Christus. Zonder het wonder zijn we inderdaad ten dode opgeschreven. En waar we persoonlijk van het wonder van genade gaan leven, daar kan het ook voor een ander en ook om ons heen. Zelfs voor dominees. Al zal het voor hen een dubbel wonder zijn, als zij zalig worden.
Met vriendelijke groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
174 artikelen
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
99 reacties
rotterdam
14-04-2013
/ 19:43
@Margy ; Je denkt aan iemands woorden te kunnen opmaken of zij of hij "wedergeboren"is.
Dit is volgens mij onmogelijk.
Het feit dat iemand mooie bevindelijke zinnetjes kan formuleren, bij voorkeur in achttiende eeuws Nederlands met veel stijl- en spelfouten zegt m.i. niets.
Volgens mij zegt de schrift ; Wat voor nut heeft het, mijn broeders, als iemand zegt dat hij geloof heeft, en hij heeft geen werken? Kan dat geloof hem zalig maken? / U ziet dus nu dat een mens uit werken gerechtvaardigd wordt en niet alleen uit geloof.
Alleen aan de vruchten herken je de boom.
In Matth 21:28-32 lezen we de gelijkenis van de twee zonen die van hun vader opdracht krijgen om in de wijngaard te gaan werken. De één weigert dat, maar krijgt later spijt en gaat toch aan de slag, de ander zegt wel dat hij gaan zal, maar hij doet het niet.
In vers 31 lezen we de vraag van Christus "Wie van deze twee heeft de wil van de vader gedaan?"
Ja wie ? die het goede sprak of jij die het goede deed ?
Dit is volgens mij onmogelijk.
Het feit dat iemand mooie bevindelijke zinnetjes kan formuleren, bij voorkeur in achttiende eeuws Nederlands met veel stijl- en spelfouten zegt m.i. niets.
Volgens mij zegt de schrift ; Wat voor nut heeft het, mijn broeders, als iemand zegt dat hij geloof heeft, en hij heeft geen werken? Kan dat geloof hem zalig maken? / U ziet dus nu dat een mens uit werken gerechtvaardigd wordt en niet alleen uit geloof.
Alleen aan de vruchten herken je de boom.
In Matth 21:28-32 lezen we de gelijkenis van de twee zonen die van hun vader opdracht krijgen om in de wijngaard te gaan werken. De één weigert dat, maar krijgt later spijt en gaat toch aan de slag, de ander zegt wel dat hij gaan zal, maar hij doet het niet.
In vers 31 lezen we de vraag van Christus "Wie van deze twee heeft de wil van de vader gedaan?"
Ja wie ? die het goede sprak of jij die het goede deed ?
vdm02
15-04-2013
/ 10:26
Alles schade en drek leren achten, sterven aan jezelf en zelfverloochening, dat is het proces van door je eigen bekering heen leren zakken. Alle grondjes en leunsels en steunsels kwijtraken, alle gerechtigheden te leren zien als een wegwerpelijk kleed. Wat is dan bekeerlijk? Dat is wat Paulus zegt: Ik jaag ernaar of ik het ook grijpen mocht......niet dat ik het alreeds verkregen heb. Och ja, een leven lang leerling op de genadeschool van de Heilige Geest.
marlies123
15-04-2013
/ 11:36
@Rotterdam..
Ik vind de gedachtegang van vdmo2 ook wel extreem, en mijn denkwijze is het ook niet!
Maar er zijn zoveel mensen die in de kerk en er buiten met vragen worstelen op het gebied van geloof en zaken er om heen. En dat om uiteenlopende kwesties!
Maar we willen toch zeker iemand die anders denkt, als dat jij doet nog wel helpen/accepteren?
Ik las gister toevallig een stukje in de Terdege van psycholoog Kees Roest die antwoorde op een vraag van mensen die zich in de knel voelen zitten in de kerk: " Verbondenheid wil zeggen dat we de ander in zijn anders-zijn niet alleen accepteren maar ook liefhebben. Dat is een hele kunst. Het betekent dat we de ander welwillend en vriendelijk benaderen, belangstelling voor de ander hebben, ook wanneer het iemand is waar we moeite mee hebben omdat hij of zij ons " type" niet is, de verkeerde kleding draagt, een andere geaardheid heeft, een gezicht heeft dat ons niet aanstaat, of een mening of leefstijl heeft dat ons niet bevalt. Verbondenheid dat wil zeggen dat we de ander laten merken dat hij of zij erbij hoort. Verbondenheid gaat over liefhebben en wat dat inhoud word beschreven in 1 Korinthe 13.
En zelf heb ik ook niet veel geloof, ga niet meer naar een kerk. Maar daarom kun je nog wel veel vragen over alles hebben net zoals deze vraagsteller dat heeft.
En als ik dan die liefdeloze reacties zie van mensen zonder veel begrip, vind ik het heel logisch dat veel mensen de kerk achter zich laten tegenwoordig en hun heil ergens anders zoeken!
En het is altijd nog wel zo dat je niet verplicht bent om een reactie te plaatsen!
Ik vind de gedachtegang van vdmo2 ook wel extreem, en mijn denkwijze is het ook niet!
Maar er zijn zoveel mensen die in de kerk en er buiten met vragen worstelen op het gebied van geloof en zaken er om heen. En dat om uiteenlopende kwesties!
Maar we willen toch zeker iemand die anders denkt, als dat jij doet nog wel helpen/accepteren?
Ik las gister toevallig een stukje in de Terdege van psycholoog Kees Roest die antwoorde op een vraag van mensen die zich in de knel voelen zitten in de kerk: " Verbondenheid wil zeggen dat we de ander in zijn anders-zijn niet alleen accepteren maar ook liefhebben. Dat is een hele kunst. Het betekent dat we de ander welwillend en vriendelijk benaderen, belangstelling voor de ander hebben, ook wanneer het iemand is waar we moeite mee hebben omdat hij of zij ons " type" niet is, de verkeerde kleding draagt, een andere geaardheid heeft, een gezicht heeft dat ons niet aanstaat, of een mening of leefstijl heeft dat ons niet bevalt. Verbondenheid dat wil zeggen dat we de ander laten merken dat hij of zij erbij hoort. Verbondenheid gaat over liefhebben en wat dat inhoud word beschreven in 1 Korinthe 13.
En zelf heb ik ook niet veel geloof, ga niet meer naar een kerk. Maar daarom kun je nog wel veel vragen over alles hebben net zoals deze vraagsteller dat heeft.
En als ik dan die liefdeloze reacties zie van mensen zonder veel begrip, vind ik het heel logisch dat veel mensen de kerk achter zich laten tegenwoordig en hun heil ergens anders zoeken!
En het is altijd nog wel zo dat je niet verplicht bent om een reactie te plaatsen!
vdm02
15-04-2013
/ 13:30
Nou, nou, nou, wat een geklaag weer en wat een zelfmedelijden. Ik heb toch een beetje te doen met Rotterdam en Daniel. Misschien heb ik ze toch wat te hard aangepakt met het leveren van kritiek op de gereformeerde gezindte. Ik heb niet iemand willen beledigen maar wel mijn zorgen willen uiten over de staat van kerk en maatschappij. Kennelijk was dat tegen het zere been van sommigen. Maar uiteraard weet ik best dat confronterende boodschappen op vijandschap kunnen rekenen. Ik loop al wat langer mee in refoland om me nog te verbazen over de onverdraagzaamheid van de gereformeerde mens.
Ik meende nog een antwoord te moeten geven op de vragen wat het betekent om bekeerlijk te zijn en door je eigen bekering heen te zakken. Met bekeerlijk zijn bedoel ik
"Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben."
Met door je eigen bekering heen te zakken bedoel ik alles schade en drek te leren achten...alles van jezelf moet eraan, je goede werken, je geloof, je godsvrucht, je redeneren over de waarheid, je rechtzinnigheid, je gerechtigheden, alle leunselseltjes en steunseltjes is kwijt te mogen raken en zinken op dat vaste fundament van onze zaligheid. 't Zal een wonder zijn als er nog eentje boven binnenkomt, als er nog eentje zalig wordt, immers wij werken alles van de Heere tegen.
Menigmaal is de vraag gesteld of ik de Here Jezus Christus mag kennen. Ik meen die vraag reeds beantwoord te hebben door te melden dat ik bekeerlijk ben. Ik verbaas me toch een beetje over de reacties van sommigen. Ik heb concrete voorbeelden genoemd van misstanden binnen de gereformeerde gezindte. Je kunt er wel omheen draaien maar de feiten laten weinig andere interpretatie over dan vast te stellen dat we als gereformeerde gezindte niet op de goede weg zijn. Ik mis zelf de Bijbelse radicaliteit om op te staan tegen de zondige praktijken. Misschien is het probleem wel dat wij zonde niet meer als zonde zien? Kijk, ik denk weleens wat kunnen we van David leren die ten strijde trok tegen de reus Goliath. Ik krijg de indruk dat veel refo's het in hun broek doen zodra ze worden geconfronteerd met andere goden of met seculiere krijgsheren. Maar ik denk dat dit nog te optimistisch is gedacht. Ik denk dat het probleem nog dieper zit. Het oordeel begint bij het huis van God. Velen hebben een schijn van godsvrucht. De kerk slaapt. En vanwege de lauwheid zal God deze mens uit Zijn mond spuwen. Nu heb ik een vraag aan u. Gelooft u dat nog, of menen we rijk en verrijkt te zijn en geen dings gebrek te hebben?
Ik meende nog een antwoord te moeten geven op de vragen wat het betekent om bekeerlijk te zijn en door je eigen bekering heen te zakken. Met bekeerlijk zijn bedoel ik
"Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben."
Met door je eigen bekering heen te zakken bedoel ik alles schade en drek te leren achten...alles van jezelf moet eraan, je goede werken, je geloof, je godsvrucht, je redeneren over de waarheid, je rechtzinnigheid, je gerechtigheden, alle leunselseltjes en steunseltjes is kwijt te mogen raken en zinken op dat vaste fundament van onze zaligheid. 't Zal een wonder zijn als er nog eentje boven binnenkomt, als er nog eentje zalig wordt, immers wij werken alles van de Heere tegen.
Menigmaal is de vraag gesteld of ik de Here Jezus Christus mag kennen. Ik meen die vraag reeds beantwoord te hebben door te melden dat ik bekeerlijk ben. Ik verbaas me toch een beetje over de reacties van sommigen. Ik heb concrete voorbeelden genoemd van misstanden binnen de gereformeerde gezindte. Je kunt er wel omheen draaien maar de feiten laten weinig andere interpretatie over dan vast te stellen dat we als gereformeerde gezindte niet op de goede weg zijn. Ik mis zelf de Bijbelse radicaliteit om op te staan tegen de zondige praktijken. Misschien is het probleem wel dat wij zonde niet meer als zonde zien? Kijk, ik denk weleens wat kunnen we van David leren die ten strijde trok tegen de reus Goliath. Ik krijg de indruk dat veel refo's het in hun broek doen zodra ze worden geconfronteerd met andere goden of met seculiere krijgsheren. Maar ik denk dat dit nog te optimistisch is gedacht. Ik denk dat het probleem nog dieper zit. Het oordeel begint bij het huis van God. Velen hebben een schijn van godsvrucht. De kerk slaapt. En vanwege de lauwheid zal God deze mens uit Zijn mond spuwen. Nu heb ik een vraag aan u. Gelooft u dat nog, of menen we rijk en verrijkt te zijn en geen dings gebrek te hebben?
Alexander91
15-04-2013
/ 14:00
@Dinand,
Je zegt: "In reformatorische kerken zijn er ook maar weinigen die wederom geboren zijn."
Maar hoe weet jij dat? Ga jij alleen uit van het avondmaal?
Ik ben ervan overtuigd dat er daar meer wederom-geborenen zitten dan wij denken. Dat ze niet aangaan, zegt meer over de kerk dan henzelf. Hoe kan het anders wanneer mensen zo trouw naar de kerk gaan, zich zo ondergeschikt maken. Dat is ook uit geloof. En zeker, groepsdruk heeft ook zo zijn invloeden, maar groepsdruk alleen kan een kerk niet staande houden. Het geloof in de refo-kerken gaat vele malen dieper dan wij van buitenaf zien. Er zijn daar zaken waarover we kunnen klagen, maar ook zaken die we kunnen bewonderen. In elke kerk is wel iets mis, maar het is het makkelijkst om dat in andermans kerk te zien. Als je erin zit heb je recht om kritiek te uiten, zo niet, benoem dan eerste de goede dingen (om die te behouden; en als teken dat je je werkelijk verdiept hebt) en ga vervolgens respectvol over tot de minder goede zaken. Kun je zo gauw geen goede zaken benoemen van een kerk, dan vraag ik me af of de slechte dingen dat ook werkelijk zo zijn.
Gods Werk is niet te stoppen, zelfs niet door onze kerken, dat heeft God meermaals bewezen.
Je zegt: "In reformatorische kerken zijn er ook maar weinigen die wederom geboren zijn."
Maar hoe weet jij dat? Ga jij alleen uit van het avondmaal?
Ik ben ervan overtuigd dat er daar meer wederom-geborenen zitten dan wij denken. Dat ze niet aangaan, zegt meer over de kerk dan henzelf. Hoe kan het anders wanneer mensen zo trouw naar de kerk gaan, zich zo ondergeschikt maken. Dat is ook uit geloof. En zeker, groepsdruk heeft ook zo zijn invloeden, maar groepsdruk alleen kan een kerk niet staande houden. Het geloof in de refo-kerken gaat vele malen dieper dan wij van buitenaf zien. Er zijn daar zaken waarover we kunnen klagen, maar ook zaken die we kunnen bewonderen. In elke kerk is wel iets mis, maar het is het makkelijkst om dat in andermans kerk te zien. Als je erin zit heb je recht om kritiek te uiten, zo niet, benoem dan eerste de goede dingen (om die te behouden; en als teken dat je je werkelijk verdiept hebt) en ga vervolgens respectvol over tot de minder goede zaken. Kun je zo gauw geen goede zaken benoemen van een kerk, dan vraag ik me af of de slechte dingen dat ook werkelijk zo zijn.
Gods Werk is niet te stoppen, zelfs niet door onze kerken, dat heeft God meermaals bewezen.
Alexander91
15-04-2013
/ 14:33
@vdmo2 Jij weet wel heel erg goed hoe het allemaal precies moet gaan met een gelovige. Je hebt overal het meetlintje en de labels bij. Die is daar, zij hier, en hij ver weg. Als de discipelen dat hadden geweten, dan hadden zij ook hun fouten niet gemaakt.
Je wekt de indruk dat wij zelf door onze fundamentjes heen moeten zakken, of met de bijl op in moeten hakken. Je legt daar de focus op. Is dat geen teken van ongeloof? Zal de Geest ons in het volgen van Christus niet deze zaken doen doorleven? Kunnen wij met kennis aan dergelijke theologie iets aan ons heil toevoegen? Zouden wij niet als de discipelen gehoorzaam moeten volgen op het Volg Mij van Christus? Niet de theologie gaat voorop, maar Christus. De kennis en de ervaring komen dan vanzelf. Hadden de discipelen al eens gehoord over de vierschaar der conscientie waarin ze wel eens hadden mogen komen te wezen? Wisten ze dat ze voor eeuwig verloren zouden gaan, toen ze gehoorzaam de Herder achterna gingen? Ze gingen als onwetende schapen mee op het roepen van hun Meester. In het volgen zouden ze door de Herder in het gelid worden gehouden, en nog vele fouten maken. Tot en met de laatste bladzijde van het Johannes evangelie gaat dit door, en Petrus beroept zich nergens op kennis van theologie, hij zegt: U (Christus) weet het! En Christus eindigt niet voor niets met opnieuw: Volg Mij!
Dat Woord horen we dag aan dag weer: Volg Mij. Als een Herder houdt Hij ons bij de kudde.
Als we dat Woord dan lezen in de Bijbel, wie zijn wij dat we beter weten wat te doen dan gehoorzaam Christus volgen, te bidden, te lezen, te danken, te belijden, alles met Hem?
De Bijbelse radicaliteit die je zou willen zien, is dezelfde radicaliteit als waarmee Petrus het oor van Malchus afhakt. Laten we niet de illusie wekken dat wij Christus kunnen verdedigen. Petrus had dat afgeleerd in het laatste hoofdstuk van Johannes. Radicaliteit, is tegen alles in: het gevoel, het verstand, de theologie: Christus volgen. De lauwheid zit hem veel eerder in the getheoretiseer en getheologiseer. We moeten het eerst wel heel goed weten en alle stappen ervaren hebben. Maar dan gaan we het anker in het eigen hart en gevoel gooien. Ervaar ik mezelf als bekeerlijk of niet, en hoe weet ik dat...etc. We weten het niet zeker meer, de twijfel wordt groter (hoe kun je nu zekerheid in je verraderlijke hart vinden!?), de vruchten minder, en we worden lauw. We zijn alleen nog maar aan het denken over het eigen geloof, en vergeten zodanig om Christus te volgen en (te leren) dienen. Wat dat betreft past de leer die je beschrijft precies in de moderne individualisering. Het gaat alleen nog om het eigen geloof en of het wel echt is. En we verliezen er zicht mee op Christus. We gaan kerkvaders, belijdenisgeschriften en dominees (na een persoonlijke keuring welke de echte zijn) bekijken, raken de Schrift uit het oog, en zo ook uit het hart. Alleen maar omdat we net onszelf aan het theologiseren zijn en dat als maatstaf maken.
Christus houdt het simpel: Volg Mij!
Je wekt de indruk dat wij zelf door onze fundamentjes heen moeten zakken, of met de bijl op in moeten hakken. Je legt daar de focus op. Is dat geen teken van ongeloof? Zal de Geest ons in het volgen van Christus niet deze zaken doen doorleven? Kunnen wij met kennis aan dergelijke theologie iets aan ons heil toevoegen? Zouden wij niet als de discipelen gehoorzaam moeten volgen op het Volg Mij van Christus? Niet de theologie gaat voorop, maar Christus. De kennis en de ervaring komen dan vanzelf. Hadden de discipelen al eens gehoord over de vierschaar der conscientie waarin ze wel eens hadden mogen komen te wezen? Wisten ze dat ze voor eeuwig verloren zouden gaan, toen ze gehoorzaam de Herder achterna gingen? Ze gingen als onwetende schapen mee op het roepen van hun Meester. In het volgen zouden ze door de Herder in het gelid worden gehouden, en nog vele fouten maken. Tot en met de laatste bladzijde van het Johannes evangelie gaat dit door, en Petrus beroept zich nergens op kennis van theologie, hij zegt: U (Christus) weet het! En Christus eindigt niet voor niets met opnieuw: Volg Mij!
Dat Woord horen we dag aan dag weer: Volg Mij. Als een Herder houdt Hij ons bij de kudde.
Als we dat Woord dan lezen in de Bijbel, wie zijn wij dat we beter weten wat te doen dan gehoorzaam Christus volgen, te bidden, te lezen, te danken, te belijden, alles met Hem?
De Bijbelse radicaliteit die je zou willen zien, is dezelfde radicaliteit als waarmee Petrus het oor van Malchus afhakt. Laten we niet de illusie wekken dat wij Christus kunnen verdedigen. Petrus had dat afgeleerd in het laatste hoofdstuk van Johannes. Radicaliteit, is tegen alles in: het gevoel, het verstand, de theologie: Christus volgen. De lauwheid zit hem veel eerder in the getheoretiseer en getheologiseer. We moeten het eerst wel heel goed weten en alle stappen ervaren hebben. Maar dan gaan we het anker in het eigen hart en gevoel gooien. Ervaar ik mezelf als bekeerlijk of niet, en hoe weet ik dat...etc. We weten het niet zeker meer, de twijfel wordt groter (hoe kun je nu zekerheid in je verraderlijke hart vinden!?), de vruchten minder, en we worden lauw. We zijn alleen nog maar aan het denken over het eigen geloof, en vergeten zodanig om Christus te volgen en (te leren) dienen. Wat dat betreft past de leer die je beschrijft precies in de moderne individualisering. Het gaat alleen nog om het eigen geloof en of het wel echt is. En we verliezen er zicht mee op Christus. We gaan kerkvaders, belijdenisgeschriften en dominees (na een persoonlijke keuring welke de echte zijn) bekijken, raken de Schrift uit het oog, en zo ook uit het hart. Alleen maar omdat we net onszelf aan het theologiseren zijn en dat als maatstaf maken.
Christus houdt het simpel: Volg Mij!
vdm02
15-04-2013
/ 15:03
Alexander91, ik wil niet veel zeggen maar ondertussen weet jij blijkbaar ook heel goed hoe het zit en moet. Dat is best grappig. Ik zal je woorden toch eens wat serieuzer op me laten inwerken. Misschien heb je wel een punt, dat sluit ik op voorhand niet uit. Ik bedoelde echter niet het zwaard in de letterlijke zin van het woord, maar het zwaar van de Geest. Kennelijk is dat niet goed bij jou overgekomen. Maar ik zou je toch nog willen vragen eens serieus in te gaan op de vraag die ik heb gesteld in mijn voorlaatste bijdrage.
Ineke
15-04-2013
/ 15:07
@alexander91: APPLAUS......ik kan me helemaal vinden in jouw reactie's,respect voor de wijze waarop je je verwoord.
vdm02
15-04-2013
/ 15:21
Volgens mij is Ineke een gergemmer met progressieve neigingen....
Mona
15-04-2013
/ 17:11
@vdm02
Dank voor je reactie, of het een antwoord op mijn vraag is, dat weet ik niet helemaal. Het is voor mij nogal vaag, met al die aparte uitdrukkingen, maar jij weet zelf het beste hoe het is tussen de Heere en jou. Als de Heere jouw fundament is, dan zal je nergens meer doorheen zakken. Uitbekeert zijn we nooit. Dagelijks hebben we Hem nodig, elke dag weer, dag in, dag uit komen we onszelf weer tegen. Het zou ons tot wanhoop drijven, als we niet in Christus zijn geborgen.
je zegt:
't Zal een wonder zijn als er nog eentje boven binnenkomt, als er nog eentje zalig wordt, immers wij werken alles van de Heere tegen.
Ja, wij werken in alles tegen, maar de Heere werkt niet tegen.
Het is tot ONEER van Hem, als er zo benauwend gepraat wordt. Hoe ruim is Zijn nodiging tot het heil. Hoe graag wil Hij het ons schenken!Hij smeekt ons dat we ons met Hem laten verzoenen. Hoe groot is Zijn offer, dat genoeg is voor de zonden van alle mensen die ooit op de wereld leven en geleefd hebben. Ooit al eens ervaren hoe dat is, dat Hij zo graag wil, maar jij niet? Dan wordt de schaamte aan jou kant zo groot, maar het wonder van Gods opzoekende liefde ook zó groot, dan kan het niet voor ééntje, nee dan kan het voor iedereen!
wat ik niet begrijp is dat je zegt dat zonde niet meer als zonde gezien wordt. Een paar reacties ervoor geef je ons een goddeloos liedje van George Harrison mee, als afscheid. Ik kan dat niet plaatsen. Waarom deed je dat?
Ik ben geen type dat op de barricades staat.
Mijn taak is een lichtend licht en een zoutend zout te zijn.
Zoals je terecht zegt: God verfoeit lauwe mensen, Hij spuugt ze uit Zijn mond.
Maar een grote mond hebben is niet hetzelfde als een brandend hart voor de Heere hebben.
Al is de mond vol van God, al spring je op de barricades voor God, en je bent niet door Zijn bloed gereinigd, dan is alles tekort. Dan zal je aangeklaagd worden, waarom je hart zich verre van Hem heeft gehouden.
Het oordeel begint bij het huis van God. Dat is zeker waar. Wat een verantwoording dragen predikanten. Wat een verantwoording dragen wij. Is het je al tot schuld geworden?
Je kunt het verstandelijk beamen. En rechtzinnig zeggen dat het waar is. Je geeft het zelf al aan in je reactie.
Maar wat doet het met jou?
Keer jij je, met al die vragen die jij hier nu stelt, tot jezelf in, en ga je er mee naar God?
Dank voor je reactie, of het een antwoord op mijn vraag is, dat weet ik niet helemaal. Het is voor mij nogal vaag, met al die aparte uitdrukkingen, maar jij weet zelf het beste hoe het is tussen de Heere en jou. Als de Heere jouw fundament is, dan zal je nergens meer doorheen zakken. Uitbekeert zijn we nooit. Dagelijks hebben we Hem nodig, elke dag weer, dag in, dag uit komen we onszelf weer tegen. Het zou ons tot wanhoop drijven, als we niet in Christus zijn geborgen.
je zegt:
't Zal een wonder zijn als er nog eentje boven binnenkomt, als er nog eentje zalig wordt, immers wij werken alles van de Heere tegen.
Ja, wij werken in alles tegen, maar de Heere werkt niet tegen.
Het is tot ONEER van Hem, als er zo benauwend gepraat wordt. Hoe ruim is Zijn nodiging tot het heil. Hoe graag wil Hij het ons schenken!Hij smeekt ons dat we ons met Hem laten verzoenen. Hoe groot is Zijn offer, dat genoeg is voor de zonden van alle mensen die ooit op de wereld leven en geleefd hebben. Ooit al eens ervaren hoe dat is, dat Hij zo graag wil, maar jij niet? Dan wordt de schaamte aan jou kant zo groot, maar het wonder van Gods opzoekende liefde ook zó groot, dan kan het niet voor ééntje, nee dan kan het voor iedereen!
wat ik niet begrijp is dat je zegt dat zonde niet meer als zonde gezien wordt. Een paar reacties ervoor geef je ons een goddeloos liedje van George Harrison mee, als afscheid. Ik kan dat niet plaatsen. Waarom deed je dat?
Ik ben geen type dat op de barricades staat.
Mijn taak is een lichtend licht en een zoutend zout te zijn.
Zoals je terecht zegt: God verfoeit lauwe mensen, Hij spuugt ze uit Zijn mond.
Maar een grote mond hebben is niet hetzelfde als een brandend hart voor de Heere hebben.
Al is de mond vol van God, al spring je op de barricades voor God, en je bent niet door Zijn bloed gereinigd, dan is alles tekort. Dan zal je aangeklaagd worden, waarom je hart zich verre van Hem heeft gehouden.
Het oordeel begint bij het huis van God. Dat is zeker waar. Wat een verantwoording dragen predikanten. Wat een verantwoording dragen wij. Is het je al tot schuld geworden?
Je kunt het verstandelijk beamen. En rechtzinnig zeggen dat het waar is. Je geeft het zelf al aan in je reactie.
Maar wat doet het met jou?
Keer jij je, met al die vragen die jij hier nu stelt, tot jezelf in, en ga je er mee naar God?
Alexander91
15-04-2013
/ 18:40
@vdm02, Ik zal je eerlijk toegeven dat ik mij er behoorlijk in heb verdiept, dankzij mijn ervaringen die ik later in de GG heb opgedaan (het houdt me bezig, en ik zie het als de weg waarin ik geleid wordt, maar wie kennis vergaart, vergaart smart). Het is niet verkeerd om te proberen te achterhalen hoe het zit, maar wel verkeerd om die zaken leidend te maken en anderen verplichten datgene wat jij weet ook precies te weten. Ik geloof dat een simpel persoon die zich niet in de theologie verdiept heeft, even goed, of misschien wel beter God kan dienen (vrucht dragen) dan iemand die alles uitpluist. Het bevel van Christus heeft een enorme diepte, maar is uiteindelijk eenvoudig: geloof en bekering, of bekering en geloof. De diepte hoeven we niet uit te pluizen, dat kan ik me niet voorstellen, want dan zou je theologie moeten bestuderen wil je een redelijk antwoord kunenn geven. De discipelen waren allemaal verschillend, en ze leerden hun verscheidene zwaktes en zichzelf op verschillende manieren en momenten kennen.
@Rotterdam, (matteus 21:28-32 is een mooie tekst hier!) het is degene die het goede deed :-), net als de verloren zoon. De thuisgebleven zoon had nog bekering nodig.
@Rotterdam, (matteus 21:28-32 is een mooie tekst hier!) het is degene die het goede deed :-), net als de verloren zoon. De thuisgebleven zoon had nog bekering nodig.
Dinand
15-04-2013
/ 19:34
@Alexander91
Als je wederom geboren bent dan ga je ook aan het avondmaal, dan begrijp je wat dat betekent en wil je niet anders dan zijn je verlangens daar naar. Begrijp niet wat de kerk daar een invloed op kan hebben, ik heb te maken met de HEERE JEZUS en niet met de kerk hoe zij daar over denken.
Ik heb de HEERE JEUS te gehoorzamen.
Dat mensen naar de kerk gaan dat is GODS werk, niets van ons bij , en al helemaal geen geloof, was dat maar zo.
Heb al heel wat verschillende gemeentes gezien, was op zoek naar het recht gesneden Woord.
We zijn nu bij een reformatorische gemeente, Het Woord is goed moet ik eerlijk zeggen, helaas zijn er in de gemeente vele geestelijk ziek.
En daar word ook over gepredikt, helaas word er maar slecht geluisterd en dat is ongeloof.
Heb gesprekken met verschillende van deze mensen waarom het Woord maar weinig met hen doet.
En dan krijg je het antwoord ik weet niet of het wel voor mij is, ik heb nog steeds geen stem vanuit de hemel gehoord en dan ook nog het woord SCHROOM waar ze zich dan zogenaamd achter kunnen verstoppen (ongeloof is dat).
Ik zeg dan die Stem is er elk moment en die is er steeds om je heen, en CRISTUS heeft het allemaal gedragen de zonden van ons, het is volbracht.
Je hebt vrije toegang tot Hem, Hij bied het je aan, van onze kant hoef je het alleen maar aannemen.
Je moet er wel naar verlangen en weten dat je als mens niets te bieden hebt.
Maar niet wachten met de armen over elkaar, want dan gebeurd er niets.
De kerk is daar zelf ook schuldig aan zal niet beweren dat dat overal zo is.
Als je huisbezoek krijgt of je spreekt met elkaar over de HEERE JEZUS dan moet je toch met blijdschap en dankbaarheid hierover spreken, en niet van je zonden dat is nog een hele klus daar ben je nog maar niet zo meer klaar, hoezo mensen ziek maken, vertel liever over de blijde boodschap en dat je het mag hebben om niet.
Toen de zoon in de gelijkenis terug kwam nam zijn vader hem toch ook niet eerst apart en noemde al zijn verkeerdheden op. NEE Hij stond hem op te wachten elke dag en was blij hem te zien en sloot hem in zijn armen.
Heerlijk en dankbaar dat je dat zo mag zien, en mag komen zoals je bent.
Laten we dat Evangelie prediken van de levende GOD het mooiste wat er is en je bezitten mag, dat is pas
Als je wederom geboren bent dan ga je ook aan het avondmaal, dan begrijp je wat dat betekent en wil je niet anders dan zijn je verlangens daar naar. Begrijp niet wat de kerk daar een invloed op kan hebben, ik heb te maken met de HEERE JEZUS en niet met de kerk hoe zij daar over denken.
Ik heb de HEERE JEUS te gehoorzamen.
Dat mensen naar de kerk gaan dat is GODS werk, niets van ons bij , en al helemaal geen geloof, was dat maar zo.
Heb al heel wat verschillende gemeentes gezien, was op zoek naar het recht gesneden Woord.
We zijn nu bij een reformatorische gemeente, Het Woord is goed moet ik eerlijk zeggen, helaas zijn er in de gemeente vele geestelijk ziek.
En daar word ook over gepredikt, helaas word er maar slecht geluisterd en dat is ongeloof.
Heb gesprekken met verschillende van deze mensen waarom het Woord maar weinig met hen doet.
En dan krijg je het antwoord ik weet niet of het wel voor mij is, ik heb nog steeds geen stem vanuit de hemel gehoord en dan ook nog het woord SCHROOM waar ze zich dan zogenaamd achter kunnen verstoppen (ongeloof is dat).
Ik zeg dan die Stem is er elk moment en die is er steeds om je heen, en CRISTUS heeft het allemaal gedragen de zonden van ons, het is volbracht.
Je hebt vrije toegang tot Hem, Hij bied het je aan, van onze kant hoef je het alleen maar aannemen.
Je moet er wel naar verlangen en weten dat je als mens niets te bieden hebt.
Maar niet wachten met de armen over elkaar, want dan gebeurd er niets.
De kerk is daar zelf ook schuldig aan zal niet beweren dat dat overal zo is.
Als je huisbezoek krijgt of je spreekt met elkaar over de HEERE JEZUS dan moet je toch met blijdschap en dankbaarheid hierover spreken, en niet van je zonden dat is nog een hele klus daar ben je nog maar niet zo meer klaar, hoezo mensen ziek maken, vertel liever over de blijde boodschap en dat je het mag hebben om niet.
Toen de zoon in de gelijkenis terug kwam nam zijn vader hem toch ook niet eerst apart en noemde al zijn verkeerdheden op. NEE Hij stond hem op te wachten elke dag en was blij hem te zien en sloot hem in zijn armen.
Heerlijk en dankbaar dat je dat zo mag zien, en mag komen zoals je bent.
Laten we dat Evangelie prediken van de levende GOD het mooiste wat er is en je bezitten mag, dat is pas
Dinand
15-04-2013
/ 19:43
@Alexander91
Dat is pas rijkdom.
Dat is pas rijkdom.
Alexander91
16-04-2013
/ 10:29
@Dinand, je zegt "Als je wederom geboren bent dan ga je ook aan het avondmaal, dan begrijp je wat dat betekent en wil je niet anders dan zijn je verlangens daar naar. Begrijp niet wat de kerk daar een invloed op kan hebben, ik heb te maken met de HEERE JEZUS en niet met de kerk hoe zij daar over denken. Ik heb de HEERE JEUS te gehoorzamen." Als je niet begrijpt wat de kerk voor invloed kan hebben op de avondmaalsgang, dan moet je ook niet oordelen. Als 1% aangaat en je moet eerst een keuring door, dan zullen er voor veel mensen, barrieres zijn om aan te gaan. Je kunt wel heel vroom roepen dat een werkelijk wedergeboren mens niet aan de kerk denkt bij het aan gaan, maar in de praktijk is het allemaal veel lager bij de grond dan je insinueert. Aan het avondmaal gaan is ook iets van gemeente-zijn: als gemeente stil staan bij het offer van Christus. En ook in het "aan gaan" blijven onze gebreken ons parten spelen. Wij zijn toch niet beter dan de discipelen? En zij maakten er met hun kleingeloof en twijfel al zo'n zootje van op momenten. Maar wat ons verbindt is Christus, Die ons diepste innerlijk kent, en Zich toch over ons wil ontfermen.
Daarnaast (sorry, ik chargeer), vind ik je relaas wel heel erg klinken van: ik weet het wel. Of zoals de biddende farizeer die bad: Dank u wel, God, dat u mij zoveel beter hebt gemaakt dan deze zieke gemeenteleden, en dat ik wel de juiste verkondiging heb gevonden en zelf heb gekeurd en uitgekozen.
Hoezo relateer je "het Woord is goed" aan een kerkverband? De Bijbel, Gods Woord, is toch per definitie goed? Of bedoel je de verkondiging? De boom herken je aan de vruchten lijkt mij.
Ook apart dat je zegt: "je hoeft het alleen maar aan te nemen" en je dan vervolgens met de dodelijke "maar" komt: "je moet er wel naar verlangen en weten dat je al mens niets te bieden hebt". Juist die barriere zorgt ervoor dat mensen het discipelschap niet aan durven gaan, omdat je een meetlat neerlegt: zoveel verlangen is nodig, en zoveel zelfkennis. Als je als mens tegen zo'n meetlat aan kijkt, dan is het verlangen nooit genoeg, en is de zelfkennis nooit genoeg. Dan zul je de stap ook nooit maken. Waarom? Omdat je het anker dan in je eigen gevoel, in je eigen hart gooit. Vroeg Christus dat, toen Hij de discipelen riep? Iets als: Simon Petrus, heb jij verlangen naar Mij, en weet je dat je als mens niets te bieden hebt? Volg Mij dan! Nee hoor, Christus zei slechts: Volg Mij! In het volgen zal alles bekend worden. En volgen is niet slechts de naam Christus noemen, maar ook: lezen in Gods Woord. Enige hulp (van predikanten) is daarbij gewenst, maar niet nodig. In Gods Woord kunnen we het vinden, en kunnen we leren om Hem te volgen. In dat Woord zullen wij onszelf leren kennen, en zal ons verlangen groeien. Maar we lezen dan ook van Petrus, die zichzelf overschatte, en dacht dat hij Christus wel kon beschermen, maar enkele momenten later verloochende hij Hem driemaal. Zoek Christus in Zijn Woord, niet in ons hart.
Daarnaast (sorry, ik chargeer), vind ik je relaas wel heel erg klinken van: ik weet het wel. Of zoals de biddende farizeer die bad: Dank u wel, God, dat u mij zoveel beter hebt gemaakt dan deze zieke gemeenteleden, en dat ik wel de juiste verkondiging heb gevonden en zelf heb gekeurd en uitgekozen.
Hoezo relateer je "het Woord is goed" aan een kerkverband? De Bijbel, Gods Woord, is toch per definitie goed? Of bedoel je de verkondiging? De boom herken je aan de vruchten lijkt mij.
Ook apart dat je zegt: "je hoeft het alleen maar aan te nemen" en je dan vervolgens met de dodelijke "maar" komt: "je moet er wel naar verlangen en weten dat je al mens niets te bieden hebt". Juist die barriere zorgt ervoor dat mensen het discipelschap niet aan durven gaan, omdat je een meetlat neerlegt: zoveel verlangen is nodig, en zoveel zelfkennis. Als je als mens tegen zo'n meetlat aan kijkt, dan is het verlangen nooit genoeg, en is de zelfkennis nooit genoeg. Dan zul je de stap ook nooit maken. Waarom? Omdat je het anker dan in je eigen gevoel, in je eigen hart gooit. Vroeg Christus dat, toen Hij de discipelen riep? Iets als: Simon Petrus, heb jij verlangen naar Mij, en weet je dat je als mens niets te bieden hebt? Volg Mij dan! Nee hoor, Christus zei slechts: Volg Mij! In het volgen zal alles bekend worden. En volgen is niet slechts de naam Christus noemen, maar ook: lezen in Gods Woord. Enige hulp (van predikanten) is daarbij gewenst, maar niet nodig. In Gods Woord kunnen we het vinden, en kunnen we leren om Hem te volgen. In dat Woord zullen wij onszelf leren kennen, en zal ons verlangen groeien. Maar we lezen dan ook van Petrus, die zichzelf overschatte, en dacht dat hij Christus wel kon beschermen, maar enkele momenten later verloochende hij Hem driemaal. Zoek Christus in Zijn Woord, niet in ons hart.
Alexander91
16-04-2013
/ 10:31
PS met de hulp in vorig bericht, bedoel ik dus niet dat we de hulp van de Heilige Geest niet nodig hebben, integendeel, maar ik bedoelde hier menselijke hulp.
vdm02
16-04-2013
/ 11:11
Maarre...Alexander91, in jouw bijdragen bemerk ik een sterke afkeer van de subjectieve inspraak in het hart, maar is het gevaar niet dat je zo doorschiet naar een ander uiterste, namelijk de objectiviteit van de leer? Het gaat natuurlijk niet buiten de bevinding van de zaken in het hart om. Tja, ik weet niet hoor, maar de sterke nadruk op het Woord van God maakte voor mij een beetje dat je de ervaringstheologie inruilt voor een distantietheologie.
Mona
16-04-2013
/ 13:49
@Alexander91
je schrijft:
Het is niet verkeerd om te proberen te achterhalen hoe het zit, maar wel verkeerd om die zaken leidend te maken en anderen verplichten datgene wat jij weet ook precies te weten.
Ik heb hier twee vragen bij:
1) wat heb je precies achterhaald? de weg die de Heere gaat met Zijn volk, of de dogma's die binnen de kerk gehanteerd worden? Of iets anders misschien?
2) stel dat je er achter bent gekomen hoe het zit, bestaat er dan niet een grote kans dat je dit gaat delen met andere mensen, en dat je die anderen mensen wilt overtuigen van jou pas ontdekte wetenschap? Dit is een mens eigen. Het is een hele kunst om iedereen in zijn eigen waarde te laten, vooral als je net een ontdekking gedaan hebt, waarvan je overtuigt bent dat het zo is.
In de Bijbel staat dat we niet af mogen wijken van de eenvoudigheid die in Christus is. Het evangelie mag niet verduisterd worden door dogma's en eigengemaakte regels en wetten. Ik zeg niet dat er geen dogma's mogen zijn, maar ze mogen niet als een deksel op het evangelie worden gelegd.
Ik heb soms het idee dan binnen de kerken alles dichtgetimmerd is. En niet alleen binnen de reformatorische kerken, ook bij andere kerken.
Iedereen meent van harte de waarheid te zijn toegedaan. Om die waarheid bevechten we elkaar al eeuwen lang.
je schrijft:
Het is niet verkeerd om te proberen te achterhalen hoe het zit, maar wel verkeerd om die zaken leidend te maken en anderen verplichten datgene wat jij weet ook precies te weten.
Ik heb hier twee vragen bij:
1) wat heb je precies achterhaald? de weg die de Heere gaat met Zijn volk, of de dogma's die binnen de kerk gehanteerd worden? Of iets anders misschien?
2) stel dat je er achter bent gekomen hoe het zit, bestaat er dan niet een grote kans dat je dit gaat delen met andere mensen, en dat je die anderen mensen wilt overtuigen van jou pas ontdekte wetenschap? Dit is een mens eigen. Het is een hele kunst om iedereen in zijn eigen waarde te laten, vooral als je net een ontdekking gedaan hebt, waarvan je overtuigt bent dat het zo is.
In de Bijbel staat dat we niet af mogen wijken van de eenvoudigheid die in Christus is. Het evangelie mag niet verduisterd worden door dogma's en eigengemaakte regels en wetten. Ik zeg niet dat er geen dogma's mogen zijn, maar ze mogen niet als een deksel op het evangelie worden gelegd.
Ik heb soms het idee dan binnen de kerken alles dichtgetimmerd is. En niet alleen binnen de reformatorische kerken, ook bij andere kerken.
Iedereen meent van harte de waarheid te zijn toegedaan. Om die waarheid bevechten we elkaar al eeuwen lang.
mieptruus
16-04-2013
/ 17:56
mona,
Dat bedoel ik..........
Dat bedoel ik..........
Dinand
16-04-2013
/ 18:13
Alexander91
Als ik je reactie lees dan haal je er heel veel bij wat niet van belang is.
Als ik je verkeerd begrijp hoor ik het graag van je, we zijn hier niet om elkaar aan te vallen.
Ik oordeel niet zie het maar als beoordelen, de kerk heeft invloed op de avondmaals gang zegt je.
Je hebt een voorbereidingsweek voor het avondmaal, en dan toets je jezelf hoe het staat de verhouding tussen jou en GOD, zijn je werken er ook na, hoe sta je in het leven en hoe zijn de verhoudingen met je meedemens,en daarbij heb je de HEERE JEZUS werkelijk lief.
Je schrijft ook van gemeente zijn, dat is ook zo en daar doe je ook je best voor, je spreekt er ook over met elkaar.
Maar als de gemeente die niet aan kunnen gaan, door bijv. schroom, of als er gezegd word dat CHRISTUS niet voor hen is gestorven, moet ik dan zeggen dan ga ik ook maar niet.
NEE dan moet je laten zien dat CHRISTUS ook voor hen is gestorven en daar over praten.
Ook als avondsmaal ganger ga je niet aan van te denken dat je volmaakt bent, maar als zonder die JEZUS zoekt en kracht bij Hem mag vinden en Hem dankbaar te zijn in alles.
Als jij vind als ik praat of denk als een farizeeër, sorry zijn jou woorden, daar sta ik ver vanaf.
Ik ben niets beter, niets minder zondaar dan mensen die niet aan gaan, het verschil is dat ik Zijn gerechtigheid mag kennen.
Wat je schrijft over volg mij, dat is het ook nou waar het om gaat, als mensen niet aan kunnen gaan door ik weet het niet of JEZUS CHRISTUS voor mij wel gestorven is want heb nog steeds geen stem gehoord, of schroom, ik noem dit ongeloof, dan zegt JEZUS niet tegen mij van ga er maar bij staan, maar dan van volgt gij mij en kom aan Mijn tafel om avondmaal met Mij te vieren.
Alexander91 er zijn de dogma,s en regels in kerken die hier verwarring in brengen.
Als je de Bijbel leest en je op de juiste wijze laat onderwijzen dan leer je de HEERE JEZUS kennen, en als je dit biddend doet oprecht dan openbaard HIJ je aan jou en diegene die daar naar verlangen om het Woord te begrijpen.
Op you tube onder Henk Binnendijk hoor je fantastische preken en lezingen.
Over het aannemen waar jij het over hebt legt hij in de lezing of preek(titel GODS denken versus ons denkenken) dat heel mooi uit .
Echt de moeite waard om daar is naar te luisteren
Een vraag aan je als je belijdenis hebt gedaan hebt je dan ja gezegd op de leer van de kerk, of op de leer van wat in de Bijbel staat het onfeilbare geloof.
Ik hoop voor je op het laatste.
Vriendelijke groet van mij.
Als ik je reactie lees dan haal je er heel veel bij wat niet van belang is.
Als ik je verkeerd begrijp hoor ik het graag van je, we zijn hier niet om elkaar aan te vallen.
Ik oordeel niet zie het maar als beoordelen, de kerk heeft invloed op de avondmaals gang zegt je.
Je hebt een voorbereidingsweek voor het avondmaal, en dan toets je jezelf hoe het staat de verhouding tussen jou en GOD, zijn je werken er ook na, hoe sta je in het leven en hoe zijn de verhoudingen met je meedemens,en daarbij heb je de HEERE JEZUS werkelijk lief.
Je schrijft ook van gemeente zijn, dat is ook zo en daar doe je ook je best voor, je spreekt er ook over met elkaar.
Maar als de gemeente die niet aan kunnen gaan, door bijv. schroom, of als er gezegd word dat CHRISTUS niet voor hen is gestorven, moet ik dan zeggen dan ga ik ook maar niet.
NEE dan moet je laten zien dat CHRISTUS ook voor hen is gestorven en daar over praten.
Ook als avondsmaal ganger ga je niet aan van te denken dat je volmaakt bent, maar als zonder die JEZUS zoekt en kracht bij Hem mag vinden en Hem dankbaar te zijn in alles.
Als jij vind als ik praat of denk als een farizeeër, sorry zijn jou woorden, daar sta ik ver vanaf.
Ik ben niets beter, niets minder zondaar dan mensen die niet aan gaan, het verschil is dat ik Zijn gerechtigheid mag kennen.
Wat je schrijft over volg mij, dat is het ook nou waar het om gaat, als mensen niet aan kunnen gaan door ik weet het niet of JEZUS CHRISTUS voor mij wel gestorven is want heb nog steeds geen stem gehoord, of schroom, ik noem dit ongeloof, dan zegt JEZUS niet tegen mij van ga er maar bij staan, maar dan van volgt gij mij en kom aan Mijn tafel om avondmaal met Mij te vieren.
Alexander91 er zijn de dogma,s en regels in kerken die hier verwarring in brengen.
Als je de Bijbel leest en je op de juiste wijze laat onderwijzen dan leer je de HEERE JEZUS kennen, en als je dit biddend doet oprecht dan openbaard HIJ je aan jou en diegene die daar naar verlangen om het Woord te begrijpen.
Op you tube onder Henk Binnendijk hoor je fantastische preken en lezingen.
Over het aannemen waar jij het over hebt legt hij in de lezing of preek(titel GODS denken versus ons denkenken) dat heel mooi uit .
Echt de moeite waard om daar is naar te luisteren
Een vraag aan je als je belijdenis hebt gedaan hebt je dan ja gezegd op de leer van de kerk, of op de leer van wat in de Bijbel staat het onfeilbare geloof.
Ik hoop voor je op het laatste.
Vriendelijke groet van mij.
Dinand
16-04-2013
/ 18:20
Bedoel schrijf fout, je gaat als zondaar aan.
En het onfeilbare Woord.
En het onfeilbare Woord.
