Houden van zwager

Ds. H. Veldhuizen | 2 reacties | 09-01-2013| 15:53

Heel veel jaren geleden heb ik van iemand gehouden en een korte relatie met hem gehad, maar ik ben hem nog steeds niet vergeten. Hij wilde zijn relatie met mij niet voortzetten vanwege geloofsverschillen. Ook al waren we samen 'twijfelend', hij kwam uit een gelovig gezin en ik niet. Jaren later heb ik verkering gekregen met zijn broer en we zijn nu samen getrouwd. Maar ik houd nog steeds van van die ander na al die jaren. Hij was iemand met wie ik mijn leven wilde delen en we hebben qua karakter ook veel gemeen. Inmiddels is hij ook getrouwd met iemand. Al jaren voel ik mij diep ongelukkig. Het lukt mij gewoon niet om hem los te laten. Ik houd echt veel van mijn huidige man en hem wil ik ook niet bedriegen door al mijn zondige gedachten. Het is zo moeilijk om zijn broer iedere verjaardag weer tegen te komen, zijn bruiloft, de geboorte van kinderen etc. Ik loop al een tijd bij een psycholoog, maar ik weet gewoon geen oplossing meer... Ja ik moet verder, maar de pijn blijft en het lukt niet om hem los te laten. Sinds enige tijd ga ik weer naar de kerk en ik bid God ook vaak om een oplossing en of Hij mij kracht en moed wilt geven om dit gevoel een plaats te geven en verder te kunnen gaan, want ik blijf zo in een negatieve spiraal zitten. Maar soms ben ik zo boos op God, dat ik niet met hem verder mocht en zijn nieuwe vrouw wel. En lijkt het alsof het Hem niet kan schelen of ik wel of niet gelukkig bent. Hoe dan ook, ik weet niet meer wat ik nog kan doen en blijft maar in mijn verdriet hangen...

Beste vriendin,

Je bent al een aantal jaren getrouwd en houdt echt, zoals je schrijft, veel van je man. Maar aan de andere kant houd je ook nog steeds van je zwager (broer van je man) met wie je eerder een relatie had. Die zwager heeft het echter uitgemaakt vanwege geloofsverschillen: hij kwam uit een gelovig gezin, maar jij niet. Toch kun  je hem nog steeds niet 'loslaten', terwijl hij inmiddels getrouwd is en kinderen heeft. Je wilt door je zondige gedachten, zoals je schrijft, je man niet bedriegen, maar voel je aan de andere kant door dat alles diep ongelukkig.

Beste vriendin: Is het wel juist om je diep ongelukkig te voelen, terwijl je echt veel van je eigen man houdt? Ik denk dat je daar eens heel goed over na moet denken. Als je echt veel van je man houdt, en hij van jou, heb je dan niet heel veel reden om juist gelukkig te zijn? En als je tegelijk veel van je vorige vriend, je zwager dus, houdt, heb je dan eigenlijk ook geen reden om blij te zijn met zijn geluk, dat hij na jou een nieuwe relatie heeft gevonden en getrouwd is? Ik denk dat dat het is wat God van je vraagt. Of is er heel diep in je hart misschien een andere reden: dat je het niet goed verwerkt hebt dat hij de relatie verbrak en dat je je aan de kant gezet voelde en nog voelt? Ik zeg dat heel voorzichtig, maar toch moet je eens proberen daar heel goed over na te denken. Er waren geloofsverschillen, schrijf je, en daarom verbrak je vriend zijn relatie. Dat is heel begrijpelijk. Maar misschien was er toch meer aan de hand: dat het bijvoorbeeld niet helemaal 'klikte'. Dat kan toch, beste vriendin? Hoeveel verkeringen raken niet na een tijdje uit en hoeveel relaties worden na een tijdje niet verbroken? En dat is vaak maar goed ook vóórdat het tot een ongelukkig of minder geslaagd huwelijk komt. Liefde, dat weet je natuurlijk zelf wel, moet van twee kanten komen, en dat is niet te forceren.

Dus: als jij echt veel van je man houdt en hij houdt van zijn eigen vrouw, probeer daar blij om te zijn. Ik denk dat God dat ook van je vraagt. Verblijd je over de vreugde en het goede van een ander. Daarom denk ik ook dat het niet goed is dat je boos bent op God, omdat je -schrijf je- met hem niet verder mocht en zijn nieuwe vrouw wel. Wees eens eerlijk: Is dat geen jaloezie van je? Nog eens: je voelt je toch niet aan de kant gezet? Daar is toch geen reden toe, beste vriendin? Heb je niet eerder reden om God dankbaar te zijn dat er een andere man was die naar je vroeg en die zijn leven met je wil delen? Ik kan daarom niet anders zeggen dan: probeer alle verkeerde gedachten jegens je vorige vriend radicaal uit de weg te ruimen. Stel je daarop steeds in als jullie elkaar vanwege de familieverhoudingen ontmoeten. Misschien zou je ook eerlijk tegen je man kunnen zeggen dat je het vanwege de vroegere relatie soms moeilijk vindt om zijn broer te ontmoeten en kan hij je erbij helpen. Jullie hebben elkaar voor het aangezicht van God het jawoord gegeven, je vorige vriend en zijn vrouw hebben dat ook. Laat er op geen enkele wijze verwijdering kunnen ontstaan in het huwelijk van de een of van de ander.

En: lees eens wat Paulus over de liefde schrijft in 1 Korinthe 13. Ik noem een paar dingen: de liefde is vriendelijk, is niet jaloers, handelt niet ongepast, verdraagt alle dingen, enz. Leg je Bijbeltje ergens opengeslagen bij 1 Korinthe 13 neer, zodat je die woorden elke dag tegenkomt. Of schrijf een aantal dingen van 1 Korinthe 13 een paar keer over en bid God dat je naar de woorden van 1 Korinthe 13 mag leven. God zegene je, in een goede relatie met je man en een juiste verhouding  jegens je zwager.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven