Evangeliseren onder christenen
Ds. A. Goedvree | 48 reacties | 07-11-2012| 13:09
Vraag
Er wordt beweerd dat je onder christenen niet mag evangeliseren, maar het meest erge vind ik dat veel kerkgangers zich geen christen (kunnen) noemen en er ook geen raad mee weten. Hoe kan je iemand de weg wijzen als je zelf de weg niet weet? Veel mensen zitten in de knoop met de vraag: hoe word ik christen? Maar ik ben er zeker van dat als je al je zonden aan de Heere belijdt, Hij zeker je zonden zal vergeven en je mag Hem dan ook vragen om in je hart te komen wonen.
Antwoord
Beste vragensteller,
Je opmerkingen klinken mij als een vraag naar een stukje bevestiging van je eigen gedachten. Ik denk dat je gelijk hebt. Graag plaats ik een paar gedachten bij je woorden.
1. Wij geloven en belijden dat het onderscheid tussen gelovig en ongelovig niet loopt tussen kerk en wereld, maar door de kerk heen. Velen hebben -om welke reden dan ook- de gang naar de kerk in hun leven geleerd, maar dat is zeker geen garantie dat zij een persoonlijk geloof kennen in de Heere. Wel de vormen, maar niet de inhoud voor het hart. Dat is een grote zorg - die altijd heeft bestaan. Daarom komt de oproep tot geloof en bekering niet alleen naar de wereld, maar ook tot de kerkmensen zelf omdat niet van allen geldt dat zij gelovig en bekeerd zijn. Onderscheidelijke prediking is daarom noodzakelijk 'op het erf van het verbond'. Juist daar!
2. Zeker is het zo, dat wanneer een mens oprecht zijn zonde(n) belijdt en zijn of haar toevlucht neemt tot Christus, er sprake is van veranderd leven. Dan is de Heere gekomen met Zijn Woord en Geest, en dan zal er de oprechte en bewuste vraag leven of de Heere in het hart wil wonen en werken. Dat is het verborgen werk van de Geest, wat hierin openbaar komt, dat schuld beleden wordt en er een verlangen is naar Jezus Christus, Hem te mogen kennen als Borg en Zaligmaker.
3. Dat er een scheidslijn loopt door de kerk is bijbels. Tegelijk is het bijbels om het aan God over te laten waar die ligt. Nooit is aan ons het oordeel over wie dan ook. Ons past bewogenheid over ieder mens, veraf of dichtbij - welke gedachte er ook over hem of haar leeft. We zijn geroepen om elkaar altijd weer te wijzen op deze dingen, in liefde en bewogenheid. God alleen komt het oordeel toe.
Vriendelijke groeten,
Ds. A. Goedvree
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Goedvree
- Geboortedatum:16-06-1970
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hellouw
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Er is geen andere optie dan elkaar te accepteren – acceptatie wil zeggen dat je de ander niet probeert te veranderen.
Waarom niet ?
Ten eerste werkt het contra productief, meestal komt er ellende uit voort, problemen binnen families en meer van dit soort narigheid.
Ten tweede ; wat moet de wereld hiervan denken ? Zie hoe lief ze elkander hebben ? De wereld hoor', en volg' mijn zangen met amen, amen na. ? Die wereld doet niets als ze al dat krakeel zien.
Ten derde is evangelisatie onder mede Christenen is vermorsen van tijd en geld, dat kunnen we beter besteden.
Ten vierde, “wees nuchter” zegt de Schrift, er zijn op deze wereld 2 miljard Christenen, hoe kunnen mensen in redelijkheid denken, dat een kerkgenootschap (met b.v. 100.000 leden) een reden zou hebben te evangeliseren onder, op details, anders denkende broeders en zusters ?
Onlangs zag ik in Ethiopië nog een schrijnend voorbeeld, de Orthodoxe Kerk van Ethiopië hoort bij de oudste Christelijke kerken van de wereld. Er zijn (resten van) kerkgebouwen van 1600 jaar oud.
De Christelijke geschiedenis gaat terug naar de geschiedenis uit de Handelingen van de Apostelen, hoofdstuk 8, de beschreven bekering van een Ethiopische kamerheer door toedoen van de evangelist Filippus. In ieder geval is de Ethiopische kerk sinds de 4e eeuw een staatskerk.
Momenteel lopen er in Ethiopië “zendelingen” van Amerikaanse Pinksterkerken.
De Pinksterkerken zijn opgericht in +/- 1900.
Deze zendelingen gesponsord met giga bedragen aan U.S. Dollars gaan naar Ethiopië om de mensen daar te vertellen dat ze het al die jaren helemaal fout gedaan hebben. Jullie moeten het gaan doen zoals wij want dat is Gods wil.
Driewerf schande.
ik denk dat het gaat over onze eigen kerken, waar veel mensen zijn, maar weinige geloven
dan is het niet vreemd, deze vraag, als jezelf genade mag kennen, is het eerste vruchtgevolg dat je het met anderen wil delen, daar komt dus deze evangelisatie drang vandaan!
niet om tegen anderen te zeggen dat ze verkeerd geloven, maar dat ze moeten/mogen geloven in wat God wil zijn voor arme zondaren.
Stel dat je geraakt wordt tijdens een preek en vraagt je buurman om voor jou te bidden, maar deze zegt, Nee, dat kan ik niet, ben niet gelovig. Wat voor getuigenis is dat?
Maak de kerk gewoon alleen voor gelovigen, wie dat niet is, komt er niet in. Soort besloten ledenvergadering. Daarnaast mag je natuurlijk iedereen uitnodigen bij je thuis, op speciale diensten en ze leiden naar Christus. Dat geeft eenheid.
In letterlijke zin bestaat evangeliseren onder christenen helemaal niet. Evangeliseren onder bezoekers van een kerkdienst lijkt me een betere vraag.
Het gevaar zit er namelijk in dat iedereen zijn eigen dogma en theologie wil evangeliseren, hoe geloof jij? Dat kan nooit op die manier joh, dat moet zus en zo, nee je moet geloven en Jezus aannemen zegt er één, de ander zegt, je moet getrokken worden door de heilige geest, de ander zegt je moet bekeerd worden, bid er maar veel om.
En dat brengt allemaal verwarring met zich mee in de kerken.
Ik heb al eerder gezegd, ik ben voorstander van het evangeliseren in de kerken en bij christenen maar zonder dogma en zonder theologie.
De vraag stellen of ze geloven dat Jezus hun verlosser is, zo ja geen kritische vragen over stellen, zo nee, proberen de weg aan te wijzen, en ook vragen hoe hij/zij er over denkt.
Dat voorkomt opdringing van dogma en verwarring denk ik.
Helemaal mee eens!
"dkw schreef: Ik heb al eerder gezegd, ik ben voorstander van het evangeliseren in de kerken en bij christenen maar zonder dogma en zonder theologie.
De vraag stellen of ze geloven dat Jezus hun verlosser is, zo ja geen kritische vragen over stellen, zo nee, proberen de weg aan te wijzen, en ook vragen hoe hij/zij er over denkt.
Dat voorkomt opdringing van dogma en verwarring denk ik."
Wel confronterend maar helemaal waar!
Onlangs hoorde ik een ds in de preek zeggen dat het christendom is verworden tot gegooi met dogma's en theologische contructies, waardoor het zicht op de Drieënige God volkomen is verwaterd, of dat dat gevaar in ieder geval gigantisch groot is.
Hij sprak in dat opzicht over "christendomMELIJKHEID"....
En ook dat is, denk ik, helemaal waar. Helaas......
En met deze uitspraak zit je gelijk weer in een dogmatische discussie over wat die drie-eenheid dan is. Waarom noemde hij het niet gewoon God?
Ik weet niet of onze kerken “vol zitten met ongelovigen mensen” hoe zal ik dit onderscheiden ?
Alleen God ziet het hart aan, ik zie alleen de buitenkant.
Moet ik op woorden afgaan ?
Een Vader had 2 zonen, de Vader zei tegen de eerste “doe dit”, “ja” zei de jongen maar hij deed “nee”, de tweede zoon zei “nee”en deed “ja”. Wie heeft de wil van de Vader gedaan ? Hij die de juiste woorden sprak ?
Verder ben ik het uiteraard met je eens, als je andere mensen wil laten zien wie Christus is en was, het liefst niet alleen in woord maar nog beter in daden, dan mag dat (moet dat). Zolang je wegblijft bij kerkelijk gedoe is dat inderdaad “evangelie”.
@Possien – hetzelfde verhaal – wie gaat bepalen wat een “echte” Christen is. Ik zou niet durven te bepalen wie er wel en wie er niet bij hoort. En vergeet niet Christus sprak tot het volk – tot de schare. De kerk is de enige vereniging waar niet het belang van de “leden” voorop staat maar het belang van de “niet-leden”. (de Herder en het verloren schaap).
@dkw – jouw reactie is mij uit het hart gegrepen. Ik denk ook dat dit de enige oplossing is.
Ik reageer wellicht iets te fel over dit onderwerp maar ik heb zulke slechte voorbeelden gezien, met name bij de zending. Een dorpje in Oeganda, alle inwoners waren gedoopt, wordt “overgenomen” door een ander kerkgenootschap, wat denk je ? Het hele dorp overnieuw gedoopt – de eerste doop was niet geldig. Zendelingen brengen ook voedsel, dus wat wil je ? Die mensen verzetten zich niet. Zou ik ook niet doen als ik niet voldoende eten had voor m'n kinderen.
Het geeft teveel problemen – concurrentie tussen de kerkgenootschappen onderling.
Lees de nieuwe bijdrage in de rubriek “vragen” – de reformatorische Baptist.
@Possien – de geloofsbelijdenis van Nicea / Constatinopel is meer dan 1600 jaar geleden geformuleerd. Sindsdien onderschrijven bijna alle Christelijk kerken dit getuigenis – een prachtig uitgangspunt lijkt mij.
Paulus schreef zijn brieven aan 'de gelovigen' uit een bepaalde gemeente. Daarin wordt nauwelijks de oproep tot bekering gedaan, hooguit het gaan leven in die bekering of dit extra kracht bij zetten. Ook wordt men hierin opgeroepen dit geloof in de praktijk te gaan delen in de omgeving. Als we deze brieven mogen vertalen naar 'Preken', de gemeente naar een kerk en het schrijven over noodzaak van bekering als evangelisatie, dan zie je toch dat er in deze kerken niet gepredikt werd in de vorm van evangelisatie?
Ik ken zat 'wedergeboren' christenen die verzuchten na een preek: "Weer eentje over de bekering". Is dat dus een handige vorm? Leg je zo niet in de hand dat ze hun 'heil en diepgang' ergens anders zoeken?
Met de term 'christen' dek je idd niet dat iedereen ook in Gods ogen een christen is, maar als in ieder geval iedereen zichzelf een wedergeboren genade-christen noemt, kan je op hetzelfde niveau met ze praten, zingen, preken, wijn drinken.. Dat impliceert nogal wat, ik weet het. Geen kinderen en jongeren meer in die dienst en idd soort verkapte vereniging. Op die manier kunnen we in ieder geval ons getuigenis naar de wereld waar maken, toch?
1 Kor. 11:19 "Want er moeten ook ketterijen onder u zijn, opdat degenen, die oprecht zijn, openbaar mogen worden onder u."
Ik denk dat Paulus ook wel eens 'evangeliseerde' onder christenen:
Gal. 3:1-3 "O gij uitzinnige Galaten, wie heeft u betoverd, dat gij der waarheid niet zoudt gehoorzaam zijn; denwelken Jezus Christus voor de ogen te voren geschilderd is geweest, onder u gekruist zijnde? Dit alleen wil ik van u leren: hebt gij den Geest ontvangen uit de werken der wet, of uit de prediking des geloofs? Zijt gij zo uitzinnig? Daar gij met den Geest begonnen zijt, voleindigt gij nu met het vlees?"
Ik denk dat ditzelfde probleem vandaag de dag ook leeft in veel van 'onze' kerken en ik denk dat Paulus ook tegen ons niet had gezwegen.
@dkw, en wat als deze mensen 'nee' zeggen, maar verder wel EXACT weten te vertellen hoe het gaat, en zelf het idee hebben dat ze doen wat ze moeten doen, namelijk afwachten tot/of God begint?? En dan heb ik het nu nog niet eens over onverschillige of lakse mensen...
@rotterdam Inderdaad komt ons het oordeel niet toe, maar er zijn in onze kerken echt zoveel mensen die de Heere Jezus persoonlijk niet kennen!
Hij zegt ; Dit is een getrouw woord, en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is, om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben.
Als je dat van jezelf kunt zeggen “ik ben de grootste van de zondaren”, dan heb je recht van spreken en een vaste grond voor een gesprek met de ander.
Dan treden wij onze naaste tegemoet met een open vizier en daar rust zegen op.
Ik neem Mattheüs 7 heel letterlijk ;
Oordeel niet, opdat u niet geoordeeld wordt;
want met het oordeel waarmee u oordeelt, zult u zelf geoordeeld worden; en met welke maat u meet, zal er bij u ook gemeten worden.
Ja dat is duidelijk @sena, en je zegt het ook goed maar het is een persoonlijk getuigenis, vele mensen hebben nooit geleerd om hun geloof zo mooi Evangelisch Protestants te formuleren. Dat heeft te maken met opleiding, afkomst, gewoontes en zelfs met taal. Geloof is zoveel meer dan het beamen van een intellectuele stelling.
Ik ken een non, op 22 jarige leeftijd trad ze in het klooster, toen ze 27 was werd ze uitgezonden naar Afrika. Ze is nu 69 jaar, al 42 jaar woont en werk ze in Afrika, ze runt het enige ziekenhuisje in een gebied zo groot als de provincie Utrecht. Er wonen met name moslims. Ze weet zich nog steeds persoonlijk geroepen en gedragen door Christus. Ja uiteraard aan de muur van haar kamer hangt een foto van de paus, ook bidt ze elke dag een “wees gegroet Maria”. Altijd weer als ik haar ontmoet ben ik zo blij haar te herkennen als “mijn zuster in Christus”.
Maar ik ken zoveel mensen in mijn nabije omgeving (familie, vrienden, kennissen) die al zo lang dodelijk gerust in hun kerkbank zitten. Ze doen wat ze moeten doen, en hopelijk behaagt het God nog eens om in hun leven te werken..... Dat gaat mij aan het hart. Dat heeft niets te maken met vanuit de hoogte oordelen. Maar zou ik dan onder hen niet mogen evangeliseren??
En ja, dan zullen er mensen tegen je in het harnas komen. Maar daarvoor heeft de Heere Jezus ons al gewaarschuwd:
Matt. 10:34-36 "Meent niet, dat Ik gekomen ben, om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard. Want Ik ben gekomen, om den mens tweedrachtig te maken tegen zijn vader, en de dochter tegen haar moeder, en de schoondochter tegen haar schoonmoeder. En zij zullen des mensen vijanden worden, die zijn huisgenoten zijn."
Ik begrijp jouw punt wel, en ben het ook wel grotendeels met je eens, maar verdeeldheid is niet per definitie een teken van verkeerde evangelisatie. Het spreekwoord zegt niet voor niets: zachte heelmeesters maken stinkende wonden. En als iets geen tegenhanger heeft, is het geneigd door te slaan.
Spreuken 24 vs 11-12.
Ga nou niet mijn idee afbranden, maar kijk in hoeverre het een oplossing is voor het probleem en geef daarop kritiek. Als we als getuigenis naar de wereld willen roepen dat de kerk bestaat uit christenen (en dat men daar welkom is), kan het behoorlijk verwarrend zijn als blijkt dat 80% niet eens meedoet aan het ritueel van die christenen (avondmaal). "Waarom lees je dan al jaren de bijbel, ga je elke zondag naar de kerk?", zullen mensen zich afvragen. "Tja, ik zit er nou eenmaal elke zondag te wachten tot er iets met me gebeurt". "Oké", zegt de ander en gaat weer naar de kantine van zijn voetbalclub om achter de bar te staan als actief lid, waarna hij de eerste C-junioren die binnenkomen vertelt over zijn grote voetballiefde..
Intern hetzelfde probleem: "We zoeken een goede zondagsschoolmeester". "Ja, vraag Piet maar, die zit al 15 jaar in de gemeente en is ook meester op de refobasisschool!" "Maar hij gaat toch niet aan het avondmaal?" "Nouja, kom op, we hebben niemand die beter geschikt is!". "Maar hoe kan Piet dan de kinderen vertellen over de liefde van Jezus?" "Hij doet maar alsof!""Maar wat voor dwaalleren kan je dan wel niet je kerk inzaaien?" "Ach, zo hebben we het altijd gedaan!"
Goed, dit waren wat karikaturen. Ben benieuwd hoe jullie dat in de kerk oplossen!
@ Lanor: idd maak je meestal een scheiding vanaf dat men belijdende/ evangelisch gedoopte leden zijn en zijn ze daarmee wat actiever in de kerk. Hun leeftijd is dan over het algemeen hoger dan 15 jaar. Het maakt me verder niet uit of ze daarvoor al geloven, dit is gewoon kerkgemeengoed.
Nu blijkt weliswaar uit de verklaring van die gelijkenis (Matt. 13:36-43) dat met die akker de wereld wordt bedoeld, maar 'de wereld' houd niet op bij de kerkdeur.
Bovendien vraag ik me af hoe je dat getuigenis naar de wereld precies in gedachten hebt. Want stel je voor, iemand wordt inderdaad geraakt door dat mooie getuigenis, maar dan mag hij/zij niet eens naar binnen want hij/zij is nog geen christen. Of wil je daar dan weer aparte 'kerken' voor bouwen? Een kerk voor toekomstige christenen. De vraag schiet me dan ook gelijk door mijn gedachten of zij dan ook een langstudeerboete moeten betalen als ze te lang in deze 'kerk' blijven hangen...
Ennuh...er zijn ook wel eens vaker mensen geweest die de kinderen verhinderden om bij het Woord (de Heere Jezus) te komen..... (Matt. 19:13-15)
En nog een reden om kinderen zeker wel in de kerk toe te laten: Matt 21:16 "..... En Jezus zeide tot hen: Ja; hebt gij nooit gelezen: Uit den mond der jonge kinderen en der zuigelingen hebt Gij U lof toebereid?"
Om er een paar op te noemen ; vriendelijk, gastvrij, ruzies vermijden, in vrede leven met alle mensen, elkander liefhebben en ander hoger achten dan jezelf.
Dus ja, als jij denkt een manier gevonden te hebben om te evangeliseren zonder problemen te veroorzaken doen moet je dat inderdaad doen, mij is het nog nooit gelukt.
Laat ik wel zeggen dat ik je begrijp over “al die mensen die dodelijk ongerust in de bank zitten”.
Mijn angst dat mijn pogingen om mensen te overtuigen contraproductief zal werken is te groot.
Bidden dat kan natuurlijk wel en die kracht is altijd nog vele malen groter.
@possien – je spreekt over een heel klein deel van de Christelijke kerken in de wereld (kerken waar een heel klein deel aan het avondmaal gaat). Ik schat dit op nog geen 2% van de Christenheid.
Wij mensen zijn te beperkt in kennis om uit te maken wie wel en wie niet een “echte” Christen is.
Hoe zou dat kunnen ? Woorden ? Prachtige getuigenissen ? Ook al dat zal eens afgedaan hebben wat overblijft is alleen maar “de liefde”.
Ik troost mijzelf, in deze zaken altijd met psalm 139.
Niets is, o Oppermajesteit,
Bedekt voor Uw alwetendheid.
Gij kent mij; Gij doorgrondt mijn daân;
Gij weet mijn zitten en mijn staan;
Wat ik beraad', of wil betrachten,
Gij kent van verre mijn gedachten.
Waar zou ik Uwen Geest ontvliên?
Waar zou m', o HEER, Uw oog niet zien?
Al voer ik op naar 's hemels trans,
Daar zijt Gij, daar vertoont G' Uw glans;
Al daald' ik zelfs ter helle neder,
Daar vond ik ook Uw aanschijn weder.
Mijn heil, het heil van mijn zusters en broeders is niet in mijn, maar gelukkig in Zijn handen.
Ik overtuig mijzelf niet, en ik overtuig de ander zeker niet. Maar het is Gods Geest die ons zal overtuigen.