Man veel behoefte aan seksualiteit

@hjrl,

Wat een moeilijke stoornis. In mijn werk (onderwijs) heb ik dagelijks te maken met kinderen die dit probleem hebben. Het is soms zo zoeken naar de juist weg om elkaar goed te begrijpen. Dat je zo laat gediagnostiseerd bent, zegt iets over jouw aanpassingsvermogen en waarschijnlijk iets over je niveau. Je kunt het waarschijnlijk goed compenseren. Aan de andere kant is het jammer omdat je waarschijnlijk jezelf beter had begrepen als je het eerder had geweten. Ik hoop dat je goede hulp hebt (gehad), jammer dat je vrouw zo haatdragend erin staat. Je bent uit liefde getrouwd en juist de diagnose kan soms een aha-gevoel opleveren zodat je weer met nieuwe moed in je huwelijk kan staan. (hebben jullie destijds ook handvatten gekregen om hiermee om te gaan?), het kan nl zoveel opleveren als je weet waarom de ander bepaalde dingen niet ziet of anders ervaart. Natuurlijk zal het veel energie kosten, maar er zijn stellen die gelukkig zijn waarbij 1 A.S.S. heeft. Het is heel spijtig en moeilijk dat het jullie uit elkaar drijft. liefs

@SDG,

Hoe kan je nou dingen bespreken, die je alleen in theorie maar weet? (er van uitgaande als je beiden als maagd het huwelijk ingaat). Natuurlijk is het goed om bepaalde boeken te lezen, maar in de praktijk kunnen dingen soms anders uitpakken als wat je je voorgenomen had. Je hebt dan ook nog geen idee wat het is zwanger te zijn, een bevalling mee te maken, gebroken nachten etc. Je super-verliefdzijn verdwijnt en als het goed is komt er een rustiger liefdevol voor in de plaats. Zo beweegt je relatie zich mee in de loop der jaren, met bergtoppen en dalen. Nu denk ik zelf dat mensen tijdens dit proces soms juist graag advies zouden willen hebben. Er zou dus niet alleen huwelijkscatachese vóór, maar juist ook ná het huwelijk moeten worden gegeven. Bijvoorbeeld alle stellen die 1 jaar getrouwd zijn, 3 jaar getrouwd zijn, 5 jaar, 7 jaar, 10 jaar. Dit zijn toch de meest heftigste jaren in je relatie, jaren waarin ook vaak scheidingen plaats vinden. Mensen in die periode zouden elkaar dan kunnen steunen, herkenning vinden, weten wat normaal is en niet (media spiegelt dit heel ander voor), elkaar kunnen helpen als mannen onder elkaar en vrouwen onder elkaar. Maar dit zijn natuurlijk wel heel tere, gevoelige zaken, die je alleen in een veilige omgeving kan delen.

@zandkasteel

Ik denk juist dat het heel goed is om als jonge mannen en vrouwen te weten welke vragen en verlangens er leven bij de "andere helft" met wie men hoopt te gaan trouwen, en met welke "problemen" en issues getrouwde stellen kampen, om zo uit hun ervaringen en levenslessen te putten, alvorens dezelfde fouten te maken als zij misschien hebben gemaakt. Al ben ik als jongere dan nog niet getrouwd, ik heb wel veel geleerd van het lezen van (onder andere) de reacties in deze antwoorden, maar uiteraard ook elders. Ik ben erachter gekomen dat de veronderstellingen en wensen op het gebied van bijvoorbeeld intimiteit waarmee men het huwelijk in gaat enorm uiteenlopen, en het lijkt mij goed dat zulke zaken door man en vrouw rustig besproken en uitgesproken worden, alvorens men het huwelijk ingaat. Voor mij als man is het bijvoorbeeld heel belangrijk te weten dat het intiem zijn bij vrouwen bijvoorbeeld niet/minder om "de daad" zelf gaat, maar meer om andere (reeds genoemde) aspecten; dat kinderen later een domper op intimiteit kunnen zetten als er niet genoeg rust en vrije tijd voor elkaar wordt ingepland; dat het belangrijk is om alle problemen en issues uit te praten omdat ze anders onneembare obstakels worden die intimiteit op het diepste niveau belemmeren.

Dergelijke dingen helpen mij om mijn verwachtingen bij te stellen en, nog belangrijker: ze veranderen mij in zekere zin, omdat ik probeer mij een correcte attitude eigen te maken. Als je samen dingen gaat bespreken en je komt erachter dat bij je toekomstige man/vrouw weinig of geen begrip en inlevingsvermogen is in jouw verlangens, behoeften en issues, dan moet je je afvragen of je met zo'n iemand gelukkig wordt en of die ander niet om egoïstische redenen trouwen wil. En weten dat je in een huwelijk (als de Heere een man en vrouw wil zegenen met kinderen) te maken krijgt met gebroken nachten, misschien een overgaan van het "superverliefd-zijn" (hoewel ik bij goedgehuwden eerder het tegenovergestelde waarneem), en spanning rondom bevallingen, helpt om jezelf in zekere zin erop voor te bereiden. Dat zijn zaken die ook bij een huwelijk horen, net als het overwegen van de mogelijkheid dat je man/vrouw na een paar jaar bijvoorbeeld invalide of ernstig ziek wordt. Mocht zoiets gebeuren, zie je dat dan in het licht van Gods soevereiniteit, almacht en voorzienigheid, en is de liefde voor je partner dan zo groot dat je alles van jezelf kunt geven om je partner te dienen zoals Christus Zichzelf voor Zijn gemeente heeft overgegeven, of blijkt je getrouwd te zijn om je eigen egoïstische verlangens te vervullen? Zo maar een aantal gedachten, maar het zijn zaken waarover je dan aan het denken wordt gezet...

Groeten, SDG