Dwaas gebed

Ds. M.W. Muilwijk | 2 reacties | 12-09-2012| 14:37

Toen ik vroeger een keer in een psychische dip zat, naar aanleiding van een mislukte poging om tot een relatie te komen, voelde ik mij zo schuldig dat ik tot God heb gebeden of Hij mij van Zijn aangezicht weg wilde doen. Hier heb ik nu, een aantal jaar later, nog heel veel last van. Wat als God dat nogal dwaze gebed echt verhoort? Ben nu geen kind van God meer. Vaak bid ik God om vergeving van die rare actie. Van binnen hoor ik dan een stemmetje zeggen dat het vergeven is, maar toch blijft het iedere keer opspelen en blijf ik er last van houden. Wat moet ik doen?

Beste vragensteller/-ster,
 
Jouw vraag deed mij denken aan meerdere gedeelten uit de Bijbel. Deze wil ik je voorleggen en daar vanuit proberen een antwoord te geven op je vraag.
 
Het eerste gedeelte is Mozes in gesprek met de HEERE (Exodus 32:31-34): "Zo keerde Mozes weder tot den HEERE, en zeide: Och, dit volk heeft een  grote zonde gezondigd, dat zij zich gouden goden gemaakt hebben. Nu dan, indien Gij hun zonden vergeven zult! doch zo niet, zo delg mij  nu uit Uw boek, hetwelk Gij geschreven hebt. Toen zeide de HEERE tot Mozes: Dien zou Ik uit Mijn boek delgen, die aan Mij zondigt."
 
Mozes bidt hier tot God of hij in plaats van het volk in de hel geworpen mag worden. Een ingrijpend gebed, een gebed, waarin hij een type is van Christus, maar toch een gebed dat de HEERE niet verhoord, omdat Hij mensen vanwege hun zonden uit het boek delgt en niet vanwege een plaatsvervangend strafdragen.
 
Het tweede gedeelte is Elia in gesprek met de HEERE (1 Kon. 19:1-4): "En Achab zeide Izebel aan al wat Elia gedaan had, en allen, die hij gedood  had, te weten al de profeten, met het zwaard. Toen zond Izebel een bode tot Elia, om te zeggen: Zo doen mij de goden,  en doen zo daartoe, voorzeker, ik zal morgen omtrent dezen tijd uw ziel  stellen, als de ziel van een hunner. Toen hij dat zag, maakte hij zich op, en ging heen, om zijns levens wil,  en kwam te Ber-seba, dat in Juda is, en liet zijn jongen aldaar.  Maar hij zelf ging henen in de woestijn een dagreis, en kwam, en zat  onder een jeneverboom; en bad, dat zijn ziel stierve, en zeide: Het is  genoeg; neem nu, HEERE, mijn ziel, want ik ben niet beter dan mijn vaderen."
 
Elia bidt minder ingrijpend, maar toch ook een ingrijpend gebed: laat mij maar sterven. Ook dit gebed verhoort de HEERE niet.
 
Wat ik met beide gedeelten wil zeggen, is dat zelfs het gebed van Gods kinderen niet altijd wordt verhoord. Dan wil ik vooral wijzen op het gebed van Mozes: ingrijpend, het gaat om het eeuwig zalig leven, waarvan hij afstand doel wil uit liefde voor het volk Israël. Maar God heeft een andere bedoeling, zowel met Mozes als met Elia: Zijn raad en wil zal bestaan. En over die wil zegt de Heere Jezus Zelf: (Joh. 6: 39 en 40): "En dit is de wil des Vaders, Die Mij gezonden heeft, dat al wat Hij Mij gegeven heeft, Ik daaruit niet verlieze, maar hetzelve opwekke ten uitersten dage. En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik  zal hem opwekken ten uitersten dage."
 
Niemand gaat verloren, omdat hij of zij iets gebeden zou hebben. Er zijn satanisten die met hun volle verstand hebben gebeden of God hen wilde verdoemen; er zijn bewuste vloekers die bidden om de verdoemenis in gestuurd te worden. Sommigen laat God in deze gebeden en zij blijven ongelovig. Anderen heeft God van eeuwigheid op het oog gehad en deze worden door Hem getrokken: dit wordt zichtbaar in het feit dat zulke mensen tot Christus de toevlucht nemen. De toevlucht tot Christus nemen is in Hem geloven! En Christus bidt voor allen die tot Hem de toevlucht nemen: Zijn gebeden worden ALTIJD verhoord door de Vader. Ik heb in mijn leven ook wel eens iets dwaas’ gebeden, maar dat heeft God tot onderwijzing van mijzelf verhoord.
 
Samenvattend, waar het in bovenstaande op aan komt, is niet de vraag of God dit gebed heeft verhoord, maar of je met de inhoud van dit gebed en met het feit dat wij zondaren zijn en daarom zonde doen en zijn, nog rustig verder kunt leven of dat je Christus als enige Weg, Waarheid en het Leven nodig hebt gekregen en dagelijks nodig blijft houden.
 
En wat betreft de vraag of dit gebed vergeven is, het volgende voorbeeld. Stel een gezin komt in financiële moeilijkheden door een domme actie. Maar een rijke man wil dit gezin helpen en biedt geld aan. Maar de vader wijst trots en hoogmoedig deze hulp af. Maar hij krijgt later berouw en gaat naar de rijke man toe en vraagt vergeving voor zijn trotse en hoogmoedige afwijzing: kun jij je dan voorstellen dat deze rijke man deze arme man vergeving schenkt?
 
God maakt Zichzelf bekend als een rechtvaardig en heilig God, die om Christus’ wil genadig en barmhartig wil zijn voor allen die met hun schuld tot Hem vluchten: zou Hij zeggen dat Hij de zonden vergeeft (1 Joh. 1:8-2:1) en het niet doen? Veel meer dan wij kunnen voorstellen dat de rijke man de arme man vergeeft, zal God de zonden om Christus’ wil vergeven, van allen die tot Hem zich ter vergeving en genezing wenden (Psalm 147:2 berijmd).
 
Wat moet ik doen, is je vraag. Wat je mag doen om Christus’ wil je hand op het Woord van God leggen en de duivel die je aanklaagt toeroepen: "Hier heeft God Zelf gezegd dat Hij de zonden vergeeft." En dit zeggend, tot Christus vluchten in het gebed, de HEERE Zijn Woord voorhouden en in leven en sterven alleen op Hem je vertrouwen stellen.
 
Ik hoop dat ik je met dit antwoord heb mogen helpen. Hartelijke groet,
 
M. W. Muilwijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M.W. Muilwijk

• Geboortedatum:
  23-12-1980
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Aalst
• Status:
  Actief

146 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven