Accent rondom het HA
Redactie Refoweb | 102 reacties | 19-06-2012| 12:21
Vraag
Ik kom uit een kerk waar het accent rondom het HA ligt op het waarschuwen voor het verkeerd aangaan: een oordeel eten en drinken. Eigenlijk amper wordt behandeld waarvoor het wel is. Veel wordt er in de mens gelegd: kent u dit, bent u geen vreemdeling van dat, etc. Dan ben je welkom aan de tafel. In mij is rondom HA-vieringen een enorme spanning, verwarring en vertwijfeling ontstaan. Veel ziek, rond die tijd. Alles van mezelf trek ik in twijfel. Veel gelezen om zelf goede gedachten te vormen over dit belangrijke onderwerp. Door mijn huwelijk in andere gemeente van de Ger. Gem. gekomen, waar de nodiging heel hartelijk en welmenend is: "De Heere ontvangt zondaars en eet met hen." Maar ik merk dat als ik verlang aan te gaan, ik bestormd word met gedachten van: Je eet je een oordeel en gaat niet waardig aan. Aan de tafel ervaar ik dan vaak niets door al die spanningen. Later mag ik dan vaak pas rust krijgen en heb ik de indruk dat de Heere me toch meer geleerd heeft. Ik las pas een boekje van Ryle over het HA en het goede gebruik ervan en de zegeningen die je dan ontvangt. Dat het zo kan zijn dat je niets merkt, maar dat de wortels van het geloof toch versterkt worden. Ik verlang daar zo naar. In mij is alleen maar onvoldoende, maar tegelijk verlang ik naar die zegeningen. Daarom ga ik. Maar soms ben ik zo intens moe van die negatieve gedachten en al die aanvechtingen dat ik denk: Ik ga nooit weer. Waarom is het zo beladen rondom het HA zodat niemand meer durft?
Antwoord
Zie voor het antwoord onderstaande urls:
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/13067
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/18636
https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/5379
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als je onbekeerd aangaat aan het HA is het aangaan niet fout, dat is namelijk het gehoor geven aan de opdracht van de Heere Jezus, maar het ongelovig zijn is fout.
Als je niet aangaat omdat je bang bent om je een oordeel te eten en te drinken, dan doe zoek je blijkbaar slechts strafvermindering...
Dat jij gedachtes hebt, komt van de duivel...hij bestormt je met vragen en misschien wel met bijbelteksten.
Met je verleden.....met het verkeerde beeld van het Heilig Avondmaal.
Je bent niet de enige, hier komen deze gedachtes ook nog steeds omhoog.
Kom, zie op Hem......aan ZIjn Tafel.
Je mag het verwachten van Hem, vraag maar of hij alle twijfelingen/gedachtes wegneemt.
Als je aan Zijn tafel Hem mag zien, geeft Hij zoveel liefde dat alle gedachtes wegvallen.
Als je zo tot Hem komt, weet ik zeker dat Hij dat zal geven...
Hij vraagt om Zijn dood te gedenken, doe dat tot Mij gedachtenis.
Zie af van jezelf, en richt je 2 ogen op Hem.
Door het geloof!!
Dus mensen die grote worstelingen hebben omtrent het aangaan aan het HA, en daarom (nog) niet gaan, zoeken slechts strafvermindering! Ik vind het nogal wat om dat zo te stellen.
Begrijp dan ook nooit dat er tussen de kinderdoop en het avondmaal zo'n verschil is, maar toch zegt men dat het hetzelfde is.
Toch moeten we het goed lezen in de grondtaal en dan kom je tot een prachtige conclusie. Er staat in de letterlijke vertaling dat dit gaat om het feit dat je dit zonder respect doet. Het woord “onwaardiglijk” geven wij als refo’s zo’n onwaarschijnlijke lading dat het haast te zwaar is om te dragen.
Wat betekend nu eigenlijk onwaardig? Het woordenboek zegt: schandelijk, verachtelijk. Als je een type bent van 1 Kortinthe 6:10 dan hoor je daar niet aan.
Niet aankomen met termen als ik ben het niet waardig in mijzelven etc. want dat klinkt best zwaar, maar we kunnen toch niet zonder Zijn Bloed leven en sterven? Daarom mogen we vluchten tot Hem en luisteren naar Zijn Stem, want Hij gaf de opdracht "doe dat tot mijn gedachtenis."
Ik ben het met je eens dat het nogal een radicale stelling is, maar overdrijven is soms de beste manier om iets duidelijk te maken.
En in dit geval worstelt de vraagsteller met meningen van mensen die radicaal aan de ene kant staan, om het dan in evenwicht te trekken kan het nuttig zijn om radicaal aan de andere kant te gaan staan.
Maar ik bied mijn excuses aan als ik iemand heb beledigt die ermee worstelt. Dat is namelijk absoluut niet mijn bedoeling geweest.
Ik begrijp het verschil tussen doop en avondmaal ook niet, zeker niet in de "zware kerken".
Praktisch iedereen doet belijdenis des geloofs en laat kinderen dopen maar het avondmaal gaat misschien maar zo'n 10% aan.
Dat klopt toch niet?
Al deze zaken zijn aan elkaar verbonden, als je belijdenis van het geloof kunt doen behoor je ook aan het avondmaal.
Als je kinderen laat dopen behoor je ook aan het avondmaal.
Dit is allemaal met elkaar verbonden en staat op 1 lijn, zo word het bijbels geleerd en staat in de lijn der reformatie.
Weet niet meer bij wie het was, maar volgens mij bij Calvijn als men niet deelnam aan het Avondmaal dan kreeg men in die week bezoek en kwam men de volgende keer weer niet aan dan volgens mij nog een bezoekje en anders werd men meteen geschrapt al lid.............jaja terug naar de reformatie maar hierin dan niet.
Weet ook niet hoe men allemaal keuzes maakt, maak ik lees "Doe alles ter Ere van God", wat een heenwijzer!
Jezus heeft het wél over het avondmaal. Zijn laatste pascha was het eerste avondmaal en daar zat hij met de twaalf, waarvan Hij overigens nog zegt dat ze nog bekering nodig hebben. En dan zegt hij, zo vaak als je dit brood eet (ongezuurd brood wat ze één week per jaar, met het pascha, in huis hadden) Doe dat dan niet meer om het feest van de uittocht uit egypte te vieren, maar doe dat tot mijn gedachtenis. En met de wijn net zo, niet meer vanwege egypte, maar voor Mij. En nou zegt Hij dat, en dan zeggen wij, ja maar, ik heb net een koe gekocht en moet die nodig gaan bezien. Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat Zijn antwoord dan zal zijn, wat! dan haal je maar de zwervers van de onder de brug maar een feestje zal het hier worden!
Nou hebben wij, onterecht dus, met elkaar afgesproken dat je pas aan het avondmaal mag komen als we zekerlijk bekeerd zijn, als we weten niet meer een historisch geloof te hebben, dat we gevoelen een vreemdeling te zijn op doorreis, dat we de Christus werkelijk lief gekregen hebben, dat we Hem niet meer kunnen missen, dat Hij ons ja en amen is geworden, en noem al die cliche's maar op. DUS, als je dan niet aangaat dan zeg je eigenlijk: nee, Jezus is niet voor mij gestorven. Gisteren misschien nog wel maar nu ben ik zo zondig dat het vandaag niet meer opgaat. Nou is het mogelijk dat je dat werkelijk en integer moet concluderen maar je zegt dat dan dus wel degelijk: Jezus is er niet voor mij. En dat, lijkt mij de grootste zonde van allemaal.
Bij het avondmaal hoort dus ieder gemeentelid aan te gaan. Want je behoort volledig lid van de gemeente te willen zijn, en je weet je het eigendom van Christus. Nooit meer blijven zitten dus, nooit meer je afvragen of jij wel waardig bent. gewoon aangaan, het wonderbaarlijke offer van de Here Jezus Christus voor JOU herdenken (en weer: niets meer en niets minder!!), en blij naar huis gaan.
Maar in andere kringen waar ik kwam is het iedere week avondmaal, dus daar bestaat helemaal geen voorbereidingszondag. Bijbelser lijkt me inderdaad.
Ziet en smaakt dat de Heere goed is, verkondigd zijn dood tot Hij komt.
Dat men het in het begin dagelijks deed, zet niet dat het zo zou moeten. Het is slechts de beschrijving van een gewoonte, heel logisch, omdat Lucas aan Theofilus aan het uitleggen is hoe het met die christenen allemaal zo gekomen is.
Maar Jezus heeft het zelf aan Paulus gezegd, die het ons weer doorgeeft: "Want zo dikwijls gij dit brood eet en de beker drinkt, verkondigt gij de dood des Heren, totdat Hij komt". (1Cor. 11:26) Het was DIT brood, en dat hadden ze eenmaal per jaar in huis. En als ze op dat moment ander brood in huis hadden dan stond daar de doodstraf op. (Ex. 12:15 e.v.)
Ook de evangeliën zeggen het zo: "En Hij nam brood, en als Hij gedankt had, brak Hij het, en gaf het hun, zeggende: Dat is Mijn lichaam, hetwelk voor u gegeven wordt; doet dat tot Mijn gedachtenis". Doet dat, het pascha vieren want daar waren ze op dat moment mee bezig, in het vervolg tot mijn gedachtenis. En dat deden ze 1 keer per jaar.
Het ging dus om dat speciale moment, het pascha, dat vanaf dan niet meer gevierd moest worden vanwege de uittocht uit egypte, maar vanwege de uittocht uit het slavenhuis van de zonde, door het offer van Jezus Christus. Één keer per jaar.
En weet jij een kerk waar dat (bijbelse)praktijk is, 1 maal per jaar avondmaal?
Roozemond: Er is toch niets op tegen om iedere dag zo te leven als in de voorbereidingsweek, waarom dan in al die andere weken iets minder intensief? Want dat is de praktijk. Als het voorbereiding is, dan MOET het, en daarna nemen we (weer) met minder genoegen. Dat vind ik persoonlijk het hele grote bezwaar. Natuurlijk zal je weer zeggen dat het niet zo hoort te zijn, maar je geeft het zelf aan, en het is gewoon de keiharde praktijk. Niet alleen bij jou, maar heel gangbaar. En dan denk ik op mijn beurt: Bedroeven we God niet, als we na de avondmaalsweek weer opgelucht ademhalen (ook juist bij "onbekeerden") en denken: misschien dan de volgende keer beter? Sorry, ik begrijp dit echt niet, echt niet....
Ik geloof dat je pas deel mag nemen aan het Avondmaal, als je genade hebt ontvangen van onze Heere Jezus, die door de Heilige Geest in ons is gewerkt. Dat je 'amen' mag en kunt zeggen op de eerste cathechismusvraag: Wat is uw enige troost beide in het leven en sterven? Die met Zijn dierbaar bloed volkomenlijk voor al mijn zonden betaald heeft, uit alle heerschappij van de duivel verlost heeft en bewaart, dat God ALLE dingen bestuurd, en alle dingen zal geven die tot zaligheid dienen moet, en de Heilige Geest mij van het eeuwige leven verzekerd! En Hem voortaan van harte willig en bereid maakt!
Je moet gewillig gemaakt worden, een verlangen en begeerte hebben om de Heere te dienen, bij mij is het bergen en dalen helaas. Ik verlang alleen naar God, meer genade, genade en genade. Ook al heb ik het niet verdiend. Hij zal toch schenken wat ons tot zaligheid dienen moet?
Zoek de Heere terwijl Hij te vinden is, roept Hem aan terwijl Hij nabij is!
Zelfonderzoek is niet verkeerd! Je mag je best afvragen of je het ware geloof hebt. Twijfel je? Neem je toevlucht tot Christus, en Hij zal Zijn wegen ons leren. Vamiddag zong ik nog psalm 123:1
'Zo slaan wij het oog op onzen Heer tot Hij ook óns genadig zij!' Wacht totdat je genade ontvangt van de Heere Jezus Christus, die voor zondaren gestorven is! Mag je dat met je hart beleven, alleen met verstand is nooit genoeg!
Gods zegen toegewenst.