Vrijzinnige
Ds. A. de Lange | 6 reacties | 14-06-2012| 14:56
Vraag
Ik hoop allereerst dat ik als vrijzinnige welkom ben op jullie inspirerende forum. Ik heb sinds een aantal maanden verkering met een meisje. Het gaat goed. We vinden geluk in elkaar, vrienden, familie, alles klikt. Maar nou ben ik een poosje geleden mee geweest naar een familiefeest. Daar besefte ik me hoe anders ik in het leven sta. Ik geloof, kort door de bocht, dat God in alle mensen aanwezig is en dat wij hem moeten zoeken door dichter bij onszelf te komen. Door het streven naar geluk. Mijn vriendin gelooft dat wij God moeten zoeken en dat dit de reden van ons bestaan is. Dat wij moeten zoeken naar waar de duivel is. Ze twijfelt na elk feest of het niet het werk van de duivel was. Ze heeft zelfs eens laten vallen dat het misschien de duivel is die ons bij elkaar gebracht heeft. Het geloof inspireert mij. Ik kan er rust vinden en ik zou het niet erg vinden als ik elke zondag naar de kerk zou moeten (mijn omgeving is overigens op geen enkele manier gelovig). Maar ik wil genieten van het leven. Kortom: wij houden van elkaar. Maar moet ik er, om haar te beschermen voor zichzelf en er voor te zorgen dat ze haar geloof behoudt, een einde aan maken? Of is er ergens een nuance?
Antwoord
Beste vrijzinnige vriend,
Je bent inderdaad welkom op Refoweb, ook al noem je jezelf vrijzinnig. Wat je hier wel mag verwachten is, dat de reactie die je krijgt beantwoord wordt vanuit de vraag: wat moeten we hiervan denken in het licht van de Bijbel?
Om dan maar met de deur in huis te vallen: jullie vormen een ongelijk span. En voor een christen is de bijbelse raad: "trekt niet een ander juk aan met de ongelovigen" (2 Korinthe 6:4). Het beeld dat daarachter zit is een tweespan beesten dat samen onder een juk ingespannen is om bijv. een ploeg over het land te trekken. De twee vormen een team. Als dat nu maar twee dezelfde soort dieren zijn die aan elkaar gewaagd zijn, dan delen ze de last, ze trekken samen en ze helpen elkaar. Maar als je twee ongelijke dieren hebt, een grote en een kleine, of een os en een ezel, dan wordt het samen onder het juk lopen een kwelling. Hun verschil maakt, dat ze de last niet goed kunnen delen. Ze lopen elkaar in de weg. Ze hinderen elkaar en binnen korte keren zijn ze totaal uitgeput en is het werken voorbij. Een christen heeft de opdracht om alle mensen lief te hebben. Maar in de intiemste levensrelatie van het huwelijk is het hem geraden om alleen met een medechristen op weg te gaan.
Hoe goed jullie het ook met elkaar hebben: jullie geloofsverschil is groot. Voor zover ik het begrijp uit wat je schrijft is voor jou God een beetje vaag en onpersoonlijk. Hij is "in alle mensen aanwezig" en "we zoeken hem door dichter bij onszelf te komen." Ik noem dat vaag en onpersoonlijk, want het roept bij mij de vragen op: Wat betekent dat nou eigenlijk? Is God dan iets of iemand? Is God nog meer dan de mensen, anders dan de mensen?
Voor je vriendin is God een Persoon. Zelfs: degene die eeuwig is, almachtig, volkomen wijs, rechtvaardig en goed, en een rijke bron van alle goed. Hij is ook de Schepper van hemel, aarde en al wat er in is. Hij is degene die ons mensen geschapen heeft en Hij heeft onder alle schepselen ons met de gaven toegerust om Hem lief te hebben, te kennen en te dienen. In het begin is het al misgegaan omdat de mens van God is afgeweken (daar speelde de duivel een rol in). En sindsdien zijn wij zondaren. Dat betekent dat wij in ons mens-zijn niet op God gericht zijn, Hem buiten ons leven willen sluiten. God is er echter nog steeds op uit om mensen weer met Hem in verbinding te brengen. Om daarvoor de basis te leggen heeft Hij Zijn eigen Zoon naar de aarde laten komen en Hem mens laten worden. En Hij is gekruisigd om in de plaats van mensen een uitgeworpene en door God vervloekte te worden en zo stierf Hij. Hij is echter op de derde dag weer opgestaan van de doden en na 40 dagen ten hemel gevaren. Sindsdien wordt de boodschap van het evangelie van Jezus Christus in de hele wereld gepredikt met Gods 'vredesaanbod' en de oproep tot geloof en bekering. En Jezus regeert vanuit de hemel totdat de Vader het tijd acht, dat Hij zal wederkomen en dan wordt de geschiedenis afgesloten, het oordeel over alle mensen vindt plaats en degenen die tot bekering zijn gekomen en in Hem geloven zullen in de eeuwige heerlijkheid ingaan. De ongelovigen zullen eeuwig buitengesloten worden.
Het lijkt erop dat jouw vriendin deze verschillen naar jou toe nog niet zo benoemt heeft. Ik weet niet waarom. Misschien omdat ze dat moeilijk vindt? Waarschijnlijk ook omdat ze vanuit haar opvoeding dit geloof wel meegekregen heeft, maar nog bezig is het zich echt eigen te maken. Als je je vriendin vraagt of ze zelf echt tot bekering is gekomen en gelooft, zal ze misschien antwoorden dat ze het daar nog moeilijk mee heeft of zoiets. En nu ben jij in haar leven gekomen. En ze voelt zich tot je aangetrokken en jij tot haar en op heel veel vlakken klikt het, maar naarmate jullie meer met elkaar optrekken, zul je ook opmerken dat je vriendin momenteel met haar levenswijze (de relatie met jou, en dingen die jullie samen doen) op gespannen voet staat met de overtuiging die ze heeft meegekregen. En daar voelt ze zich toch niet rustig bij.
Wat moet en kun jij ermee? Ik adviseer je de volgende dingen:
-Besef dat jullie verschillende geloofsovertuigingen voor nu en de toekomst niet gebagatelliseerd moeten worden.
-Heb het er samen over wat jullie voor elkaar voelen en betekenen. Is er zoveel dat je er serieus in wilt investeren om echte moeite te doen om ernaar te zoeken dat jullie samen een "gelijk span" kunnen worden?
-Verdiep je eens echt in het bijbelse geloof. Lees de Bijbel. Bijv. het begin (Genesis 1, 2, 3 en het boek Lukas over het leven van de Heere Jezus). Je zegt dat je er geen moeite hebt om mee naar de kerk te gaan. Als je dat nog niet gedaan hebt, doe dat maar eens een maand achter elkaar elke zondag.
-En wees vooral bezig met de vraag: Wat is waar? Dat er een persoonlijke God is, die de Schepper van de wereld is, die gezag heeft, en die gesproken heeft? Of dat er geen persoonlijke God is.
Ik besef dat ik het je niet gemakkelijker gemaakt heb. Maar daar vroeg je ook niet om. Ik hoop wel dat je gezegend zult worden als je op deze manier zult bezig zijn. God heeft ons in ieder geval hoopvolle beloften geven. "Zoekt de Heere en leeft" (Amos 5:6). En: "Die in de Zoon gelooft, heeft het eeuwige leven" (Johannes 3:36).
Dordrecht,
Ds. A. de Lange
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. de Lange
- Geboortedatum:06-03-1960
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik zou daar nog aan willen toevoegen: vragensteller denk eens na waarom je met dit meisje in contact mocht komen. Bij God heeft alles een bedoeling, er is geen toeval.
2 En al ware het dat ik de gave der profetie had, en wist al de verborgenheden en al de wetenschap; en al ware het, dat ik al het geloof had, zodat ik bergen verzette, en de liefde niet had, zo ware ik niets.
3 En al ware het, dat ik al mijn goederen tot onderhoud der armen uitdeelde, en al ware het, dat ik mijn lichaam overgaf, opdat ik verbrand zou worden, en had de liefde niet, zo zou het mij geen nuttigheid geven.
4 De liefde is lankmoedig, zij is goedertieren; de liefde is niet afgunstig; de liefde handelt niet lichtvaardiglijk, zij is niet opgeblazen;
5 Zij handelt niet ongeschiktelijk, zij zoekt zichzelve niet, zij wordt niet verbitterd, zij denkt geen kwaad;
6 Zij verblijdt zich niet in de ongerechtigheid, maar zij verblijdt zich in de waarheid;
7 Zij bedekt alle dingen, zij gelooft alle dingen, zij hoopt alle dingen, zij verdraagt alle dingen.
8 De liefde vergaat nimmermeer; maar hetzij profetieën, zij zullen te niet gedaan worden; hetzij talen, zij zullen ophouden; hetzij kennis, zij zal te niet gedaan worden.
9 Want wij kennen ten dele, en wij profeteren ten dele;
10 Doch wanneer het volmaakte zal gekomen zijn, dan zal hetgeen ten dele is, te niet gedaan worden.
11 Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, was ik gezind als een kind, overlegde ik als een kind; maar wanneer ik een man geworden ben, zo heb ik te niet gedaan hetgeen eens kinds was.
12 Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan zullen wij zien aangezicht tot aangezicht; nu ken ik ten dele, maar alsdan zal ik kennen, gelijk ook ik gekend ben.
13 En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.
Maar dat is vaak niet het geval. Beter is vóór het aangaan van een vaste verbintenis open en eerlijk over deze dingen te spreken met elkaar. Daar is de verkeringstijd voor.
Uit eigen ervaring weet ik wat het is om christen te zijn, en hoe totaal anders die leefwereld is dan de jouwe. Schat dit niet gering in. Ik ben bang dat je vriendin zich nu inderdaad inhoudt tegenover jou, om je misschien niet kwijt te willen raken.
Je schrijft: ik zou het niet erg vinden als ik elke zondag naar de kerk zou moeten.
Dit is iets wat je nu nog niet kunt overzien. Als je je helemaal verdiept in de prediking en kerkleer, zal er van alles aan vast komen te zitten, en het zal niet meer vrijblijvend voor je kunnen blijven. Een kerkgang is meestal niet iets op zichzelfstaands. Er zit een hele geloofswereld aanvast. Persoonlijk denk ik dat jullie beiden onmogelijk echt kunnen inleven hoe zwaarwegend de denkwereld van de ander is. Een christelijke levensvisie omvat elk aspect van je leven. Praat samen heel veel hier over, dan merk je snel genoeg of jij dit werkelijk wilt/kunt.
In het begin kun je de verschillen nog wel overslaan, maar na verloop van tijd kun je in een diepgaande levenslange relatie deze belangrijke dingen niet meer omzeilen.
