Beenmerg verkrijgen onder narcose

Ik hoorde toevallig vandaag van een collega dat een beenmergpunctie zonder narcose zeer pijnlijk is.

Beenmerg kan inderdaad gewonnen worden zonder narcose, dus onder plaatselijke verdoving na het toedienen van een hoge dosis kalmeringsmiddelen (valium).

Hier (niet NL) wordt het vaker gedaan. Ik heb meermaals aan zo'n punctie meegewerkt en als behandelend arts vele patienten na de punctie gesproken.
De punctie is bij ong. eenderde vrijwel pijnloos (ze voelen alleen het vacuum trekken bij het opzuigen), eenderde merkt het een beetje, en eenderde heeft wel degelijk pijn, maar ik heb nooit meegemaakt dat iemand het niet te doen vond, dan wordt namelijk meer plaatselijke verdoving gegeven.
Het voordeel van de valium echter is dat van degenen die pijn hadden zich dat de grootste meerderheid een uurtje na de ingreep niet meer kon herinneren...
Een ouder dametje dat een paar keer kermde op de operatietafel, zei achteraf dat ze er niks van had gemerkt, dat vond ze zo fijn. Ik heb het er maar bij gelaten.

Normaal gesproken komt het helemaal niet zover. We hebben tegenwoordig heel goede machines, waarmee de desbetrefende cellen bij bijna iedereen uit het bloed gefilterd kunnen worden. Zelf zou ik zowel met het een als met het ander geen probleem hebben.

Overigens is de kans dat je uiteindelijk uitgekozen wordt als beenmergdonor erg klein, werkelijk zoeken naar een naald in een hooiberg. Als het ooit zover mocht komen, dat je de genetische tweeling bent van een patient wiens laatste redding aan een stamceltransplantatie hangt, kun je altijd nog beslissen of je het wilt doen of niet.

Overigens is geen enkele ingreep, narcose of niet zonder risico. Aan de andere kant, er gaan per jaar tientallen mensen dood aan pinda-allergie. Eet je nog pinda's?
En met autorijden breng je ook je leven in gevaar, m.a.w. de risico's van donorschap zijn zeer zeer zeer klein, terwijl je tientallen procenten kans hebt, iemand met jouw stamcellen te helpen.

Veel wijsheid wenst,

DrJ