Fantasie

Ds. J.A. van den Berg | 2 reacties | 02-05-2012| 09:20

Wil dominee J. A. van den Berg deze vraag proberen te beantwoorden? Ik ben een vrouw van 22 jaar en moet steeds aan bepaalde meiden die ik ken en verkering hebben denken, die ook rond mijn leeftijd zijn. Ik denk dan dat ik hun kind ben en geniet van die gedachten. Kunt u iets zeggen over wat dit is? Waarom ik zo die behoefte heb om kind te zijn van die meiden? Ik heb het thuis gewoon goed. Miste wel een soort van geborgenheid. Mijn ouders mogen, vind ik, wel wat meer liefde naar buiten brengen en wat minder nuchter zijn. Ik heb ook echt het idee dat ik de enige ben die dit probleem ervaart, want ik zie dit wel als een probleem. Graag zou ik eens willen weten wat die behoefte van mij betekent. Ik kan ook niet zonder dat denken. Dag en nacht denk ik eraan. En ik fantaseer veel over hen en mij. Ik voel me vreemd, doordat ik dit heb.

Beste vriendin, het is goed dat je de moed hebt gehad om iets van je innerlijk te verwoorden. Ik wil proberen om de vraag te beantwoorden. Het valt me op dat je jezelf een vrouw noemt van 22 jaar en de leeftijdgenoten die verkering hebben, noem je meiden. Daar hoeft niets achter te zitten. Het kan ook zijn dat je zelf om de een of andere reden al vroeg volwassen moest zijn.

In elk geval zie ik in je vraag een situatie van iemand die is gevlucht. Volgens mij ontvlucht je de harde werkelijkheid van het leven in een fantasiewereld. Verder valt me op dat je schrijft: Ik heb het thuis goed. En: Ik miste een soort van geborgenheid. Dat wekt bij mij de indruk dat je geborgenheid hebt gezocht en gevonden bij je leeftijdgenoten die verkering hebben. In je fantasiewereld vind je bij hen moederliefde en geborgenheid.

Dus waarschijnlijk fantaseer je dit ‘kind-zijn’ van die meiden omdat je het bij je ouders in een bepaalde mate hebt gemist. Hoe ernstig dit gemis is, kan ik niet inschatten. Het ene kind zal meer behoefte hebben aan geborgenheid dan het andere. Je ervaart je ouders als te nuchter. Mogelijk heb jij meer een gevoelig karakter. Dat betekent dus dat jouw leven niet perse uitzonderlijk hard hoeft te zijn. Het kan met jouw beleving te maken hebben.

Je ziet dit als een probleem en ik denk dat je gelijk hebt. Het voortdurend vluchten in een fantasiewereld kan een verhindering zijn om in de werkelijkheid je verantwoordelijkheid te nemen. Overigens ben ik er van overtuigd dat je niet de enige bent die zo’n soort probleem ervaart. Meerdere keren hoorde ik van mensen die zich in een fantasiewereld lieten meenemen. Al was dat dan op een iets andere manier.

Hoe kun je uit deze probleemsituatie komen? Misschien is het nodig om deskundige psychologische begeleiding te krijgen. In dat geval zou christelijke hulpverlening de voorkeur hebben. Mocht je echt iets van het ‘kind-zijn’ gemist hebben, dan zou je het hierdoor een plaats kunnen leren geven.

Ik weet niet of je ooit hebt overwogen om met je ouders over hun nuchterheid te praten. Mogelijk zijn ze het zich niet bewust. Al besef ik dat een verandering niet zo makkelijk is. Het zou, mijns inziens, goed zijn als dingen bespreekbaar zijn.

Ook vraag ik me af of je goede contacten hebt met andere mensen. Ik weet niet of er meerdere kinderen zijn in het gezin en hoe je verhouding in dat geval met hen is. Goede vriendschap biedt ook een stukje geborgenheid.

Om uit deze situatie te komen wil ik nog iets noemen. Ik ben er van overtuigd dat het van groot belang is bij de oplossing. Weet jij wat het is om te schuilen bij God? Er is plaats bij God doordat Christus Zich offerde aan het kruis. Daarom mag jij met je zonden en schuld bij Hem terecht. Maar zo mag je ook met je verdriet en pijn van dit leven bij Hem geborgenheid zoeken. Persoonlijk weet ik hoe diep die rust in je hart is als je bij Hem schuilt. Ik weet ook dat er tijden zijn dat ik niet op die plaats kan komen. Maar God wil jou en mij er brengen. Hoe wil het je Zelf leren.

Hoe moeten we het zien dat je niet zonder deze manier van denken kunt? Er kunnen omstandigheden zijn waardoor je dit bent gaan doen. Toch blijf jij verantwoordelijk voor je eigen gedrag. Dan komt de vraag op of dit alleen een probleem is of dat het ook iets is dat niet goed is.

Twee vragen zou ik je willen stellen in alle liefde en voorzichtigheid. Zou dit de bedoeling van de Heere zijn met je tijd en denkvermogen? Is dit een manier om nuttig te zijn voor God en de naaste. Ik besef dat er ook ontspanning nodig is. Maar is dit een goede manier van ontspanning? De andere vraag gaat er over dat je niet meer zonder dit denken kunt. Wat betekent dit? Je bent er van afhankelijk geworden. Je zou het een bepaalde vorm van verslaving kunnen noemen. Even een zachte deken van fantasie over je heen voelen. Terwijl het zo zou moeten zijn dat we ten diepste alleen van God afhankelijk leven.

Dit bedoel ik niet scherp of kwetsend. Want ik ben niet beter dan jou. Maar ik wil naast je komen staan om de dingen helder te krijgen. Mijn bedoeling is dat je met deze dingen bij de Heere komt om het Hem te belijden. Hij wil en kan je hier uit helpen en wat verkeerd is, wil Hij om Christus wil vergeven. Verwacht het van Hem. Daarbij mag je menselijke hulp zoeken. Maar ook dan is dat helemaal afhankelijk van de zegen van de Heere.

Ik wens je toe de nabijheid van de Heere te ervaren in je leven.

Met hartelijke groet,
Ds. J. A. van den Berg

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.A. van den Berg

• Geboortedatum:
  04-02-1967
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Sint Anthoniepolder
• Status:
  Actief

75 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven