Christenen zijn egoïstisch
Dr. C. A. van der Sluijs | 13 reacties | 11-04-2012| 12:22
Vraag
Als christenen werkelijk geloven dat er een hel is, dan zou je toch verwachten dat hun hele leven op evangelisatie ingericht is? Als dit niet het geval is -ik zie er weinig van in Nederland- dan zijn er volgens mij maar twee conclusies (voor bijna alle gemeenteleden/kerkeraadsleden) mogelijk: Christenen geloven niet wat er ('s zondags) gezegd wordt. En/of Christenen zijn egoïstisch (en verschuilen zich achter excuses). Wat geloven christenen nu werkelijk op dit punt?
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Dezelfde gedrevenheid waarmee je wil dat de hel gepreekt en geëvangeliseerd wordt, als het christendom waar is op dit punt, moet je dan ook hanteren voor de prediking van de hemel. Als christenen werkelijk overtuigd zijn van de uitzonderlijkheid van de hemel zouden ze dag voor dag daarvan moeten spreken met ieder die het maar horen wil en niet horen wil. Dan ben je consequent! Zo stel je het niet en daarom zou je zelf moeten aanvoelen dat er iets onevenwichtigs zit in je stelling. Klopt! Want wat jij voorstelt, wil het christendom waar zijn op dit punt, is puur egoïsme. En dat is nou net precies de uitkristallisering van de hel. Verabsoluteerde godverlatenheid in een tot zichzelf veroordeelde individualisering. En daarmee is de hel het tegenbeeld en tegendeel van de hemel. Eeuwige gemeenschap met God en met elkaar als uiterste vervulling van de twee tafelen van de liefdewet van God in de zichzelf opofferende liefde van Jezus Christus onze Heere.
Dit laatste is het leven en zelfs het eeuwige leven. Eeuwig verlost van mijn dikke ik (goddeloos of vroom) omdat niet ik (!) maar Christus in mij leeft (Gal. 2:20). En die verlossing van mezelf (vgl. Heid. Cat. Zondag 1) wordt volmaakt en vereeuwigd in de hemel: "Maar na de dood is ‘t leven mij bereid; God neemt mij op in zijne heerlijkheid (Psalm 49:6)." Het andere is de dood en zelfs de eeuwige dood.
De onderscheiding en zelfs scheiding van lichaam en ziel is 'Grieks' (heidens) denken, en het leren van de eenheid van lichaam en ziel is bijbels denken. Daaruit volgt dat we naar lichaam en ziel bij God zullen zijn of naar lichaam en ziel bij de duivelen. Daar heb je de onderscheiding tussen hemel en hel. Alleen door het werk van de Heilige Geest in en door het Woord van God wordt dit verstaan en doorleefd. Hier en nu God te moeten missen is erger dan de dood: "Ik lag gekneld in banden van de dood, daar d’angst der hel (N. B.) mij alle troost deed missen (Psalm 116 : 2 ber.)." Dát doet gruwen van de verabsoluteerde hel na de dood. Want daaruit en daarvan kun je niet meer verlost worden. Je moet dan God voor eeuwig missen en daarvoor vervloeken en je bent eindeloos overgelaten aan jezelf. Dit laatste is het tegenover gestelde van het leven en van het eeuwige leven. Erger valt niet te bedenken en te beleven.
Om ons daarvan te verlossen moest Christus niet alleen voor ons de twee tafelen van de liefdewet van God vervullen maar ook nederdalen tot in de diepte en het diepste van de hel. Dat belijden wij met Zijn "nederdaling ter helle." En dit laatste heeft ook weer alles te maken met de eeuwige liefde van God. Deze reikte (voor één keer en daarna nooit weer) tot in de hel. Om ons daaruit en daarvan te kunnen verlossen. Om zó Gods gemeenschap met elkaar voor eeuwig te genieten en Hem daarvoor eeuwig te danken. Waar de hel los verkrijgbaar is van de prediking van de hemel in onze kerken, preekt men een stukje heidendom. Dát geloven christenen op dit punt. Zeg nou zelf maar waar je heen wilt!
Met ernstige groet,
Ds. C. A. van der Sluijs
Dit artikel is beantwoord door
Dr. C. A. van der Sluijs
- Geboortedatum:14-09-1942
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als hemel en hel zo belangrijk zijn en christenen er werkelijk van doordrongen zouden zijn, werd er veel meer geëvangeliseerd. Zuden ze veel meer bezig zijn met evangeliseren.
Veel kerken zijn meer/alleen bezig met interne zaken/het leven van de leden.
Vinden het, om als voorbeeld maar te noemen, belangrijker hoe de kleding er uit ziet, of ze wel of geen tv hebben, of ze zondags wel genoeg rust nemen of dat de The Passion wel Bijbels genoeg is.
Er gaan miljoenen mensen verloren!
En dat "bij mijzelf beginen" heb ik al gedaan en probeer op veel manieren om ook om op deze manier de wereld te verbeteren.
Als hemel en hel zo belangrijk zijn en christenen er werkelijk van doordrongen zouden zijn, werd er veel meer geëvangeliseerd. Zuden ze veel meer bezig zijn met evangeliseren.
Veel kerken zijn meer/alleen bezig met interne zaken/het leven van de leden.
Vinden het, om als voorbeeld maar te noemen, belangrijker hoe de kleding er uit ziet, of ze wel of geen tv hebben, of ze zondags wel genoeg rust nemen of dat de The Passion wel Bijbels genoeg is.
Er gaan miljoenen mensen verloren!
En dat "bij mijzelf beginen" heb ik al gedaan en probeer op veel manieren om ook om op deze manier de wereld te verbeteren.
Maar in 2012 valt dat niet meer. Velen, zeer velen geloven niet meer in een god, laat staan dat ze DE GOD willen!.
Maar we mogen wat dat betreft niet laks worden en het maar zo laten. Ze moeten de Boodschap weten, aannemen is hun eigen verantwoordelijkheid. Ze hebben het dan in ieder geval geweten.
Daarom ben ik ook zo blij met The Passion. Op dez manier worden velen bereikt.
Als kind/jongere had ik dezelfde vragen als vraagsteller, ik begreep best dat er een verschil was tusssen wat mensen in de kerk horen en belijden en de dagelijkse praktijk.
Dan doe je toch alles om in de hemel te komen, ja dat dacht ik toen.
Nu weet ik dat we allen zondaren zijn en dat we daar mee moeten leven, de Bijbel blijft wel mijn 'handboek soldaat'.
Al ga ik niet als refo-getuige langs de deuren.
Ik vroeg hen dan of wanneers er 100 mensen in het water liggen en er 100 reddingsboeien worden uitgegooid, voor ieder één, maar slechts één persoon een reddingsboei vastgrijpt en zo wordt gered en de andere 99 weigeren een reddingsboei vast te grijpen en dus vergaan, of dan die éne egoistisch is zich te laten redden en niet met de anderen te vergaan.
Het was duidelijk dat hun eigenlijke motivatie was dat ze een uitvlucht en excuus zochten om hun goddeloze leven zoals ze dat hadden (en ik ook had gehad) voort te zetten. Ik was niet anders totdat God mij voor een keuze stelde.
Ik geloof niet dat het evangelie erg verborgen is in Nederland of in het westen, het is vrij toegankelijk en te vinden voor iedereen. Het probleem in de eerste plaats is onwil. Niemand heeft een excuus.
- Schaamte: niet durven praten
- Eigen onzekerheid over geloven
- Onzekerheid over eigen behoud
- Denken dat men door eigen fouten en gebreken niet geloofwaardig overkomt
- Denken dat mensen toch niet willen luisteren of het wel weten
- Wel naar de kerk gaan, maar er niet bewust mee leven
Er zit zeker een kern van waarheid in de vraag. Maar beste vraagsteller, als ik zou zeggen: als je leeft zoals je bent geboren, ga je voor eeuwig verloren... Wat zou jij dan zeggen? Ik vind dat best moeilijk en hard om te zeggen... Toch geloof ik dat echt! God wil ook jou Zijn liefde geven, wie in Hem gelooft mag eeuwig zalig bij Hem leven. Dan/daar ben je echt gelukkig! Dat wens ik jou toe!
Als ik hier op aarde een beetje boel gelukkig ben en in het uur voor mijn dood me bekeer blijf ik ook behouden.
De bijbel is er duidelijk over, geen twijfel.
En alleen God bepaalt of ik en ieder ander voor eeuwig verloren gaat en er zijn mensen die het niet mee zit in het leven, ziekte, dood van vader en moeder op jonge leeftijd, verstandelijke beperkingen, niet iedereen kan een stukje op refoweb type, niet iedereen heeft kennis gemaakt met het evangelie. De hel moet dan wel groot zijn en een kleine intieme hemel voor de refo's.
Ik ben heel christelijk opgevoed, ik geloof in God, ik heb niet de ZEKERHEIDS des geloofs, ik twijfel soms, maar ik blijf wel mijn best doen om te geloven.
Daar doe ik mijn stinkende best voor, maar ik faal in mijn geloof.
Ik weet nog toen ik kort na mijn bekering veel mensen heb verteld van mijn geloof en verbaasd en teleurgesteld dat niemand verder tot bekering kwam. Het leek mij toch zo logisch, maar het resultaat leek nihil. Maar ik was nog meer meer verbaasd toen ik vele maanden later via via hoorde dat iemand naar aanleiding van mijn bekering God was gaan zoeken. Blijkbaar was er veel over gepraat en had het toch uitwerking gehad. Ik heb daar zelf geen enkele verdienste aan maar God heeft dat toch willen gebruiken voor hen.
Zo is het inderdaad de een die zaait en een ander die maait, en de zaaier ziet misschien zelf nooit de vrucht maar daar zal God zelf voor zorgen.
Ik kan ook zelf erkennen dat veel mensen tegen mij hebben gesproken en dat dat geen enkele uitwerking had op dat moment. Maar God heeft dat later toch allemaal weer gebruikt in mijn voordeel.
Dus inderdaad geen reden om moedeloos te worden anderen te vertellen van het evangelie.
