Relatie beëindigen of doorgaan

Ds. J.J. Tigchelaar | 2 reacties | 24-03-2012| 14:25

Geachte dominee Tigchelaar, hoewel ik niet de vragensteller ben wil ik u toch bedanken voor de beantwoording van de vraag "(On)gelovige vriend", ik heb daar nog wel een vraag over die nu voor mezelf heel erg speelt en ik hoop dat u deze kunt beantwoorden. Als je al een jaar verkering hebt met een vrouw en je hebt zeven maanden lang intensief de Bijbel gelezen en tot God gebeden om wijsheid en leiding over het wel of niet doorgaan met de relatie, maar je hebt nog steeds twijfels of de relatie de weg is die God wil dat je gaat, is het dan wijs om met de relatie door te gaan en te trouwen? We zijn beiden geen tieners (eind twintig) meer. Of kan ik beter de relatie beëindigen? Een tussenweg is mijns inziens niet helemaal juist naar haar toe, omdat ik de twijfels al vanaf het begin in meerdere of mindere mate heb. Als je na een jaar nog steeds twijfels hebt, dan denk ik niet dat ze dan nog weg zullen gaan voor een eventuele trouwdag. Als ik de relatie wil beëindigen, dan kan ik daar ook niet te lang mee wachten omdat dat niet eerlijk is ten opzichte van haar. Als je getrouwd bent, heeft twijfelen geen zin meer omdat je dan de keuze hebt gemaakt en daar ook aan 'gebonden' bent. Voordat ik de vreugden maar ook moeiten en zorgen van het huwelijk zoek, wil ik echt zeker weten dat trouwen met deze lieve vrouw de weg is die de Heere wil dat ik ga. Achtergrond van de vraag is dat ik een zekerheid/innerlijke vrede zoek dat deze relatie echt de wil van God is voor mijn leven en ik vraag me af of het aanwezig zijn van twijfels het antwoord van de Heere is dat ik beter niet door kan gaan. Qua situatie speelt mee dat mijn ouders tegen de relatie zijn om bepaalde redenen die ik zeker kan begrijpen, maar die voor mij niet voldoende zijn om de relatie te beëindigen. Qua karakter, kerkelijke achtergrond en interesses liggen we ver uit elkaar, maar we kunnen wel altijd goed met elkaar praten en we genieten van elkaars aanwezigheid. Er zijn echter ook genoeg ruzies die scherp worden uitgevochten, mede door onze karakterverschillen. Het is een relatie met dieptepunten maar ook met hele mooie hoogtepunten. Het gaat echt op en neer en is niet echt kalm te noemen. Als het gaat om de beantwoording van uw vragen, dan kan ik zeker aangeven dat deze vrouw iemand is waarmee je oud zou kunnen worden, en de relatie houden we niet in stand als koppigheid t.o.v. mijn ouders. Ik respecteer mijn ouders daarvoor teveel en ik ben daar ook iets te oud voor, denk ik. Heel erg bedankt voor uw tijd.

Omdat ik de vraagsteller en zijn vriendin uiteraard niet ken, kan ik er niet aan denken op zijn vraag een enigszins afdoend antwoord te geven. Maar wel enkele overwegingen. In aanvulling op de reeds eerder behandelde vraag.

1. Is het voor vraagsteller in het algemeen moeilijk om tot een besluit te komen? Of geldt dat alleen in deze specifieke zaak? Er zijn namelijk veel mensen die belangrijke beslissingen lastig kunnen nemen. Dan behoeft het ontbreken van een duidelijk teken geen aanduiding te zijn dat God afwijzend adviseert.

2. Een praktische tip zou kunnen zijn om samen af te spreken elkaar een tijdje niet meer te ontmoeten of met elkaar te communiceren. Dat zal niet mee vallen, maar om tot een goede beslissing te komen is het dat wel waard. Tenzij je samen zegt: dat willen en kunnen we niet, en dan geeft dat klaarheid dat je werkelijk bij elkaar hoort.

3. Waarom gaat het in verliefdheid, liefde en huwelijk? Gaat het om eigen belang en bevrediging, of om de ander, om die gelukkig te maken? De liefde zoekt zichzelf niet.

4. Het huwelijk is niet een constante zekerheid. Trouw moet elke keer weer bevochten en bewezen worden. Je moet kunnen vergeven en vergeven worden. Mensen zijn allerminst ideaal en zonder fouten en zonde. Het huwelijk is niet als het hebben van een kapitaal op de bank, terwijl je voortaan rustig van de revenuen of rente kunt leven. God heeft het huwelijk van een man en een vrouw gewild. Hij geeft een belofte van zegen, maar die kan alleen in geloof en vertrouwen ontvangen en beleefd worden.

5. Maar het gaat nog dieper! Het huwelijk is niet slechts iets tussen twee mensen. Waarom mogen en moeten we leven in deze wereld? Om samen met een geliefde te genieten? Gods bedoeling van de schepping van man en vrouw, en van de hele mensheid, gezinnen zowel als alleenstaanden, is dat Hij dagelijks geloofd, geprezen en gehoorzaamd wordt. Daartoe is elk individu en de hele samenleving geroepen. Het gaat er dus niet om of ik gelukkig ben of dat wij samen gelukkig zijn in het huwelijk, maar of we samen tot Gods eer leven, en anderen, de buitenstaanders, daarin tot een voorbeeld zijn. Dat behoort de wezenlijke basis van een huwelijk te zijn. Veel aanstaande paartjes zullen dat zeker niet meteen overwogen en begrepen hebben. Het is Gods zegen en genade dat Hij ons dat gaandeweg leert.

6. En nu is de vraag aan vraagsteller en zijn vriendin: willen jullie elkaar helpen om tot Gods eer samen te leven en te werken? Ben je het er samen over eens dat dat het hoogste doel van je samenzijn is? Elkaar helpen en aansporen, steunen en bemoedigen in een levenswandel voor Gods aangezicht. Omdat dat zo vaak ontbreekt, nooit zelfs overwogen is, gaan er zoveel dingen mis in huwelijken, zijn er zoveel echtscheidingen.

7. Wie zo samen in geloof, blijdschap en gehoorzaamheid begeert te leven, zal Gods belofte van bijstand en zegen mogen ervaren.
Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven