Radicaal stilgezet

Ds. A. de Lange | 1 reactie | 22-03-2012| 10:30

Ik ben een jongeman van 23 jaar en ben een aantal weken geleden tot geloof gekomen. Mijn leven werd radicaal stilgezet. Er zit nu echt zoveel verlangen in m'n hoofd om Bijbel te lezen en te bidden, om bijbelstudies en gebedsavonden te bezoeken. Voorgaande jaren ben ik alleen naar de lidmatenkring en avonden van mijn eigen gemeente geweest. Dit ging zoveel over verdeeldheid en verschillen, over principes, etc. Nooit over de Heere Jezus zelf. Nu kwam ik door een vermaning van een vriendin tot geloof. Nu bezoek ik met haar veel interkerkelijke bijbelstudies, geestelijke groei- en gebedsavonden en zie ik het niet meer zitten om naar de avonden van mijn eigen gemeente te gaan. De avonden liepen stroef, en een eigen predikant wordt enorm gemist, zodat alles chaotisch en ongestructureerd is. Ik twijfel heel erg welke kerk bij me past, omdat er overal wat is. Maar ik zou graag willen dat het echt ging over bijbelgedeelten en onderwijs en niet over frustraties van afgescheiden kerken en families. Ook dat zorgt voor een domper op het bezoek van interkerkelijke avonden. Daar zijn ook situaties, waarbij de mens erg actief wordt i.p.v. de afhankelijkheid van God. Plus het feit dat het geen gemeenten zijn, dus daarin kan je niet tot opbouw van de gemeente werken. Mijn bekering geeft dus veel twijfel over de toekomst. Ik heb twee relaties gehad die zijn misgelopen. Had altijd een beeld dat ik een getrouwde vader met kinderen zou worden, maar dat beeld is mij door mijn bekering geheel ontvallen. Meerdere meiden zoeken contact, maar er is totaal geen verlangen meer om een relatie op te bouwen. Er is maar één verlangen en dat is leven en groeien in het leven met God. Zou een relatie dan altijd onwerkelijk blijven? Ik werk bij een onchristelijk instelling in de gehandicaptenzorg. En daar is mijn toekomstbeeld ook totaal veranderd. Vroeger wilde ik daar carrière maken, maar nu twijfel ik of ik als christen daar kan zijn, ondanks dat ze daar weinig onbijbelse activiteiten doen. Via een vriend (advies) luisterde ik naar een voorbereidingspreek in de hervormde PKN van Dordrecht van ds. De Lange. Deze preek ging over dat Abraham Izak moest offeren en die preek houdt mij erg bezig. Ben ik bereid om veel belangrijke dingen in m'n leven op te offeren, ook m'n werk als het nodig is? Wat vraagt God van mij?

Beste jonge vriend,

Je leven is door Christus ondersteboven gezet en je bent een ander mens geworden, met andere interesses, een andere levensinstelling, een nieuwe liefde en een verlangen om God zo na te komen als het maar kan. Heerlijk en rijk is dat. Wat een zegen dat God ook in jouw leven bewijst, dat Hij de levende God is die werkt.

Maar in dit leven dat ondersteboven is ben je op zoek naar wat God nu van je vraagt. Ik proef  zelfs een bepaalde ontreddering bij je. Je hebt in principe de bereidheid tot alles wat God van je vraagt, maar wat vraagt God dan van je? Mijn korte antwoord is: dat weet God, en dat zal Hij op Zijn tijd je bekend maken.  Verder schrijf ik een paar gedachten neer over welke weg je daarbij zou kunnen gaan:

1. Leef bij Zijn Woord. Lees en bestudeer je Bijbel. Nu God het blad van je leven heeft omgedraaid is die Bijbel weer helemaal nieuw. En je leert er zoveel uit. Wat Paulus begeerde voor de Kolossenzen mag je begeren voor jezelf: "dat gij moogt vervuld worden met de kennis van Zijn wil, in alle wijsheid en geestelijk verstand; opdat gij moogt wandelen waardiglijk den Heere, tot alle behagelijkheid, in alle goede werken vrucht dragende en wassende in de kennis van God" (1:9,10).

2. Wacht en bid.  Dat is een geduld-zaak. Maar ze hoorde er voor Mozes bij voordat God hem aanstelde om Israël uit Egypte te leiden (eerst 40 jaar in de woestijn). En ook voor Paulus (na zijn bekering was hij drie jaar in de stilte, Gal. 1:18). Wij willen vaak veel te vlot op weg en hebben al tien knopen doorgehakt voordat God ons echt de richting die Hij met ons gaan wil gewezen heeft.

3. Bloei waar je geplant bent. Ga niet zomaar uit je kerk, ook al volg je op andere plaatsen Bijbelstudies en bid je met vrienden.  Daar heeft God je geteeld. En het leven dat God je in Christus door Zijn Geest gegeven heeft mag daar tot zegen zijn. Of heeft je thuisgemeente dat niet nodig? En wat betreft je werk: misschien is een andere werkplek op termijn best een optie. Maar laat ze in de instelling waar je nu werkt eerst eens een poosje verrast staan dat onder dezelfde naam een ander mens bij hen werkt. Laat de bewoners maar eens een tijdje merken dat je nu niet alleen menselijke liefde, maar ook de liefde van Christus hebt door te geven. En als je in deze niet-christelijke instelling merkt, dat je om Christus wil een stuk verdrukking oploopt – aanvaard dat met christelijke blijdschap, want deze verdrukking heeft Christus Zijn volgelingen net zo goed beloofd als dat Hij al de dagen met hen zou zijn (Joh. 16:33, Mat. 28:20).

4. Ook met deze grootste overgang in je leven ben je nog steeds gewoon mens. Doordat God je hart in deze nieuwe levensstaat met Hem zo in beslag neemt kun je het gevoel hebben dat een huwelijk en een gezin je niet meer boeit. En wie weet blijft dat zo. Als je dit over twee jaar nog zo hebt, denk ik dat God je een specifieke gave gegeven heeft en dat je beslist iets in Zijn dienst mag doen, dat voor een getrouwd man haast niet doenlijk is. Maar ik geloof eerder dat over een poosje je interesse voor meisjes best terugkomt. En waarom ook niet? Zoveel christenen zijn gewoon mensen die naast dat God de eerste in hun leven is ook echtgenoot en vader of moeder zijn. Zo wil God Zijn kerk ook bouwen en in stand houden. En wat is het mooi om in het huwelijk en met een gezin ernaar te zoeken om God te dienen. Het is nog niet eens makkelijk ook.

Wat betreft die preek over Gen. 22: daarin kwam inderdaad de vraag naar ons toe of wij bereid zijn alles op Gods altaar te leggen. Maar het thema was: "Het offer komt van God" - want Hij gaf het lam. En na die voorbereidingspreek voor het avondmaal stonden we met de gemeente nog stil bij Psalm 40:7-9, waarbij de boodschap was, dat God geen uitwendig offer van ons wil, maar onszelf en dat alleen Christus werkelijk dat offer brengt (Hebr. 10:5-10) en zo wordt Hij ons enige offer bij God. En ook Ef. 5:2 "Christus offer uit liefde." En het offer waar het voor ons dan op uit komt is het christelijk lofoffer (Hebr. 13:15). En daar mag je ALTIJD mee bezig zijn. 

Leven met en door Christus. Dat is het enige wat moet. En als je dat doet komt het wel goed (Joh. 15:5). Dan weet je je over twee jaar groter zondaar dan nu. En je zult over twee jaar meer in Christus zien dan nu. En je mag door Hem meer vrucht dragen. Ik ben overigens blij met de opmerking die je maakte over het belang van afhankelijkheid versus activiteit.

God zij met je.

Dordrecht,
Ds. A. de Lange

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. de Lange

• Geboortedatum:
  06-03-1960
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Nieuw-Lekkerland
• Status:
  Actief

199 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven