Onzekerheid over trouwen
C. M. Chr. Rots - de Weger | 4 reacties | 26-01-2012| 11:38
Vraag
Er zijn al vaak vragen gesteld over dit onderwerp, maar toch heb ik het gevoel dat ze niet specifiek genoeg zijn en dat ik er wat mee kan. Ik heb al lang verkering. Mijn vriend is een rustige stabiele jongen. Ik voel nu geen verliefdheid meer. Dit is ook logisch volgens mij na zo'n lange tijd. Juist omdat het ook lang duurt heb ik het gevoel dat ik niet meer zo goed weet wat onze basis is om te trouwen. Het is heel gewoon om bij hem te zijn. Er wordt nu wel een keus van mij gevraagd. Ik ben in het dagelijkse leven erg besluiteloos. Ik kan enorm lang 'wikken en wegen'. Dat heb ik dus bij deze keuze ook. Trouwen is voor heel je leven. Ik heb het gevoel dat ik deze keuze niet kan overzien. Ze vragen wel eens: zou je hem als vader willen van je kinderen? Dan denk ik: dat zou best kunnen, maar ik denk dat er mannen zijn die het beter zouden doen dan hij. Zo kan ik de hele tijd bezig zijn. Ik wil alles graag perfect en ik wil hem soms ook perfecter. Ik denk dat ik ook wel een beetje bang ben voor de verantwoordelijkheid. Ik ben ook bang dat het een saai huwelijk wordt. Ik heb meer 'actie' nodig dan hij. Hij is wel betrouwbaar en ik voel me veilig bij hem. Ik weet echt niet of ik nog blij ben met m'n keus als ik 80 ben. Maar ja, bij welke man weet ik dat wel? Ik word soms zo gek van mezelf. Ik heb HSP. Ik heb veel tijd nodig voor mezelf. Ik vind het soms echt lekker om alleen te zijn. Maar hoe moet dat dan straks als we altijd bij elkaar zijn? Dit klinkt allemaal alsof ik niet blij met hem ben, maar dat is niet zo. Alleen zoek ik zekerheid. Mensen in onze omgeving verwachten van ons dat we gaan trouwen. Maar hoe meer druk, hoe meer stress ik krijg. Hoe zal ik een keuze kunnen maken?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Soms wil het weleens helpen om jezelf vragen te stellen en de antwoorden op te schrijven. Lees je brief eens door en maak van je opmerkingen vragen. Bijvoorbeeld: is het logisch om na verloop van (langere) tijd geen gevoelens van verliefdheid meer te voelen? Heb je die gevoelens dan ooit wél gehad? Wanneer en waardoor zijn ze veranderd cq. verdwenen? Wie zegt dat één en ander logisch is? Heeft dat niet te maken met je vooroordelen?
Het gaat niet om lang wikken en wegen, maar om inzicht in jezelf te krijgen. Wat verwacht jij van een huwelijk (in het algemeen)? Wat verwacht je van een huwelijk met hem? Rustig en stabiel noem je je vriend. Wat betekent dat? Neemt hij initiatieven en eventueel zijn verantwoordelijkheden? Of ben jij degene die als enige actie onderneemt (of voorstellen daartoe doet)? Wie bepaalt binnen jullie verhouding wát je gaat doen? Zoals: naar welke winkel ga je voor de aanstaande huishoudelijke inkopen? Wat is jouw invloed op (praktische) keuzes die je nu eenmaal steeds weer maken moet?
En ook: wat betekent alleen-zijn voor je? Wanneer heb je daar behoefte aan? Waarom zou je als getrouwde vrouw niet gewoon eens alleen dingen doen (thuis blijven, of uitgaan)? Denk je, dat je als getrouwde vrouw álles samen (moet) doen? Hoe zit het dan met jullie dagelijkse werk? Zijn jullie collega’s die op de zelfde werkplek zitten? Hebben jullie dezelfde hobby’s, vriendenkring, sportclub?
Zo kun je heel veel vragen maken. Maak twee kolommen, de ene met de fijne en goede dingen, de andere met alles wat je moeilijk vindt of wat je niet wilt. Zo krijg je een soort sterkte–zwakte analyse.
Natuurlijk heb je niet de volmaakte man getroffen. Troost je, want die bestaat niet. Je perfectionisme maakt je onzeker. Maar je kunt niet alles onder controle hebben, want je weet nog niet eens wat er mórgen gebeurt. Het gaat om het hebben van vertrouwen: "wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand"! Nee, dat gaat niet vanzelf. Dat is wel te leren. Hang de tekst van dit lied (293 uit Het Liedboek voor de Kerken) maar op een plaats waar je er steeds naar kijken kunt. Leer het uit je hoofd. En gebruik het als gebed. Want: stél, dat je zelf beslissen mocht , zou je dan niet heel vaak precies het verkeerde kiezen ("Laat mij niet mijn lot beslissen: zo ik mocht, ik durfde niet. Ach, hoe zou ik mij vergissen, als Gij mij de keuze liet!")?
Of je op je 80e nog bij elkaar bent? Nee, dat weet je niet. Wél mag je er op rekenen dat een huwelijk van beide kanten investering vraagt! Een groei naar elkaar toe. Waarbij trouw van eminent belang is! Je zult merken, dat je allerlei dingen op verschillende manieren beleeft: dat hoort ook zo. Dat maakt een relatie spannend en interessant. Dat geeft stof tot praten en mogelijkheden voor groei.
Ik wens je een goede toekomst toe. Probeer er wat ontspannen tegen aan te gaan kijken. En bespreek dit allemaal maar met je rustige en stabiele vriend: communicatie over alles wat je bezig houdt is ook zeer belangrijk!
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Alhoewel dat laatste toch niet waar kan zijn, dan heb je wel een heel drukke verkeringstijd gehad.
Mijn vrouw moet van mij naar de C1000, maar dat lapt ze aan haar laars. Laatst gooide ze een theekopje naar mijn hoofd (zonder thee), mijn reactie was goed en nu werd het behang de dupe. Dezelfde avond hebben we gezellig op de bank zitten praten en zijn in grote harmonie naar bed gegaan.
Soms droom ik dat ze bij me weg gaat, word wakker en dan ben ik zo blij dat ze naast me ligt.
Het huwelijksleven hoeft toch niet saai te zijn, zoiets als 'het had altijd slechter gekund'.
Natuurlijk bestaat de perfecte man niet, maar het is wel fijn als je bij elkaar past qua samen het leven beleven en kunnen lachen met en om elkaar.
Het is hier bij ons een huishouden van Jan Steen, maar we hebben lol met elkaar en houden intens van elkaar, al sneuvelt er wel wat eens wat, we maken het altijd weer goed en blijven nooit mokken.
Vraagsteller, ik wens je veel sterkte en wijsheid in je zoektocht 'is hij de ware', neem de goede raad van Mevr. Rots aan en begin aan je huiswerk.
Maar af en toe tijd voor mezelf kan ik wel voorstellen. Is het niet mogelijk een hobby/rustkamertje voor jezelf te maken, zodat je af en toe even daar de rust kan vinden?
