Eenzaam en leeg
C. M. Chr. Rots - de Weger | 8 reacties | 20-01-2012| 15:00
Vraag
Ik voel me ontzettend verdrietig, eenzaam en leeg. Ik ben steeds opzoek naar liefde en geborgenheid, naar een steun, een schouder. Nergens vind ik dat, wat heel erg frustrerend is. Ik heb geen relatie meer. Hoe kan ik hier nu mee om gaan zodat ik me niet zo ellendig en leeg voel?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Hoe harder je zoekt, hoe moeilijker je een en ander voor jezelf maakt. Probeer afleiding te vinden in dingen die je leuk vindt. Dat is geen dooddoener, maar de enige weg. Blijven zitten waar je zit, met een boekje in een hoekje, of treurend op de bank helpt je namelijk niet. Je mag best een poosje verdrietig zijn als je relatie stukgelopen is (is dat bij jou zo?). 'Vanzelf' echter komt er geen vriend of vriendin aanwaaien, die je liefde en geborgenheid thuis komt bréngen. Kop op, dus. Moed verzamelen. En jezelf aanpakken!
Gode bevolen,
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Overigens heeft Mw. Rots natuurlijk helemaal gelijk met hoe om te gaan met een stukgelopen relatie.
Ja , zo kun je het benoemen, maar dat doet niets af aan de eenzaamheid. Mw Rots-de Weger heeft wel het goede antwoord.
@Maaarten ga je een beetje schamen en doe eens een a'tje af van je naam, ik heet ook geen Daaniel.
Tuurlijk komt er geen vriend (in) aanwaaien maat je moet als persoon wel daar zelf klaar voor zijn om die stap te gaan leren zetten!
Ik denk Maarten, dat jij zelf weinig heeft moeten doorleven en ervaren hebben..
@daniel; Je verlaten voelen door God is geen afgoderij, maar als je verdrietig, eenzaam en leeg bent, kun je de liefde waar je naar op zoek bent beter bij de Heere zoeken dan bij een mens. Wat hebben we eraan als we de hele tijd zeggen 'alzo lief had God de wereld', maar vervolgens niet zoeken Zijn liefde te ervaren? Het leven van een Christen moet toch ten diepste gebouwd zijn op (je relatie met) de Heere? Als je dan in de put zit, lijkt het mij logisch om, naast het zeer praktische en nuttige advies van mw. Rots, Gods aangezicht en liefde te zoeken!
In de bijbel wordt ons geboden: 'Verheugt u ten alle tijde', maar hoe vinden wij die vreugde? Die is gegrond in je relatie met Jezus; of, om het iets reformatorischer, met de woorden van een oudvader, Th. à Brakel, te zeggen:
"t Is alles hierin gelegen: dat wij gemeenschap hebben met God en Jezus Christus. Dit
begeerde onze Heere Jezus Christus voor de zijn, Joh. 17: 21, dat ook zij in ons een zijn.
Hier besluit de apostel Johannes het alles, 1 Joh. 1: 3, alwaar hij, verhalende het einde
van zijn schrijven en prediken, zei: opdat ook gij met ons gemeenschap zoudt hebben, en
onze gemeenschap ook zij met de Vader, en met zijn Zoon Jezus Christus, dat is de
hoogste gelukzaligheid. Daar deze gemeenschap voorgewend, gevoeld of geloofd werd,
daaruit vloeit dan voort de ware godzaligheid, de oefening van die gemeenschap, de
oprechte liefde, de hartelijke begeerte, en dat ongeveinsd trachten naar nog klaarder en
meer vereniging, naar meer herstelling van dat beeld Gods, en gelijkheid met Hem in
kennis, gerechtigheid en heiligheid, en naar meer bekwaamheid om die heerlijke en
algenoegzame God te verheerlijken. Dit toont dezelfde apostel in hetzelfde hoofdstuk
vers 6 en 7 zeggende: indien wij zeggen dat wij gemeenschap met Hem hebben, en wij
in de duisternis wandelen, zo liegen wij en doen de waarheid niet, maar indien wij in het
licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, zo hebben wij gemeenschap met elkaar. Tracht
dan naar gemeenschap met God en Christus, dan zal de oprechte godzaligheid, de vrede
des gewetens, en de vreugde des gemoeds volgen."
Dan vertel iemand die in de put zit toch, dat die niet op mensen moet vertrouwen, maar God moet zoeken?
fijn dat je reageert en ik zal mensen vertellen die in de put zitten dat ze op mensen moeten vertrouwen, ook op God, maar ook op je medemens.
God heeft de mens geschapen naar Zijn beeld, God heeft ook de mens ingeschakeld om te redden wat er te redden valt.