Bang om afgewezen te worden
C. M. Chr. Rots - de Weger | 6 reacties | 24-12-2011| 14:14
Vraag
Ik (21 jaar, man) ben echt bang om afgewezen te worden. Ik kan met veel mensen leuk praten, maar echt contact met een leuk meisje komt er nooit. Om de simpele reden dat ik niemand mee uit vraag, of dat ik geen enkel meisje om haar telefoonnummer durf te vragen en als ik dat heb, om dat ook te gebruiken. Ik heb nog nooit een relatie gehad of iets wat daar op lijkt. Ook dat maakt mij ernstig onzeker, want bijna iedereen heeft wel een of andere kalverliefde gehad. Al was het alleen maar om het omgaan met vrouwen te leren. Ik ken alle theoriën hoe vrouwen benaderd willen worden, wat ze zoeken in een man, maar in de praktijk bak ik er niets van. Ik weet ook niet echt waar die angst voor afwijzing vandaan komt. Ik heb in het verleden wel een ernstige en zware vorm van acne gehad, waarbij ik zware medicijnen heb moeten slikken. Dat maakte mij ook niet echt aantrekkelijker. In die tijd durfde ik ook niet over straat, liep altijd met een capouchon op en schaamde me ontzettend. Ik vermoed dat ik toen echt een trauma heb opgelopen. Ook omdat mijn klasgenoten toentertijd wel lieten merken dat het maar een vies gezicht was (letterlijk). Maar of daar die angst voor afwijzing vandaan komt weet ik niet. Overigens kom ik gewoon uit een gezellig nest. Mijn vraag is hoe ik die angst kan wegnemen of er mee te leren dealen? En hoe kan ik dan die vrouwen benaderen zodat ik verder kom dan "lekker weertje" (bij wijze van...). Ik denk dat er mensen zijn die zeggen, je bent nog jong, geniet van je single-zijn. Dat klopt, ik ben ook niet wanhopig, het maakt me alleen onzeker, ook omdat ik geen echt contact kan maken. Het gekke is dat ik niets zo graag doe als voor een grote groep mensen staan te presenteren. Gezonde spanning en uitdaging zijn dan echt drijfsveren. Dus van een sociale angst kan je niet echt spreken. Ik ben alleen bang om afgewezen te worden.
Antwoord
Beste vraagsteller,
Nee, ik zal niet zeggen dat je nog jong genoeg bent, al ben je dat natuurlijk wél! Je beschrijft al uitvoerig waar je mogelijke angst voor afwijzing vandaan komt. Dat betekent voor mij dat je over jezelf nadenkt. En dat is heel goed. Maar nu dan ook een stap verder en gaan óéfenen met je gevoelens. Máák gewoon een afspraakje. Wat kan er helemaal gebeuren als zij daar niet positief op reageert? Dan wacht je met een volgend afspraakje tot je opnieuw een aardig meisje ontmoet. "Nee" heb je, "ja" kun je krijgen, toch? Ofwel: die niet waagt, die niet wint! Afwijzing is er pas als je een diepgaande relatie hebt opgebouwd die om een bepaalde reden -die meestal nog buiten jezelf omgaat ook- ineens beëindigd wordt.
De moeilijke tijd van het "er niet uitzien" is voorbij, dus ben je waarschijnlijk een zeer aantrekkelijke jongeman geworden! Hoofd omhoog en er voor gaan...
Kijk maar eens de zaal in als je een presentatie geeft: onder je gehoor heb je in ieder geval mensen die in je onderwerp geïnteresseerd zijn, zodat je een gespreksonderwerp bij de hand hebt dat verder en dieper gaat dan "weertje, hè?"!
Succes, en laat eens horen hoe het je vergaat!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik wil graag in contact komen met je, wees gerust al klinkt dat wat makkelijk, op ieder potje past een deksel.
Groetjes EADR
Of is kerkje de grote bemiddelaar?
Zelf ben ik tot mijn 23e jaar onzeker geweest wat dat betreft.
Maar opeens gebeurde er iets, ik ging werken in de psychiatrie en alle angsten voor vrouwen vielen weg, ik was best wel populair bij meisjes en vrouwen.
Het ging opeens 'vanzelf''. Daar heb ik we een beetje misbruik van gemaakt, maar ik had zoveel in te halen.
Het gaat jou ook lukken vriend, daar ben ik van overtuigd.
Dus geen sterkte , het gaat je gewoon lukken.
maar een verstandige vrouw is van de HEERE.
Eenzaamheid is overal hetzelfde, Palestina, Israel, Londen, Berlijn....., eenzaamheid is overal hetzelfde.
Maar als je een 'brutale hondenkop' hebt is het iets gemakkelijker om met meisjes in contact te komen.
Mijn moeder zei vaak tegen mij dat ik een geweten had waar je met paard en wagen in kon rondrijden en dat ik een brutale hondenkop had.
Daar konden we samen ook weer ha rtelijk om lachen en ik weet als geen ander dat een mooi gezicht, uiterlijk, lijf, een voorsprong geeft bij het andere geslacht.
In schilderijen wordt Jezus als een mooie man afgebeeld, maar misschien was Jezus wel een man met een vreselijk uiterlijk, weten wij veel.
Ik heb twee vrienden, meer niet, maar het is genoeg.
En als ze niet wil? Wat dan nog? Dan is er toch nog niets verloren?
Gewoon er op af stappen.
