Verleden lijkt verwerkt
C. M. Chr. Rots - de Weger | 1 reactie | 19-12-2011| 14:44
Vraag
Ik ben een jonge man van tweede helft twintig en heb bijna drie jaar verkering met een meisje, ook tweede helft twintig In deze tijd hebben we samen veel verwerkt, zoals het slachtoffer zijn van verkrachting en verdriet om onze thuissituaties, waar God alleen op zondag twee maal anderhalf uur een rol lijkt te spelen. In deze moeilijke tijd is vooral mijn vriendin veel van haar vriendinnen kwijtgeraakt, doordat zij de tijd die ze had echt aan zichzelf moest besteden om haar verleden een plek te geven. Nu merk ik dat zij mij obsessief in de gaten gaat houden en van alles een probleem lijkt te maken. Een aardige gewone opmerking naar een leeftijdgenoot, zoals een complimentje voor iets wat iemand gedaan heeft, wordt al gezien als dat ik die leeftijdgenoot leuker vinden dan haar. Aan social media als twitter durf ik eigenlijk niet eens te beginnen, omdat ik bang ben dat wat ik ook naar anderen stuur, dit alles leidt tot een negatief gesprek. Nu begint mijn vriendin er ook nog steeds meer aan te dringen om te gaan trouwen, terwijl ik steeds onzekerder wordt over de relatie omdat haar gedrag soms meer op claimen lijkt dan op liefde terug kunnen geven. Mijn vriendin wil niet samen in therapie of samen gesprekken aan gaan met iemand anders, omdat ze dit al heeft moeten doen om haar verleden een plek te geven. Wat kan ik doen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Op de een of andere manier speelt het moeilijke en verdrietige verleden een hoofdrol binnen jullie relatie. Het líjkt verwerkt, maar ís het niet. Eerlijk gezegd vraag ik me ook af wat "verwerking" dan zou moeten inhouden, want verkrachting voelt als 'inbraak' waarbij vertrouwen geschonden is.
Het verleden kun je helaas niet ongedaan maken, dus moet je het 'verweven' met je huidige leven. Het woord "verwerken" gebruik ik niet, want dat kan suggereren dat het niet meer aanwezig is. "Verweven" is veel meer, want het geeft aan dat er niet alleen een plaats voor gevonden moet worden maar tegelijk ook dat er steeds opnieuw een plaats voor moet worden gemaakt! Dat vraagt héél véél liefde, geduld en leren vertrouwen. Van beide kanten.
Als je vriendin een vorm van therapie niet meer ziet zitten kun je natuurlijk wel zelf een serie gesprekken aangaan met een deskundige. Mogelijk dat er daarna nog relatietherapie kan volgen, of -op z’n minst- een huwelijksvoorbereidingscursus.
Alle goeds en veel liefde toegewenst, Gode bevolen (en dat is méér dan een vrome wens! Het is een oprecht gebed dat om Gods zegen voor jullie beiden vraagt),
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je meisje is beschadigd. Misschien door haar opvoeding maar zeker een verkrachting poets je niet weg. Dat geef je niet 'zomaar' een plek. Daar gaan vaak veel jaren overheen en daar zijn veel gesprekken voor nodig. Met elkaar, met hulpverlener (s) en/of met lotgenoten.
Steeds weer kan 'het' de kop op steken.
Waarom wil ze geen hulp zoeken? Ze heeft het echt nodig. Voor haarzelf. En ,mochten jullie straks trouwen, voor de moeilijke momenten in jullie huwelijk.
Een tip: weleens gehoort van lotgenotencontact? NPV bied dat in de vorm van 1 keer per 3 weken samen komen met lotgenoten met als doel: Erkenning, herkenning en troost.
Veel wijsheid toegewenst!
