Stoppen met werken
dr. J. van der Wal | 24 reacties | 24-09-2011| 09:01
Vraag
Ik zit met het volgende dilemma. Ik ben moeder van drie jonge kinderen: 4 jaar, 2,5 jaar en 2 maanden. Daarnaast ben ik stiefmoeder van een meisje van 8. Voor de geboorte van onze jongste werkte ik twee dagen in de week op kantoor. Dit is hard nodig vanwege met name de hoge alimentatie die mijn man moet betalen. Over een aantal weken is mijn bevallingsverlof afgelopen. En ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet meer wil werken. Ik zie het niet zitten en wil dolgraag bij mijn kinderen blijven. Ik heb het gevoel dat het anders allemaal boven mijn hoofd groeit. We wonen namelijk in een dorp waar geen christelijke school is. Wij moeten de kinderen dus ergens anders naar school brengen en halen: dat betekent veel reistijd. Ik kan, doordat mijn dochter nu naar school gaat, geen hele dagen meer werken, dus moeten mijn uren verspreid worden over meerdere dagen. Ik werk al het minimale aantal uren, dus nog minder werken is geen optie. Mijn man heeft ook een hele drukke baan, waarbij hij één dag in de week thuis werkt en verder de rest van de week hele lange dagen maakt en dus erg laat thuis komt. Een baan in de avonduren is daardoor ook niet mogelijk. Vrienden en familie wonen allemaal ver weg, dus daar kan ik ook niet op terugvallen. Ik durf er alleen eigenlijk niet tegen mijn man over te beginnen dat ik het niet meer zie zitten om te werken. Vanwege hoge opvangkosten van de kinderen werk ik eigenlijk voor een 'klein' bedrag per maand. Eigenlijk meer voor de boodschappen. Ik hou dus niet zo veel over van mijn salaris. Maar het is precies wat we nodig hebben om rond te kunnen komen. Mijn man is iemand die absoluut niet tegen onzekerheden kan. En het feit dat we financieel in de problemen zouden kunnen raken doordat ik zou stoppen met werken, zal hij niet bepaald toejuichen. Dat begrijp ik uiteraard zelf ook wel. Vanuit mijn werk komt de vraag wanneer ik weer begin op kantoor. En met mijn man moet ik het nog bespreken. Ik voel de spanning inmiddels stijgen. Het laat me niet meer met rust. Ik vraag me nu af: wat kan en mag ik doen als vrouw? Ook vanuit bijbels perspectief? Kan ik het maken om te zeggen dat ik het niet meer zie zitten om te werken ondanks de financiële consequenties? Mag ik daar tegenover zetten dat er dan wel veel meer rust zal zijn in ons toch al intensieve en samengestelde gezin? Of manipuleer ik mijn man dan juist? En wat als mijn man zegt dat ik echt zal moeten blijven werken? Ik kom er maar niet uit en de tijd dringt.
Antwoord
Je hebt de situatie aardig op een rij met alle voors en tegens. Afgaande op wat je zelf zegt, lijkt me ook duidelijk dat je tegen een grens aan zit van wat je aankunt. En dat in een leeftijdsfase met jonge kinderen, die veel energie en tijd vragen. Ook een fase die voorbij gaat voor je het weet en waarin het in alle opzichten goed is om je ontspannen in te zetten voor je primaire taken voor je man en je kinderen. Nu is het altijd moeilijk om goed in te schatten wat je aankunt als de situatie waar je nu zo tegenop ziet, zich echt aandient.
Altijd moeilijk om dan een keuze te maken, omdat ook het financiële belang uiteraard reëel is. Een grote rol lijkt te spelen je onzekerheid over hoe je man zal reageren. Waar je precies tegenop ziet, of mogelijk zelfs bang voor bent, weet ik niet precies. Bij mij komen de volgende overwegingen op, die ik graag aan je wil voorleggen.
Verantwoordelijkheid nemen is het eerste. Jij ziet risico's als je weer gaat werken én als je niet gaat werken. Zie die eerlijk onder ogen en breng die eerlijk en compleet bij je man ter sprake. Je verantwoordelijkheid gaat over je rol als vrouw, moeder en naar jezelf met het oog op je psychische gezondheid. Van belang lijkt me dat je je innerlijke strijd hierover brengt vanuit de optiek van je verantwoordelijkheid voor iedereen in het gezin. Dat is ook jullie gezamenlijke verantwoordelijkheid. Kies dus die invalshoek van jullie gezamenlijke verantwoordelijkheid, zodat van meet af aan duidelijk is dat het jullie gezamenlijke probleem is, dat je samen op wil en moet lossen. Betrek hem er helemaal bij en vraag zijn hulp en meedenken. Dat voorkomt dat je tegenover elkaar komt te staan.
Ik weet dat financiële problemen in een gezin een grote rol kunnen spelen. Realiseer je daarbij dat dit vooral voor een man heel belangrijk kan zijn. Mannen willen over het algemeen goed voor hun gezin zorgen, zeker ook in financieel opzicht. Anders kunnen ze het gevoel hebben dat ze falen. Ik weet niet of dit ook voor jouw man geldt, maar het is goed hier rekening mee te houden en niet te gemakkelijk dit af te doen als "maar een materieel probleem." Het kan aan zijn eigenwaarde raken. Benoem dat zo nodig, met daarbij de verzekering dat hij je niet minder lief is en dat je niet minder achting voor hem hebt als het inkomen onder druk staat. Hij werkt immers hard voor jullie zeg je zelf.
Neem de tijd om de zaken goed uit te zoeken. Ik weet niet of jullie goed in staat zijn om je uitgaven goed onder controle te houden. Als dat het geval is, kun je samen kijken hoe je je uitgavenpatroon kunt aanpassen, zodat dit ook te doen is als de inkomsten minder worden. Overigens kan het goed zijn om uit te zoeken of een teruggang in inkomen mogelijk gevolgen heeft voor een lager alimentatiebedrag.
Een tussenoplossing kan zijn dat je het werk gewoon een tijdje probeert om te kijken hoe het in de praktijk uitpakt en of het draaglijk is voor je. Bespreek echter vooraf heel duidelijk waar je tegenop ziet en creëer vooraf ruimte om te stoppen als het teveel wordt. Wacht daarmee dan niet tot het uiterste.
Je noemt terecht het bijbelse kader als norm voor je keuzes. Hier komt niet direct een advies uit om wel of niet te werken. Wel is het belangrijk om je motieven eerlijk onder ogen te zien, je verantwoordelijkheid samen biddend in te vullen, zoekend naar Gods wil. Dat vraagt veel gebed, persoonlijk en samen. En een willen opmerken hoe God tot je spreekt in de prediking, bij het bijbellezen en ervaringen die je treffen. Wellicht is het goed om deze moelijke kwestie ook samen te bespreken met je predikant of ambtsdrager.
Dr. J. van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. van der Wal
- Geboortedatum:31-01-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Eleos en divisiemanager De Hoop.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
De vraag stellen is hem beantwoorden.
Als jij stopt met werken komt er te weinig geld binnen. Aangezien je zonder geld niet kunt is het antwoord duidelijk.
Je verantwoording naar je gezin toe moet je ook in dit opzicht nemen.
Wat als er iets kapot gaat (de auto of de wasmachine)?
Als het werk te veel belast, kun je dat niet op zoek naar ander werk? Misschien brengt dat ook nog wat meer op, zodat je misschien 1,5 of 1 dag kunt gaan werken.
Waarom stuur je de kinderen niet naar een school in de plaats waar je woont?
Dan hou je veel meer geld en tijd over, je bespaard de kinderopvang en reisgeld/tijd. (en als je eventueel een auto hebt voor je werk en om de kinderen naar school te brengen zou die ook weg kunnen)
Doordat je meer tijd krijgt kun je het Godsdienstonderwijs wat ze op school missen zelf geven.
De Godsdienstige opvoeding ligt in de eerste plaats bij de ouders en niet bij een school.
Zoals het nu is hou je het ws toch niet vol, dus zul je moeten kiezen uit (voor jou) negatieve dingen.
M.i. is de beste optie een andere school, niemand heeft er iets aan als je overwerkt en/of overspannen raakt, dat lijkt me veel nadeliger voor man en kinderen en jezelf dan een andere school kiezen.
Je hebt dan meer tijd voor je man en kinderen en voor jezelf, en je houd ook nog eens meer geld over.
Is dat idd zo? JULLIE?? Kinderen krijg je nog altijd hoor! Ik kan ze iig niet plannen?!
En als je het niet meer ziet zitten, is dat niet dat je terugkomt op je afspraak, maar omdat je er onderdoor gaat.
Ze werkt voor een klein bedrag, nou, als je dan overspannen moet raken voor een klein bedrag,
zou ik maar stoppen met werken. Wat heeft de man eraan dat zijn vrouw overspannen is, en niet voor de kinderen kan zorgen? dan ben je verder van de pad...!
Ze is in de eerste plaats vrouw en moeder, en daarna pas komt het financiele plaatje!
En misschien kan er met iets minder toe te doen toch nog rondgekomen worden.
En werken voor je sociale contacten? Die kan je op een andere manier ook wel opdoen hoor!
Daar hoef je niet voor aan het werk te blijven!
De reactie van de ds en 1a2b3c lijkt me nog het meeste van waarde.
Sterkte vraagstelster!
Bij God is altijd Raad te vinden en te krijgen!
"Wees daarom niet bezorgd en zeg niet: Wat zullen wij eten? of: Wat zullen wij drinken? of: Waarmee zullen wij ons kleden? Want al deze dingen zoeken de heidenen. Uw hemelse Vader weet immers dat u al deze dingen nodig hebt. Maar zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u erbij gegeven worden."
Lees eens Matt 6:19-34 en laat vers 33 goed op je doorwerken.
Dit klinkt misschien als een dooddoener maar dat is het niet, het is een geweldige belofte waar je op kan bouwen.
Bouw niet op je eigen bezigheden, je werk, het opbouwen van je pensioen. Ook je man moet dit leren niet te vertrouwen op eigen gebouwde zekerheden. Morgen kunnen jullie ziek worden, invalide, enorme kosten krijgen, je leven kan instorten. Er is geen enkele zekerheid in dat. Jullie zekerheid is een en al onzekerheid, je bouwt op zand.
Maar de God die eeuwig is, die de sterren heeft gemaakt en de aarde en alles wat er op is, die kan je in een klap morgen alles geven wat je nodig hebt. Dat is een zekerheid waar je op kan vertrouwen. Wat er ook gebeurd, er is niets dat kan ingaan tegen wat Hij beveelt. Daarom zoek de relatie met Hem door geloof in Jezus en werk daar aan.
Nogmaals dit is niet een afdoener, dit is een rots waar je op bouwen kan.
Mensen die dit lezen zullen misschien reageren met, "ja maar dat is heel wat anders, met Jezus gaat het om geloof on zalig te worden maar hier gaat het om te werken om dagelijks rond te komen, dat heeft verder niets te maken met Jezus".
Maar Jezus zegt dit niet voor niets. Geloof je dat Hij bij machte is jullie alles te geven? En geloof je dat als Hij iets belooft dat Hij dat ook zal doen? Als jullie hierop ja kunnen zeggen, bouw dan op deze belofte en niet op je eigen bezigheden.
Ter ondersteuning: ik kan uit eigen ervaring spreken, ik heb jaren lang hard gewerkt, 12 tot 16 uur per dag en ook in de weekends. We hebben jaren onder het minimumloon geleefd met een gezin met kinderen. Hoe harder ik werkte hoe moeilijker het werd. Niettemin heeft God altijd goed voor ons gezorgd, we hadden nooit te kort, maar het was altijd moeilijk.
Op een bepaald moment drong het tot me door dat het niet mijn inzet was die dingen voortbrachten maar dat het is wat God geeft. Zoals spreuken 21:31 zegt: "Een paard wordt gereedgemaakt voor de dag van de strijd, maar de overwinning is van de HEERE." De mens werkt maar de vrucht komt van de God.
"zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u erbij gegeven worden" werd toen hoofdzaak voor mij. Ik stopte met werken in de weekends en 's avonds, en met de bijbaantjes en beperkte me tot de 'normale' 40 uur per week. Een groot deel van de vrijgekomen tijd gebruikte ik voor Bijbelstudie om meer van God te leren. Deze dingen deed ik uit geloof en in gebed: ik zei: Heere, ik geloof wat U beloofd, ik wil U beter leren kennen, wilt U zorgen voor de rest.
Ondanks dat ik minder werkte bleef mijn loon vrijwel gelijk, want mijn uurloon werd verhoogd. Onze oude auto ging kapot maar door wonderlijke samenloop van dingen kregen we betere zonder dat het ons iets koste. De baan die ik had werd toen beëindigt maar mij werkgever zocht een ander baan voor mij waar ik nu meer dan het dubbele krijg, zonder dat ik hem er ooit om heb gevraagd . Zo kan ik van nog veel meer dingen getuigen hoe God mij met overvloed geeft. Om nog maar niet te spreken van de enorme schat die ik nu heb ik de Hemel, welke groter is dan al het aardse wat ik heb.
Ik wil niet zeggen dat deze dingen een garantie zijn dat het met iedereen zo gebeurd. Gods gedachten zijn hoger dan de onze en Hij weet wat het beste is voor iedereen. Maar Hij is ook gul en hoort en verhoort en is een rots om op te bouwen. Hem kun je vertrouwen
Mischien raak ik morgen alles weer kwijt, nietemin wens ik nooit meer te bouwen op mijn eigen dingen maar alleen te leven van wat Hij geeft. Wat er ook gebeurd, ik weet dat dat Zijn belofte staat: "Uw hemelse Vader weet immers dat u al deze dingen nodig hebt, zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u erbij gegeven worden."
Ik hoop dat jullie deze dingen overdenken entot de basis voor jullie verdere keuzes maken.
Er komen bij mij een aantal vragen naar boven:
- is er in de buurt nog een gezin die de kinderen naar de zelfde school doen als waar uw kinderen naar toe gaan? Misschien kan u daar mee afspreken om steburt de kinderen te halen en te brengen!
- Is er werk in de plaats waar uw dochter naar school toe gaan?
- Is er misschien werk waar u wel minder kan werken en wat binnen de school tijd is?
Als het kwa financien echt niet kan om te stoppen met werken. Kan u er voor kiezen om ergens anders te gaan werken wat binnen de schooltijden zijn. Dit zou wel kunnen betekenen dat het onder u niveau is. Dat u wel minder verdien. Maar als dit voor u meer rust geeft. Het zou dan wel kunnen betekenen dat u minder verdien. Maar als u hier nog van rond kan komen!?
Sterkte met het maken van een keuze!
Dat u dit in afhankelijkheid van en met God mag doen!
ik moest er gelijk ook aan denken, tot deze uitleg, mooie getuigenis!
Hoe moeilijk ook, als je vertrouwen hebt krijg je het op Zijn mooie manier, waarbij je mond van open blijft staan. Hij kent je situatie en jullie harten door en door. Als je het zelf probeert, is het je eigen (ploeter)verhaal. Andersom...
Kan alleen nog maar veel beter gaan
Is het echt nodig om te werken als je stopt en je geen kosten meer voor opvang hebt en hoeveel is er dan precies nog nodig? ( ga na waar je allemaal nog op kan besparen )
Dat bedrag: is dat wellicht te verdienen op zaterdag ( in een winkel bijv. ) of op een avond ( in de zorg ) wellicht de dag dat je man thuiswerkt en dus op tijd thuis is.
wat 1a2b3c al zei, een school dichterbij ( je oudste is nu nog jong ) is dat een betere optie? ( of zit de 8-jarige op dezelfde school ) zodat je misschien een tweede auto ( als je die zou hebben ) niet meer nodig hebt om naar school te brengen.
Als gastouder werken, je hebt zelf geen opvang voor je eigen kinderen nodig maar vangt wel andere kindjes op, zou dat voldoende verdienen en zou dat wat voor je zijn?
Waar een wil is, is een weg...Bespreek het met je man , en ga op constructieve wijze kijken hoe het anders kan, vertrouwend op God dat Hij jullie hiermee zal helpen. Zelf heb ik ook eens in mijn zwangerschapsverlof mijn baan opgezegd omdat ik het om dezelfde redenen niet meer zag zitten en kwam op een veel betere constructie uit . Sterkte, maar stap 1 is om het met je man te bespreken!
Zelf ben ik ook moeder en begrijp dat als je het allemaal 'moet' het pittig kan zijn.
Als je financieel tekort komt zou je idd ook kunnen denken aan gastouderopvang, 1 kindje erbij en je kan wel wat verdienen en sommige gastoudersburo's komen ook tegemoet in de spullen die je er voor nodig hebt (ook al zal je met je kindjes zelf al veel hebben)
Ook staat er vaak in de krant oproep voor thuiswerk, vaak houd dit in dat je mensen moet bellen of ander simpel werk moet doen, maar je kan er wel wat mee verdienen en een gaatje vinden als de kids smiddags liggen te slapen en je oudste naar school is moet toch lukken vermoed ik.
Gods zegen toegewenst!
1. God
2. Gezin
3. werk
4. werk voor God
5. ... overige
Je kunt voor een periode van ongeveer 10 jaar er voor kiezen om met minder geld rond te komen. Dat kan consequenties hebben m.b.t. luxegoederen / vakanties / extraatjes. Toch goed om te realiseren dat je je kinderen maar één keer kunt opvoeden...
Ik zou je willen voorstellen het volgende te overdenken. Wat wil je, dat je kinderen - als ze volwassen zijn geworden - zullen zeggen over hun jeugd en hun ouders?
a. onze ouders zorgden goed voor ons, ze werkten hard en veel, zelfs in het weekend, zodat we als gezin altijd goed rond konden komen. we hebben altijd genoeg eten gehad, soms ook weleens een extraatje en zelfs gingen we weleens op vakantie. helaas waren onze ouders hierdoor vrijwel nooit thuis, en als ze thuis waren, waren ze moe, druk en overspannen. Gezelligheid, rust en regelmaat kende ons gezin helaas daardoor niet.
b. onze ouders hebben altijd goed voor ons gezorgd. ze probeerden tijd voor ons te nemen, hoewel dat weleens lastig was, maar deden hun best om er voor ons te zijn. er was rust in ons gezin, gezelligheid en een fijne sfeer. veel geld hadden we niet, we moesten rondkomen met het hoognodige en geld voor dure kleren, een nieuwe computer of een vakantie was er al helemaal niet. maar de liefde en zorg van onze ouders, de tijd die ze voor ons namen, zal ons altijd bijblijven.
Veel sterkte, hoor!
...jullie kiezen voor kinderen...ik vind dat gewoon grof om te zeggen!
net alsof hun problemen door de kinderen komen, het heeft er niets mee te maken!
Naast dat vertrouwen op God vereiste is, is het ook nog eens zo dat je van God ook hersens hebt gekregen om te gebruiken. Als zij stopt met werken is het gevolg al wel duidelijk....
En dan toch stoppen met werken uit vertrouwen op God klinkt degelijk, maar is dat ten diepste niet het probleem bij God neerleggen?
"Ik ben gestopt met werken uit vertrouwen op God. Vervolgens kregen we grote financiële problemen.."
Klinkt wat kregel misschien, maar zo zie ik het.
Ik lees ook diverse malen woorden met de strekking als zouden ze nu veel geld hebben en allerlei extra dingen kunnen doen. Dat is dus helemaal niet zo. Vraagstelster is duidelijk geweest: Zij werkt voor de boodschappen en daarna blijft er nog een klein beetje geld van haar loon over. Een MUST voor als je kinderen hebt. Ze moeten kleding hebben, er moet schoolgeld worden betaald etc etc etc etc.
Vroeger of later moet de auto vervangen worden of voor veel geld toch nog worden gerepareerd, de koelkast gaat een keer kapot, als je een koophuis hebt heb je onderhoud en noem al die dingen maar op.
Stopt zij met werken dan kan dat alles niet meer. De keuze lijkt mij duidelijk.....
Dus als je aan ziet komen dat je het niet meer aan kunt vind ik het heel verstandig om je gezondheid voor het geld te laten gaan. En man en kinderen zijn ook belangrijker dan geld.
De volgorde die MUS aangeeft is m.i. de juiste: 1. God 2. Gezin 3. werk 4. werk voor God 5. ... overige.
Je gezondheid heb je nodig voor je gezin en je werk enz.
De reactie van Gerard vind ik ook mooi, maar ik zou er wel aan willen toevoegen dat we behalve vertrouwen ook zeker ons verstand moeten gebruiken en doen wat we kunnen.
Als het werk wordt opgezegd heeft ze gewoon veel meer tijd, kan ze bijv. ook al de reclames aflopen als ze boodschappen gaat doen, dat scheelt ook behoorlijk wat geld.
En misschien thuiswerk, had iemand ook al gezegd.
Ze heeft niets aan: 'je hebt er nu eenmaal voor gekozen'.
De vraag is alleen: verwacht je het van jezelf of van God. Vanuit dat beginpunt krijg je de ruimte om argumenten voor en tegen anders af te wegen.
De konkrete voorstellen van 1a2b3c en ook van anderen lijken mij overigens het overwegen waard.
@Race406
Jouw opsomming lijkt mij een goed voorbeeld van de zorgen van de wereld die het zaad kunnen verstikken in Matt 8:14
"En bij wie het zaad in de dorens valt, dat zijn zij die het hebben gehoord, maar die gaandeweg door de zorgen en rijkdom en genietingen van het leven verstikt worden en geen vrucht dragen. "
Jullie reacties zijn duidelijk maar helaas gaan ze helemaal voorbij aan het echte probleem van de vraagstelster: ze kan het niet meer aan.
Aan een reactie in de trant van: 'niet zeuren maar doorgaan, het is niet anders' heeft ze helaas helemaal niks. Sterker nog, als ze nu niks onderneemt flopt het hele gezin over een paar maanden/jaar in elkaar omdat moeder overspannen/ met een burn-out thuiszit.
Ik weet van iemand die minder alimentatie moet betalen vanwege studiekosten van een kind.
In jullie gezin zijn er kinderen bijgekomen, lijkt me van belang in de berekening.
Ik weet natuurlijk niet in welke situatie de ex-vrouw verkeerd, maar als zij niet in haar eigen onderhoud kan voorzien dan krijgt ze weer meer aanvullende uitkering als ze minder alimentatie ontvangt.
Ik ben me ervan bewust dat het allemaal geen ideale oplossingen zijn, maar de situatie is dan ook niet ideaal en de wetgeving ook niet.
Mijn reactie heeft niets te maken met verstikken van het zaad, maar met gebruiken van je hersens! We leven
Je weet wat de gevolgen zijn als je stopt met werken: Grote tekorten in geld. Wil je dan God opzadelen met jouw probleem (klinkt beroerder dan ik het bedoel, maar heb zo gauw even geen andere woorden), en vervolgens, als Hij geen zak met geld brengt, Hem de schuld geven?
Je moet God vragen om leiding. vervolgens afwegingen/keuzes maken, en die bij God neerleggen met de vraag om rust daarop. Dan zal God echt wel leiden. Door wel of geen rust te geven op je keuze, door een Bijbeltekst, een lied of wat dan ook.
Ik heb echter ook gezegd: Je kunt ook proberen ander werk te zoeken of iets dergelijks. Er zijn door anderen ook vele andere voorbeelden aangehaald!
Dat er iets moet gebeuren is duidelijk.
Zonder geld iedere maand grote problemen hebben met aanmaningen etc kan ook leiden tot overspannenheid o.i.d.
Het gezin heeft problemen, dat is erg lastig. Maar stoppen met werken is in de huidige setting GEEN optie i.v.m. de financiële verantwoordelijkheid voor het gezin. Dan moeten er andere oplossingen gezocht worden. 1a2b3c heeft een mooie aanzet gegeven.
Maar als ze daarnaast nog tijd en energie over heeft zou ze nog wel iets kunnen doen om aan extra inkomen te komen. Dit is ook nog eens een Bijbelse gedachte.
Ze zou inderdaan oppas kunnen aanbieden. Maar voor professionele opvang heb je tegenwoordig een diploma nodig. Aangezien vragenstelster op kantoor werkt verwacht ik niet dat zij zo'n diploma heeft. Ze zou een folderwijk kunnen gaan doen. Dit kun je goed 's avonds doen als je man thuis is en de kinderen op bed. Kijk eens rond voor thuiswerkmogelijkheden! Alhoewel dat erg moeilijk te vinden schijnt te zijn. Maar wie niet waagt, die niet wint!
- 1
- 2
