Stoppen met werken
dr. J. van der Wal | 24 reacties | 24-09-2011| 09:01
Vraag
Ik zit met het volgende dilemma. Ik ben moeder van drie jonge kinderen: 4 jaar, 2,5 jaar en 2 maanden. Daarnaast ben ik stiefmoeder van een meisje van 8. Voor de geboorte van onze jongste werkte ik twee dagen in de week op kantoor. Dit is hard nodig vanwege met name de hoge alimentatie die mijn man moet betalen. Over een aantal weken is mijn bevallingsverlof afgelopen. En ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet meer wil werken. Ik zie het niet zitten en wil dolgraag bij mijn kinderen blijven. Ik heb het gevoel dat het anders allemaal boven mijn hoofd groeit. We wonen namelijk in een dorp waar geen christelijke school is. Wij moeten de kinderen dus ergens anders naar school brengen en halen: dat betekent veel reistijd. Ik kan, doordat mijn dochter nu naar school gaat, geen hele dagen meer werken, dus moeten mijn uren verspreid worden over meerdere dagen. Ik werk al het minimale aantal uren, dus nog minder werken is geen optie. Mijn man heeft ook een hele drukke baan, waarbij hij één dag in de week thuis werkt en verder de rest van de week hele lange dagen maakt en dus erg laat thuis komt. Een baan in de avonduren is daardoor ook niet mogelijk. Vrienden en familie wonen allemaal ver weg, dus daar kan ik ook niet op terugvallen. Ik durf er alleen eigenlijk niet tegen mijn man over te beginnen dat ik het niet meer zie zitten om te werken. Vanwege hoge opvangkosten van de kinderen werk ik eigenlijk voor een 'klein' bedrag per maand. Eigenlijk meer voor de boodschappen. Ik hou dus niet zo veel over van mijn salaris. Maar het is precies wat we nodig hebben om rond te kunnen komen. Mijn man is iemand die absoluut niet tegen onzekerheden kan. En het feit dat we financieel in de problemen zouden kunnen raken doordat ik zou stoppen met werken, zal hij niet bepaald toejuichen. Dat begrijp ik uiteraard zelf ook wel. Vanuit mijn werk komt de vraag wanneer ik weer begin op kantoor. En met mijn man moet ik het nog bespreken. Ik voel de spanning inmiddels stijgen. Het laat me niet meer met rust. Ik vraag me nu af: wat kan en mag ik doen als vrouw? Ook vanuit bijbels perspectief? Kan ik het maken om te zeggen dat ik het niet meer zie zitten om te werken ondanks de financiële consequenties? Mag ik daar tegenover zetten dat er dan wel veel meer rust zal zijn in ons toch al intensieve en samengestelde gezin? Of manipuleer ik mijn man dan juist? En wat als mijn man zegt dat ik echt zal moeten blijven werken? Ik kom er maar niet uit en de tijd dringt.
Antwoord
Je hebt de situatie aardig op een rij met alle voors en tegens. Afgaande op wat je zelf zegt, lijkt me ook duidelijk dat je tegen een grens aan zit van wat je aankunt. En dat in een leeftijdsfase met jonge kinderen, die veel energie en tijd vragen. Ook een fase die voorbij gaat voor je het weet en waarin het in alle opzichten goed is om je ontspannen in te zetten voor je primaire taken voor je man en je kinderen. Nu is het altijd moeilijk om goed in te schatten wat je aankunt als de situatie waar je nu zo tegenop ziet, zich echt aandient.
Altijd moeilijk om dan een keuze te maken, omdat ook het financiële belang uiteraard reëel is. Een grote rol lijkt te spelen je onzekerheid over hoe je man zal reageren. Waar je precies tegenop ziet, of mogelijk zelfs bang voor bent, weet ik niet precies. Bij mij komen de volgende overwegingen op, die ik graag aan je wil voorleggen.
Verantwoordelijkheid nemen is het eerste. Jij ziet risico's als je weer gaat werken én als je niet gaat werken. Zie die eerlijk onder ogen en breng die eerlijk en compleet bij je man ter sprake. Je verantwoordelijkheid gaat over je rol als vrouw, moeder en naar jezelf met het oog op je psychische gezondheid. Van belang lijkt me dat je je innerlijke strijd hierover brengt vanuit de optiek van je verantwoordelijkheid voor iedereen in het gezin. Dat is ook jullie gezamenlijke verantwoordelijkheid. Kies dus die invalshoek van jullie gezamenlijke verantwoordelijkheid, zodat van meet af aan duidelijk is dat het jullie gezamenlijke probleem is, dat je samen op wil en moet lossen. Betrek hem er helemaal bij en vraag zijn hulp en meedenken. Dat voorkomt dat je tegenover elkaar komt te staan.
Ik weet dat financiële problemen in een gezin een grote rol kunnen spelen. Realiseer je daarbij dat dit vooral voor een man heel belangrijk kan zijn. Mannen willen over het algemeen goed voor hun gezin zorgen, zeker ook in financieel opzicht. Anders kunnen ze het gevoel hebben dat ze falen. Ik weet niet of dit ook voor jouw man geldt, maar het is goed hier rekening mee te houden en niet te gemakkelijk dit af te doen als "maar een materieel probleem." Het kan aan zijn eigenwaarde raken. Benoem dat zo nodig, met daarbij de verzekering dat hij je niet minder lief is en dat je niet minder achting voor hem hebt als het inkomen onder druk staat. Hij werkt immers hard voor jullie zeg je zelf.
Neem de tijd om de zaken goed uit te zoeken. Ik weet niet of jullie goed in staat zijn om je uitgaven goed onder controle te houden. Als dat het geval is, kun je samen kijken hoe je je uitgavenpatroon kunt aanpassen, zodat dit ook te doen is als de inkomsten minder worden. Overigens kan het goed zijn om uit te zoeken of een teruggang in inkomen mogelijk gevolgen heeft voor een lager alimentatiebedrag.
Een tussenoplossing kan zijn dat je het werk gewoon een tijdje probeert om te kijken hoe het in de praktijk uitpakt en of het draaglijk is voor je. Bespreek echter vooraf heel duidelijk waar je tegenop ziet en creëer vooraf ruimte om te stoppen als het teveel wordt. Wacht daarmee dan niet tot het uiterste.
Je noemt terecht het bijbelse kader als norm voor je keuzes. Hier komt niet direct een advies uit om wel of niet te werken. Wel is het belangrijk om je motieven eerlijk onder ogen te zien, je verantwoordelijkheid samen biddend in te vullen, zoekend naar Gods wil. Dat vraagt veel gebed, persoonlijk en samen. En een willen opmerken hoe God tot je spreekt in de prediking, bij het bijbellezen en ervaringen die je treffen. Wellicht is het goed om deze moelijke kwestie ook samen te bespreken met je predikant of ambtsdrager.
Dr. J. van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. van der Wal
- Geboortedatum:31-01-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Eleos en divisiemanager De Hoop.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als het jezelf zou betreffen, hoe zou je DAN reageren? Zou je dan ook nog steeds zeggen: "Ik stop met werken, dan maar problemen met geld en niet meer rond kunnen komen?" Of komt het dan iets dichter bij en wordt de discussie dan tóch wat anders...?
Ik ben me bewust van het feit dat daar iets moet veranderen. Maar andersoortig werk kan toch ook? Een folderwijk, zoals ook al aangedragen, levert zo weinig op, die financiële problemen komen dan alsnog wel..
Ik weet het: Ik klink voor velen misschien (te) rationeel. Maar er wordt zo vaak gezegd dat men op God moet vertrouwen, terwijl men vergeet dat de Here de mens hersens heeft gegeven om te gebruiken in afhankelijkheid van en in biddend opzien tot Hem....
Trouwens: Ik ben benieuwd hoeveel van de mensen die zeggen dat je op God moet vertrouwen, van zichzelf durven zeggen dat ze bekeerd zijn. De combinatie van het zeggen op God te vertrouwen en toch niet durven zeggen bekeerd te zijn heb ik altijd al tweeslachtig gevonden...
Voor jou is het geld blijkbaar belangrijker, dan een rustige thuissituatie. Want als deze moeder gaat werken, trekt ze het wellicht nog als alles op rolletjes loopt. Maar als er een kind ziek wordt, raakt ze met haar werk in de knoei. Wat te denken van vakanties, als je twee dagen werkt heb je nooit genoeg vakantiedagen om dan allemaal thuis te zijn. Moet ze het schoolgaande kind ook naar de opvang doen, houd ze helemaal niets meer over van haar salaris. Is dat het dan allemaal waard?
Als een folderwijk bijv. net genoeg verdiend voor de boodschappen, dan zou ik het wel weten. Oké het is geen kantoorbaan, maar die kan ze altijd nog gaan doen als de kids allemaal op school zitten.
Als je op een goede manier je verstand gebruikt dan behoor je te vertrouwen Lucas 12: 29 En u, vraag niet wat u eten of wat u drinken zult, en wees niet verontrust ... Uw Vader echter weet dat u deze dingen nodig hebt.
(Dan ga ik er wel vanuit dat het gebeurd omdat je het beste zoekt voor je gezin, en niet zoals beschreven staat in Jak. 4:3 met als doel de eigen begeerlijkheden)
Verder krijg ik niet de indruk dat ze in grote finaciële moeilijkheden komen want ze schrijft dat er maar een klein bedrag overblijft nadat alle kosten van reisgeld en kinderopvang erafgetrokken zijn.
Als de kids op een school in eigen woonplaats gaan hou je alleen dat kleine bedrag nog maar over waar een oplossing voor moet komen.
@Mvb: Wat beloofd is bij de doop: .... naar uw VERMOGEN te onderwijzen, of te doen (en te helpen) onderwijzen.
De eerste belangrijkste verantwoordelijkheid voor het onderwijs ligt bij de ouders.
In het 'laten onderwijzen' is de kerkkeuze heel belangrijk, de zondagschool en catechisatie.
Het zou mooi zijn als de school erop aansluit maar als het niet in je vermogen ligt hoef je daar niet zo moeilijk over te doen.
Het doel van basis en voortgezet onderwijs is niet de Godsdienst.
Op een openbare school werken de staartdelingen precies hetzelfde als op een christelijke school, en Duitsland blijven onze oosterburen.
(in de meeste plaatsen heb je wel een 'christelijke' school, ik denk eerder dat vraagsteller een ref.school bedoeld)
Het Godsdienstonderwijs van de ouders komt juist in de knel als de moeder door blijft werken, omdat de ouders er dan beide nauwelijks tijd voor hebben.
En als er toch wat tijd overschiet ben je ws zo moe dat er ook niet veel van terecht komt.
Ik ben er van overtuigd dat je in heel veel gevallen kan stoppen met werken. Kun je kleiner wonen (dicht bij christelijke school), dingen verkopen, auto de deur uit doen, mobieltjes+abonnementen de deur uit doen, abonnementen op krant/ tijdschriften opzeggen, woningruil doen ipv op vakantie, iets minder geld uitgeven aan boodschappen, kleding krijgen van mensen ipv kopen, enz. enz???
Ik ben het helemaal eens met het rijtje van MUS. Zo heeft God het bedoelt!
Als je als vrouw je werk voor laat gaan voor je gezin/ rust in je gezin en je (geestelijke) gezondheid doe je iets niet goed!!
Maar misschien kun je iets anders verzinnen.
Kun je niet met kennissen, buren, mensen uit de kerk!, van de vereniging, van koor regelen dat jij 1 dag op hun kinderen past en dat hun 1 dag op jullie kinderen passen? Dan hoef jij maar 1 dag te werken, zit je niet met (hoge) opvangkosten ben je de rest van de week thuis. Gaan er niet meer kinderen uit jullie dorp naar de christelijke school dat je met elkaar mee kan rijden?
- 1
- 2
